แต่เมื่อวีเริ่มเคลิ้มกับอารมณ์รักที่เกิดขึ้น บีม
ก็งับเข้าที่ริมฝีปากล่างของวีเข้าทันที
"โอ้ย...พี่บีมผมเจ็บ"
"ก็ให้เจ็บ ไงจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไง"
ชาย-ชาย,ดราม่า,รัก,วัยว้าวุ่น,อื่นๆ,โรแมนติก,รักวัยรุ่น,วิศวะ,18+,ดราม่า,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่2แรกพบ
เช้าของอีกวันหนึ่ง. วีตื่นขึ้นมา
ด้วยท่าทาง งัวเงีย เพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ กว่าจะหลับก็จนเกือบเช้า บีมจึงรีบวิ่งลงมา แล้วบอกลุงสนั่น ให้รีบสตาร์ทรถพาไปมหาวิทยาลัย
“ ลุงครับรีบเลยครับผมสายแล้ว”
เมื่อ รถหรูมาจอดหน้าตึกวิศวะ ทุกคนต่างจับจ้องมองสี เนื่องจากวีที่เดินลงรถมา มีรูปร่างหน้าตา น่ารักสะอาดสะอ้าน ดูโดดเด่น กว่านักศึกษาคนอื่นๆ นักศึกษาทั้งหญิงชาย ต่างมองมาที่วี แต่วีกับรีบวิ่งขึ้นลิฟท์ไป เพราะรู้ว่าตอนนี้ การมารายงานตัว เป็นนิสิตนักศึกษาใหม่ ของวี เลยมาครึ่งชั่วโมงแล้ว เนื่องจากในกรุงเทพฯ มีการจราจรที่ติดขัด จึงทำให้วี กะเวลาเดินทางไม่ถูก ประกอบกับทีวี ตื่นสาย เพราะปรับตัวเองยังไม่ได้ในเวลานอน วีวิ่ง ไปที่ห้อง ธุรการ เพื่อยื่นเอกสารรายงานตัว ในระหว่างทางที่เดินไป มีนักศึกษานั่งรออยู่ เป็นจำนวนมาก วีวิ่งไปต่อแถว ได้เป็นคนเกือบสุดท้าย
“ ดีนะยังทัน ที่การรายงานตัวเองไม่จบ ไม่งั้นละก็ โดนตั้งแต่วันแรกแน่นอน”
แต่ทันใดนั้น มีนักศึกษาอีกคน ซึ่งวิ่งมาต่อท้ายกับวี และมีอาการกระหึกะหอบเช่นเดียวกัน
“ นี่นายยังทันอยู่ใช่ไหม จบรายงานตัวยัง ยังไม่เสร็จใช่ไหม นึกว่ามาไม่ทันซะแล้ว”
ชายคนนั้นหันมาพูดกับวี พร้อมกับอาการกระหึ่มกระหอบที่วิ่งขึ้นมา
“ ยังหรอกแต่เหลืออีกไม่กี่คนแล้ว ดีนะที่พวกเรามาทันไม่งั้นคงแย่ โดนรุ่นพี่สั่งซ่อมแน่ เราชื่อวีนะนายชื่ออะไร”
“ เราชื่อ ภูมิ เราก็ตื่นสายเหมือนกัน รถโคตรติดเลยอ่ะ”
สักพักหนึ่งก็มีรุ่นพี่เดินเอะอะโวยวายมาทางนี้และ ภูมิ
“ เอาๆเอะอะอะไรกันสองคนนั้น มึงสองคนเลยชื่ออะไรวะ มาสายใช่ไหมเนี่ย”
“ ป่าวมาสายนะครับพี่พวกเรามาทันเวลาพอดีต่างหาก ขอโทษครับที่เสียงดัง”
“ เถียงรุ่นพี่หรอ เดียวโดนซ้อมเลย”
พอดีมีอาจารย์เดินออกมาเรียก
นักศึกษาใหม่เข้าไปในห้องพอดีจึงช่วยวีและภูมิไว้พอดี
หลังจากการรายงานตัวเสร็จสินจนเกิบเที่ยง. วีและภูมิเดินลงมาพร้อมกันที่ข้างล่างตึกวิศวะ. แล้วก็มีเพื่อนนักศึกษาเดินตามมาอีกสองคน
“นี้พวกนาย เราชื่อเป้กับทีนะ เรียนคณะเดียวกันกับพวกนายละไปกินข้าวที่โรงอาหารกันไหม”
