รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"นี่น้อง! เดี๋ยวพี่ต้องทำงานอีกนะครับ" ผมบอกคนน้องที่กำลังนั่งอยู่ใต้โต๊ะคอมของผมแถมยังเลียมังกรของผมที่แข็งตัวเต็มที่อย่างกับมันเป็นไอติมรสโปรดอีกด้วย
"ผมขออีกนิดก่อนไปโรงเรียนนะครับเดี๋ยวเข็มฉีดยาพี่จะตันจนน้ำออกมาไม่ได้" น้องเค้าว่าอย่างนั้นก่อนที่จะใช้ลิ้นนุ่มที่สากและอุ่นต่อแล้วใช้ปลายลิ้นเลียลากขึ้นไปตามความยาวของท่อนมังกรของผมแล้วจบที่การตวัดปลายลิ้นที่หัวเห็ดวุ้นสีแดงสดของผมจนมีน้ำใสใสเหนียวๆ ปริ่มออกมาตรงรอยแยก
ทำเอาผมถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัวแถมยังเสียวในเวลาเดียวกันอีกด้วย
น้องเค้าบอกว่าเข็มฉีดยาเหรอ? มังกรของผมมันเหมือนขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย!
จากนั้นคนน้องก็ครอบปากแล้วกลืนมังกรของผมเข้าไปก่อนที่จะผงกหัวขึ้นลงเป็นจังหวะและใช้ลิ้นร่วมด้วยจนผมเสียวและขนลุกไปทั้งตัวอีกครั้งหลังจากที่ผมพยายามที่จะทำให้ความเสียวหายไปโดยการจดจ่อกับเกมในหน้าจอคอมจนกระทั่งผมทนไม่ไหวอีกต่อไปและอยากแตกขึ้นมาเลยเผลอกดหัวตรงเส้นผมของน้องเค้าเอาไว้
"อ็อก!" น้องเค้าถึงกับส่งเสียงเหมือนหายใจไม่ออกแต่ถึงอย่างนั้นน้องเค้าก็สู้ผมด้วยการใช้ลิ้นจนได้ยินเสียงการตวัดออกมาจากในปากของน้องเค้า
มังกรของผมที่โดนเลียตวัดไปมาก็กระตุกก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำกามอุ่นๆ ลงคอของคนน้องโดยที่น้องเค้าไม่จำเป็นที่จะต้องกลืนด้วยตนเองด้วยซ้ำ
หลังจากที่คนน้องได้ในสิ่งที่ต้องการน้องเค้าก็ดันเก้าอี้โดยที่ผมนั่งอยู่ออกก่อนที่จะคลานสี่ขาออกมาแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง "แล้วผมจะกลับมาต่อนะครับพี่ชาย" แล้วก้มหน้ามาหอมแก้มผมจนผมถึงกับงุนงงว่าความรู้สึกตอนนี้มันคืออะไรกันแน่
แต่ถึงจะอย่างนั้นก็ทำเอาผมรู้สึกเขินแปลกๆ จนหน้าร้อนผ่าวเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกแบบนี้
ผมจับไปที่อกที่มีหัวใจฝังอยู่มันเต้นแรงราวกับกลองรัวจนผมไม่มีสมาธิในการเล่นเกมอีกต่อไป แต่ถึงจะอย่างนั้นผมก็ดื้อและพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกที่อยากเล่นเกมกลับมาอีกครั้ง
"ยิ้มหน้าบานเป็นจานข้าวเลยนะมึง" เสียงของคนที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลังจนปักษาที่นั่งหันหลังอยู่ในโรงอาหารถึงกับหันไปมองและได้เจอกับเพื่อนร่วมห้องอย่างฮานนี่และไมเยอร์ "หรือว่ามึงจะมีแฟนตัดหน้าพวกกูแล้ว?"
