รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ {วายพีเรียดไทย} - ๒/๑ สิ่งเริ่มต้น โดย ปรมปุณณ @Plotteller

'น่านนที' ชื่อของเด็กหนุ่มบ้านนอกที่ต้องระเห็จสู่เมืองกรุงเพื่อทำหน้าที่ตามพินัยกรรมของท่านชาย ทว่าก้าวแรกที่ก้าวเท้าเข้ามาที่วังแห่งนี้ เสมือนว่าความวินาศสันตะโรจะบังเกิด!

รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ {วายพีเรียดไทย} - ๒/๑ สิ่งเริ่มต้น โดย ปรมปุณณ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,รัก,ไทย,ย้อนยุค,วาย,พีเรียดไทย,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ปรมปุณณ

เรื่องย่อ

❝รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ❞

(สำนวนสุภาษิต) มีความหมายว่า รักจะอยู่ด้วยกันนาน ๆ ให้ตัดความอาฆาตแค้นออกไป รักจะอยู่กันสั้น ๆ ให้อาฆาตพยาบาทเข้าไว้.

รักสั้นนั้นให้รู้อยู่เพียงสั้น

รักยาวนั้นอย่าให้เยิ่นเกินกฎหมาย

มิใช่ตายแต่เขาเราก็ตาย

แหงนดูฟ้าอย่าให้อายเทวดา

(อิศรญาณภาษิต)

............................

ที่ผ่านมาชีวิตของ 'น่านนที' ดำเนินมาอย่างสงบสุขที่ชนบทในฐานะเด็กบ้านนอกธรรมดาคนหนึ่ง แต่แล้วชีวิตปรกติสุขของเขาถึงเวลาต้องเปลี่ยนไป เมื่อได้รับจดหมายเชิญตัวเข้าไปอยู่ในรั้วในวัง จากเด็กหนุ่มบ้านนอกกลายเป็นสะใภ้เจ้าตามเงื่อนไงบนพินัยกรรมของหม่อมเจ้าประพัทธ์ ใครจะคิดว่าชีวิตของเขาที่นั้นจะได้รับการต้อนรับไม่ต่างไปยิ่งกว่าทาส ทุกคนเฝ้าแต่จะดูหมิ่นถิ่นแคลนโขลกสับ โดยเฉพาะพ่อหม่อมราชวงศ์คู่หมาย งานนี้น่านนทีจะต้องรับมืออย่างไรให้ไหว!

"น่านนที ไอ้บ้านนอก ถ้านายคิดจะอยู่ที่วังนี้เพื่อหวังฮุบสมบัติของท่านพ่อแล้วล่ะก็ ฉันบอกให้เลยว่าอย่าหวัง นายจะไม่ได้สักแดงเดียว ไสหัวไปจากที่นี่ซะ"

"ขอบคุณที่เรียนให้ทราบนะครับ แต่ไม่ดีกว่า ผมไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะยังไงสมบัติทั้งหมดก็จะตกเป็นของผมเอง ถ้าคุณชายทำตามเงื่อนไขไม่ได้"

"นี่นาย! ฝันลม ๆ แล้ง ๆ ไปเถอะ จ้างให้ฉันก็ไม่มีวันหลงผิดไปรักเด็กกระจอก ๆ อย่างนาย!"

"อืม ครับ ผมก็เช่นกัน"

"ฉันจะฟ้องหม่อมแม่!"

⚠️ นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอก ทำการดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่ง ส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่ต่อ โดยไม่ได้รับอนุญาตจาก เจ้าของผลงาน การกระทำโดยไม่ได้รับอนุญาตถือ เป็นการละเมิดสิทธิ์จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

สารบัญ

เนื้อหา

๒/๑ สิ่งเริ่มต้น

เป็นเวลาสองเดือนกว่าให้หลัง ทันทีที่หม่อมราชวงศ์ชายได้รับจดหมายจากมารดาและเร่งทำธุระที่คั่งค้างอยู่ลอนดอนให้ลุล่วงโดยด่วน คราแรกเขาไม่ได้อยากกลับมาเมืองไทยตามคำวอนขอของมารดาเท่าไหร่นัก เพราะติดชีวิตสุขสนุกสำราญ อยู่ที่โน่นเขาได้ใช้ชีวิตอิสระเสรีตามที่ใจหมาย พอกลับมาบ้าน ก็มีทีท่าว่าจะเหี่ยวเฉาเพราะต้องคอยอยู่ในสายตาผู้หลักผู้ใหญ่