“เราชื่อภูมินี้วี ไปดิกำลังหิวพอดีแต่โรงอาหารอยู่ตรงไหนวะ”
“ตามกูมาเลย กูมาบ่อยที่นี้นะมาดูสาวโว้ย. เออพูดกูมึงได้ไหมวะ”
“เอาที่สบายใจเลยวะตอนนี้หิวข้าวมากพาไปเลย”
ทั้ง4หนุ่มเดินไปที่โรงอาหารของคณะทันที เมื่อไปถึงก็แยกย้ายกันไปซื้ออาหาร แล้วมานั่งรวมกันที่โต๊ะกลางโรงอาหาร
“นี้พวกมึงเจอดียังวะ”
“อะไรของมึงวะไอ้เป้ เจอดี”
ทีถามเป้ด้วยอาการสงสัย กับคำพูดของเป้
“ก็พี่ว้าก ปีนี้ไงเขาว่าโหดอยู่นะมึง “
“กูได้ยินมาว่า มีพี่คนหนึ่งโหดมากแต่หล่อมากนะมึง ใครได้เป็นน้องรหัสโชคดีไปเลยพี่แกเรียนเก่งมากนะมึงแต่หน้าตึงๆไปหน่อยอะ”
“มึงพูดยังกะเคยเห็นเนาะไอ้เป้”
“เคยดิวะพี่แกเล่นดนตรีที่ร้านเหล้าหลังมหาลัยนี้เองกูเคยไปกับ
พี่แถวบ้านนะ. พี่แกเวลาเล่นดนตรี
โคตลหล่อนะร้องเพลงก็เพราะ กู
นะถ้าเป็นผู้หญิง กูจะยอมทวายตัวให้เลย”
“มึงพูดสะกูอยากเห็นหน้าเลยวะ
ไอ้เป้ อะไรจะหล่อขนาดนั้นวะ”
คำพูดของเป้ ทำให้เพื่อนๆทั้งสาม
ถึงกับอยากเห็นหน้ารุ่นพี่คนนี้
เมื่อทั้ง4หนุ่มนั่งกินข้าวกันได้
สักพัก. ได้มีกลุ่มคนเพิ่งเดินเข้ามาในโรงอาหารอยู่ สามคนทั้งสามคนนั้นโดดเด่นมาก เมื่อเดินเข้ามาจึงมีแต่คนมอง ทั้งหญิงชายและพูดกันซุบซิบกัน ทั้งโรงอาหาร. ทำให้เป้และที ที่นั่งหันหน้าไปด้านทางเข้าของโรงอาหาร กับอึ้งตะลึงไปชัวคณะ. จึงคาบช้อนที่ตักข้าวเข้าปากไว้ ค้างไว้กับที่
“อ้าว .ไอ้เป้มึงเป็นไรวะทำไมไม่รีบกินข้าวเดียวเข้าหอประชุมไม่ทันพอดี”
“ภูมิพูดพร้อมกับตบโต๊ะให้เป้รู้สึกตัว”
“เฮ้ย…พวกมึงนั้นไงพี่บีม รุ่นพี่ที่กูเล่าเดินมานั้นยังกะเทพบุตรเดินมาไอดอล กูเลยจริงๆ”
เมื่อเป้พูดชื่อนี้ขึ้นมา ทำให้วีถึงกับอึ้งหลังจากที่นั่งหันหลังให้ กลับรีบหันกลับไปดูคนที่เดินเข้ามาทันที
ภาพที่วีเห็นนั้นคือชายหนุ่นหน้าตาคม ผิวพรรณดีกำลังเดินเข้ามาในโรงอาหารแต่ที่ทำให้วีถึงกลับอึ่งคือ
หนึ่งในสามคนคือ…บีม..พี่ชายข้างบ้านที่วีคิดถึงมาโดยตลอด ดวงตาของวีถึงกับ เป็นประกาย ด้วยความดีใจ ที่ได้พบ คนที่ตัวเองรัก และคิดถึงมาตลอดหลายปีวีวิ่งออกจากโต๊ะที่นั่ง รีบวิ่งไปยืนอยู่ต่อหน้า ชายคนนั้นทันที
“พี่บีม…พี่บีมจริงๆด้วยผมวีไงพี่จำผมได้ไหม ผมดีใจมากนะที่ได้เจอพี่นะ”
วีรีบกอดบีมเพราะความดีใจจนลืมไปว่าตอนอยู่ที่โรงอาหาร และมีคนมอง
อยู่มากมาย ทุกคนที่มองมาถึงกับอึ่งกับการกระทำของวี เพราะบีมคือเดือนของคณะและยังเป็นนักดนตรีของวิทยาลัยอีกด้วย. พร้อมยังเป็นประธานชมรมบาสอีกหนึ่งตำแหน่ง จึงเป็นที่หมายปองของทั้งหญิงและชายในคณะ แต่บีมไม่เคยสนใจใครเลย
