อดีตที่ฝั่งใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต ที่สร้างบาดแผลให้แต่ละคน มักจะเป็นตัวกำหนดตัวตนของคนๆ นั้นเสมอ ทุกคนจึงมีที่มาเป็นของตัวเองเสมอ
เรื่องราวการผจญภัญของเด็กหนุ่มคนนึ่ง ที่ต้องพบพานกับการสูญเสีย การหักหลัง ความรัก และมิตรภาพ ร่วมลุ้นกับโชคชะตาที่แสนจะพลิกพลัน และการเติบโตไปพร้อมกับ ตัวละครที่จะพาคุณโลดแล่นสู้โลกของจินตการกัน
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,รัก,ผจญภัย,แอคชั่น,พระเอกเทพ,พระเอกอบอุ่น,ปีศาจ,เทพเซียน,แอคชั่น,รักโรแมนติด,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เป็นน้ำเสียงที่ไม่ทำให้เขาผิดหวังเลย เพราะราฟาเอลโร่แน่ใจได้ในทันทีว่านั่นคือเสียงต้นตอของเรื่องที่เกิดขึ้น
มันเป็นน้ำเสียงของนักเรียนชั้นเรียนเพรชสีนิลกลุ่มนึง ซึ่งแลดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่ของเขา เพราะด้วยเครื่องแบบเดียวกันที่สวมใส่ แต่ขีดทองสองขีดบนปกเสื้อบ่งบอกถึงชั้นปีที่ต่างกัน
"ไงรุ่นน้อง ฉันได้ยินเรื่องของนายมาพอสมควรเลยทีเดียว ดูเหมือนนายจะคิดว่าตัวเองเลิศเลอเชียวนะ ได้รับการสถาปนายศเพราะเกาะติดเจ้าชายแห่งอาคาด้า ดวงดีจริงๆเลย ไอ้หมอนี้"
"ครับ มิใช่แค่ดวง แต่แต่ฝีมือข้าก็ไม่ใช่น้อย เช่นกัน ครับ"
"หน่อยไอ้หมอนี้ ข้าอยากรู้นักเชียว ว่าฝีมือจะเก่งเหมือนฝีปากหรือไม่"
"ก็คงน่าจะดีกว่าคนที่ไม่สามารถ ควบคุมขนาดของช่องมิติเวทที่ตัวเองสร้างขึ้นได้ เลยพลอยให้ผู้อื่นตกเป็นเหยื่อด้วย"
ทันทีที่ราหาเอลโร่กล่าวจบประโยค เก้าอี้ 2 ตัวในโรงอาหารก็พุ่งด้วยความเร็วสูง จากสมาชิก 2 คนในกลุ่ม เข้าใส่เขาจากทางด้านซ้ายและขวา เสี้ยวพริบตาแขนทั้งสองข้างก็ถูกเสริมพลังด้วยธาตุเหล็กที่ถูกดึงจากวัตถุรอบตัว พร้อมกับยกขึ้นข้างลำตัวเพื่อกันสิ่งที่พุ่งเข้ามา เมื่อกระทบเข้ากับวัตถุที่ถูกเสริมจนแกร่งกว่า เก้าอี้ 2 ตัวก็เกิดการบิดงอ แตกหักและล่วงลงบนพื้น ก่อนที่ราฟาเอลโร่ตะเงยหน้ามองขึ้นไปบนเพดานที่ปรากฏว่าน้ำจำนวนหนึ่งกำลังร่วงหล่นลงจากเพดาน ราฟาเอลโร่ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้น้ำนั้นราดลงบนตัวของเขา
ก่อนที่ราฟาเอลโร่จักจ้องมองไปยังกลุ่มรุ่นพี่เบื้องหน้า พร้อมกับการขมวดคิ้วและเอียงคอเล็กน้อย เป็นเชิงถามว่าเล่นอะไรกันอยู่ ก่อนที่เสียงหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มจะดังขึ้น
"น้ำเนี่ยนะ ไอ้ปัญญาอ่อน"
แต่แล้วทุกคนก็ต้องต้องหันตามเสียงๆ นึ่ง
"เอล หะเห็น ไม่ใช่หรอแล้วทำไม"
ราฟาเอลโร่ยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย ก่อนตะตอบคำถามของเพื่อน
