เพราะทุกคนมีความฝัน จินเองก็เช่นกัน ไม่เสียดายเลยที่เลือกทิ้งการเป็นหัวหน้ากองกำลังพิเศษหน่วยฟินิกซ์ แหมก็ความฝันสุดเด็ดของเธอคือการเป็นไอดอลนั่นเอง รอก่อนเถอะ ฉันจะทำมันให้ได้

ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล - 1 การเป็นไอดอล1 โดย pajoyce/Jumper-J @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,รัก,จีน,ไทย,อื่นๆ,สโลว์ไลฟ์,นางเอกฉลาด,รายการค้นหาไอดอล,วงการบันเทิง,นางเอกเก่ง,นักร้อง,ไอดอล,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-หญิง,รัก,จีน,ไทย,อื่นๆ

แท็คที่เกี่ยวข้อง

สโลว์ไลฟ์,นางเอกฉลาด,รายการค้นหาไอดอล,วงการบันเทิง,นางเอกเก่ง,นักร้อง,ไอดอล

รายละเอียด

ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล โดย pajoyce/Jumper-J @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เพราะทุกคนมีความฝัน จินเองก็เช่นกัน ไม่เสียดายเลยที่เลือกทิ้งการเป็นหัวหน้ากองกำลังพิเศษหน่วยฟินิกซ์ แหมก็ความฝันสุดเด็ดของเธอคือการเป็นไอดอลนั่นเอง รอก่อนเถอะ ฉันจะทำมันให้ได้

ผู้แต่ง

pajoyce/Jumper-J

เรื่องย่อ

เจเนซิส อัจฉริยะสาวผู้อยากทำตามความฝันในการอยากเป็นไอดอล


แม้ว่าจะมีตำแหน่งไม่ธรรมดาอย่างพันตรีหญิงหรืออีกตำแหน่งนั้นคือแพทย์หญิงแต่เมื่อรู้แล้วว่าตัวเองอยากทำอะไรเมื่อถึงเวลาเธอจึงมาทำตามความฝันแม้จะต้องผ่านมรสุมดร่าม่าใด ๆ ก็ตามเธอก็จะฝ่าฝันไปให้ได้ งานนี้ต่อให้กระอักตายก็ยอม

สารบัญ

ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล-บทนำ เจเนซิส เวสเปอร์,ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล-1 การเป็นไอดอล1,ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล-2 การเป็นไอดอล2,ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล-3 การเป็นไอดอล3,ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล-4 การเป็นไอดอล4,ความฝันที่ยิ่งใหญ่คือการเป็นไอดอล-5 การเป็นไอดอล5

เนื้อหา

1 การเป็นไอดอล1

การเป็นไอดอล1





08.41 น.



เจเนซิส หรือจินจินเดินลากกระเป๋าเดินทางออกจากสนามบินนานาชาติของประเทศไทย วันนี้นับเป็นวันแห่งอิสระอีกครั้งหลังจากอยู่ในกรมมานาน

เป็นเวลาสามปีที่ใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดนถึงแม้ว่าจะเป็นบ้านของพ่อก็เถอะ จินเดินไปถึงด้านหน้าบริเวณที่รอบริการแท็กซี่ของสนามบินเรียกแท็กซี่เพื่อเดินทางไปยังบ้านของเธอซึ่งอยู่ห่างออกไปค่อนข้างไกล

เมื่อขึ้นรถมาได้เธอก็สำรวจสองข้างทางซ้ายขวาอย่างตื่นตาตื่นใจ

แม้เวลา3ปีเหมือนจะไม่นานแต่สำหรับเธอนับว่านานอยู่ ดี เมืองหลวงของประเทศไทย ถือเป็นเมืองที่เจริญก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดดเมื่อได้ทำการเปลี่ยนชุดผู้บริหารประเทศ

รัฐบาลชุดใหม่ใช้เวลาเพียง2ปี แก้ไขร่างรัฐธรรมนูญ เปลี่ยนแปลงกฎล้าหลังที่รัฐบาลชุดเก่าทำไว้ จับเศรษฐกิจเป็นและแก้ไขจนเศรษฐกิจก้าวหน้า ประชาชนลืมตาอ้าปาก ค่าแรงขั้นต่ำที่มีมูลค่าสูงขึ้นเทียบเท่าต่างประเทศ

