รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ก๊อก ๆ
เสียงคนเคาะประตูดังขึ้นจนผมที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงถึงกับต้องหันไปมองประตูด้วยความอยากรู้โดยที่ผมผละจากการดูวิดีโอจากยูตูบในมือถือในขณะที่พี่ชายเพิ่งจะออกมาจากห้องน้ำในสภาพเปลือยเปล่าโดยที่มีผ้าขนหนูพาดอยู่ที่ไหล่ทั้งสองข้าง "ใครมันมาตอนค่ำวะเนี่ย ! " ก่อนที่พี่ชายจะเอาผ้าขนหนูมานุ่งเพื่อปกปิดที่ช่วงล่าง ส่วนช่วงบนก็ไปเอาเสื้อในตู้มาใส่จนผมที่มองดูตั้งแต่ต้นถึงกับเบะปากมองบน ผมไม่นึกเลยนะว่าคนอย่างพี่ชายจะอายเป็นกับเขาด้วย
แล้วทำไมถึงไม่อายกับผมบ้าง ?
หรือเพราะเป็นน้องชายแท้ ๆ เลยไม่คิดอะไรอย่างนี้ (ก็ได้) เหรอ ?
ยังไม่ทันที่พี่ชายจะไปจับที่ลูกบิดด้วยซ้ำอยู่ ๆ ประตูก็เปิดออกเองซะอย่างนั้นก่อนที่ผมจะพบความจริงว่ามันมือของคนอีกคนเปิดจากอีกทางต่างหากล่ะ "ไอ้ไข" และยังเป็นเสียงที่ผมไม่คุ้นเคยอีกด้วย "โค้ชเลื่อนการแข่งเป็นวันจันทร์แล้ววะ ! " ก่อนที่จะเหล่ตามองมาทางผมเมื่อเขารู้สึกว่าผมจ้องใบหน้าเหมือนไอดอลเกาหลีของเขาอยู่ "สวัสดีครับน้องเทียนหอม" พร้อมกับรอยยิ้มหล่อกระชากใจที่ทำเอาผมที่พ่ายแพ้ต่อความหล่อถึงกับหัวใจเต้นแรงจนเลือดสูบฉีดขึ้นมาบนแก้มนุ่มทั้งสองกลายเป็นสีชมพูเหมือนลูกท้อ
ผมถึงกับงุนงงเมื่อพี่เค้าว่าอย่างนั้นก่อนที่ผมจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเองในขณะที่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้ว "พี่รู้จักผมด้วยเหรอ ? ผมจำได้ว่าผมไม่เคยเห็นพี่มาก่อนเลยนะ" ก่อนที่ผมจะทบทวนความจำอีกรอบเพื่อความแน่ใจเพราะผมอาจจะลืมพี่เค้าก็เป็นได้ แต่ผมก็ดันนึกไม่ออกเนี่ยสิ !
หรือผมจะเป็นอัลไซเมอร์ตั้งแต่อายุยังน้อยกันนะ ?