"ฟะ..แฟนเฟนอะไรกัน! กูไม่มีอยู่แล้วมึงก็รู้ไอ้นิ...ถ้ากูมีมีหรือที่พวกมึงสองคนจะไม่รู้เพราะกูเคยสัญญากับพวกมึงแล้วหนิว่าถ้าใครบางคนในกลุ่มเกิดมีแฟนเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาก็ต้องบอกกับเพื่อนด้วย" เจอคำสัญญาแบบนี้เข้าไปฮานนี่ถึงกับไม่พูดอะไรอีกเพราะเชื่อว่าปักษาไม่มีแฟนอย่างที่คิดจริงๆ
ถึงพี่ชายข้างบ้านจะทำให้เขาเกิดหวั่นไหวแต่มันก็ไม่ได้มาจากความรักเขาเลยไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร เอาไว้แน่ใจมากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยคิดอีกที
หลังจากที่กินข้าวกับเพื่อนร่วมห้องอีกสองคนเสร็จปักษาก็เข้ามาในห้องพอดีกับสวนทางกับสาวร่วมห้องคนนึงแถมสาวคนนั้นก็ยังทำตาวิ้งๆ ใส่เขาอีกด้วยทำเอาเพื่อนอีกสองคนมองสาวคนนั้นจนเธอห่างสายตาไป
"เลิกเรียนนี้มีลุ้นแล้ววะมึง" ฮานนี่ว่าอย่างนั้นแต่ไม่ได้พูดกับไมเยอร์ที่อยู่ใกล้ตัวแต่เหมือนจะพูดกับปักษามากกว่า
ใช้เวลาในการเรียนนานอยู่พอสมควรจนไม่มีเวลาที่จะกินข้าวเที่ยงด้วยซ้ำจนต้องมาซื้อเอาตอนที่เลิกเรียนแล้ว โชคดีที่ร้านสะดวกซื้อในโรงเรียนเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง
"พวกกูเพิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้วหามึงในห้องเรียนก็ไม่เจอมึงแล้ว..มึงมาอยู่นี่เอง..ว่าแต่ตอนนี้มึงจะเริ่มจีบยัยฟ้าเมื่อไรวะ?" ปักษาได้ยินฮานนี่ว่าอย่างนั้นก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไรเพราะเป้าหมายในการจีบของฮานนี่เจ้าตัวจะจำชื่อได้ทุกคนไม่เหมือนกับเขาที่เรียนที่นี่เป้นปีสุดท้ายแล้วก้ยังไม่ได้รู้จักเพื่อนร่วมห้องได้ทั้งหมดเลย
มันเป็นเพราะเขาอยากแค่สานสัมพันธ์ถ้าจีบติดแต่ไม่อยากผูกพันธ์เพราะรู้นิสัยตัวเองดีว่าสักวันก้ต้องเบื่อแล้วหาคนใหม่อยู่ดี
ตอนแรกเขาก็คิดว่าจะจีบคนที่ชื่อฟ้าอะไรนั่นยังไงดีแต่พอยิ่งคิดภาพของพี่ชายข้างบ้านที่กำลังสาวมังกรเชื้อเชิญเขาก็คิดว่าไม่อยากจีบแล้วแต่อยากกลับไปหาคนพี่มากกว่าเพราะตอนนี้หัวใจที่เต้นปกติกลับเต้นแรงเหมือนกลองและขอร้องให้เขาทำในสิ่งที่ใจเรียกหา
ไม่รู้ว่ามันผ่านเวลาไปกี่ชั่วโมงแล้วผมรู้แค่ว่าผมชนะเกมสิบรอบติดแล้วในเกมเดิมเพียงแต่ว่าผมอยู่ในกิลด์ใหม่ที่ดีกว่าเดิมก็เท่านั้นเอง ดีแค่ไหนอ่ะเหรอ? ก็ดีแบบช่วยกันไม่ได้ผลักภาระให้กับคนเดียว แพ้ก็แค่เริ่มใหม่ก็เท่านั้น
มีความเป็นผู้ใหญ่ดีเนอะ!
ไม่เหมือนกิลด์เก่าบัดซบนั่น!