ทำให้รัฐบาลชุดนี้กลายเป็นที่จับตามองของทั่วโลก และแน่นอนว่าหลังความเปลี่ยนแปลงนี้ประเทศไทยกลายเป็นประเทศตัวอย่างในการฟื้นฟูเศรษฐกิจหลังเกิดวิกฤตได้ดีที่สุดอีกด้วย

ซึ่งเรื่องนี้ค่อนข้างทำให้จินเซ็งเล็กน้อยเพราะเธอไปอยู่ต่างประเทศเพราะทนความกะลาแลนด์ไม่ไหว คนฉลาดไม่เอา ใช้ระบบอาวุโส เด็กที่เก่ง ๆ หัวสมัยใหม่เลยถูกขัดขวางความก้าวหน้า

เธอทนไม่ไหวขอถอยออกมาก่อน ต่อให้เก่งแค่ไหนแต่ไม่มีใครให้โอกาสพัฒนาคอยขัดแข้งขัดขาก็อยู่ไม่ได้

แต่หลังจากเธอไปได้ปีเดียว แกนนำชุมนุมที่ทนยื้อกับรัฐบาลและไดโนเสาร์ไม่ไหวถึงกับยอมพลีชีพเพื่อร้องเรียนให้เปลี่ยนรัฐบาลเหตุการณ์ทั้งหมดถูกถ่ายทอดสดไปทั่วโลกและเหตุนี้แหละทางประเทศมหาอำนาจนิ่งเฉยต่อไปไม่ไหวยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ จนตอนนี้ดูสิ รถก็ไม่ติด ฟุตพาทที่ดูสม่ำเสมอ โอ๊ะ นั้น ถังขยะที่ไม่มีขยะเกลื่อนอยู่ข้างนอก หื้อ หอมกลิ่นความเจริญจริงๆ

พูดถึงเรื่องความฝันของจิน อย่างที่เกริ่นไปตอนแรกว่าเธอนั้นค้นพบความฝันว่าอยากเป็นศิลปินแต่เพราะเลือกเรียนไปแล้วเลยได้แต่ฝึกร้องฝึกเต้นไป

เห็นอย่างนี้เธอมีช่องในแอปพลิเคชัน you-v เป็นของตัวเองนะ เป็นช่องที่ลงการออกแบบท่าเต้น Cover ร้องบ้าง เต้นบ้าง มีแต่งเพลงไว้บ้างแต่งยังไม่เคยลงช่อง มีผู้ติดตามล้านกว่าๆ

ก็เปิดมาหลายปีถ้าไม่มีคนดูเลยจะน้อยใจมาก อย่างน้อยๆ เธอมีแฟนคลับอยู่บ้างเหมือนกันนะ

เนื่องจากไม่ได้ปิดบังว่าเธอคือเด็กคนหนึ่งที่เรียนจบแพทย์ตั้งแต่อายุ17-18 และยังไปเป็นทหารที่ต่างประเทศ

แม้ไม่รู้ว่าตำแหน่งไหนหรือเก่งแค่ไหนแต่ความเก่งและหน้าตาที่เรียกว่าสวยแบบลูกครึ่ง สูงกว่า175 เซนที่มีออร่าผัวแต่...นิสัยค่อนข้างน้องมากก็คงจะบอกได้ว่าไม่มีคนเอ็นดูเลยก็แปลก

หลังจากพร่ำเพ้อตลอดทางในที่สุดก็เดินทางมาถึงหน้าบ้านของเธอซึ่งตอนนี้เห็นแค่ประตูรั้ว จินลงจากรถหลังจ่ายค่าเดินทางเรียบร้อย