"ไอ้ไขพูดกับพี่บ่อย ๆ ว่าน้องเทียนหอมน่ารักมากแค่ไหนและพอพี่ได้มาเห็นตัวจริงของน้องเทียนหอมก็น่ารักอย่างที่มันบอกไว้จริง ๆ นั่นแหละ" จากที่ผมหัวใจเต้นแรงและหน้าแดงแล้วก็ยิ่งทำให้ผมเขินมากขึ้นไปอีกจนตัวลอยจนผมถึงกับคิดไปใกลว่าถ้าได้มีลูกกับพี่เค้าก็คงดีเพราะผมชอบหน้าตาที่หล่อเหลาเหมือนลูกครึ่งเกาหลีอย่างพี่เค้าด้วย
ถ้ายังไม่มีแฟนก็ถือว่าผมมีสิทธิ์นั้นนะ
"ไป ๆ ! ไปรอข้างนอกเลยมึง ! อย่ามาจีบน้องกูนะเว้ยกูหวง" อ้าว ? ไอ้พี่เวร ! มาตัดอนาคตของน้องซะอย่างนั้น "ส่วนน้องก็ไปเก็บกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวไปบ้านไอ้ฉวน เตรียมเสื้อผ้าที่ต้องใช้ในวันจันทร์ด้วยนะ" อ้าว ? 'รอบที่สอง' แล้วไหนพี่บอกว่ากลัวพี่เสฉวนจะจับกิน 'ถึงแม้ความจริงจะถูกจับกินไปแล้วสองรอบก็เถอะ'
"ผมไม่ไปบ้านพี่เสฉวนหรอก แต่ผมอยากไปกับพี่มากกว่า ให้ผมไปด้วยนะพี่ นะ ๆ " พร้อมกับออดอ้อนสุดฤทธิ์เผื่อพี่ชายจะใจอ่อนที่ถึงแม้ใบหน้าที่นิ่งของพี่ชายที่ยากจะคาดเดาอะไรได้จะทำให้ผมไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะได้ผลรึเปล่าก็เถอะ "ผมอยากรู้ว่าฟุตบอลมันสนุกตรงไหน เผื่อเวลาที่พี่ต้องการเพื่อนคุยจะได้คุยกับผมได้ไง"
"จริงเหรอ ? " พูดเหมือนไม่หมั่นใจในน้องชายของตัวเอง แต่พี่ชายยิ้มอย่างดีใจจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้วแถมแววตายังระยิบระยับเหมือนดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนอีกด้วย "พี่จะไม่เหงาเวลาต้องพูดคนเดียวแล้วใช่ปะ ! " เอิ่ม...อะไรมันจะน่าเศร้าขนาดนั้นล่ะพี่ชาย
"ใช่คร้าบ" ขอโทษด้วยนะพี่ที่ผมต้องพูดโกหกเพราะถ้าผมไม่สานสัมพันธ์กับพี่ชายหน้าเกาหลีคนนั้นซะตั้งแต่ตอนนี้ก็ไม่มีโอกาสไหนอีกที่จะทำได้
กล้วยเข้าปากนางฟ้าต้องรับเอาไว้อย่าปล่อยให้หนีพี่ชายไม่เคยได้ยินเหรอ ?
"ถ้าอย่างนั้นก็รีบเลยน้องชายเดี๋ยวไอ้ซูจะบ่นพี่จนหูชาอีก" หืม ? พี่เค้าชื่อเล่นว่าซูเหรอ ? แล้วชื่อเต็ม ๆ จะชื่อว่าซูรอลที่เหมือนกับคนเกาหลีด้วยรึเปล่าน้า "อย่าลืมเอาชุดที่สุภาพด้วยนะ เอาไว้ใช้ในวันจันทร์" ผมผงกหัวเป็นคำตอบแทน ถึงแม้ในเมืองดรีมจะมีเทคโนโลยีที่ไฮเทคที่สามารถเรียนออนไลน์ด้วยมือถือเครื่องเดียวได้ แต่มันก็มีกฏที่ต้องใช้กล้องอยู่ดีเผื่อกันว่านักเรียนจะไม่ใส่เสื้อหรือใส่เสื้อแปลก ๆ มาเข้าคลาสเรียน
"ได้ครับพี่ชาย" พร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตรดุจนางฟ้าลงมาเกิดในร่างมนุษย์หน้าหวานจนน่ากินและน่าขย้ำ ทั้งที่ความจริงภายในรอยยิ้มนั้นมันคือรอยยิ้มของปีศาจที่ขึ้นมาจากนรกมาเกิดในโลกมนุษย์ต่างหากเพราะสิ่งที่ผมจะทำหลังจากนี้คนเป็นพี่ชายจะไม่มีวันได้รับรู้ไปจนตาย
