แต่เมื่อวีเริ่มเคลิ้มกับอารมณ์รักที่เกิดขึ้น บีม
ก็งับเข้าที่ริมฝีปากล่างของวีเข้าทันที
"โอ้ย...พี่บีมผมเจ็บ"
"ก็ให้เจ็บ ไงจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไง"
ชาย-ชาย,ดราม่า,รัก,วัยว้าวุ่น,อื่นๆ,โรแมนติก,รักวัยรุ่น,วิศวะ,18+,ดราม่า,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที1จำเป็นต้องจากลา
“ พี่บีมมาเร็ว ไปขี่ จักรยานกันผมชนะพี่แน่รีบไปที่ ลำธาร กัน”
เสียง เจื้อยแจ้วดังอยู่หน้าบ้านบีมนั้นคือเสียงของวี น้องชายข้างบ้านที่อายุห่างจากบีม3ปี บีมได้ยินเสียงเรียกก็รีบขว้าจักยานคันโปรดไปทันที ทั้งคู่ขี่จักยานไปด้วยกันอย่างมีความสุข ภาพบ้านใน ชนบท ที่มีทิวทัศน์สวยงาม ระหว่างทาง อยู่ที่ชนบท และบรรยากาศที่เงียบสงบ ของหมู่บ้านชนบทเล็กๆ มันทำให้ทั้งสองคน มีความสุขกับการใช้ชีวิต ที่มีกันและกัน อยู่ในหมู่บ้านที่เงียบสงบนี้มาก ทุกๆวันทั้งคู่ จะแข่งกันขี่จักรยานไปที่ลำธาร เพื่อเล่นน้ำด้วยกันอย่างมีความสุข
แต่..ทว่านั้นเป็นภาพในอดีตที่วียังจำได้และฝันถึงมันตลอดมา..ในอดีต บ้านของวีและบีมอยู่ติดกัน พวกเขาผูกพันกันมาตั้งแต่เล็ก จนกระทั่งบีม มีอายุ 18 วีก็มีอายุ 15 ทั้งคู่มีความรู้สึกลึกซึ้งให้กัน แต่ทั้งคู่ยังเด็ก และไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ ได้เหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อ ก็เกิดขึ้น ในเช้าวันหนึ่ง ที่เด็กทั้ง 2 คน ไปโรงเรียน แม่ของบีม มาทิ้งขยะหน้าบ้าน ในขณะที่ พ่อของวี กำลังจะขับรถออกไปทำงาน และเกิดอาการโรคหัวใจกำเริบ กะทันหัน โดยที่พ่อของวี ก็ไม่เคยทราบ ว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจ ในขณะที่กำลังจะขับรถไป และสตาร์ทรถแล้ว เกิดอาการ แน่นหน้าอกขึ้นมาหายใจไม่ออก และวูบหมดสติไป ในคณะเหยียบคันเร่งรถ โดยที่ไม่รู้ตัว จึงทำให้ รถพุ่งชนแม่วีอย่างจัง ทำให้เสียชีวิตคาที่ ทั้งพ่อของวีและแม่ของบีม ได้เข้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล แต่แม่บีมได้เสียชีวิตแล้ว แต่พ่อของวีถูกส่งตัวไปที่กรุงเทพฯ และย่าของวีได้มารับตัว ไปรักษาตัวที่ต่างประเทศกะทันหัน
โดยที่เด็กทั้งสองคนไม่ได้รับรู้เหตุการด้วยเลย. ทั้งคู่ต้องจากกันโดยที่ไม่ได้ลา. วีต้องตามครอบครัวไปอยู่ต่างประเทศถึงสามปีแต่ใน
ใจก็ยังคิดถึงพี่ชายใจดีข้างบ้านตลอดเวลา.