ไม่แพงไม่โกงมิเตอร์ นี่สินะเมืองศิวิไลที่ใคร ๆ ก็ตามหา ร่างโปร่งเดินไปกดกริ่งหน้าบ้าน บริเวณบ้านหลังนี้มีอาณาเขตทั้งหมด30ไร่ ตัวบ้านมีขนาดที่ใหญ่แต่แน่นอนว่าไม่ใช่คฤหาสน์หรอก บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ สไตล์โมเดิร์น แน่นอนใหญ่มาก ลักษณะดูหรูหรา และมีความสวยงาม

ถ้าถามว่าทำไมถึงเป็นเรือนไม้ เพราะความที่พ่อเธอที่เป็นชาวประเทศสหรัฐฯหลงไหลในความสวยงามของบ้านทของประเทศไทย เหมือนที่ชอบดูละครไทยนั่นแหละเลยจัดการสร้างบ้านในฝันของตัวขึ้นมา แต่มีแม่เธอรีบเบรกโดยการใช้โครงการคนละครึ่งทำให้มีความโมเดิร์นมาด้วย

หลังจากกดกริ่งไปพักหนึ่ง ลุงยามที่อยู่ตรงป้อมก็ชะโงกหน้ามามองพอเห็นผู้มาเยือนเป็นใครก็ทำหน้าดีใจ

“คุณหนู๊!!!!” ลุงแกรีบเดินออกมาเปิดรั้วให้และพาไปขึ้นรถกอล์ฟ อีกมือก็คุยผ่านวอร์สื่อสารให้รีบแจ้งคุณหญิงคุณท่านว่าคุณหนูกลับมาแล้ว

มีเสียงแตกตื่นตอบกลับมาทำให้จินหัวเราะอย่างสนุกสนานที่ได้แกล้งคนที่บ้าน เพราะเธอไม่ได้แจ้งว่าจะกลับมา กะมาเซอร์ไพรส์ แล้วดูจากตอนนี้สิสนุกดี ฮ้า บันเทิงมาก5555

บริเวณบ้านมีสวนต้นไม้ ดอกไม้ และผลไม้ตามทาง จินรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที บ้านเธอร่มรื่นแบบนี้เสมอ เมื่อมาถึงบ้าน ทั้งสาวใช้ แม่บ้าน คุณหญิงอรดี และมิสเตอร์เวสเปอร์ ต่างวิ่งลงมาจากบันไดบ้านกันจ้าละหวั่น

“ยัยหนูของแด๊ด!!!” มิสเตอร์เวสเปอร์เป็นชายอายุ52ปีที่มีความสูงถึง191เซนติเมตร เครื่องหน้าที่เรียกได้ว่ายิ่งแก่ยิ่งแซ่บนี้ของจริงตามสูตรหนุ่มฝรั่ง เพราะหุ่นกำยำเต็มไปด้วยกล้ามฟิตปั่ง

ทำเอาคุณหญิงอรดีเกือบหน้ามืดเพราะมีผู้หญิงเข้าหาไม่เว้นแต่ละวัน แดดดี้วิ่งลงบันไดอย่างไม่เกรงใจอายุพุ่งเข้ามาฉกตัวลูกสาวเข้าไปกอด จับหอมแก้ม หอมซ้ายหอมขวา จนยัยหนูในอ้อมกอดต้องดิ้นกระแด่ว ๆ หันหนีของความช่วยเหลือจากคนเป็นแม่

“หม่ามี้ ช่วยหนูด้วยยยย” เสียงที่3 4 5หรือเสียงที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอชอบเอามาเมื่อได้อยู่กับพ่อและแม่ ทำให้คนอื่น ๆ ต่างก็ยิ้มอย่างเอ็นดูกับท่าทีอยากผลักตัวออกแต่เกรงใจคนเป็นพ่อ

แต่ก็หาทางส่งเสียงแง้ว ๆ ออกมาให้คนเป็นแม่ช่วยทำเอาคุณหญิงอรดี รีบไปแยกตัวลูกออกจากคนเป็นพ่อแล้วกอดลูกอย่างคิดถึง คุณหญิงอรดีถือว่าเป็นหญิงกลางคนที่มีอายุ45 แล้วแต่ยังคงความสวยสาวอย่างกับคน30ต้น ๆ เดินพาลูกสาวขึ้นไปบนบ้านบริเวณโถงรับแขก

