รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"งั้นผมรอถ่ายวิวตรงระเบียงฆ่าเวลานะครับ" ผมบอกกับพี่ชายและพี่ซูที่เพิ่งจะตื่นนอนและกำลังจะอาบน้ำต่อจากผมก่อนที่ผมจะออกมาทำอย่างที่ปากพูดทันที แต่ยังไม่ทันที่จะถ่าววิวด้วยซ้ำอยู่ ๆ ก็มีคนมาขัดจังหวะสองคนโดยที่คนสองคนนั้นเป็นคนที่ผมรู้จักเมื่อวาน แต่บางอย่างของพวกเขาผมกลับรู้จักเป็นอย่างดีซะอย่างนั้น โดนไปมากกว่าหนึ่งรอบไม่รู้จักผมก็ไม่รู้จะอธิบายอะไรยังไงแล้ว
"คุณหอมกำลังจะไปเที่ยวเหรอครับ ? ไปพร้อมกับพวกผมเลยมั้ย ? " หลี่มินว่าอย่างนั้นก่อนที่จะถือวิสาสะมาโอบเอวของผมข้างขวาตามมาด้วยคุณคาตะมาโอบเอวผมจากทางด้านซ้าย สงสัยพวกเขาสองคนจะติดใจในลีลาของผมจนถอนตัวไม่ขึ้นเลยล่ะม้าง ? หรือไม่ก็อาจจะเสพติดร่างกายของผมไปแล้ว
"ผมก็อยากไปอยู่หรอกครับ" พร้อมกับทำหน้าเศร้าจากใจจริงไม่ตอแหล "แต่วันนี้ผมต้องกลับแล้วล่ะครับ เอาอย่างนี้มั้ย ! ผมกับพวกคุณมาแลกเบอร์มือถือกันถ้าว่างเมื่อไรก็ค่อยโทรมาคุยเล่น" ทั้งสองคนได้ยินแบบนั้นก็ทำตามอย่างที่ผมพูดอย่างกระตือรือร้น
"แต่ก่อนที่คุณหอมจะกลับผมขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึกหน่อยนะครับ" ว่าแล้วหลี่มินก็ยกมือถือเพื่อที่จะถ่ายรูปผมแถมยังมาหอมแก้มผมอีกด้วยจนคุณคาตะก็ทำตาม ถ้าหอมแก้มผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกแต่ทำไมทั้งสองคนถึงได้สามัคคีขย้ำแก้มซาลาเปาของผมอย่างล่ะข้างอีกด้วย
"พวกคุณขี้โกงง่ะ ! " พอทั้งสองคนเห็นผมทำแก้มป่องงอนก็เหมือนจะรู้ว่าผมต้องการอะไรจากพวกเขาก่อนที่ทั้งสองคนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์จนตาเป็นสระอิก่อนที่ทั้งสองคนจะเอามือของผมไปสัมผัสที่เป้ากางเกงของพวกเขาอย่างล่ะข้างทำเอาผมถึงกับร้อนผ่าวที่แก้มอย่างอาย ๆ
"อีกรอบนะครับ" ถ่ายรูปอีกครั้งก่อนที่ทั้งสองคนจะผละออกจากการโอบเอวผมและคงเพราะผมไม่สามารถปกปิดความรู้สึกเสียดายที่ต่อจากนี้จะไม่ได้เจอทั้งสองคนแล้วก็ได้ทำให้คุณหลี่มินและคุณคาตะถึงกับแก้มแดงอมชมพูที่ผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเขินอะไรกันก่อนที่ทั้งสองคนจะทำในสิ่งที่เป็นคำสัญญาระหว่างพวกเราด้วยการจูบแลกลิ้นคนล่ะรอบก่อนที่จะผละออกจนน้ำลายยืดเป็นสาย "งั้นเอาไว้เจอกันที่บ้านนะครับที่รัก" คราวนี้คุณคาตะก็พูดพร้อมคุณหลี่มินหลังจากที่ผมคิดแล้วว่าคนอย่างเขาคงไม่มีอารมณ์อยากจะพุดกับผมวันนี้ แต่ก็ไม่ใช่แฮะ ว่าแต่เจอกันที่บ้านเนี่ย บ้านไหน? หรือพวกเราจะอยู่บ้านใกล้กันหรือ? แต่ผมไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อนนะ ? หรือผมไม่ค่อยออกจากบ้านเท่าไรก็ไม่รู้
