อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,รัก,ผจญภัย,แอคชั่น,พระเอกเทพ,พระเอกอบอุ่น,ปีศาจ,เทพเซียน,แอคชั่น,รักโรแมนติด,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
The Lost Wing สายเลือดต้องห้าม
อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
"มีอานั่นเจ้าจะไปที่ใดกัน จะไม่ล้างตัวแล้วหรือ"
ราฟาเอลโร่ตัดสินใจเดินหญิงสาว ตามหลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่
"ข้าไม่อยากเข้าไปข้างใน จุดหนึ่งในสวนสามารถใช้น้ำได้"
เมื่อได้ยินดังนั้นราฟาดอลโร่จึงเลือกที่จะเดินตามไปอย่างเงียบๆ เมื่อถึงจุดที่สามารถใช้น้ำได้ซึ่งตั้งอยู่ด้านข้างของต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มีอาก็เริ่มเปิดน้ำและล้างตัว ราฟาเอลโร่ได้เลือกยืนหันหลังพิงอีกฝั่งของต้นไม้เพื่อรอเธอ
"เด็กปี 1 ผู้หญิงเขาใส่ชุดสถาบันกันหรือ ข้านึกว่าจะเป็นชุดราตรีที่สาวๆชอบใส่กันเสียอีก"
"เปล่า มีชุดสวยๆเตรียมไว้ให้แต่ถ้าแค่คิดว่ามันไม่เหมาะกับข้า"
"ข้าว่าผู้หญิงทุกคนมีความงามในตัว เสื้อผ้าเพียงแต่ส่งเสริมความงามนั้น หากเจ้าส่งชุดน่ารักๆพวกนั้น เจ้าก็คงน่ารักทีเดียว"
"ไม่หรอก"
การตอบเช่นนั้นทำให้บทสนทนาที่ขาดช่วงไป แม้จะทำให้ดูอึดอัดอยู่บ้าง ราฟาเอลโร่ที่คิดว่าตนพูดน้อยแล้ว เมื่อรู้จักกับมีอา ก็ทำให้เขารู้สึกว่าตนไม่ได้แย่เสียเท่าไหร่ เมื่อเวลาผ่านไปชั่วครู่ มีอาก็กล่าวว่า
"เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ"
สิ้นเสียงพูด ร่างของเสียงนั้นที่กำลังจะเดินผ่าน ราฟาเอลโร่ เมื่อเขาหันมองก็พบว่าร่างกายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของมีอานั้นยังคงเปียกโชค เธอก้าวเดินพร้อมกับหยดน้ำที่ไหลตามเป็นทาง
#แม่คุณ จะเข้าไปทำที่เนื้อตัวชุ่มโชคเยี่ยงนั้นน่ะหรือ ราฟาเอลเจ้าจะต้องทำอะไรสักอย่าง#
ฟีนิตี๊ที่กล่าวโพล่ขึ้นมาทางโทรจิต พร้อมกับท่าทีตกใจ ส่วนราฟาเอลโร่ก็ถึงกับตาค้าง พูดไม่ออก และเลือกที่จะเรียกเธอให้หยุดแทน
"มีอา รอเดี๋ยวก่อน"
มีอาหยุดหันมองราฟาเอลโร่ก่อนที่จะหลับตาปี๋ เมื่อเห็นเขาเอื้อมมือข้างหนึ่งมาที่เธอ ราฟาเอลโร่วางมือเหนือศีรษะของเธอโดยไม่แตะโดน
"เดี๋ยวก็ไม่สบายเข้าหรอก จะเข้าไปทั้งปีกๆอย่างนี้ไม่ได้"
ก่อนที่มือข้างนั้นของราฟาเอลโร่จะดึงเอาหยดน้ำทุกหยดออกจากเสื้อผ้าและทุกอณูบนร่างกายของเธอ หลังจากนั้นก็สร้างลงอุ่นๆ ให้พัดผ่านตัวเธอ เพื่อให้แน่ใจว่าทุกส่วนของในร่างกายของมีอานั้นแห้งสนิท มีอาที่จับจ้องทุกการกระทำของราฟาเอลโร่ ด้วยความตื่นเต้นดวงตาเป็นประกายแม้จะไม่มีรอยยิ้ม