“กลับมาทำไมไม่บอกกันก่อนละลูก มี้ใจเกือบวาย” หลังจากนั่งลงเธอรีบถามลูกสาวทันทีแม้จะไม่เห็นด้วยกับการเป็นทหารแต่เพราะเธอคิดว่าชีวิตเป็นของใครของมัน จึงไม่ทำตัวบงการลูก แม้ใจจะเป็นห่วงตลอดเวลาแต่ถ้าลูกมีความสุขเธอก็ยินดี

“หนูลาออกมาแล้วนะมี้ หนูอยากไปเป็นไอดอล หนูจะไปเข้าร่วมออดิชั่น” จินบึนปากแล้วอธิบายให้แม่ฟังแน่นอนว่าต้องพูดเป็นเสียงเล็กเสียงน้อยเพราะเธอชอบพูดกับผู้ใหญ่ทั้งพ่อแม่และพวกแม่บ้านก็พูดแบบนี้หมด คุณหญิงอรดีถึงกับน้ำตาคลอ

ในที่สุดลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอก็คิดอย่างคนปกติเป็นสักที ตอนเรียนจบแพทย์ตอนอายุยังน้อยว่าช็อคแล้ว เป็นทหาร เลวร้ายยิ่งกว่า กลับมารอบนี้ ความคิดดูเบสิก ปกติจนแม่งง แต่อย่างที่เคยพูดไป

ลูกอยากทำอะไรแม่อนุญาตทีนี้เธอจะได้มีเรื่องปกติของลูกไปเม้าท์กับสมาคมแม่บ้านได้อย่างเป็นปกติไม่โดนมองหรือถามแปลกๆ อีกแล้ว

“จริงเหรอ ๆ ยัยหนูของแด๊ดกำลังกลายเป็นศิลปิน ไม่ได้ ๆ แด๊ดต้องติดต่อบริษัทเพื่อน มันกำลังเปิด ออเด็กเพื่อไปประกวดที่ประเทศจีน” คนเป็นพ่อพูดเองเออเองเสร็จศัพท์ทำท่าจะเดินออกไปคุยโทรศัพท์

“แด๊ดให้หนูลองทำด้วยตัวเองก่อนซี หนูอยากลองเองก่อน” แด๊ดดี้คนเก่งเจอสกิลยัยหนูอ้อนเต็มลิมิตกระพริบตาปริบๆ เพราะหัวใจขนาดเท่ากำปั้นละลายไหลลงไปกองอยู่ที่พื้น

โธ่ยัยหนูของแด็ดดี๊น่ารัก น่ารักที่สุด อยากหอมหัวลูกที่สุดเลย ว่าแล้วก็กลับมานั่งแล้วจับลูกสาวเข้าอ้อมกอดหอมซ้าย ขวา อีกรอบ ในใจคิดว่าปล่อยลูกไปก็ได้แต่ค่อยโทรไปบอกไอ้ลุคอีกทีว่าลูกสาวจะไปออดิชั่น ให้มันช่วยดูหน่อยละกัน

หลังจากทักทายกันพอหายคิดถึงทุกคนก็แยกย้าย จินเดินขึ้นมาบนห้องที่ถูกทำความสะอาดอยู่ตลอด ห้องของเธอแบ่งพื้นที่เป็น3โซนใหญ่ ๆ

โซนแรกเป็นพื้นที่สำหรับนอน ส่วนทางขวามือเป็นโซนห้องแต่งตัวที่กั้นห้องแยกจากห้องนอน มีห้องน้ำอยู่ในนั้น

โซนสุดท้ายทางซ้ายเป็นห้องทำงานขนาดเล็กช่วงนั้นเรียนหมองานก็เยอะ เวรราวว์ก็แยะ โปรเจ็คก็ต้องทำ คนไข้ก็ต้องตรวจ เลยจำเป็นต้องมีห้องทำงานที่มีชั้นหนังสือวิชาการมากมายเพื่อหาข้อมูลในการวิจัย

จินเดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียงอย่างสบายอารมณ์ มือบางหยิบโทรศัพท์มาเปิดเพจ ค่าย ZEN Entertainment เป็นค่ายที่มีการร่วมทุนจากประเทศจีน จัดหาเด็กฝึก ผลิตซีรีส์วัยรุ่น ฉายทั้งไทยและต่างประเทศ ถือเป็นค่ายเบอร์ต้น ๆ ที่สร้างชื่อเสียงด้านวงการบันเทิงของประเทศไทย แม้จะเปิดตัวได้ไม่กี่ปี



โดยการออดิชั่นแบ่งเป็น 2 รอบ รอบแรกให้ส่งคลิปแนะนำตัวและโชว์ความสามารถ และถ้าผ่านเข้ารอบก็จะต้องเดินทางไปที่ค่าย ZEN เพื่อออดิชั่นรอบที่2ที่ต้องเตรียมโชว์ความสามารถต่อหน้าคณะกรรมการ

ซึ่งวันนี้จะเป็นการประกาศรายชื่อผู้เข้ารอบไว้บนหน้าเพจ โดยการแปะโปรไฟล์แนะนำตัวให้เพื่อเป็นการโปรโมทเหล่าแฟนคลับ

มือบางเลื่อนดูรูปและชื่อคนอื่นอย่างช้าๆ เพื่อดูโปรไฟล์และศึกษาผู้ที่จะต้องมาเป็นคู่แข่ง ก็นะคิดจะสู้รบ ก็ต้องศึกษาศัตรู

“พิ้ง นวาลักษ์ โห คนนี้เล่นซีรีส์บ่อยๆ เนย นัชชา คนนี้ก็เห็นว่าเต้นเก่งมาก ปี เมษา เฮ้คนนี้เด็กฝึกของค่ายเลยนี่ แฟนคลับเยอะกันด้วย เราจะไหวไหมเนี่ย” ปากบึนอย่างครุ่นคิดมือก็เลื่อนดูเรื่อย ๆ จนเห็นรูปและชื่อของตัวเองโผล่มาในหน้าที่13 “เย้” ร่างโปร่งหยัดตัวลุกกระโดดโหยง ๆ บนที่นอนแล้วลองดูคอมเมนต์ในหน้าของตัวเอง

คอมเมนต์

Fin - คนนี้ใครไม่เคยเห็นเลย แต่คือน้องดูสวยมากก

Mommyjin-ฝากลูกสาวค่ะ คนนี้น้องชื่อเล่นว่าน้องจินจิน เป็นลูกครึ่งประเทศอเมริกา คนนี้เก่งมากน้องจบแพทย์ตั้งแต่18เลยค่ะ มีช่องของตัวเองด้วยนะ แฟนส่วนใหญ่จะเป็นอินเตอร์ หม่ามี๊ดีใจที่เห็นหนูกลับมานะลูก นี้ช่องน้องค่ะ ไปเลย

k- โหคนนี้ตาสวยมาก ผิวสวย หน้าเลิศ สูงอีกต่างหาก น้องน่าจะไปเป็นนางแบบนะ สัดส่วนคือดี

ฉันไม่ติ่งใครจะติ่งก็เรื่องของเธอ- เราไปดูช่องน้องมา ไลน์เต้นคือดีมาก ตอนเต้นเพลงผู้ชายน้องก็คือผัว เพลงผู้หญิงน้องก็หวาน อินเนอร์ดีมาก ไหลตามเพลง เราจะตามคนนี้เราจะติ่งคนนี้

มาดามตาแมว – จากประสบการณ์ บอกเลยว่าคนนี้มีของ ไม่ธรรมดาแน่ๆ

พิ้ง สวยที่สุด - เราว่าเฉยๆ นะ พิ้งสวยกว่าอีก

ฉันไม่ติ่งใครจะติ่งก็เรื่องของเธอ- จะเชื่อกว่านี้ถ้ารูปและชื่อของเธอไม่เลือกมาแล้ว ชอบใครก็อยู่ในที่ของเธอไป อย่ามาสลิ่ม