สงสัยผมจะอยู่ในภวังค์มานานจนเกินไปจนกระทั่งได้มีคนสะกิดที่ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งตกใจโหยงเหมือนกลัวว่าความผิดที่ตัวเองก่อขึ้นจะโป๊ะแตก "ถ่ายรูปเสร็จหรือยังกูจะไปแล้ว" เพราะเป็นเสียงของพี่ชายนี่แหละที่ทำเอาหัวใจผมหยุดเต้นไปสามวินาที ถ้าเป็นพี่ซูคงจะอ่อนโยนมากกว่านี้ เสียงพี่ชายของผมค่อนข้างห้าวซะด้วย ถึงจะพูดเพราะก็เหมือนหยาบอยู่ดี
แต่ก็ใช่ว่าจะขับรถไปถึงที่บ้านทันทีเพราะต้องแวะเติมน้ำมันและรอให้เครื่องยนต์หายร้อนซะก่อนเพราะไม่งั้นพวกเราอาจจะตุยก่อนไวอันควรก็เป็นไปได้และผมก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นแล้วตอนนี้ผมไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วด้วย
ในระหว่างที่ผมกำลังรอพี่ชายไปซื้อของกินเพื่อกินระหว่างเดินทางผมก็รู้สึกว่างจนไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี แต่พอได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของพี่ซูที่แค่หน้านิ่งก็ยังหล่อมันทำให้ผมเกิดมีอารมณ์ทางเพศซะอย่างนั้น แต่ผมก็ไม่อายนะที่จะช่วยตัวเองเพราะผมกับพี่ซูก็เห็นอะไรต่อมิอะไรกันและกันแล้วแถมคนที่เดินผ่านไปมาคงไม่ส่องเผือกเข้ามาดูหรอก
"อืม.." แค่ผมส่งเสียงครางเบา ๆ เท่านั้นก็ทำให้พี่ซูถึงกับส่องกระจกติดข้างคนขับเพื่อที่จะมองดูว่าผมทำอะไรก่อนที่จะทำหน้าอึ้งเมื่อเห้นว่าผมกำลังช่วยตัวเองโดยการสอดนิ้วเรียวเข้ามาในช่องทางนุ่มที่แดงเถือกในขณะที่ผมยกขาทั้งสองเอาไว้ "เสียวจัง ? "
"ทำตอนนี้เลยหรือครับน้องเทียนหอม ? ไม่อดทนให้ถึงที่บ้านก่อนเหรอ ? "
"ผมทนไม่ไหวแล้วครับพี่ซู พี่ช่วยผมด้วยนะครับ อ๊า ! " แล้วผมก็กดนิ้วลึกเข้าไปอีกจนปลายนิ้วเรียวสัมผัสที่จุดเสียวข้างในเข้าจนผมต้องกัดฟันเพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมาดังจนคนอาจจะเข้าใจผิดว่ามีการฆ่ากันตายในรถ
"แต่พี่ไม่ได้ซื้อถุงยางเผื่อเอาไว้นะ ถ้าพี่ซื้อตอนนี้ไอ้ไขต้องสงสัยแน่ ๆ "
"เย็ดสดก็ได้ครับพี่" พอผมบอกแบบนั้นพี่ซูก็ทำหน้าเครียดทันที มันจะท้องอีกครั้งได้ยังไงกันล่ะครับก็ในเมื่อผมท้องลูกของพี่เสฉวนอยู่หนิ "เร็ว ๆ สิพี่ ! เดี๋ยวพี่ชายกลับมาก็อดหรอก ผมรู้น่าว่าพี่ก็ทนไม่ไหวเหมือนกันเห็นผมช่วยตัวเองแบบนี้ ไม่ปลดปล่อยจะยิ่งทรมานนะ ! " คนพี่ได้ยินแบบนั้นก็สบถคำหยาบคายว่าโถ่เว้ยก่อนที่จะลงจากคนขับแล้วเปิดประตูเข้ามายังในตัวรถเพื่อที่จะมาหาผม