ผมไม่เอาเสื้อผ้าไปครบชุดหรอกเพราะช่วงล่างผมจะไม่ใส่เพื่อที่จะใช้งานได้สะดวกกับคนอีกคนที่ผมหมายตาเอาไว้และคนคนนั้นวีชื่อเล่นว่าซู ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ง่ายถ้าผมแค่คิดเอาไว้อย่างเดียว แต่พอทำจริง ๆ มันอาจจะไม่ได้ง่ายอย่างพี่เสฉวนแน่ ๆ เพราะรายนั้นสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แต่พี่ซูคือเพิ่งได้เจอได้เห็นกันวันนี้
หลังจากที่เก็บเสื้อผ้าและจัดการธุระของตัวเองเสร็จผมกับพี่ชายก็ออกมาจากบ้านก่อนที่จะไปขึ้นรถส่วนตัวของพี่ซูซึ่งแน่นอนว่าเจ้าของรถก็ต้องขับเองโดยที่พี่ชายนั่งข้างคนขับ ส่วนผมนั่งเบาะด้านหลังแทนโดยที่นั่งเฝ้ากระเป๋าทั้งของผมและของพี่ชายทั้งสองคนอีกด้วย
พอเจอหน้ากันปุ๊บ ! พี่ชายทั้งสองคนก็พูดอย่างถูกคอในเรื่องอะไรสักอย่างที่ผมก็เข้าไม่ถึงอีกเช่นเดียวกันก่อนที่ผมจะเอนหลังแล้วหลับตาลงเพื่อเงี่ยหูฟังเสียงเพลงเบา ๆ พร้อมกับสูดกลิ่นกายของคนพี่ทั้งสองคนที่บังเอิญได้กลิ่นอีกด้วย แต่ผมสนใจกลิ่นกายของพี่ซูมากกว่าเลยขยับตัวมานั่งหลังคนขับโดยที่สลับกับกระเป๋าของพี่ซู
ไม่รู้ว่าผมเป็นคนหื่นอยู่ทุนเดิมอยู่แล้วหรือพี่ซูฉีดน้ำหอมยาปลุกเซ็กส์กันแน่ถึงได้ทำให้ผมถึงกับมีอารมณ์ทางเพศจนหนอนน้อยของผมค่อย ๆ ตื่นตัวขึ้นมาแต่ก็ไม่ได้แข็งขนาดนั้นและช่องทางข้างหลังยังรู้สึกแฉะนิด ๆ อีกด้วยทั้งที่ผมเพิ่งจะล้างน้ำกามของพี่เสฉวนส่วนที่เหลือที่ค้างภายในร่างกายออกไปเองแท้ ๆ
ก่อนที่ความจะแตกผมก็พยายามที่จะฝืนหลับทั้งที่ยังไม่ค่อยชินกับการมานั่งในที่แปลก ๆ อย่างรถของพี่ซูซึ่งถือว่ายังเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผมอยู่ แต่อีกเดี๋ยวก็คงจะชินไปเองเพราะถ้าเป็นคนที่หน้าตาดีผมจะชินเร็วเป็นพิเศษ แฮะ ๆ
แค่ฝันว่าผมมีอะไรกับพี่เสฉวนอีกรอบผมก็หลับลึกทันทีเหมือนซ้อมตาย
จนกระทั่งผมได้ยินเสียงแว่ว ๆ เหมือนเสียงรถหยุดก่อนที่ผมจะค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมามองอย่างงุนงงและได้เห็นว่าทั้งพี่ชายและพี่ซูได้ลงจากรถพร้อมกันแล้วก่อนที่พี่ชายจะเปิดเบาะแล้วเรียกผมเบา ๆ "น้องจะรออยู่ในรถหรือจะออกมาดูพี่ซ้อมบอลข้างนอก ? " พร้อมกับทำหน้างุนงงด้วยใบหน้าที่นิ่งเหมือนเดิม "ท่าทางจะยังไม่ตื่นเต็มที่ น้องนอนต่อล่ะกัน เฮ้อ" ผมพร้อมลงทันทีจนพี่ชายถึงกับถอยออกห่างเพราะกลัวว่าหัวของพวกเราจะชนกัน "ตกใจหมดเลย ! "
"มาแล้วผมก็ต้องมาดูพวกพี่ซ้อมบอลสิครับ ! ถ้าไม่มาดูวันนี้แล้วพรุ่งนี้ผมจะมีเวลาว่างมานั่งดูพี่แข่งได้ยังไงกันล่ะ ? "