ก็ถือว่าเป็นไปในทางที่ดีละมั้ง จินวางโทรศัพท์ลงและเตรียมตัวพักผ่อนเพราะตอนเดินทางมาก็มัวแต่ตื่นเต้น กับการรอประกาศผลการออดิชั่นรอบแรก

งั้นอีก5วันก็จะถึงเวลาไปออดิชั่นรอบ2 ต้องเตรียมตัวซ้อมแล้วซิ จินทำได้ทั้ง แรป ร้อง เต้น แต่งเพลง ซึ่งจะต้องคิดโชว์ศักยภาพทุกอย่างของตัวเองออกมา โดยที่ไม่ให้คนชมรู้สึกว่าถูกยัดเยียดมากเกินไป

จินเป็นคนที่มีนิสัยค่อนข้างแปลก คือถ้าอยู่ในจุดที่ต้องมีคนอื่นพึ่งพาเธอจะเปลี่ยนคาแรคเตอร์เป็นคนที่มีความเด็ดขาด และมีความเป็นผู้นำสูงซึ่งเป็นตัวตนที่ถูกจินสร้างขึ้นมาหลังจากไปเป็นทหารเพราะความอ่อนแอไม่ใช่สิ่งที่ควรมีในสนามรบ

แต่นิสัยจริงๆ ของเธอคือความเป็นเด็กน้อยที่ถูกพ่อแม่โอ๋มาตั้งแต่เด็ก ๆ เรียกว่าสปอยล์เลยก็ว่าได้ ทำให้เธอมีความเป็นเด็กในตัวสูง

ตอนเป็นทหารยังมีหลุดคาแรคเตอร์ที่คีพไว้จนเคยโดนรุ่นพี่ขำแล้วเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ พยายามมองแมวที่คิดจะตั้งท่าเป็นพยัคฆ์จอมดุ สังเกตได้จากเรดิกส์ที่จะเอ็นดูคนเก่งเป็นพิเศษ

แต่การขึ้นเป็นหัวหน้าทีมได้ก็ต้องใช้ฝีมือล้วน ๆ ในการไต่ระดับขึ้นไปแม้จะเป็นหน่วยเล็ก ๆ แต่เป็นหน่วยลับที่ทุกคนต้องมีฝีมือเท่านั้นถึงจะเข้าได้







4วันต่อมา

10.00 น.

จินที่กำลังสวมหูฟังเดินออกมาจากบริเวณหน้าบ้าน หลังจากฝึกซ้อมการแสดงที่คิดไว้ ตลอด3วันที่ผ่านมาวันนี้จึงเป็นวันพักร่างกายที่ฝึกหนักมาตลอด เรียกว่าไม่ทำร้ายร่างกายตัวเองมากเกินไปก็ได้

วันนี้จินอยู่ในชุดเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์สีขาว กางเกงวอร์มขาจั๊มสีดำแถบขาว รองเท้าผ้าใบแบรนด์ดัง

ผมสีน้ำตาลสวยถูกปล่อยยาวถึงกลางหลังสวมทับด้วยหมวกไหมพรมสีขาว และมีแว่นกันแดดแฟชั่นทรงcat eyeแบรนด์ดังระดับโลก ซึ่งทุกอย่างเนี่ยแม่เป็นคนซื้อให้ทั้งหมด

เรื่องเสื้อผ้า

แม่เคยบอกว่าไม่ต้องเครียดเดี๋ยวแม่จัดให้เอง

ร่างโปร่งเดินมาเรื่อย ๆ มุ่งหน้าไปที่สถานีรถไฟฟ้า บ้านเธอไม่ไกลกับสถานีเท่าไหร่เธอจึงเลือกที่จะเดินดีกว่า

ถ้าถามว่าบ้านมีเงินทำไมไม่เอารถไปหรือให้คนไปส่ง ต้องบอกก่อนว่าอยากชื่นชมความเจริญแบบวิธีชาวบ้านธรรมดา ๆ ต่อให้ถูกเลี้ยงมาตามใจแค่ไหน

