เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ผู้แต่ง
นะกรเรื่องย่อ
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กระจกเงาห้องตรงข้าม (รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบ)
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
เมฆายื่นหน้าเข้าไปมองเงาตัวเองในกระจกบานนั้น ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบไล้ผิวสัมผัสของมันอย่างช้าๆ มันก็เป็นกระจกเงาธรรมดาทั่วไปที่ใช้เพื่อส่องดูสารรูปของตัวเองก่อนออกไปข้างนอกก็เท่านั้น
“ไอ้เมฆา แกเป็นบ้าหรือไง นายจะไปยืนลูบกระจกห้องฉันให้มันเป็นรอยขี้มือทำไมเนี่ย ที่บ้านนอกแกไม่มีกระจกหรือไงวะ ยืนจ้องอยู่ได้” เสียงนั้นดังขึ้นมาหลังจากเปิดประตูห้องน้ำ
ผู้ถูกว่าสะดุ้งโหยงสุดตัว ไม่คิดว่าจะออกจากห้องน้ำมาเร็วขนาดนี้ นี่มันยังไม่ถึงห้านาทีเลยนะ นั่นพี่แกอาบน้ำหรือสาดน้ำมนต์ไล่ผีกันแน่ ทำไมมันถึงได้รวดเร็วยังกับจะรีบไปออกรบ เมฆาสาบานว่าเขาหายใจเข้าออกแค่สิบกว่าทีเอง...
“โหพี่... เสร็จไวจัง ผมอาบน้ำหมาที่บ้านยังใช้เวลานานกว่านี้อีก ให้ตายสิ” เมฆาว่าหยอกคนตรงหน้าจบแทบกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ หยดน้ำเกาะพราวตามเนื้อตัวเหมือนเพิ่งกระโจนขึ้นมาจากน้ำ แล้วอีกจำนวนหนึ่งมันก็ไหลจากใต้ร่มผ้าขนหนูไปกองตรงพื้นที่เทพวัชยืนอยู่ นี่พ่อก็คงไม่กะจะใส่เสื้อผ้าตอนที่เนื้อตัวเปียกน้ำอยู่อย่างนี้หรอกนะ
“นี่แกเอาฉันไปเทียบกับหมาที่บ้านเลยเหรอ” ว่าจบก็คว้าของที่จับได้ใกล้มือขว้างใส่คนว่าเป็นการใหญ่
ตุ๊กตาหมีตัวเขื่องถูกเขวี้ยงไปที่กระจกเงาโต๊ะเครื่องแป้งเข้าเต็มบาน มันเกิดแรงสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหวเล็กๆ ขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ เทพวัชและเมฆาเดินเข้าไปมองตัวเองที่ยืนอยู่ในกระจกเงาตรงหน้าอย่างสงสัย ต่างคนต่างใช้มือยื่นไปทาบทับกับหน้ากระจกอย่างไม่ได้นัดหมาย...
.............................................................................................
ปริตาเอื้อมมือไปลูบไล้เรือนอกของร่างที่นอนหันหลังตะแคงข้างอยู่บนเตียงนอนอย่างเคลิบเคลิ้ม พลันหญิงสาวก็ต้องกระชากมือหดกลับเข้ามาหาตัวตามเดิม ก่อนจะยกสองมือขึ้นตบหน้าตัวเองไปมาฉาดใหญ่ เพื่อหมายจะให้ตื่นจากความฝันให้ได้
“ไม่เอาน่าเมฆ นิยังง่วงอยู่เลยนะ ขอนอนต่ออีกหน่อยเถอะ ถ้าไม่ไหวก็ไปทำอะไรเล่นในห้องน้ำนู่นไป๊..” เสียงอู้อี้ๆ ในผ้านวมผืนใหญ่ดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินพอจับใจความได้
ปริตายกมือขึ้นหยิกแก้มตัวเองจนเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บ นี่เธอไม่ได้ฝันไปนี่นา และตอนนี้ก็ตื่นอยู่บนเตียงของตัวเองกับใครก็ไม่รู้...