"ทำได้เยี่ยงไร สอนข้าได้หรือไม่"
"เราอยู่ชั้นปีเดียวกัน และน่าจะอยู่ห้องเดียวกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นคงมีเวลาอีกเยอะ ไว้ถ้าจะสอนให้นะ แต่ตอนนี้เราคงต้องเข้าข้างในกันแล้ว พิธีน่าจะใกล้เริ่ม"
มีอาพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงตัวคฤหาสน์ก็พบว่าผู้คนที่อยู่ด้านนอกได้เข้าไปในตัวงานทั้งหมดแล้ว ราฟาเอลโร่จึงเลือกที่จะพามีอาย่องกลับเข้าไปในงานอย่าเงียบเชียบ โดยพยายามไม่ให้ใครเห็น
และเนื่องจากเสียงแตรที่ถูกเป่าขึ้นเพื่อประกาศการมาของบุคคลสำคัญ จึงทำให้ความสนใจของทุกคน ซึ่งตอนนี้ไปอยู่ที่ชั้นพักขนาดใหญ่ ที่ถูกสร้างขึ้นระหว่างบันไดทางขึ้นไปด้านบน ทหารประจำข้าราชการสำนักถได้ยืนเรียงราย 2 ฟากฝั่งของบันได
ตรงกลางคือบุคคล 2 คนที่ 1 ในนั้นราฟาเอโร่จำได้ทันที อลูคาร์ที่บนร่างกายตอนนี้สวมใส่อาภรณ์ที่ประดับประดาไปด้วยเครื่องราชประจำตำแหน่งเจ้าชายแห่งอคาด้า พร้อมกับขนสัตว์สีขาวที่ฟูฟ่องอยู่บนบ่าของเขา
ร่างสูงโปร่งของอลูคาร์ ยืนเคียงข้างกับชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ที่มีลักษณะคับคล้ายคับคลากับอลูคาร์มาก แต่ด้วยส่วนสูงที่ไม่ได้สูงเท่าและร่างกายที่ซูบผอม และใบหน้าที่อิดโรย จึงทำให้เขาแลดูมีอายุมากกว่าอลูคาร์ ทำให้ราฟาเอลโร่สามารถเดาได้ไม่ยากเลย ว่าผู้ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นั้นก็คือ องค์รัชทายาทมนูเอล บรอสมันด์ และยิ่งแน่ใจขึ้นไปอีกเมื่อสิ้นเสียงแตร การประกาศขานนามก็ดังขึ้น
"องค์รัชทายาทมานูเอล บรอสมันด์ แห่งอาคาด้า พร้อมด้วยพระเชษฐาเจ้าชายอลูคาร์ บรอสมันด์"
"สวัสดีและยินดีต้อนรับนักเรียนในระดับเพรชนิลแห่งซัสทรารัส ที่ข้าภูมิใจ และในปีนี้ข้ายิ่งภาคภูมิใจขึ้นไปอีก เมื่อน้องชายของข้าเป็นที่รักของข้าได้เป็นหนึ่งในเพชรสีนิลที่ล้ำค่าและหายาก ขอให้ทุกคนพากเพียรและประสบความสำเร็จในการศึกษา ค้นพบสิ่งที่ตามหา และค่ำคืนนี้คือค่ำคืนของพวกเจ้าทุกคน จงสร้างไมตรีและรื่นเริงเถิด แก้วนี้ข้าขอดื่มให้กับเพชรอันล้ำค่าทุกเม็ดของซัสทรารัส"
มนูเอลยกแก้วดื่มพร้อมกับทุกคนในห้องโถงที่ยกแก้วของตนมาดื่มไปพร้อมกับเขาเช่นกัน
"ราฟาเอล"
เสียงแว่วหวานดังขึ้นข้างตัวราฟาโร่ ที่ถึง cocktail ผลไม้ในมือยังไม่หมดดี
"ทักทายเลดี้ฟีโอน่า และเลดี้โอเรียอน่า ในที่ทั้งสองมาถึงแล้วหรือ"
"อภัยให้ข้าด้วย ที่ปล่อยให้ในแขกบ้าน ต้องเข้างานเพียงผู้เดียว"
"อย่ากล่าวเช่นนั้นเลย ข้าไม่ได้โดดเดี่ยว นี่เลดี้มีอา เพดร้าก้อน เพื่อนที่ข้าได้ทำความรู้จัก"