อยู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากข้างนอกในขณะที่ผมกำลังจะปิดคอมพอดีก่อนที่จะเลื่อนเก้าอี้ที่มีล้อติดเอาไว้ที่ขาเก้าอี้จนมาถึงที่หน้าต่างที่มีผ้าม่านปิดเอาไว้
ผมไม่เลือกที่จะเปิดหน้าต่างเพื่อออกไปดูแต่ผมเลือกที่จะแอบฟังเงียบๆ มากกว่า
ปกติผมไม่ใช่คนขี้เสือกมากขนาดนั้นเพียงแต่ว่าเสียงนี้เป็นของเด็กชายที่น่าจะเป็นรุ่นเดียวกับน้องที่ใส่แว่นที่ชื่อปักษาอะไรนั่น ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกันอีกและจะส่งเสียงดังรึเปล่าเพราะตอนนี้ผมต้องการนอนโดยที่ไม่อยากให้มีเสียงรบกวน
ว่าแต่ผ้าท่านก็บางเหมือนกันนะทั้งที่ผมซื้อแบบสีทึบมาแล้วก็ยังเห็นคนที่อยู่ด้านนอกได้อย่างชัดเจน
"ไอ้ษาทำไมมึงถึงรีบกลับจังอ่ะ! ปกติหลังเลิกเรียนจะต้องไปส่องสาวกับพวกกูไม่ใช่เหรอ?" เพื่อนหน้าตาทะเล้นถามเขาแถมยังแก้มป่องงอนเหมือนเป็นแฟนกันมากกว่าเพื่อนอีกด้วย "หรือจริงๆ แล้วมึงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนโดยที่ไม่ได้บอกพวกกูกันหะ? ตอนแรกกูก็เชื่อนะแต่รอบนี้กูไม่เชื่อมึงแล้ว!"
"กูก็แค่อยากตั้งใจเรียนเผื่ออนาคตไม่อยากให้พี่สาวกูเป็นห่วงก็เท่านั้นเอง" ปักษาบอกโดยที่หางตามองไปที่หน้าต่างอีกหลังที่อยู่ข้างๆ กันโดยที่ไม่ใช่บ้านของตัวเอง
ทำไมน้องปักษาถึงมองมาที่ผมจากหน้าต่างกันนะทำเอาผมถึงกับขนลุกกับสายตาและรอยยิ้มแปลกๆ นั่น
"ช่างมันเถอะนิถ้าษาตั้งใจจะทำอะไรแล้วห้ามไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอก" เพื่อนอีกคนที่หน้าตาเหมือนขี้กลัวห้ามจนคนหัวร้อนถึงกับสงบลงอย่างง่ายดาย "ษากลับไปอ่านหนังสือเถอะเดี๋ยวทางนี้เราจะจัดการเอง"
"อืม..ขอบใจนะมิ"
หลังจากที่ปักษาบอกลาเพื่อนร่วมชั้นไปแล้วจากสีหน้าเป็นมิตรก็เปลี่ยนมาเป็นยิ้มชั่วร้ายขึ้นมาทันทีก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปทางประตูกระจกบ้านของคนพี่แล้วใช้กุญแจผีไขเข้าไปในขณะที่ช่วงล่างก็เริ่มแฉะจากน้ำหล่อลื่น
น้องมันกำลังจะเข้ามาผมทางประตูกระจกแล้วต้องทำอะไรสักอย่างให้ดูเหมือนว่าไม่ได้เสือก ผมเลยตัดสินใจที่จะไปเปิดเครื่องคอมใหม่เพื่อที่จะเล่นเกมอีกรอบ
นี่ดีนะที่ประตูกระจกเห็นด้านเดียวไม่งั้นถ้าเกิดผมทำอะไรแปลกๆ ขึ้นมาคนข้างนอกที่เดินผ่านไปมาได้เห็นหมดแน่
ดูเหมือนคนพี่จะไม่ได้สนใจอะไรเพราะสายตาจดจ่อไปที่หน้าจอคอมแถมกำลังยิงใส่ทีมคู่ต่อสู้อย่างเมามันส์อีกด้วย
"..." คนน้องไม่ได้พูดอะไรก่อนที่สายตาจะจ้องไปที่ใบหูของคนพี่ที่ตอนนี้เจ้าตัววางหูฟังไปที่คอแทนแล้ว "แผล่บ" ปลายลิ้นร้อนและนุ่มสากตวัดไปที่ร่องหูทำเอาคนพี่ถึงกับสะดุ้งโหยงไปทั้งตัวแถมยังงับที่ใบหูเบาๆ อีกด้วย
น้องปักษากำลังจะทำอะไรที่จุดอ่อนผม!!
มันเสียวจนไปถึงมังกรของผมแล้วเนี่ย!
