อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,รัก,ผจญภัย,แอคชั่น,พระเอกเทพ,พระเอกอบอุ่น,ปีศาจ,เทพเซียน,แอคชั่น,รักโรแมนติด,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
The Lost Wing สายเลือดต้องห้าม
อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
"น้ำไม่อยู่ทุกหนแห่งนั้นรึฮ่าๆๆ เกินข้าวเสียจริง "
สายตาของดยุคอัลเบิร์ตเป็นประกายให้เห็นอย่างชัดเจน เขาหันไปออกคำสั่งเกวดันที่สะดุ้งโหยงเมื่อดยุคอัลเบิร์ตขานนามเขาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
"เกวดัน รวบรวมข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับเด็กหนุ่มราฟาเอลโร่ ไบร์ คนนี้มาให้ข้าเร็วที่สุด"
"ขอรับ"
เดวดันมีทีท่าจะเอ่ยถามแต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นดยุคอัลเบิร์ตมิได้ใส่ใจสิ่งรอบตัวแม้แต่น้อย เกวดันจึงเลือกที่จะเดินออกจากประตูไปอย่างเงียบเชียบ และปล่อยให้ดยุคอัลเบิร์ตดำดิ่งไปกับเด็กชายที่มีนามว่าราฟาเอลโร่
ซึ่งในขณะนี้ ณ ใจกลางสนามประลองราฟาเอลโร่กำลังนั่งคุกเข่าข้างนึงบนพื้น พร้อมกับมืออีก1 ข้างที่วางทาบลงบนพื้นดิน เขาตั้งสมาธิควบคุมพลังธาตุน้ำในตัว ส่งมันสู่พื้นดินใต้ฝ่ามือเพื่อควบคุมน้ำที่แทรกอยู่ในทุกอณูของดินและหิน
ก่อนที่ตัวเขาจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับโล่กำบัง 2 ชั้นของฮัน ที่ถูกผนึกน้ำแข็งแทงยอดออกมาจากทุกทิศทางจนมันถูกกระเทาะแตกออกเป็นเสียงๆ ราวกับเปลือกไข่ เผยให้เห็นร่างที่ถูกน้ำแข็งห่อหุ้มของฮัน เมื่อคู่ต่อสู้ไร้สิ้นหนทางราวกับลูกไก่ในกำมือ ชัยชนะก็ตกเป็นของราฟาเอลโร่ในทันที พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังกระหึ่มของผู้ชมทั่วทั้งสนาม
หลังจากการเฟ้นหานักเรียนที่มีคุณสมบัติในระดับหัวกะทิในการเข้าเรียนที่ซัสทรารัสจบลงด้วยจำนวนนักเรียน 15 คนตามที่ต้องการ งานเลี้ยงประกาศตนของนักเรียนใหม่ 15 คนจึงเริ่มขึ้น
ในงานเหล่านักเรียนห้องเกรดAทุกชั้นปี นักเรียนหัวกะทิชั้นปีอื่น และศาสตราจารย์ทั้งหมดของซัสทรารัสจะสามารถเข้าร่วมงานได้พร้อมผู้ติดตาม 1 คน
ณ ประสาทหวนคำนึง 1 ในสิ่งก่อสร้างในบริเวณพื้นที่ของโรงเรียนที่มีไว้สำหรับจัดงานเลี้ยงต่างๆ งานได้ถูกกำหนดให้เริ่มในเวลา 20:00 น
การปรากฏกายของเด็กหนุ่มสาวที่เข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ ด้วยเครื่องแต่งกายที่งดงามหลากสีสัน จะมีก็แต่เพียงเหล่านักเรียนหัวกะทิเท่านั้นที่ถูกกำหนดสีของชุดในการร่วมงาน