"ก็ถูกของน้องนะ" พร้อมกับทำท่าท่างคิดไปด้วยก่อนที่พี่ชายจะสะดุ้งตกใจไปทั้งตัวเมื่อเพื่อนเรียกซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือพี่ซูนั่นแหละ
"ไอ้ไข ! "
"เออ ๆ กูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ! โว๊ะ ! " แล้วพี่ชายก็หันหลังแล้ววิ่งโดยที่ทิ้งผมเอาไว้คนเดียวที่รถ ถ้าไม่ล็อคประตูคงไม่มีใครมาขโมยหรอกเพราะแค่ผมก้าวออกมาจากรถก็ถึงขอบสนามแล้วโดยที่สนามจริงอยู่ตรงกึ่งกลางที่ผมต้องก้าวไปอีกห้าก้าวกว่าจะถึง แต่อยู่ตรงหนี้แหละปลอดภัยดีและผมก็ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนลูกหลงอีกด้วย เกิดหน้าแหกขึ้นมาเดี๋ยวความน่ากินของผมมันจะดรอปลงจนผมอาจจะเสียใจมากแล้วกระโดดน้ำตายไปซะก่อน
ถึงจะไกลไปนิดหน่อยแต่สายตาของผมก็เฉียบคมเหมือนได้ดูระยะเผาขนห้าจีอย่างไรอย่างนั้น
ตอนแรกผมก็กะว่าจะหาดูอะไรในยูตูบเพราะกว่าจะแข่งก็พูดอะไรกันก็ไม่รู้เหมือนจะไปตีกับใครอย่างนั้นแหละก่อนที่ทุกคนจะกระจายตัวจนหางตาของผมได้ไปเห็นอะไรบางอย่างเข้าจนผมต้องปิดยูตูบกะทันหันแล้วเก้บมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วใช้มือเท้าคางเอาไว้
สิ่งที่ผมเห็นก็คือสะโพกของพี่ซูที่หันหลังให้กับผมที่ถึงแม้พี่เค้าจะใส่กางเกงแต่กางเกงบอลก็ดูจะฟืตซะเหลือเกินเพราะเห็นก้นชัดซะขนาดนั้น ถึงก้นแน่น ๆ ของพี่ซูจะน่ามองมากแค่ไหนแต่ยังไงอย่างอื่นสำหรับผมก็น่ามองมากกว่านะโดยเฉพาะอวัยวะที่เอาไว้สืบพันธุ์นะ
แต่ผมก็ไม่จำเป็นต้องรอตั้งหลายชั่วโมงเมื่อพี่ซูรับบอลเอาไว้โดยที่กระโดดรับจนสิ่งที่อยู่ด้านหน้ากระดกขึ้นแล้วสัมผัสกับเนื้อผ้ากางเกงจนผมได้เห็นถึงท่อนลำที่น่าจะยาวใหญ่พอสมควร นี่ขนาดแค่อ่อนตัวนะ ถ้าแข็งเต็มที่จะขนาดไหนกันล่ะเนี่ย ! หรือว่าพี่ซูจะเป็นคนที่ผมกำลังตามหาอยู่ ? เพราะดูจากขนาดที่อ่อนตัวก็สูสีกับพี่ชายแท้ ๆ ของผมเลยนะ
เมื่อกี้ตอนอยู่ในแค่ได้กลิ่นกายของพี่เค้าผมก็แข็งขึ้นมานิดนึง แต่นี่ได้เห็นท่อนเอ้นของพี่เค้าผมก็ถึงกับแข็งเต็มที่แถมยังแฉะมากกว่าเดิมอีกด้วย เฮ้อ ผมอยากโดนของพี่เค้ากระแทกเข้ามาแรง ๆ จัง ? ผมจะได้หายกระหายหื่นได้สักที
ปี๊ด !
ผมถึงกับสะดุ้งไปทั้งตัวเมื่อได้ยินเสียงนกหวีดก่อนที่จะกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง "ฟุตบอลสนุกมั้ย ? " พี่ชายถามผมหลังจากที่เดินมาด้วยกันกับพี่ซูที่มาพร้อมกับกลิ่นเหงื่อที่มันสมควรเหม็นแต่ดันหอมมากกว่าเดิมจนอารมณ์ของผมถึงกับควบคุมไม่อยู่จนอยากจะจับทั้งพี่ชายและพี่ซูกิน
เทียนหอมร่างนางฟ้า : ไม่ได้นะหอม ! นั่นพี่ชายแท้ ๆ ของเธอนะ !