"พี่กำลังอัดคลิปเกมอยู่นะครับ" แล้วพยายามที่จะเอี่ยวตัวหลบแต่ก็หนีไม่รอดเพราะพื้นที่บนเก้าอี้มันคับแคบและมีจำกัด "อย่ารบกวนสมาธิพี่สิครับน้อง"
"ผมไม่ได้รบกวนเสียหน่อย" คนน้องว่าอย่างนั้นซึ่งตรงกันข้ามกับการกระทำทุกอย่างโดยการขึ้นมานั่งคร่มบนตักของพี่บดบังสายตาแถมยังโน้มหน้ามาหอมที่ซอกคอสีเนื้อและจูบขบกัดเบาๆ อีกด้วย
ทำไมน้องมันถึงรุกได้ร้อนแรงแบบนี้เนี่ย!
หรือไปกินอะไรแปลกๆ มารึเปล่า?
แต่คนพี่ก็ใช้โอกาสนี้กอดคนน้องแล้วใช้คางมาวางบนใหล่แล้วเล่นเกมต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำเอาคนน้องถึงกับเซ็งก่อนที่จะเพิ่งคิดแผนเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายขึ้นมาได้จากภายในความคิด
คนน้องล้วงมือข้างที่ว่างเข้าไปในกางเกงจนถึงชั้นในของคนพี่ก่อนที่จะขยำไปที่มังกรนุ่มๆ จนมันเริ่มที่จะผิวตึงขึ้นมาแล้วคนน้องก็เริ่มที่จะสาวเร็วขึ้นกว่าเดิมจนมันเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเต็มมือแถมยังยาวขึ้นจนโผล่ออกมานอกกางเกงอีกด้วย
น้องมันสาวเก่งฉิบหายทำเอามือของผมที่จับไปที่เมาส์ถึงกับสั่นเหมือนไม่มีแรงอย่างไรอย่างนั้น
"เข็มฉีดยาของพี่ยังน่าใช้เหมือนเดิมเลยนะครับ" คนน้องว่าอย่างนั้นโดยที่กระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงที่แหบพร่าจนคนฟังถึงกับหูแดงเพราะความเขินบวกกับมีอารมณ์ทางเพศไปด้วย
สงสัยคนพี่จะหมดความอดทนแล้วถึงกับส่งเสียงอุทานขึ้นมาทำเอาคนน้องถึงกับยิ้มเยาะที่สามารถทำให้คนพี่อยากจะฉีดยาในตัวของเขาแล้ว
แต่ความคิดของคนน้องกลับสวนทางกับความเป็นจริงเพราะคนพี่ใช้มือข้างที่จับเมาส์สอดเข้ามาในกางเกงจนถึงชั้นในแล้วใช้นิ้วเรียวทั้งสามนิ้วพร้อมกันเข้ามาในช่องทางนุ่มที่เปียกแฉะ
ผมจะเอาคืนบ้างแต่มันก็สนุกดีเหมือนกันนะที่ได้ใช้นิ้วข้างในมันทั้งอุ่นและตอดนิ้วผมในเวลาเดียวกันถ้าใส่อะไรที่ใหญ่กว่านิ้วคงจะไม่ดีเท่าไรเพราะจะโดนสูบน้ำกามจนหมดตัวแน่ๆ
จากนั้นคนพี่ก็ทั้งเกี่ยวแล้วเบ็ดในเวลาเดียวกันจนคนน้องถึงกับครางออกมาไม่เป็นภาษาแถมยังหอบหายใจแรงเหมือนวิ่งรอบสนามสามรอบติดโดยที่ไม่ได้หายใจอีกด้วย
จนกระทั่งคนพี่สอดนิ้วเข้ามาลึกยิ่งขึ้นกว่าเดิมและสัมผัสจุดเสียวที่ฝังอยู่ในผนังเนื้อนุ่มเข้าทำเอาคนน้องถึงกับครางดังลั่นห้องพร้อมกับหนอนน้อยสีชมพูไร้ขนที่มีหนังหุ้มปลายเอาไว้ถึงกับปล่อยน้ำใสใสเหนียวๆ ออกมาผสมกับน้ำกามสีขาวจางๆ
เสียงได้อารมณ์สุดๆ เลยน้องเอ๊ย!
