อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ
เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,รัก,ผจญภัย,แอคชั่น,พระเอกเทพ,พระเอกอบอุ่น,ปีศาจ,เทพเซียน,แอคชั่น,รักโรแมนติด,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ข้าคิดเสมอ ว่าข้าจะลองสอนวิธีการลัดในการสร้างแกนพลังเวทย์กับเจ้า อย่างน้อยหากล้มเหลว ก็ยังได้ลองดูสักครั้ง แล้วมาดูกันว่ามันจะได้ผลดีสักแค่ไหน”
คอพิอุสที่แลดูตื่นเต้น ไม่ต่างจากราฟาเอลโร่แม้แต่น้อย กล่าวด้วยดวงตาที่ทอเป็นประกาย
"หาที่นั่งลง แล้วทำสมาธิซะ”
ราฟาเอลโร่ทำตามอย่างว่าง่ายเขานั่งขัดสมาดลงที่โขดหินใกล้ๆ พลางมองดูคอพิอุสที่ประกบมือเข้าหากัน แล้วแยกมันออกระหว่างหน้าอก ช่องว่างระหว่างมือทั้งสอง นั้นมีแสงสีเขียวบิดเบี้ยวเป็นวงกลมคล้ายลูกบอลสีเขียวมินต์ขนาดพอๆ กับฝ่ามือของเขา
“ข้าจะส่งพลังในมือเข้าสู่ร่างกายของเจ้า เพื่อกระตุ้นให้เจ้า รับรู้ถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในตัว”
ราฟาเอลโร่หลับตาลงสูดหายใจเข้าลึกที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ และพยายามปล่อยจิตใจให้ว่าง ก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงแรงกระแทกที่หน้าอก จนจุก ราฟาเอลโร่งอตัวลงเพราะความเจ็บ และพยายามเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเสียงของคอพิอุสที่ลอยมา
“เจ็บไหม? ราฟาเอล ข้าคิดว่าการอัดพลังเข้าไปกระทันหัน มันน่าจะเจ็บอยู่พอตัว แต่พยายามเพ่งสมาธิไปตรงที่เจ็บนะ แล้วบอกข้าทีว่าเห็นอะไรบ้าง”
มันไม่ได้ยากเลย ที่จะเพ่งสมาธิไปยังจุดที่เจ็บ แต่มันกลับเจ็บมากขึ้นนี่สิ ราฟาเอลโร่สายหน้าเพื่อตอบคำถามของคอพิอุส
“งั้นหรือ ไม่ได้ผลสินะ น่าจะเร็วไป”
คอพิอุสใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากอย่างครุ่นคิด แล้วเดินหันหลังบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะหันกลับมาเพราะเสียงของราฟาเอลโร่
“เห็นแล้วครับ”
เมื่อคลายความเจ็บ ราฟาเอลโร่ก็สัมผัสได้กับกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ จากจุดที่คอพิอุสส่งพลังเวทเข้ามา มันแผ่ออกจากกึ่งกลางอก ไปเรื่อยๆ คล้ายฟองอากาศขนาดเล็ก เริ่มจากสีเขียวที่ถูกส่งเข้ามา แล้วแตะเข้ากับฟองอากาศอื่นๆ ในตัวเขา ที่เมื่อโดยแตะก็เริ่มเปร่งสีของตัวเองออกมา ขาวบ้าง ดำบ้าง แดงบ้าง ฯลฯ จนทั่วร่างกายของเขา ไม่เพียงแค่นั้นดูเหมือนราฟาเอลโร่ จะสามารถสัมผัสพลังเวทย์ที่อยู่นอกเหนือจากในร่างกายของเขาได้เช่นกัน
“ดี ทำได้ดี เจ้าเห็นสีและสามารถแบ่งแยกธาตุได้ใช่ไหม”
“ใช่ครับแต่เหมือนผมจะเห็นอย่างอื่นด้วยครับ มันเหมือนกับกลุ่มก้อนพลังเวทย์ขนาดใหญ่ ที่มีความหนาแน่นของพลังเวทย์มากกว่า แต่มีแค่ครึ่งเดียวครับ”
คอพิอุสมีสีหน้าครุ่นคิด
