แค้นเพราะรัก(18+) - ตอนที่4 จูบนี้ที่คิดถึง โดย ซัมเม้อ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แต่เมื่อวีเริ่มเคลิ้มกับอารมณ์รักที่เกิดขึ้น บีม ก็งับเข้าที่ริมฝีปากล่างของวีเข้าทันที "โอ้ย...พี่บีมผมเจ็บ" "ก็ให้เจ็บ ไงจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไง"

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

   บีมกับวีที่โตมาด้วยกันและมีความรักให้กันมาตลอด จนมาถึงวันที่เปลี่ยน. พ่อของวีขับรถชนแม่

      แค้นเพราะรัก

ตอนที่4 จูบนี้ที่คิดถึง

       บีมรีบออกจากหอประชุมทันที ที่เสร็จกิจกรรม. เพราะรู้ว่าวี จะต้องเข้ามาหาแน่

บีมจึงตั้งใจหลบหน้า ไม่อยากเจออยากคุย

      บีมทั้งดีใจและเสียใจที่ได้เจอวีอีกครั้งแต่

ภาพในอดีต. ที่พ่อของวีขับรถชนแม่บีมจนเสียชีวิตและหนีไปโดยไม่มีแม้คำขอโทษ มันก็ผุดขึ้นมาพร้อมกับการเห็นหน้าของวี แล้วหนำซ้ำวียังมาทำท่าทางไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้อีกมันจึงทำให้

บีมยิ่งโกรธ ขึ้นมาในใจ

     "ยังจะมาทำหน้าตายไม่รู้เรื่องอีก จะมาบอกคิดถึงไรตอนนี้ในเมื่อตอนนั้นกลับรีบหนีไปกันทั้งครอบครัว ยังจะใช้เงินฟาดหัวพวกเราให้เรื่องเงียบอีก"

บีมพูดขึ้นมาในขณะ ที่เดินไปที่รถมอเตอร์ไซรคันโปรด. แล้วขับออกไป. บีมเตรียมตัวขึ้นเล่นดนตรีที่บาร์หลังมหาลัย ตามปกติทุกวัน

       แต่ทว่าวันนี้กลับรู้สึกว่ามีลูกค้ามากกว่าปกติ

จนสังเกตุได้ 

     "พี่ชิตครับมีอะไรหรอครับทำไมวันนี้ร้านถึงคนเยอะจัง"

      "อ้อ..ไม่มีไรหรอกบีมพอดีมีลูกค้ามาเหมาร้านจัดวันเกิดนะ. จ่ายหนักมากพวกไฮโซก็งี้ละใช้เงินเป็นว่าเล่น"

       ". แล้วพวกผมต้องเล่นเพลงอะไรเป็นพิเศษไหมครับ"

   " ไม่ต้องหรอกก็เล่นตามปกติละ แต่ถ้ามีลูกค้าขอเพลงเพิ่มค่อยเล่นให้ละกัน"

บีมจึงเดินไปเตรียมตัวหลังเวทีกับวงเพื่อที่จะขึ้นเล่นดนตรี.

       เมื่อผ่านไปถึงครึ่งคืน. กลุ่มพวกของวี ก็ได้เดินเข้ามาในร้าน. พร้อมกับมองหาว่าใช่ร้านนี้ไหมที่บีมทำงานอยู่

      "นั้นไงไอ้วี พี่บีมของมึงนะเล่นดนตรีอยู่นั้นไง"

เป้ พูดขึ้นมาพร้องกับเกาะไหล่วี เพื่อเดินเข้ามาใน ใน ผับ

      "กูเห็นละ แต่พี่เขาหล่อจังวะ โคตรเท่เลย"

   "เฮ้ยๆ..ไอ้วีมันแค่พี่ข้างบ้านจริงป่าววะ..มึงกับพี่เขานะ"

        "ไอ้บ้าเป้.. มึงก็พูดไปเลื่อยก็พี่เขาหล่อจริงๆนี่"

ภูมิ พูดไปพร้อมกับมองบีมที่บนเวที วีเลือกโต๊ะที่ใกล้เวที ที่สุดเพื่อจะได้มองเห็นบีมชัดๆ เผื่อว่าบีมจะหนีไปอีก. 