โดยนักเรียนหัวกระทิชั้นปีที่ 3 จะแต่งกายโดยใช้เสื้อผ้าที่มีสีเงินเท่านั้น ชั้นปีที่ 2 จะเป็นสีเทา และชั้นปีที่ 1 คือสีนิลดำสนิท ซึ่งเครื่องแต่งกายของงานเลี้ยงทางซัสทรารัสจะเป็นผู้จัดเตรียมทุกอย่างให้
และเมื่อรถม้า 1 ใน 2 คันของตระกูลอาร์ชิบัสถูกจอดเทียบหน้าคฤหาสน์หวนคำนึง ทันทีที่ประตูรถม้าถูกเปิดออก ก็เผยให้เห็นเด็กหนุ่มที่แต่งกายอย่างพิถีพิถันในชุดทักซิโด้สีดำสนิท ไรผมที่เคยปกหน้าผากถูกปาดให้อยู่ทรง ขึ้นไปด้านบนอย่างเรียบร้อยเผยใบหน้าคมอันหล่อเหลาให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เมื่อหลอมรวมกับรูปร่างและบุคลิกที่เมื่อรู้ตัวอีกคราก็ช่างงดงามในทุกย่างก้าว พร้อมด้วยสัตว์เวทย์คู่กายที่ช่างสง่างามมิแพ้กัน
เมื่อองค์ประกอบครบครันราาเอลโร่ที่ก้าวเท้าเข้าสู่งานประกาศตนในฐานะศิษย์ชั้นปีที่ 1 ของซัสทรารัสพร้อมกับสายตาทุกคู่ที่จับจ้องมายังเขาด้วยความหลงไหลใคร่รู้
ครั้นเมื่อราฟาเอลโร่คว้าแก้วเครื่องดื่มมาอยู่ในมือ และกำลังกวาดสายตามองดูบรรยากาศของงานอย่างเงียบๆ เราหญิงสาวหลายคนที่สนใจในตัวเขาก็ต่างกรูกันเข้ามาล้อมรอบตัวเขา พร้อมกับคำถามมากมาย
"ท่านราฟาเอลโร่ใช่หรือไม่เจ้าคะ/การต่อสู้ของท่านช่างน่าประทับใจยิ่งนัก/ท่านมีคู่เต้นรำแล้วหรือยังเจ้าคะ/ท่านเป็นสหายรักของเจ้าชายอลูคาร์จริงหรือ/บ้านเกิดของท่านอยู่ที่ใด/ข้ามีนามว่าอมีทรา/ข..ข้าเองก็มีนามว่า...."
คำถามต่างๆของเหล่าอิสตรีเบื้องหน้าที่ใคร่รู้ในตัวเขา ทุกนางต่างยิงคำถามกล่าวแทรกกันไปมาจนแทบฟังไม่เป็นศัพท์ และนั่นก็ทำให้ราฟาเอลโร่นิ่งค้างทำอะไรไม่ถูกในหัวว่างเปล่า
ฟินิตี๊ที่สยายปีกอยู่บนป่าและเอียงคอมองมาที่เขา กล่าวผ่านธุรกิจว่า
#555 สายธารของเหล่านารีมากมาย ทำให้เจ้าถึงกับคิดอะไรไม่ออกเลยรึ#
ซึ่งก็เป็นเสียงชอบใจของฟินิตี๊ที่ราฟาเอลโร่ทำตัวไม่ถูก
#อย่าทำเยี่ยงนี้เลยฟินิตี๊ ช่วยค่าทีค่าขอแค่ออกจากตรงนี้ จะทำเยี่ยงไรดี#
#ก็ได้ งั้นก็จงตามข้ามา#
ฟินิตี๊ส่งตัวขึ้นบินผลัดออกจากบ่าของราฟาเอลโร่ และเป็นอย่างเอื้อยเฉื่อย ไปทางหน้าต่างแก้วที่ถูกเปิดอยู่ ซึ่งด้านข้างนั้นก็คือประตูที่สามารถออกไปสู่สวนด้านนอกได้
เมื่อเห็นหนทางราฟาเอลโลกก็คว้ามันไว้ในทันที เขากล่าวเสียงดังจนทุกคนหันมองตาม
'ฟินิตี๊ไปไหนน่ะ คือถ้าขอเวลาชั่วครู่ ตามสหายกลับมาก่อนแล้วถ้าจะรีบกลับมา"
ราฟาเอลโร่ไม่แม้แต่จะรอคำตอบเขารีบดึงตัวเองออกมาจากตรงนั้นพร้อมกับสายตาหลายคู่ที่มองตาแล้วห้อยตามแผ่นหลังของเขา
ราฟาเอลโร่พี่ออกมาจากตัวคฤหาสน์ได้สำเร็จพร้อมกับเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่เขาจะทันสังเกตว่าแม้จะเป็นด้านนอกก็ยังมีผู้คนอยู่ประปราย แต่บรรยากาศก็ไม่ได้น่าอึดอัดเท่า