“ราฟาเอล เจ้าสามารถดึงพลังเวทย์ก้อนอื่นมารวมไว้ที่ก้อนพลังเวทย์นั้นได้ไหม”
ราฟาเอลโร่รวบรวมอนูพลังเวทย์หลากสีที่กระจายอยู่ทั่วในตัวของเขาตอนนี้ไปยังพลังเวทย์ก้อนใหญ่ที่มีแค่ครึ่งเดียว
“ได้ครับ”
“ดี งั้นกลุ่มก้อนพลังเวทย์ขนาดใหญ่ที่เจ้าเห็น คงเป็นแกนพลังเวทย์ของเจ้าที่รวมตัวกันได้แค่ครึ่งเดียว”
ยิ่งรวบรวม ก็ยิ่งคุ้นชิน เหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขาเอง ความเร็วก็ยิ่งเพิ่งขึ้น ราฟาเอลโร่รวบรวมแกนพลังเวทอยู่สักพัก ก่อนที่ไปสัมผัสเข้ากับอะไรบ้างอย่าง ความเจ็บปวดนั้นแล่นไปทั่วร่างกายของเขาทันทีที่แตะโดน ราฟาเอลโร่ก็ง้อตัวลงด้วยความเจ็บปวกนั้น พร้อมกับสีหน้าที่ซีดเผือก
“เป็นอะไรรึเปล่าราฟาเอล”
คอพิอุสที่อยู่ใกล้สังเกตุเห็นอาการที่เกิดขึ้นทันที
“ผมเห็นแกนพลังเวทอีกอันที่ผมแตะไม่ได้ อันนี้มันมีสีดำ และถูกออร่าอะไรสักอย่างปกครุมอยู่ครับ”
แกนพลังเวทที่แผ่ไอสีดำรอบตัวเอง ลอยอยู่ใจกลางลูกบอลใสที่ครอบรอบตัวมันอยู่ ราฟาเอลโร่แตะไปที่ออร่าที่ปิดล้อมแกนพลังเวทย์นั้นอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ไม่ได้ต่างออกไป ความเจ็บปวดนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายเขาอย่างรวดเร็ว
“ถ้าแตะไม่ได้ก็อย่าฝืน รวบรวมพลังเวทไปที่แกนเวทย์อีกอันยังได้นิ”
คอพิอุสกล่าวพร้อมกับลูบหัวของราฟาเอลโร่
“ราฟาเอลโร่ ได้ยินข้าไหม”
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่อาจทราบได้ เสียงของคอพิอุสแววผ่านประสาทการรับรู้เสียงของราฟาเอลโร่ การตั้งสมาธิในการรวบรวมแกนพลังเวทย์นั้น ทำให้ประสาทการรับรู้ส่วนอื่นของเขาทื่อลง
“ข้าว่าวันนี้เราพอแค่นี้เถอะ นี้ก็ค่ำมากแล้ว”
ราฟาเอลโร่ที่ลืมตาขึ้นและพบคอพิอุสที่ย่อตัวอยู่ในระดับสายตาของเขา และกำลังส่งยิ้มให้เขาอยู่ ก่อนที่จะขยี้หัวของราฟาเอลโร่เบาๆ
“เจ้าทำได้ดีมาก หิวรึยัง”
ราฟาเอลโร่ส่ายหน้าอย่างไรเรียวแรง การรวบรวมแกนพลังเวทย์น้ันทำให้เขาเพลียกว่าที่คิด
“แต่ข้าหิว และเจ้าก็ต้องกินอะไรสักหน่อย”
ราฟาเอลโร่ที่ตอนนี้กำลังแช่อยู่ในอ่างไม้โอ๊ตเนื้อดี ที่ปูพื้นอ่างด้วยหินภูเขาไฟเวทย์ ที่ช่วยเพิ่มอุณหภูมิให้กับน้ำ (หินภูเขาไฟเวทย์ เป็นหินเวทมนต์ที่แบ่งคุณภาพได้ตามความบริสุทธิ์ของเนื้อหิน มีความสามารถในการแผ่ความร้อน ยิ่งบริสุทธิ์มากก็ยิ่งสามารถแผ่ความร้อนได้ดียิ่งขึ้น) #สบายจัง# ราฟาเอลโร่ที่แช่อยู่ในอ่างน้ำ นึกขึ้นกับตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกที่ได้แช่ในอ่างอาบน้ำแบบนี้ เพราะราคาของหินภูเขาไฟเวทย์นั้นมีราคาสูงมาก ควบคู่กับกลิ่นของสมุนไพรที่ใส่ลงมาในอ่างอาบน้ำ ยิ่งทำให้รู้สึกสบายตัว และผ่อนคลายมากขึ้น ราฟาเอลโร่แช่ตัวพลางนึกถึงบทเรียนที่เรียนกับคอพิอุส