เทียนหอมร่างปีศาจ : ก็พี่ชายอีกคนไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ หนิ ! แปลว่ากินได้
เทียนหอมร่างนางฟ้า : นั่นมันก็จริงนะ ฉันสนับสนุน
เป็นครั้งแรกที่นางฟ้าภายในความคิดเห็นด้วยกับปีศาจภายในความคิด "สนุกสิครับ ! " ได้เห็นอะไรตั้งหลายอย่างแหนะ ทั้งก้นพี่ซูและน้องชายตัวใหญ่ของพี่ซู
"ก่อนจะหาที่พักพวกพี่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ" พี่ซูว่าอย่างนั้นก่อนที่จะไปพร้อมกับพี่ชายโดยที่ผมยังไม่ทันที่จะพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงอยากจะพูดมากแค่ไหนแต่ถ้ามีมารร้ายจอมเผือกอย่างพี่ชายผมก็ไม่มีวันที่จะได้กินพี่ซูหรอก
ใช้เวลานานในการรออยู่พอสมควรกว่าที่พี่ชายทั้งสองคนจะมาขึ้นรถก่อนที่พี่ชายของผมจะทำหน้างุนงงว่าผมจะทำหน้าบึ้งทำไมในรถแต่ก็สงสัยแค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นหน้านิ่งและคุยกับพี่ซูต่อในเรื่องการแข่งขัน แต่ถึงแม้ผมจะฟังรู้เรื่องที่พวกพี่เค้าพูดแล้ว ผมก็ไม่อยากฟังอยู่ดีเพราะยังงอนพี่ชายอยู่ก่อนที่จะชิงหลับไปอีกรอบเพื่อให้ความกระหายหื่นกลับมาสงบอีกครั้ง
จนกระทั่งรถของพี่ซูได้มาถึงที่พักซึ่งเป็นโรงแรมและผมก็ตื่นขึ้นมาอย่างง่ายดายและสดชื่นกว่ารอบแรกที่ตื่นขึ้นมาเหมือนเพิ่งตายมาอย่างไรอย่างนั้น "ถึงโรงแรมแล้วหรือครับ ? " ผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละก่อนที่จะหยิบกระเป๋าทั้งสามใบลงจากรถ แต่ก็แค่ห้าวินาทีเท่านั้นกระเป๋าทั้งหมดพี่ชายทั้งสองก็เอาไปถือหมดรวมไปถึงของผมด้วย "พวกพี่เพิ่งซ้อมบอลเสร็จ ให้ผมช่วยถือกระเป๋าเถอะนะครับ" เพราะแค่เดินก็จะล้มอยู่แล้วสงสัยจะง่วงเต็มแก่
"ไม่ต้อง ! " ผมถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อพี่ชายแท้ ๆ ของผมตวาดและปกติพี่ชายของผมไม่เคยดุมากขนาดนี้มาก่อนจนผมถึงกับงุนงงและไม่เข้าใจว่าพี่ชายโกรธผมเรื่องอะไร
จนพี่ซูเข้ามาตบบ่าของผมเพื่อปลอบผมเพราะเห็นผมเหมือนจะร้องให้ด้วยความกลัว "ไม่เป็นไรนะ"
แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นอยู่ ๆ พี่ชายก็มาโอบเอวผมเอาไว้จนตัวผมออกห่างจากพี่ซูอย่างเร็ว "มัวแต่ปลอบกันอยู่นั่นแหละ ! เมื่อไรจะได้นอน ! พรุ่งนี้มีแข่งนะ ! " ได้ยินแบบนั้นผมก็พร้อมที่จะหาเรื่องที่ถึงแม้ผมจะยังกลัวพี่ชายอยู่ก็ตาม แต่ก็ต้องสะดุดกับการกระทำของตัวเองเมื่อพี่ชายดันทำหน้าเศร้าพร้อมกับกระซิบให้ผมได้ยินแค่คนเดียว 'พี่ขอโทษนะ น้องอย่าเกลียดพี่เลยนะ' เจอแบบนี้เข้าไปจะไม่ให้ผมหายโกรธได้ยังไงกันล่ะ
ผมรู้ว่าพี่ชายหวงผมมากแค่ไหนเพราะพวกเรามีกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง 'แต่ผมก็ยังอยากที่จะกินพี่ซูอยู่ดี'
พอจัดการธุระที่เคาน์เตอร์เสร็จก็ได้มาห้องนึงซึ่งเป็นเตียงใหญ่นอนได้ถึงสามคนพอดีและคนพี่ก็ได้จัดแจงที่นอนโดยที่ผมนอนชิดผนังและต่อด้วยพี่ชายแท้ ๆ และพี่ซูที่ก็เห็นด้วยที่ผมไม่สมควรนอนตรงกลางระหว่างพวกเขา แล้วแบบนี้จะเอาเวลาไหนมากินพี่เค้าได้ล่ะเนี่ย !