จากนั้นก็ปลดซิปกางเกงของตัวเองลงแล้วควักท่อนเอ็นที่แข็งขืนพร้อมศึกจ่อมาที่รูจีบที่แฉะรออยู่แล้วของผม "แน่ใจแล้วนะ ? ถ้าเกิดท้องขึ้นมาพี่ไม่รับผิดชอบนะ" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเสียใจนิด ๆ ที่พี่ซูที่ดูใจดีมีนิสัยเสียแบบนี้ แต่ยังไงผมก็ไม่สามารถสู้กับความกระหายหื่นของตัวเองได้มันต้องปลดปล่อยตอนนี้
"ผมรู้แล้วล่ะน่า ! อ๊า ! " ยังไม่ทันที่จะบ่นจบด้วยซ้ำอยู่ ๆ พี่ซูก็กระแทกท่อนเอ้นเข้ามาจนมิดด้ามแถมยังเอามือมาปิดปากผมเพื่อไม่ให้ผมครางดังอีกด้วยจนได้ยินเสียงหายใจแรงของผมก็เท่านั้น พี่ซูกระแทกอย่างบ้าคลั่งเหมือนโกรธผมอย่างไรอย่างนั้น แต่ผมก็ไม่ได้กลัวเลยเพราะความเสียวมันบดบังตาไม่หมดแล้ว
แต่กระแทกได้ไม่นานเท่าไรพี่ซูก็ได้ปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นเข้ามาในร่างกายของผม จากนั้นก็ดึงท่อนเอ็นออกมาทันทีก่อนที่จะเก็บกลับมาที่เดิม "หายเงี่ยนแล้วนะ ? " ผมไม่ได้ตอบอะไรพี่เค้ามีเพียงแค่การผงกหัวเท่านั้นที่ถึงแม้ผมอยากทำมากกว่านี้ก็ตามและพอคนพี่ออกมาจากตัวรถก็พอดีที่พี่ชายของผมออกมาจากร้านสะดวกซื้อพร้อมกับถุงเต็มมือ
"มึงไปไหนมาเหรอไอ้ซู ? " ได้ยินพี่ชายถามด้วยความสงสัยมันทำให้ผมรนทั้งที่พี่ชายไม่ได้สงสัยผมสักนิด ที่มึงรนมันจะทำให้โป๊ะนี่แหละไอ้หอม อยู่นิ่ง ๆ !
"กูเพิ่งออกมาจากห้องน้ำนะ" ก่อนที่จะมองไปที่ประตูรถที่เปิดอยู่เหมือนคิดหาคำโกหก "แล้วน้องเทียนหอมอยากไปห้องน้ำบ้างมั้ยครับ ? " พร้อมกับรอยยิ้มหล่อที่ดูใจดี แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวอีกต่อไปแล้วหลังจากได้ยินประโยคที่ทำเอาผมถึงกับจุกอก
"ผมยังไม่ปวดครับ" พร้อมกับยิ้มตอบที่ถึงแม้มันจะดูฝืน ๆ ก็เถอะ
และเพราะผมเจอเหตุการณ์แบบนั้นที่ทำหัวใจของผมห่อเหี่ยวผมจึงไม่ได้พูดอะไรกับพี่ซูอีกจนผมเพิ่งนึกได้ว่าเคยสัญญาอะไรกับตัวเองไว้และคงเพราะสัญญากับตัวเองแบบนั้นมันเลยกลายเป็นแบบนี้สินะ
จนกระทั่งได้มาถึงที่บ้านผมก็ไม่ได้จับกระเป๋าของผมอีกเช่นเดียวกันก่อนที่กระเป๋าของผมจะไปอยู่ในมือของพี่ชายของผมเองที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกแปลก ๆ ว่าพี่ชายของผมคนนี้คือพี่ชายแท้ ๆ ของผมรึเปล่า ? ส่วนสาเหตุที่ทำให้ผมคิดแบบนี้ก็เพราะคำพุดจากปากของไอ้พี่ซูนั่นแหละ