“ระดับของพลังเวทย์จะถูกแบ่งตามการเปลี่ยนสีของแกนพลังเวทย์ ซึ่งเริ่มจากการรวบรวมอนูพลังเวทที่กระจัดกระจาย ให้มาอยู่รวบกันเป็นแกนพลังเวทย์ ซึ่งแกนพลังเวทย์ที่พึ่งร่วมตัวกันจะมีสิ่งเจือปนอยู่ค่อยข้างมาก ดังนั้นสีเริ่มแรกจะเป็นสีเทาค่อนไปทางดำ เมื่อพลังเวทย์เริ่มบริสุทธิ์ขึ้นจากการร่วมตัวที่เพิ่มขึ้นของอนูพลังเวทย์ และขจัดสิ่งเจือปนออกไปแล้ว มันก็จะเปลี่ยนจากสีเทาดำ เป็นสีม่วง เป็นสีแดง เป็นส้ม เหลือง เงิน ขาว เป็นขั้นพิสุทธิ์ และสุดท้ายจะเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นเอกภาพตามลักษณะของผู้ใช้ ส่วนการที่แกนพลังเวทของเจ้ามีสองอัน อาจจะเป็นเพราะเจ้ายังมีพลังพิเศษอีกรูปแบบที่ติดตัวมา และยังไม่แสดงออกมา ซึ่งไฮดที่มีความสามารถพิเศษมากกว่าหนึ่งอย่างนั้นหายากมาก หรืออาจเป็นอีกอย่าง”
“อะไรหรือครับ”
ฟาราเอลกล่าวถามด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความสงสัยใคร่รู้
“เจ้าอาจจะเป็นภาชนะ สำหรับกักขังที่เรียกว่า จอก”
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ราฟาเอลโร่ก็สวมชุดนอนเอลฟ์ที่เกรนเดลนำมาให้ ชุดที่เป็นแค่เพียง กางเกง หลวมๆ และเสื้อตัวใหญ่ที่มีเชือกร้อยอยู่ตรงอก แต่มันกลับนุ่มลื่น เบาสบายจนเหมือนไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนร่างกาย ราฟาเอลโร่ทิ้งตัวลงบนที่นอนเตียง ที่เหมือนจะสามารถดูดกลืนวิญญาณของเขาได้ เพราะราฟาเอลโร่หลับทันทีหลังจากการพลิกตัวไม่กี่ครั้ง
และแล้วเช้าวันรุ้งขึ้นก็มาถึง พร้อมกับแสงสว่างที่ส่องลอดผ่านกระจก 5 บานรอบตัวห้อง ที่มีความสูงจรดเพดาน เกรนเดลใช้เวทย์ลมม้วนผ้าม่านขึ้นไปพันไว้บนเพดานที่สลักลวดลายบอกเล่าเรื่องราวของเผ่าเอลฟ์ไว้อย่างสวยงาม
“ตื่นเถิดขอรับ ตั้งแต่วันนี้ท่านต้องเริ่มเรียนการอ่านเขียน และเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย และข้าก็เป็นจะผู้ดูแลของท่านนับตั้งแต่วันนี้”
เกรดเดลกล่าวอย่างยิ้มแย้ม แต่การฝึกฝนเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายไม่ได้อ่อนหวานเลย เมื่อเทียบกับหน้าตาของเกรนเดล การลุกนั่ง ชิดอัพ ยกและดึง ทุกอย่างต้องทำซ๊ำเป็นร้อยรอบ และจบด้วยการวิ่ง ไปตามแนวหุบเขา ป่าลึก ที่ควบคู่กับการเรียนรู้เส้นทางต่างๆ แบ่งแยกทิศ พร้อมกับต้องจดจำเส้นทางให้ได้ เกรนเดลฝึกราฟาเอลโร่ทั้งการแกะรอย อ่านรอยเท้า อ่านกระแสลม และการดักซุ่ม
จนกระทั้งสถานที่สุดท้ายที่เกรนเดลได้พาราฟาเอลโร่มาเยือนก่อนจะกลับ ก็ทำให้เขานิ่งค้างกับภาพของความสวยงามตรงหน้า ทุกอย่างถูกสร้างจากหินอ่อนพันปี (หินอ่อนพันปีเป็นหินมีเนื้อทองคำแทรกและกลายเป็นลายหินอ่อน เนื้อหินแข็งยากต่อการนำมาใช้งาน ยากต่อการพบเจอ จะมีแค่เอลฟ์และล้างเผ่าพันธุ์เท่านั้นที่ใช้) ตึกและบ้านเรื่อนที่เป็นระเบียบ สะอาดตา เอลฟ์ทุกคนที่เดินขวักไขว่ไปมาด้วยชุดที่แสนจะธรรมดา แต่กลับดูงดงาม และองอาด
