อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,รัก,ผจญภัย,แอคชั่น,พระเอกเทพ,พระเอกอบอุ่น,ปีศาจ,เทพเซียน,แอคชั่น,รักโรแมนติด,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
The Lost Wing สายเลือดต้องห้าม
อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
ชั้นเรียนของเหล่าผู้มีความสามารถที่ถูกประเมินว่าสูงค่าในเครื่องแบบพิเศษบ่งบอกถึงการเป็นนักเรียนทุนของซัสทรารัสทั้ง 15 คน ในห้องเรียนสีดำครีม โต๊ะเก้าอี้ถูกบุด้วยหนังรองนั่งสีดำที่เป็นวัสดุชั้นดี ราฟาเอลโร่และ อลูคาร์เลือกที่นั่งตรงกลางห้อง ทั้งคู่นั่งลงพร้อมกับนัยน์ตาของใบหน้าคุ้นเคยที่จับจ้องทุกอริยาบทของพวกเขา
แม้นจะไม่มีเสียงพูดคุยใด แต่ประตูห้องเรียนก็ถูกเปิดออก หยุดทุกการกระทำที่กำลังจะเกิดขึ้น ดึงทุกสายตาไปที่ชายเรือนผมและเคราสีดอกเลาในชุดหลวมตัวยาวสีดำ ศาสตราจารย์ใหญ่อัลเบอร์ทริก เวลูเมอร์ เดินมาและหยุดลงที่โต๊ะหน้าห้องเมียงมองศิษย์ใหม่ทั้ง 15 ชีวิต พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
"ยินดีต้อนรับนักเรียนทุนทั้ง 15 คน ข้ายินดียิ่งที่ได้เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาประจำชั้นให้กับพวกเจ้า ทุกคนคงรู้นามของข้าดีอยู่แล้ว แต่ชายแก่ผู้นี้อยากจะรู้จักศิษย์ตรงหน้าให้ดียิ่งขึ้น หวังว่าทุกคนจะไม่รังเกียดที่จะแนะนำตนเองนะ"
ศาสตราจารย์ใหญ่อัลเบอร์ทริกจงใจมองสบตากับนักเรียนที่นั่งโต๊ะตัวแรกด้านหน้า เหมือนเป็นการกล่าวเป็นนัยว่าเริ่มที่เจ้า
นักเรียนหญิงเรือนผมเป็นคลื่นสีบรอนซ์ ผิวพรรณที่ขาวเปล่งปลั่งตัดกับเครื่องแบบสีดำ ใบหูแหลมได้รูปที่แทงออกมาจากเรือนผมทำให้รู้ได้ในทันว่าเธอมาจากเผ่าเอลฟ์ มองไปด้านข้างอย่างไม่แน่ใจก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืนหันมองไปที่ทุกคนในชั้นแล้วเริ่มกล่าวด้วยริมฝีปากสีชมพูว่า
"นามของข้าคือ กาเดียร์ ทราเดียน จากเผ่าเอลฟ์ ข้าเป็นไฮทที่ใช้พลังสื่อสารและควบคุม ธาตุพลังที่ใช้ได้คือ แสงสว่าง ลม และน้ำ"
(ไฮทคือผู้ที่มีพรสวรรค์ซ่อนเร้นติดตัวมาตั้งแต่เกิด หรือพลังที่ไม่ได้เกิดจากการพัฒนาจากเวทย์แปรเปลี่ยน)
เด็กนักเรียนคนถัดไปหันมองไปที่อัลเบอร์ทริกที่พยักหน้าให้เขา ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนมองทุกคนในชั้น แต่เมื่อทุกคนแลเห็นใบหน้าที่หันมองมา สายตาทุกคู่ก็มองกลับไปที่กาเดียร์ เพราะทั้งคู่เหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก ทำเอาเจ้าตัวถึงกับยิ้มขำก่อนจะเริ่มแนะนำตัว
"นามของข้าคือเกรโดลาส ข้าและกาเดียคือพี่น้องฝาแฝด ดังนั้นข้าจึงเป็นไฮด ใช้พลังธาตุเดียวกันกับนาง ต่างกันตรงที่ข้าเป็นชาย"