วีพยายามเขียนจดหมายติดต่อบีมมาตลอดสามปี แต่ไม่เคยได้จดหมายตอบกลับแม้แต่ฉบับเดียว
ในวันนี้วีและครอบครัวย้ายกลับมาที่ประเทศไทยเพราะอาการพ่อของกวีดีขึ้นมากแล้ว
วีมองออกไปข้างนอกรถที่นั่งมาจากสนามบินเพื่อกลับไปที่บ้านในกรุงเทพ ที่ย่าของวีซื้อไว้ให้
“วีลูก เป็นไงมั้งเหนื่อยไหมขึ้นเครื่องมาหลายชัวโมง”
วีหันมองตามเสียงที่พูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ไม่ครับคุณย่า วีสบายดีครับต่อไปนี้คุณย่าจะไม่เหงาแล้วนะครับ วี
จะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าแล้วนะครับ”
วีพูดพร้อมกลับเข้าไปกอดหญิงสูงอายุ อย่างอ่อนโยนพร้อมกับซบที่ไหลของย่า
“ ขี้อ้อน จริงนะเรา อยากได้อะไรไหนบอกย่ามาสิ”
“ป่าว ..ครับผมคิดถึงคุณย่าจริงๆครับ”
วีกลับมาก่อนและพ่อกับแม่ของวี เพื่อเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยเรียนต่อที่ประเทศไทย ย่าของวีจึงไปรับที่สนามบิน
“วีแน่นใจนะลูกจะไปอยู่บ้านคนเดียวได้ ไม่ไปอยู่บ้านย่าหรอ รอให้พ่อกับแม่กลับมาค่อยย้ายไปบ้านก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรครับย่า วีอยู่ได้ วีโตแล้วนะครับ”
“ถ้าจะไปไหนก็บอกคนขับรถไปส่งนะ เดียวถ้าวีมีใบขับขี่แล้วย่าจะซื้อรถให้”
“ไม่เป็นไรครับย่าวีไปรถเมล์ ก็ได้ครับ”
“ไม่ได้หรอกวี มันอันตรายนะเอาตามนี้ละ ย่าจะได้หายห่วงนะ”
“ครับๆๆก็ได้ครับ. “
รถคันหรูเลี้ยวเข้าไปบ้านหลังใหญ่ที่ย่าวีซื้อไว้ไห้ วีและย่าลงรถและเดินเข้าบ้านไป
“ชอบไหมลูกบ้านหลังนี้ ย่าซื้อไว้ให้วีนะลูก”
วีเข้าไปกอดย่า และหอมที่แก้มฟอดใหญ่
“ชอบสิครับขอบคุณนะครับ แต่วีว่ามันหลังใหญ่ไปไหม อยู่กันแค่สามคนเอง”
“ไม่เป็นไรหรอก เผื่อวันข้างหน้าวีแต่งงานมีเหลนให้ย่าไง ซื้อเผื่อไว้เลยดีกว่า”
“ไม่เอาวีจะอยู่กับย่าแบบนี้ละตลอดไปเลย”
“ทีนี้ทำเป็นพูดดี เดียวอีกหน่อยมีแฟนแล้วจะลืมย่าเองละ”
“นี้ป้าสุนะวีเป็นแม่บ้านจะเอาไรก็บอกป้าเขา และนี้ลุงสนั่นเป็นคนขับรถนะ ย่าเอารถมาไว้ให้ใช้สองคันนะวี จะไปไหนก็บอกลุงเขาไปส่ง “
“ครับคุณย่า ขอบคุณครับ”
“อ้อ…แล้วเรื่องเรียนละไปถึงไหนละ”
“ผมยื่นใบสมัครไว้แล้วครับพรุ่งนี้ก็ไปรายงานตัว ที่มหาวิทยาลัยครับ”
“แล้วเรียนอะไรละวี”
“ วิศวะคอมพิวเตอร์ครับ”
“ก็ดีนะ”
สองย่าหลานทานอาหารไปพร้อมพูดคุยกันอย่างมีความสุขจนถึงค่ำ ย่าวีก็กลับไปที่บ้าน ตอนนี้มีเพียงวีที่อยู่ในห้องเพียงลำพัง. วีคิดมาตลอดการเดินทางว่ากลับมาครั้งนี้จะต้องห่บีม
ให้เจอให้ได้
“เอ..เราจะเริ่มหาพี่บีมจากไหนนะอ้อ …กลับไปที่บ้านเก่าดีกว่า เผื่อมีคนเเถวนั้นพอจะรู้ว่าบ้านพี่บีมย้ายไปที่ไหน ไว้วันหยุดก่อนละกันวันพรุ่งนี้คงต้องไปรายงานตัวก่อน”
วี จึงเข้านอนเพื่อเตรียมตัวตื่นเช้าไปวิทยาลัย ในใจก็นึกถึงบีมและมีความหวังว่าจะได้เจอพี่ชายข้างบ้านที่ตนเองรักและคิดถึงมาตลอด