       ทุกคนในโต๊ะวีสั่งเครื่องดื่มมาพอประมาณไม่ได้กะว่าจะดื่มอะไรมากนักเพราะจุดประสงค์ที่แท้จริงคือพาวีมาหาบีมเท่านั้น และอีกอย่างทุกคนก็มีเรียนแต่เช้าด้วย 

       "นั้นๆไอ้วี พี่บีมของมึงลงเวทีแล้วเขาเข้าไปหลังเวทีละ"

        "แล้วเราจะไปเจอพี่เขาไงวะ เขาคงไม่ให้คนนอกเข้าไปหรอกมั้ง"

เป้พูดขึ้นพร้อมยกแก้วเครื่องดื่มเข้าปาก. ทุกคนในโต๊ะถึงกับมองหน้ากัน 

       "ทำไงดีวะวี"

ภูมิพูดขึ้นมา. และหันมองหน้าวี

       "ไม่ต้องห่วงกูมีวิธี"

เมื่อวีพูดจบ ก็ยกมือขึ้นเรียกเด็กเสริฟมาที่โต๊ะ 

แล้วก็กระซิบอะไรบางอย่างให้เด็กเสริฟพร้อมยื่นเงินแบงค์พันประมาณสามใบให้เด็กเสริฟไป

     "มึงทำอะไรของมึงวะไอ้วี"

อีกไม่นาน. บีมก็เดินออกมาพบกับทุกคนที่โต๊ะ

ทุกคนถึงกับอึ้งว่าวี ทำได้อย่างไร

    "พวกน้องใช่ไหมที่ให้ทิปวงพี่ถึงสามพันเพื่อที่จะขอคุยกับพี่"

คำพูดของบีมทำให้ทุกคนถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ

ไม่นึกว่าวี จะใช้วิธีนี้

     "พี่บีมครับผมขอคุยด้วยสักครู่ได้ไหมครับ"

     "ได้สิ ก็น้องจ่ายเงินแล้วนี่เงินน้องทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว"

เมื่อพูดจบ บีมก็เดินไปหลังร้านทันที โดยที่มีบีมเดินตามออกไป

   .."พี่บีมครับ เกิดอะไรขึ้นทำไมพี่ถึงทำเป็นไม่รู้จักผมละพี่โกรธอะไรผมหรอ"

วี พูดขึ้นพร้อมกับเดินไปจับมือทั้งสองข้างของบีม

บีมสะบัดมือวีออกทันที  

        "น้องเข้าใจอะไรผิดแล้วมั้ง เราไม่เคยรู้จักกันนะน้องจำคนผิดละ"

     "ไม่ผิด...ผมจะจำคนที่ผมรักไม่ได้ ได้ไงพี่จำได้ไหมเราเคยสัญญากันไว้ว่าถ้าเรามาเรียนต่อที่กรุงเทพด้วยกันแล้ว. เราจะคบกันเพราะเรารักกัน

เรายังเคยจูบกันที่ลำธารเลย"

     "หยุดนะ .ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นบีมคนนั้นมันตายไปแล้วตายไปพร้อมกับแม่ของมัน ตอนนี้เหลือแต่บีมคนที่ไม่เคยมีความทรงจำอะไรทั้งนั้น"

       "อะไรนะพี่! .น้านีตายแล้วหรอ"

วี . พูดขึ้นด้วยความตกใจ 

     "อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลย และอย่ามายุ่ง

เกียวอะไรกับฉันอีกต่างคนต่างอยู่ แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน"

    บีมพูดจบก็กำลังจะหันหลังเดินกลับไป แต่วีดึงแขนไว้ พร้อมกับจับไหล่บีมให้หันกลับมาและได้ใช้ปากที่เรียวบาง. ของวีประกบจูบไปที่ปากของ

บีมทันที

     วี ใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในปากบีมด้วยความดูดดื่มและโหยหามานาน กับความรู้สึกรักและคิดถึง

ที่มีมาอย่างเต็มอก บีมถึงกลับเคลิ้มเพราะบีมก็

รู้สึกรักวีมากเช่นกัน บีมเปิดปากตอบรับจูบของวี

อย่างไม่คัดค้าน 

     ในใจบีมก็คิดถึงและรักวีมาตลอดแต่ก็ยังคาใจในเรื่องการตายของแม่มาตลอดเช่นกัน