"คราวหน้าพวกเราไปเที่ยวกันอีกนะ" ประโยคนี้ของไอ้พี่ซูพูดกับผมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนเดิมแต่ผมให้ความรู้สึกเหมือนพี่เค้าไม่ค่อยจริงใจยังไงก็ไม่รู้จนทำเอาผมรู้สึกหงุดหงิด
"ผมไม่ไปแล้วอยากอยู่บ้าน ! " แล้วดึงกระเป๋าตัวเองออกจากการถือของพี่ชายแล้ววิ่งไปรอที่หน้าบ้างอย่างเซ็ง ๆ ทันทีทำเอาไอ้พี่ซูถึงกับงุนงงแล้วหัวเราะแห้ง ๆ ผิดกับพี่ชายผมที่ถึงกับกระชากเสื้อไอ้พี่ซูอย่างหาเรื่องทันที
"มึงไปทำอะไรให้น้องกูโกรธ ? บอกมา ! " ยังไม่ทันที่เรื่องจะเกิดผมก็บ่นใส่พี่ชายจนคนพี่ผลักไอ้พี่ซูจนเซก่อนที่จะชี้หน้าคาดโทษ "รอดไปนะมึง ! "
"เมื่อไรจะเปิดประตู ! ร้อนแล้วเนี่ย ! "
"เออ ๆ กูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ! " พอไอ้พี่ซูอยู่คนเดียวก็ดูเหมือนจะยิ้มเจื่อน ๆ เศร้า ๆ ที่ผมไม่รู้หรอกนะว่าเป็นเพราะอะไรก่อนที่พี่เค้าจะกลับไปที่รถแล้วออกรถจากไป "แล้วมองมันทำไม ? จะเข้าบ้านมั้ยเนี่ย ! " ผมถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อพี่ชายตะโกน แต่ผมก็ไม่ได้เถียงอะไรก่อนที่จะเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะตากแอร์แต่โดยดี
ตอนแรกผมก็อยากตากแอร์อยู่หรอกแต่อยู่ ๆ ผมก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยากจะอาบน้ำซะอย่างนั้น แต่ก็ไม่วายที่จะมีเสียงมือถือดังขึ้นเข้ามาขัดจังหวะความสุขซะได้ กำลังจะเหวี่ยงอยู่แล้วเชียวแต่ก็หายไปภายในสามวินาทีเมื่อคนที่โทรมาเป็นคนที่ผมคิดถึงอยู่พอดี แต่ไม่ใช่คุณหลี่มินกับคุณคาตะนะเพราะสองคนนั้นคืออันดับที่สอง ส่วนอันดับหนึ่งในใจตอนนี้คือพ่อของลูกในท้องของผมตอนนี้ต่างหาก "ว่าไงครับพี่เสฉวน ? " ปกติถ้าผมพูดกับเพื่อนผู้ชายคนไหนพี่ชายจะไม่ให้คุย แต่น่าแปลกพอเป็นสายจากพี่เสฉวนคนพี่ดันไม่ห้ามซะอย่างนั้น แหม..ก่อนหน้านี้ยังห้ามไม่ให้ค้างอยู่เลย
(พรุ่งนี้น้องหอมว่างมั้ยครับ ? พอดีพี่ต้องไปงานเกมส์แต่ไม่มีเพื่อนไปด้วย) อ้าว ? แล้วพี่ชายของผมนี่ไม่ใช่เพื่อนเหรอ ? เป็นสัตว์เลี้ยงหรือไงครับ ? (พี่อยากให้น้องหอมไปเป็นเพื่อนจะได้มั้ยครับ ? ) โอ้โฮ ! ขอมาตรง ๆ แบบนี้จะให้ผมปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะ ? แน่นอนว่าผมต้องตกลงอยู่แล้วเพราะผมคงไม่ได้ไปงานเกมส์กับพี่เสฉวนเฉย ๆ อย่างเดียวหรอกนะ
"เห้ย ! น้ำลายไหลแล้วนั่น ! " ได้ยินพี่ชายว่าอย่างนั้นผมก็เช็ดทันทีอย่างลวก ๆ หวังว่าพี่ชายผมจะคิดว่าผมอยากกินขนมหวานมากกว่าจะคิดว่าผมอยากจะกินพี่เสฉวนหรอกนะ