คุณชายเมศวร์โดยสารจากแผ่นดินยุโรปมาทางเรือสำราญกับคณะทูตและกลุ่มมิชชันนารี เมื่อเข้าเทียบฝั่งที่เกาะหมาก ก็ต่อด้วยรถจากที่วังส่งนายสารถีมาคอยรับ โดยหม่อมแม่และน้องสาวได้บอกกล่าวล่วงหน้าแล้วว่าไม่สามารถมารับได้ เพราะมัววุ่นวายอยู่กับการเตรียมงานต้อนรับที่วังประภากรฯ

หม่อมราชวงศ์ปรเมศวร์เชษฐ์ชนันสุวรรณศักดิ์ บดินทรางกูร เป็นบุตรชายคนโตของหม่อมเจ้าประพัทธ์ บดินทรางกูร กำเนิดแต่หม่อมจำปี บดินทรางกูร ณ อยุธยา มีน้องสาวร่วมโสทรด้วยกันอยู่สองคน ได้แก่หม่อมราชวงศ์หญิงอรองค์อนงนาฏวิลาศกัลยา และหม่อมราชวงศ์หญิงโฉมสมรเสาวภาวิลาวัลย์ บดินทรางกูร ตลอดชีวิตของคุณชายเมศวร์จวบจนทุกวันนี้ไม่เคยรู้จักคำว่าลำบากตรากตรำ เพราะมีหม่อมแม่ผู้คอยประคบประหงมอยู่เบื้องหลังเสมอมา ไม่ว่าคุณชายจะปรารถนาสิ่งใด หม่อมแม่ก็จะสรรหามาประเคนให้สุดชีวิต ไม่เคยขาดตกบกพร่อง

จนเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกันต่างพาลอิจฉาคุณชาย ด้วยชาติกำเนิด วาสนา เกียรติยศ และหน้าตาที่ไม่มีดีแพ้ใครในพระนคร ทำให้เอ่อล้นด้วยเสน่ห์ดึงดูดลูกสาวหลายบ้านให้ใจอ่อนระทวยกันเป็นขนัด

ในขณะที่ล้อรถเมอร์เซเดสเบนซ์สีครีมเปิดประทุนคันหรูเคลื่อนตัวเข้าสู่ภายในเขตวังประภากรฯ ผ่านถนนที่รายล้อมด้วยสวนหย่อมเขียวขจีสองข้างทางมาเรื่อย ๆ ในขณะที่คุณชายเมศวร์ทอดมองผ่านบานกระจกสังเกตได้ว่าทุกสิ่งอย่างในวังแห่งนี้เปลี่ยนไปไม่น้อยหลังจากที่ท่านพ่อของตนสิ้นชีพิตักษัย รอบ ๆ ตำหนักดูเหมือนไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควร เศษไม้ใบหญ้าระเกะระกะรกร้างไปเสียหมด จำนวนคนงานก็ดูบางตาลงกว่าแต่ก่อนมาก

“ถึงแล้วครับคุณชาย” ทันทีที่ล้อหยุดหมุนตรงหน้าตำหนักใหญ่ นายสารถีจึงเอ่ยขึ้น แต่แล้วก็โดนหม่อมราชวงศ์หนุ่มตอบกลับเสียงแข็งอย่างหงุดหงิดใจกลับมาว่า

“ถึงแล้วก็ลงไปเปิดประตูให้ฉันซี เอากระเป๋าฉันลงรถด้วย นั่งซื่อบื้ออยู่ได้ เร็ว! ฉันเหนื่อย ต้องรีบพักผ่อน”

“ครับ ๆ รีบเดี๋ยวนี้ครับคุณชาย” นายสารถีรับคำ รีบลงมาเปิดประตูให้คุณชายคนใหญ่ของวังโดยด่วน ขืนช้ากว่านี้เกรงจะโดนให้ออกจากงานได้ ด้วยเป็นเพียงลูกจ้าง แม้ไม่พอใจก็ใช่ว่าว่าจะทำอะไรคนที่สูงศักดิ์กว่าได้

ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน จากคุณชายตัวน้อย ๆ ในวันนั้น หรือจะเป็นคุณชายผู้เจริญเติบโตเป็นหนุ่มอย่างในวันนี้ แต่ก็ยังคงเป็นคุณชายผู้เอาแต่ใจตนเองเป็นใหญ่อยู่ดังเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คนในวังต่างรู้ดี ว่าถ้าหากทำให้คุณชายเธอไม่พอใจเข้าจะอยู่ยาก จึงหลีกเลี่ยงไว้เป็นการดีที่สุด