เขาเดินเลี่ยงผู้คนรอบตัวเพื่อหามุมเงียบพร้อมกับฟินิตี้ที่ขณะนี้บินกลับมาเกาะที่บ่าเช่นเคย
แต่ก่อนจะถึงที่หมายร่างเล็กของใครบางคนก็ชนเขาเข้าที่ด้านข้างตัว ก่อนที่ร่างนั้นจะทรุดลงไปนั่งกับพื้น ราฟาเอลโร่หันมองที่ร่างนั้นในทันที หมายจะพยุงตัวของหญิงสาวที่มองจากมุมของเขา เธอมีเรือนผมยุ่งเหยิงเล็กน้อยเป็นสีน้ำตาลซีด และต้องการที่จะกล่าวขอโทษ
แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ทำเช่นนั้น ก็ถึงกับต้องชะงัก เมื่อเครื่องดื่มสีฟ้าถูกสาดมายังศีรษะของเธอพร้อมกับคำพูดถากถาง
"จะเดินก็ดูทางเสียบ้างยัยชั้นต่ำ"
หญิงสาวในชุดราตรีสีแดงสดเข้ากับเรือนผมของเธอ พร้อมกับเพื่อนอีก 2 คน ก่อนที่สายตาของพวกเธอจะเหลือบมองเห็นราฟาแอโร่ที่อยู่ด้านหลัง
"อย่าถือสาข้าเลย ที่ข้าไม่ทันเห็นว่าท่านชายยืนอยู่ตรงนั้นเปื้อนโดนท่านหรือไม่"
เป็นกริยาที่เปลี่ยนโดยฉับพลัน มือ1 ข้างที่ยื่นทับผมไปหลังใบหูและการปรายตามองด้วยท่าทีอันทรงเสน่ห์
"ถ้าไม่เป็นอันใด เลดี้โปรดวางใจ"
ใบหน้าที่ประทับรอยยิ้มเล็กน้อยของราฟาเอลโร่ ถูกพยัคฆ์ 1 ครั้งอย่างเป็นมารยาท ตรงข้ามกับเสียงในหัวของเขาที่กำลังโต้เถียงไปมากับฟินิตี๊
#ถ้าฉันเกลียดมนุษย์ยิ่งนี้เสียจริง#
#อย่าไปใส่ใจเลย#
#แล้วเจ้าไม่เห็นท่าทีเบ่งตนข่มผู้อื่น ที่ช่างคิดว่าตนยิ่งใหญ่คับฟ้านั่นรึ#
#เห็น ถ้าเองก็ไม่ชอบใจนักถึงได้มองผ่านเยี่ยงไรเล่า#
ราฟาเอลโร่พี่กำลังสนทนากับฟินิตี๊ ในขณะที่พยุงร่างบอบบางที่ชุ่มโชคไปทั่วทั้งตัวให้ลุกขึ้นยืน แม้จะมองเห็นแต่เขาก็มิได้ใส่ใจสายตาของหญิงทั้งสามเบื้องหน้า
"เป็นเยี่ยงไรบ้าง เจ็บตรงที่ใดหรือไม่"
แทนการตอบคำถามใด หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างตกตะลึง จนราฟาเอลโร่ต้องเหลือบมองฟินิตี๊คล้ายขอความคิดเห็น ซึ่งฟินิตี๊เองก็มองสบตาเขาเพื่อกล่าวเป็นนัยว่าตนก็ไม่รู้เช่นกัน
"เลดี้ เป็นอันใดหรือไม่"
เมื่อรู้สึกตัวว่ามองค้างไปที่เขา เธอจึงก้มหน้าลง และกล่าวอย่างแผ่วเบา จนราฟาแอโร่ต้องก้มตัวลงและเอียงคอฟัง
"ข....ขอบคุณ"
ราฟาเอลโร่ยิ้มรับอย่างจริงใจ ก่อนจะมองไปยังชุดสีดำของเด็กชั้นปี 1 ที่เขาคงคิดไปเองว่าทำให้เธอดูซีดเซียว
"lady อยากล้างตัวสักนิดหรือไม่ ห้องน้ำน่าจะอยู่ด้านใน"
"อย่าเรียกข้าว่าเลดี้เลย ข้าชื่อมีอา เพดราก้อน และเป็นเพียงสามัญเท่านั้น"
"งั้นเรียกข้าว่าราฟาเอล ข้าก็จะเรียกเจ้าว่ามีอา"
เมียเงยหน้ามองหน้าราฟาเอลโร่ทันควัน อย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ด้วยสายตาที่ตื่นตะลึงอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะก้มหน้าลงแล้วเดินตรงเข้าไปในสวน