แต่เธอก็เป็นคนติดดินนะ ตอนที่เรียนอยู่ก็พึ่งพาตัวเองตลอดไม่เดือดร้อนการเดินทาง ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง โดยวิธีการสั่งสอนจากฝารั่งมังค่า

เมื่อใกล้ถึงสถานี จินรู้สึกเหมือนโดนจ้องมองจนต้องหันไปมองรอบ ๆ ต้องบอกว่าย่านนี้เป็นย่านมหาวิทยาลัย และโรงเรียนแห่งหนึ่ง

ซึ่งฝั่งหนึ่งเป็นมหาวิทยาลัยอีกฝั่งเป็นโรงเรียนมัธยมจะมีพวกร้านขายของ นักเรียน นักศึกษาอยู่กันให้วุ่นวาย จินเห็นนักศึกษาทั้งชายและหญิงบางคนมองเธอและถ่ายรูป จนต้องก้มมองตัวเองว่ามีอะไรแปลกไปรึเปล่า เอ๊ะ หรือนกมันขี้ใส่

เนื่องจากเธอไม่คิดว่าจะมีใครรู้จักเพราะพึ่งจะออดิชั่นเองส่วนช่องyou-v นั้นส่วนใหญ่ก็เป็นแฟนอินเตอร์ มีคนประเทศไทยเป็นส่วนน้อย เลยคิดว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า จนมีน้องนักเรียนผู้หญิงสามคนใจกล้าเดินเข้ามาทัก

“พี่จินใช่ไหมคะ”

“เอ๊อะ ใช่ค่ะ” ร่างโปร่งตอบเร็วอย่างตกใจจนต้องรีบขอโทษเด็กๆ แล้วพูดใหม่

หื้ออ เสียงรอบข้างดังขึ้นทันทีทำเอา คนตัวโปร่งยกมือขึ้นเกาหัว

“ขอถ่ายรูปได้ไหมคะ เมื่อคืนหนูเห็นในเพจ เซน เลยตามไปที่ช่องพี่ พี่เก่งมากเลยยยย” จินได้ยินก็ยิ้มหวานรอเลย ถอดแว่นกันแดดแล้วพยักหน้าให้น้องๆ เข้ามาถ่ายรูป เมื่อเห็นมีคนกล้า คนอื่นเลยเข้ามาบ้าง กลายเป็นว่าตอนนี้มีคนรุมจินกว่า20คน

“ฮืออ มึง ยิ้มน่ารักมากเลย ไม่ถือตัวด้วย กูจะตาม”

“ใช่ ยิ้มเมื้อกี้ทำเอากูใจวูบ เจ็บแผลผ่าคลอดแบบงง ๆ”

“หอมกลิ่นนมผง”

เสียงพูดคุยรอบ ๆ ทำให้ร่างโปร่งยิ่งยิ้มหวานไปอีก เธอดีใจที่มีคนติดตามเธอขนาดนี้ เพราะถือเป็นก้าวแรกที่ยิ่งใหญ่ที่ทำให้เธอมีแรงฮึดสู้

“พี่ไปก่อนนะ ขอบคุณที่เข้ามาทักนะคะ” จินผงกหัวให้ไม่ถือตัวว่าจะแก่กว่า โบกมือลาจบด้วยรอยยิ้มทำให้คนผ่านไปมาโดนตกอีกรอบ

จินรีบเดินขึ้นไปซื้อตั๋วและขึ้นไปรอรถไฟฟ้าบนสถานี ระหว่างยืนก็ยังมีคนถ่ายรูปอยู่ จินจึงหันไปยิมให้อย่างมีมารยาท เมื่อรถไฟมาถึงก็ขึ้นไปทันทีภายในรถไฟฟ้าจินหยิบมือถือขึ้นมาเช็คข่าวสารในโซเชียลอย่างเป็นปกติ

“เอ๊ะ” จินถึงกับตกใจเพราะโซเชียลที่ใช้สำหรับลงรูปและสื่อสารตัวหลัก2ช่องทางอย่างแอปEG และ FD มีผู้ติดตามขึ้นพรวดพลาดจนงงว่ามากจากไหนจนเห็นโพสต์หนึ่งที่ขึ้นหน้าโปรไฟล์