เมื่อเกรโดลาสนั่งลงการแนะนำตนเองก็ดำเนนต่อด้วย มาร์กาเรต แทนเซีย บุตรสาวของมาร์ควิส ซึ่งก็เป็นไฮทเช่นกัน / แมรี่ โบฮัน บุตรสาวของเฮิร์ล / โดเวอร์ เฮ็ทสตัน / ซาลุส ดอร์นอส บุตรชายของมาร์ควิส ผู้มีผิวสีคมเข้ม / ฟรานซิส โดเลส เด็กหนุ่มลูกครึ่งไซเรน ผู้มีเรีอนผมสีฟ้าน้ำทะเล / เซอร์เร ซาลุส / ออกัน มาลาส เป็นไฮท รูปร่างเล็กน่ารัก / ราคีน อาได เผ่าเอลฟ์มืด ผิวสีเข้ม รูปร่างงดงาม ดุดัน เฉียบคมเกินอิสตรีทั่วไป / มิคาเอล เฟรมสติง บุตรชายของดยุค/ มีอา เพดรากอน และเอลเลฟินี โกลฮาร์ม สตรีที่แลดูจะคลับคล้ายคลับคล้ายชายหนุ่มเสียมากกว่า
หลังจากการทำความรู้จักที่ตึงเครียด คาบเรียนโฮมรูมก็สิ้นสุด เมื่อเสียงกระดิ่งใสดังกังวานขึ้น แล้วการพบปะกับกับอาจารย์ประจำวิชาคนใหม่ก็เริ่มต้น เมื่อเสียงฝีเท้าได้ดังซ้อนกันเข้ามา ราวกับมิใช่คนเพียงคนเดียวที่เหยียบย่างเข้ามาให้ห้อง และความประหลาดใจก็หายไปเมื่อทุกคนแลเห็นการมาเยือนของศาสตราจารย์อิลิค ธีโอ ด้วยรูปร่างของเซนทอร์ครึ่งคนครึ่งม้า และเท้า 4 ข้าง ทุกคนจึงไม่แปลกใจเลยที่ได้ยินเสียงเช่นนั้น
"สายัณห์สวัสดิ์นักเรียนของชั้นเพรชสีนิล คาปเรียนของข้าคือการร่ายมนต์ขลังผ่านหน้าประวัติศาสตร์ เรียนรู้เรื่องราวพร้อมกับถอดรหัสเวทมนต์ธาตุอันซับซ้อนประยุกต์ใช้และปรับเปลี่ยนให้เป็นของตัวเจ้าเอง แต่ก่อนที่จะถึงจุดนั้นเราต้องเริ่มนับหนึ่งกันเสียก่อน ใช่ๆ ข้าหมายถึงพื้นฐานที่พวกเจ้าต้องเรียนรู้ แต่ก่อนอื่น"
ศาสตราจารย์อิลิค ธีโอ เปิดหน้าสมุดเล่มใหญ่ในมือและเริ่มขานรายชื่อของนักเรียนทุกคนในชั้นเรียน เพื่อรู้จักทุกคนและเป็นการกล่าวทักทาย
ก่อนการเริ่มร่ายเรียงธาตุประกอบพื้นฐานต่างๆ ก็เริ่มต้นขึ้น พร้อมกับการเปิดหนังสือเล่มใหญ่ เพลาที่พ้นเริ่มยาวนานขึ้นเรื่อยๆ ราฟาเอลโร่ที่สังเกตุเห็นอลูคาร์ที่นั่งติดกันเริ่มหาว เมื่อเวลาผ่านพ้นไปเเละเริ่มรู้สึกเหมือนมันยาวนานยิ่งขึ้น ดวงตาของเขาเองก็เริ่มปรือ แต่พอมองอลูคาร์ซึ่งตอนนี้คอพับไปเรียบร้อยแล้ว ราฟาเอลโร่ที่พยายามดึงสติของตนกลับมาก็ใช้ศอกสะกิดแรงๆ จนอลูคาร์ถึงกลับสะดุ้ง
"อะไร"
"อย่าหลับ"
"เอล ข้าไม่ไหวจริงๆ มันเป็นเรื่องที่โดนยัดใส่หัวตั้งแต่ไปเรียนกับอาจายร์(คอพิอุส)ที่แอสโทรเฟีย "
อลูคาร์ที่พูดพร้อมๆ พยายามกับดึงสติของตนกลับมาอย่างยากลำบาก
"มันก็ใช่ แต่ทนหน่อยแล้วก็กัน"
หลังจากเวลาอันยาวนานผ่านพ้นไป เสียงกระดิ่งที่บ่งบอกถึงการสิ้นสุดคาบ 2 ชั่วยามอันยาวนานก็ดังขึ้น ราฟาเอลโร่และอลูคาร์ถึงกับถอนหายใจยาวๆ ออกมาพร้อมกัน