บ่นไปสักพักคนเดียวผมก็ได้ยินเสียงคนนอนกรนซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นของพี่ชายของผมเองก่อนที่ผมจะค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงอย่างเบา ๆ เพราะเกิดอยากจะเข้าห้องน้ำขึ้นมาโดยที่สายตามองหาพี่ซูแต่ก็เห็นว่าข้าง ๆ พี่ชายทางด้านขวามันว่างเปล่า ผมถึงกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ทันที
นี่แหละโอกาสล่ะ !
ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำก็เห็นว่าพี่ซูกำลังล้างหน้าด้วยโฟมโดยที่สายตาของผมเลื่อนลงต่ำเพราะจับสังเกตุได้ว่าเป้ากางเกงบอลของพี่เค้าตุงจนกางเกงบอลจะหลุดอยู่รอมร่อแล้ว แต่ถึงจะอย่างนั้นเมื่อได้โอกาสจริงผมกลับคิดไม่ออกว่าจะใช้แผนต่อไปยังไงดีก่อนที่สายตาจะเลื่อนขึ้นมาและสังเกตุได้ว่าในกระเป๋าใช้ส่วนตัวของพี่ซูมีซองพลาสติกสีเงินที่คุ้นตาอยู่ "นั่นมันถุงยาง ? " ผมเผลอพลั่งปากโดยที่ไม่รู้ตัวและเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายสักทีพอ ๆ กับอาการกระหายหื่น
คนพี่ได้ยินแบบนั้นก็ปิดซิปทันทีแล้วทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วล้างหน้าเงียบ ๆ
"พี่จะเอาไปใช้กับใครเหรอครับก็ในเมื่อในทีมมีแต่ผู้ชาย ? " มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดปกตืหรอกถ้าจะใช้กับผู้ชาย แต่นั่นมันกรณีแค่ผมคนเดียวเพราะไม่แน่พี่ซูอาจจะชอบผู้หญิงมากกว่าก็ได้
"พี่ยังไม่เคยใช้หรอกครับ" อ้าว ? แล้วพกมาทำไม ? "มีเผื่อไว้ในกรณีที่พี่ปฏิเสธไม่ได้"
"แล้วตรงนั้นของพี่ล่ะ ? พี่จะจัดการมั้ย ? ถ้าพี่จะทำเดี๋ยวผมรออยู่ข้างนอกก่อนก็ได้"
"ไม่ล่ะครับ มันเป็นเรื่องปกติที่เวลาพี่เล่นบอลเสร็จมันจะเงี่ยน แต่พี่ก็ไม่มีแรงมากพอจะชักและยังต้องตื่นแต่เช้าอีกด้วยถ้าพี่ชักก็คงจะไปแข่งสายแน่ ๆ ฮะ ๆ " ถึงปากพี่ซูจะพูดกับผมอย่างนั้นแต่ผมดูแล้วกว่ามันจะสงบก็คงใช้เวลาหลายชั่วโมง เผื่อ ๆ บางทีในตอนเช้าของวันพรุ่งนี้ก็อาจจะยังแข็งตัวอยู่ก็เป็นได้
"แต่พี่ดูทรมานมากเลยนะครับให้ผมช่วยมั้ย ? พี่จะได้ไม่ต้องชักเองไง ? " พร้อมกับอ้อนและเมื่อคนพี่ไม่ได้ทำทีปฏิเสธผมก็นั่งยอง ๆ ก่อนที่จะถกกางเกงบอลของคนพี่ลงจนผมได้เห็นท่อนเอ็นของพี่ซูที่แข็งตัวเต็มที่แถมยังมีน้ำใสใสเหนียว ๆ ปริ่มออกมาจากหัวเห็ดสีแดงสดอีกด้วย
ไอติมอุ่นรสส้มสตรอเบอร์รี่น่าอร่อยจัง จะมีไส้เป็นนมข้นที่หวานมากแค่ไหนกันนะ ?