คาร่า มาล่าเธอ

แว้นข่าวคราว เดี้ยนไปเจอคนคนนี้มา มีความสามารถ น่ารัก ตามมาจากนกฟ้า หนูน่ารักมากเลย พี่โดนหนูตก ทำไงดี พี่จะตายแล้ว

-จริง น้องน่ารักมาก

-ยิ้มทีใจกองไปกับพื้นเลย

-น้องสวยมาก สูงมากกก

-ฉันผู้อายุน้อยกว่าเค้า แต่ฉันรู้สึกเจ็บแผลผ่าคลอดไปแล้ว



จินหัวเราะออกมาเบา ๆ ในระหว่างที่กำลงก้มหน้าก้มตาก็ไม่รู้หรอกว่าทุกอิริยบทของตนถูกถ่ายไว้โดยเด็กสาวที่ขึ้นมาพร้อมกับเธอและกำลังอัพเดตในแอพอย่างบ้าคลั่ง

ถวายตัว

โอ้ยมึง มันนุบนับ ไม่ไหว ใครก็ได้จับทีกูจะวูบ มึงดูน้อง (?) หัวเราะนิดเดียวก็ก็จะตายแล้ว

คลิป

-โอ้ย มันน่าเอ็นดูอะไรขนาดนั้น ไปเจอไลฟ์เก่าที่เอามาลงช่องตอนน้องคอลกับหม่าหมี๊กับแด๊ดดี้ มึงก็อยากโดนน้องอ้อนแบบนั้นบ้าง คนอะไรมันถึงน่ารักจนใจเจ็บ

-นี่ไปดูมาเหมือนกัน น้องอ้อนน่ารักจริงถ้าไม่เจอไลฟ์นี้เราจะคิดว่าน้องโพผัว แต่พอเห็นคลิปนี้และคลิปที่แฟน ๆ เจอน้องเท่าแหละ อ๋อยย ลูกแม่

-ฮึ ก็เฉยๆ เหมือนตอแหล ดัดเสียง เชื่อก็บ้า

-คุณคะ ไปพักค่ะ อย่างไปแซะใครถ้ารูปโปรยังไม่เปลี่ยนเดี๋ยวเค้ารู้ว่าขี้อิจฉา



จินเก็บโทรศัพท์เมื่อมาถึงสถานนีที่ต้องลง ซึ่งอยู่ห่างออกมาแห่ง4สถานี นั่นคือห้างสรรพสินค้านั่นเองจินสังเกตรอบบริเวณอย่างตื่นตาตื่นใจ

นี่มัน ความศิวิไลของแท้ จินเดินช็อปปิ้ง เข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นรองเท้าเพราะเธอชอบสะสมและที่เข้าบ่อย ๆ อีกอย่างคือ ร้านพวกเครื่องดนตรี

ซึ่งของทุกอย่างที่เธอซื้อก็ถูกจัดส่งที่บ้านของเธอเอง
จริง ๆ วันนี้กะแค่จะมาเดินเล่นเท่านั้นแต่พอเห็นของที่ชอบมันก็อดไม่ได้ กระเป๋าเงินในมือมันสั่น

หมดไปเท่าไหร่กับคำว่าของมันต้องมี

จินเดินเล่นอยู่จนถึงเวลาบ่าย2 จึงกะจะหาอะไรกินและสิ่งที่เลือกก็คือชาบูนั่นเอง ไปอยู่ต่างประเทศตั้ง3ปีไม่มีโอกาสได้กินเธอจึงจัดซะเรียบอิ่มถึงขนาดว่าต้องนั่งผึ่งท้องเพราะเดินไม่ไหว

อ้อ มีแอบเรอด้วย ดีที่เสียงประกาศในห้องดังพอดีเลยกรบเสียง จินนั่งหัวเราะตัวเอง พอเริ่มย่อยก็ได้เวลาเดินทางกลับบ้าน พรุ่งนี้เธอจะไปออดิชั่นแล้ว ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ และเตรียมตัวให้เต็มที่