พอรองเท้าคัชชูหนังราคาแพงแตะลงพื้น ทุกสายตาของผู้ที่อยู่บริเวณนั้นก็พลันหันมามองราวกับต้องมนต์สะกดให้หลงใหลไปกับร่างสูงสง่าผ่าเผยในชุดสูทสีดำขลับเข้ากันไปหมดทั้งชุดทั้งคนสวมใส่ คุณชายเมศวร์มีรูปลักษณ์ภายนอกเป็นสิริศรี ถอดสำเนาความหล่อโก้มาเต็ม ๆ จากท่านพ่อและเสด็จปู่ของเขา ถือเป็นผู้สืบทอดและความภาคภูมิใจสูงสุดของบดินทรางกูรโดยแท้

พอรู้ว่าถูกจับจ้องจากหลายสายตาของคนในวัง คนมาดเท่อย่างหม่อมราชวงศ์หนุ่มก็ยิ่งระเริงใจ เสยผมแสดงความหล่อเหลาตามประสาคนชอบโปรยเสน่ห์ไปทั่ว จนผู้มาใหม่เห็นภาพนั้นแล้วอดที่จะพูดเย้าแหย่เสียไม่ได้

“แหม พี่ชายเมศวร์คะ จะอวดหล่อไปถึงไหนหรือคะ วังนี้นอกจากน้องสาวของพี่ ก็ไม่มีสาวไหนอีกแล้วล่ะค่ะ” หม่อมราชวงศ์หญิงอรองค์อนงค์นาฏวิลาศกัลยากล่าว พลางกอดอกมองพี่ชายอย่างเอือม ๆ

“ก็มีแม่คนหนึ่งอย่างไรล่ะจ๊ะหญิงอร ที่ยังสาวยังสวยน่ะ” ฝ่ายหม่อมจำปียืนอยู่ตรงนั้นก็ไม่ยอมน้อยหน้า กลัวจะโดนหาว่าแก่

บุตรสาวทั้งสองฟังแล้วก็กลั้นใจไม่ให้ขำ ตอบรับด้วยรอยยิ้มเจื่อน “ อะเอ่อ ค่ะหม่อมแม่ สาวก็สาว”

“พี่ชายเมศวร์คะ หญิงไม่เห็นหน้าเสียนาน หล่อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะคะ” คุณหญิงโฉมกล่าวชม แต่พอพี่ชายฟังแล้วยิ้มไม่ค่อยออกเท่าไรนัก ฟังดูคล้าย ๆ เหมือนโดนหมิ่นในที

แต่ก็แสร้งยิ้มแกมหัวเราะกลับไป “ใช่น่ะซีหญิงโฉม พี่คงไม่หล่อขึ้นกว่าเดิมแน่แล้วล่ะ เพราะนี่คือที่สุดของความหล่อโก้เก๋แล้ว”

“อ๋อ ค่ะ”

หม่อมราชวงศ์ปรเมศวร์เชษฐ์ชนันสุวรรณศักดิ์ไม่ได้พูดเข้าข้างตนเองเพียงฝ่ายเดียว เรื่องรูปลักษณ์พักตราเขามีพยานหลักฐานยืนยันแน่นอนว่าหล่อแท้ไม่ได้ทึกทักไปเอง ก็มาจากหญิงสาวน้อยใหญ่ที่เข้ามาพัวพันด้วยไม่เว้นแต่ละวันนี่เอง ทั้งสาวไทยและเทศ

“เอาล่ะ ๆ เข้าไปข้างในกันเถอะชาย คุณถนอมศักดิ์มาคอยนานแล้ว” หม่อมจำปีไม่มัวรีรอให้เสียการ ในเมื่อบุตรธิดาของท่านชายประพัทธ์อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว คราวนี้ก็ถึงคราวเปิดพินัยกรรมเสียที

ทว่าคุณชายกลับโอดโอยด้วยสีหน้าอันบูดบึ้งว่า “โอ๊ยยย หม่อมแม่ครับ เท้าเพิ่งจะเหยียบวังได้ไม่ทันไร หายใจไม่เต็มปอดด้วยซ้ำ หม่อมแม่ให้ชายพักก่อนไม่ได้หรือครับ”

“ไม่ได้จ้ะ เร็ว! รีบตามแม่มา เดี๋ยวเราค่อยฉลองตอนรับการกลับมาของชายและแสดงความยินดีกับมรดกของเราพร้อมกันทีเดียวเลย