"เอาละ คาบเรียนหน้าจะเป็นการทดสอบพลังธาตุ ว่าทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้มีความสามารถอะไรบ้าง เราจะไปกันอย่างรวดเร็ว เพราะทุกคนล้วนเชียวชาญกันแล้ว เอาละทานอาหารให้อร่อยแล้วพบกัน พรุ่งนี้ 3 ชั่วยามเต็ม"
อลูคาร์ที่ยิ้มกริ่มนึกถึงอาหารกลางวันถึงกับอ้าปากค้าง เช่นเดียวกับราฟาเอลโร่ที่หันกลับไปมองที่ศาสตราจารย์อิลิค ธีโอ ตาค้าง
นักเรียนชัั้นปีที่ 1-3 ทุกชั้นปีของนักเรียนเพชรสีนิล เดินออกจากอาคารเรียนของตนสู่โรงอาหาร ประจำซัลทรารัส พร้อมกับนักเรียนปกติบ้างชั้นปีที่ถูกแบ่งให้ทานอาหารเที่ยงพร้อมกับนักเรียนเพรชสีนิล
"เอล เข้าไปก่อนเลยข้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วจะรีบตามไป"
"ได้งั้นเดียวจะดูที่ไว้ให้ด้วย"
ซึ่งก็นับว่าเป็นนักเรียนจำมาก แต่เมื่อเทียบกับโรงอาหารขนาดใหญ่ของซัสทรารัสมันกลับไม่ได้แออัดเลย โรงอาหารสีขาวทองที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราสะอาดตา พร้อมกับร้านอาหารจำนวนมากละลานตา
ราฟาเอลโร่เดินเข้าสู่โรงอาหารพร้อมมองไปรอบๆ ในขณะที่เข้าก้าวพ้นประตูธรณีเข้าสู่ตัวโรงอาหาร รางสังหรที่เตือนถึงอันตรายก็ขานเสียงเรียกชื่อของเขา พร้อมกับการแลเห็นพื้นที่ใต้เท้าของเขาเกิดช่องว่างของมิติขึ้น เสียงร้องด้วยความตกใจของนักเรียนหญิงชั้นปีปกติก็ขึ้นพร้อมกับตัวของเธอที่กำลังร่วงล้น พร้อมกันกับเขา
ราฟาเอลโร่เอี้ยวตัวคว้าร่างของเธอ เวทย์ธาตุลมที่ห่อหุ้มร่างกายอย่างฉับพลันเพื่อการลอยตัวขึ้นและเปลี่ยนทิศทางไปยังพื้นที่ที่มั่นคง แรงลมในการใช้เวทย์ลมของราฟาเอลโรงที่ได้รับการควมคุมการพัดของลมให้อยู่ในขอบเขตและที่ให้เกิดความเสียหายกับสิ่งรอบตัว แต่นั้นก็เพียงพอที่จะเรียกความสน ของนักเรียนคนที่อยู่โดยรอบ
"เลดี้ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่"
หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของราฟาเอลโร่ มองหน้าเขาพร้อมกับนิ่งข้างค้าง ก่อนที่ราฟาเอลโร่จะพยุงตัวเธอและละตัวออกห่างจากเธอ ก่อนที่ที่จะสังเกตเห็นเช่นกันว่าเรื่องผมสีน้ำตาลเข้มของเธอก็ค่อยๆซีดจางอ่อนลงเป็นสีชมพูอ่อน เธอเหมือนจะรู้สึกตัว
"ขอบคุณ"
เธอกล่าวคำขอบคุณออกมาอย่างตะกุกตะกักราฟาเอลโร่ยิ้มและพยักหน้าให้กับเธอ และเธอที่มองไปยังใบหน้าเปื้อนยิ้มของเขาและนิ่งค้างไปอีกรอบ และก่อนที่จะทันรู้ตัวเหล่าสหาย 3 คนของเธอก็เข้ามาพยุงตัวเธอ พร้อมกับกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง
เมื่อเห็นเช่นนั้นราฟาเอลโร่จึงเลือกที่จะเดินแยกออกมา พร้อมกับมองไปรอบๆ พยายามสังเกตหาต้นตอของเรื่อง และแล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านข้าง