มีอาที่หลบลับหลังราฟาเอลโร่จนมิดทำให้เขาต้องขยับตัว เพื่อให้ฟีโอน่าหน้าที่กำลังเอียงคอมองได้เห็นตัวเธอ ฟีโอน่าก้าวเข้าหามีอาด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น จนราฟาเอลโร่อดยิ้มตามไม่ได้
"ทักทายเลดี้มีอา เพดร้าก้อน"
มีอาในท่าทีที่เคอะเขิน พยายามทำความเคารพอย่างเก้ๆกังๆ เพื่อแสดงความเคารพฟีโอน่า ที่มาจากตระกูลขุนนาง ทำให้ฟีโอน่ารีบคว้าตัวเธอและกล่าวว่า
"อย่าทำเยี่ยงนี้เลย กับใครข้าไม่รู้ แต่กับข้าเลดี้ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้"
มีอาตัวสั่นเทาเล็กน้อยมองฟีโอน่าด้วยสายตาตกตะลึงและไม่แน่ใจ ถึงขนาดที่เธอต้องหันหน้าไปมองราฟาเอลโร่ที่ส่งยิ้มกลับให้เธอ ก่อนที่เมียจะก้มหน้าลงและพยักหน้าน้อยๆให้ฟีโอน่า และก่อนที่ทุกคนจะได้กล่าวสิ่งใดต่อ เสียงประกาศก้องของอาจารย์ใหญ่ ศาสตราจารย์อัลเบอร์ ทริกก็ดังขึ้น
"เอาล่ะ ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนของพวกเจ้าทุกๆคน แต่งานรื่นเริงจะเริ่มไม่ได้เลย หากเราจะไม่ทำการเปิดฟลอร์ และองค์รัชทายาทก็ประสงค์ให้พระเชษฐาเป็นผู้เปิดฟลอร์เต้นรำ และด้วยเจ้าชายมิได้มีคู่ควง 1 ในพวกเจ้าจะเป็นสตรีที่จะได้เต้นรำกับเจ้าชายแห่งอคาด้า เชิญเลยพี่ค่ะ"
อลูคาร์ที่ก้าวลงจากชั้นลอยและเดินตรงอย่างไม่ลังเลมายังราฟาเอลโร่ ในขณะที่เพื่อนทั้งสองสบตาราฟาเอลโร่ขมวดคิ้วให้อลูคาร์เล็กน้อย เป็นไหนว่าไม่ใช่ข้าใช่ไหม อลูคาร์ส่งยิ้มแบบกลั้นหัวเราะ ก่อนที่สายตาของเขา จะเลื่อนไปที่ฟีโอน่าที่อยู่ข้างกาย ราฟาเอลโร่
ราฟาเอลโร่มองตามสายตาของอลูคาร์ ก่อนจะหันกลับมาที่เพื่อนและยักไหล่เล็กน้อย เป็นเชิงว่าเจ้าลองถามสิ เมื่ออลูคาร์มาหยุดอยู่ระหว่างทั้งคู่ เขาก็ได้หันไปที่ฟีโอน่า
"เลดี้ฟีโอน่า ท่านจะให้เกียรติข้า เป็นคู่เต้นรำคู่แรกเพื่อเปิดงานได้หรือไม่"
ฟีโอน่าหันมองราฟาเอลโร่ที่กำลังฟังการสนทนาอยู่ และสิ่งที่เธอได้คือรอยยิ้มของเขา
"พี่คะ เจ้าชาย"
ฟีโอน่าวางมือของเธอบนมือของอลูคาร์ ก่อนที่ทั้งคู่จะก้าวเข้าสู่ฟลอร์เต้นรำ พร้อมกับเสียงดนตรีที่บรรเลงขึ้น สักพักคู่เต้นรำคู่อื่นก็ก้าวเข้าสู่ฟลอร์ เต้นรำเช่นกัน
ราฟาเอลโร่หันมองโอเรียอน่าที่กำลังจับจ้องไปยังฟลอร์เต้นรำเบื้องหน้า ก่อนที่เขาจะทันได้กล่าวสิ่งใด ก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ ราฟาเอลโร่จึงละสายตาจากโอเรียอน่า แล้วเผอิญได้เห็นแววตาของมีอาที่เปล่งประกายแวววับ เมื่อมองไปที่ฟลอร์
"มีอาไปเต้นรำด้วยกันไหม"
"ด...ได้หรอ "
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ไปกัน"
ไม่ทันที่มีอาจะตอบสิ่งใดกลับ ราไฟเอลโร่ก็คว้าข้อมือเล็กๆของเธอ และดึงตัวมีอาเข้าสู่การเต้นรำ