"พอดีอยากได้หลักฐาน ว่าไม่ได้เริ่มก่อนนะ"
ก็ที่ร่างกายของเราฟาเอลโร่จะหายวับไปจากจุดที่ยืนอยู่ ด้วยความเร็วที่เหนือกว่าการมองเห็นของมนุษย์ธรรมดา เขาเคลื่อนผ่านกลุ่มรุ่นพี่เบื้องหน้า
"มันหายไปไหนวะ"
ในขณะที่ทุกคนพยายามมองหาราหาเอลโร่ อลูคาร์ก็เปร่งเสียงหัวเราะที่กลั้นไม่อยู่ออกมา
"รุ่นน้องหัวเราะอะไรมิทราบ"
รุ่นพี่ 1 คนในกลุ่มกล่าวขึ้น พยายามให้มันสุภาพ ที่สุดเท่าที่จะทำได้เมื่อบุคคลเบื้องหน้า คือเจ้าชาย
"รุ่นพี่คร้าบ ข้าเกรงว่าก่อนจะสนใจผู้อื่นข้าอยากให้ท่านสนใจ การแต่งกายของตนเสียก่อน"
เมื่ออลูคาร์กล่าวเช่นนั้นรุ่นพี่ทั้งกลุ่มก็ก้มลงมองตนเอง ที่เบื้องล่างเปีอยเปล่า จนทุกคนต้องรีบลงไปตะครุบกางเกงของตนขึ้นมา
ก่อนที่คนทั้งกลุ่มจะพึ่งสังเกตุเห็น ราฟาเอลโร่ยืนมองพวกเขาอยู่ด้านซ๊ายของกลุ่ม พร้อมกับรอยยิ้ม เมื่อเห็นเช่นนั้น เสียงนึ่งในกลุ่มก็กล่าวขึ้นด้วยความตระหนักว่า
"ทุกคนกระจายตัว เพื่อโจมตี"
เมื่อได้ยินเช่นนั้นราฟาเอลโร่ก็ถึงกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
"ยังพยายามอีก"
ก่อนที่จะยกแขนข้างหนึ่งที่เสริมความแข็งแกร่งขึ้นกัน การโจมตีจากรุ่นพี่สองคนที่เลือกจะโจมตีใส่เขาด้วยหมัด เสียงหักของกระดูกแขนดังสั่นไปทั่ว แต่แทนที่ราฟาเอลโร่จะได้รับบากเจ็บรุ่นพี่สองคนที่โจมตีเขากลับกลุ่มแขนของตัวเอง แล้วลงไปกองกับพื้น รุ่นพี่ทั้งกลุ่มที่กำลังจะเข้าโจมตีราฟาเอลโร่เมื่อเห็นเช่นนั้นทักก็ถึงกับชะงัก เหมือนกำลังคิดว่าจะเอายังไงต่อ
"หยุดเถอะครับ ข้าว่านี้ไม่ใช่ความคิดที่ดีต่อ สุขภาพพลามัยของพวกรุ่นพี่เสียเท่าไร เพราะเสียอย่างไรข้ามิคิดว่า รุ่นพี่จะสามารถเอาชนะสหายของข้าได้ แม้แต่ข้าเองก็ยังห่างไกลจะความสามารถของเขานัก"
ราฟาเอลโร่มองหน้าอลูคาร์ก่อนจะกล่างคำว่า
"ขอบคุณ "
เบาๆ ในขณะที่อลูคาร์ส่งยิ้มกลับให้เพื้อบอกว่าไม่เป็นไร
"เจ้าว่าเยี่ยงไรนะ คิดจะดูถูกข้าเยี่ยงนั้นรึ"
อลูคาร์กับราฟาเอลโร่หายใจเข้าลึกๆ และมองหน้ากัน กตอนที่อลูคาร์จะหันกลับมาเผชิญหน้ากับความดื้อด้านของเหล่ารุ่นพี่
"งั้นก็อย่าหาว่าข้าขู่พวกท่านเลย"
ก่อนที่ในมือของอลูคาร์จะเผยคริสตัลความทรงที่ลอยอยู่กลางมือของเขาออกมาให้ทุกคนเห็น
"คริสตัลความทรงจำนี้ได้บันทึกภาพเหตุการณ์ทั้งหมด ซึ่งเป็นหลักฐานสำคัญว่าสหายของข้ามิได้เริ่มก่อน และเพียงแค่ป้องกันตัวเท่าทัน มิได้โจมตีผู้พี่กลับแต่อย่างใด หากข้าแสดงหลักฐานนี้ออกไป ท่านคิดว่าจะนังได้อยู่ในซัสทรารัสนี้หรือไม่"
สีหน้าของรุ่นพี่ทุกถึงกลับเปลี่ยนสีทันทีที่อลูคาร์กล่าวจบ