แล้วผมก็ครอบปากอมท่อนเอ็นเข้ามาทีเดียวมิดลำก่อนที่คนพี่จะครางออกมาเบา ๆ ภายในลำคอก่อนที่น้องชายของพี่ซูจะกระตุกและได้ปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นลงคอของผมโดยที่ผมยังไม่ทันที่จะกลืนด้วยซ้ำ "พี่เสียวมากเลยครับ น้องเทีบนหอมอมเก่งจัง" ได้ยินคนพี่ชมผมก็ยิ้มอย่างเขิน ๆ ก่อนที่จะผละปากออกมาและได้เห็นว่าท่อนเอ็นของคนพี่ยังอ่อนตัวไม่เต็มที่
"พี่อยากใช้ถุงยางมั้ยครับ ? ถ้าไม่ใช้ตอนนี้ก็จะหมดอายุไปก่อนน้า" ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วถอดกางเกงพร้อมกับชั้นในจนลงอยู่ที่ตีนเผยให้เห็นแก้มก้นนุ่มขาวเนียนที่จุดกึ่งกลางของแก้มก้นดันมีผิวเป็นสีชมพูเหมือนเพิ่งโดนขยำมาอย่างไรอย่างนั้น ส้วนจุดกลางที่เป็นร่องก้นก็มีผิวเป็นสีชมพูเข้มกว่าเดิมพร้อมกับรูจีบที่แฉะไปด้วยน้ำหล่อลื่นสีแดงเถือกที่ทำเอาพี่ซูที่จ้องเขม็งถึงกับกลืนน้ำลายไปหลายอึก
ไม่มีคำตอบออกมาจากปากของคนพี่แต่อย่างใดมีเพียงแค่การกระทำเท่านั้นก่อนที่คนพี่จะเอื้อมไปหยิบกระเป๋าแล้วเปิดซิปเพื่อที่จะหยิบถุงยางออกมา จากนั้นก็วางกระเป๋าเอาไว้ที่เดิมแล้วฉีกซองถุงยางอย่างเบามือที่สุดกันขาดจนอาจจะทำให้การมีเซ็กส์ในครั้งนี้จบลงเพราะดูท่าว่าคนพี่จะยังไม่พร้อมที่จะมีลูกกับผม
บีบกระเปาะใส่น้ำกามก่อนที่จะรูดถุงยางลงจนสุดโคนความยาวแล้วกระเถิบเข้ามาหาผมในระยะประชิดแล้วจ่อท่อนเอ็นให้ตรงกับรูจีบของผมพอดีก่อนที่จะกระแทกสะโพกเข้ามาทีเดียวจนท่อนเอ็นของคนพี่มิดด้าม "ซี๊ด ! ! พี่จะแตกอีกแล้ว" และมันก็เป็นอย่างที่คนพี่พูดเอาไว้เพราะตอนนี้ผมรู้สึกอุ่นข้างในท้องแล้ว
ถึงแม้ความเสียวจะอยู่แค่แป๊บเดียวผมก็ต้องทำใจให้ได้และได้รับรู้ว่าการมีเซ็กส์ในครั้งนี้ของพี่ซูคงจะเป็นครั้งแรกและบางทีการชักว่าวก็อาจจะไม่เคยทำเลยด้วยซ้ำล่ะม้าง ?
ผมกะว่าอาจจะมีรอบที่สองแต่คนพี่ดันหาวหวอดและบอกว่าอยากจะนอนแล้วผมก็เลยต้องตามนั้นก่อนที่จะจัดการธุระส่วนตัวของตัวเองบ้างแล้วเข้านอนเป็นคนสุดท้ายอย่างเซ็ง ๆ
ถ้าลูกคนนี้เกิดมาแล้วผมจะเจาะถุงยางของพี่ซูถุงซองเลย !