“นี่เธอเป็นใครเนี่ย มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วไอ้วัชมันไปไหน มันพาเธอเข้ามานอนในนี้เหรอ ลุกขึ้นมานะนังผู้หญิงไร้ยางอาย” ปริตาดึงลากผ้าห่มผืนหนาออกจากร่างนั้นให้ไปกองอยู่ตรงปลายเตียง ก่อนจะฉุดแขนลุกขึ้นมาหมายจะเค้นถามให้ได้ความ
พอเห็นรูปร่างและหน้าตาของหญิงสาวที่มานอนข้างๆ แทนแฟนเธอแล้ว ปริตาถึงกับเก็บอาการอิจฉาตาร้อนไว้ไม่อยู่ ใบหน้าสวยสดไร้เครื่องสำอางประทินผิวทำให้เธอนึกถึงดาราสาววิกหมอชิตนางหนึ่ง ผิวขาวเนียนสวยไร้ที่ติยังกับเด็กทารกของแม่นี่ มันพอฟัดพอเหวี่ยงกับหลอดไฟนีออนบนเพดานจนกินกันไม่ลง แต่หน้าอกหน้าใจใหญ่บะละฮึ่มที่เบียดแน่นอยู่ในชุดนอนสีขาวบางเบาแทบเห็นทุกรูขุมขน นั่นมันยิ่งทำให้หญิงสาวแทบปรี๊ดแตก เผลอก้มลงมองเนินอกของตัวเองเปรียบเทียบอย่างช่วยไม่ได้
แบบนี้ไอ้เทพวัชจอมเจ้าชู้นั่นคงโงหัวจากหน้าอกแตงโมไม่ขึ้นไปได้นานทีเดียว แล้วเธอก็จะต้องตกกระป๋องจากรอบการประกวดมิสไทยแลนด์ยูนิเวอร์สตั้งแต่รอบแรกอย่างไม่ต้องสงสัย ปริตากัดฟันกรอด... เขาจะหยามน้ำหน้าเธอเกินไปแล้ว ไปหาเศษหาเลยข้างนอกลับหูลับตา ยังไม่เจ็บใจเท่าพามันเข้ามาเริงร่าถึงห้องตัวเองที่มีเธอนอนอยู่ด้วย
“ว้าย!!! แล้วนี่เธอเป็นใคร ฉันไม่รู้จักคนที่ชื่อวัชของเธอหรอกนะ แล้วเมฆแฟนฉันล่ะ เขาอยู่ที่ไหนแล้ว ทำไมปล่อยฉันไว้กับเธออย่างนี้ แล้วนี่มันห้องฉันนะยัยบ้า เธอเข้ามาได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวอีกคนก็ตกใจไม่แพ้กัน ที่จู่ๆ ก็มีสาวสวยมานอนลูบไล้หน้าอกของเธอตอนตื่นนอน แทนที่จะเป็นเมฆาแฟนหนุ่มล่ำบึ้ก
สิ้นคำของหญิงสาวแปลกหน้า ปริตาก็หมุนตัวสำรวจรอบห้องยกใหญ่ ไม่มีอะไรที่เป็นของเธอกับเทพวัชเลยในห้องนี้ แล้วนี่เธอมาอยู่ในห้องของคนอื่นได้อย่างไรกัน ทั้งที่เมื่อคืนเธอก็ไม่ได้ไปสังสรรค์กับเพื่อนของแฟนหนุ่มเลยสักนิด ตรงกันข้าม... กลับเป็นฝ่ายที่นั่งรอพ่อตัวดีกลับมาจนถึงเวลาเที่ยงคืน เรื่องเมาแล้วเข้าห้องผิดเป็นไปไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์
“อย่าบอกนะว่าเธอเป็นกิ๊กกับเมฆา ฉันก็อุตส่าห์นอนรอมันกลับจากไปเที่ยวจนถึงเที่ยงคืน พอตื่นขึ้นมาก็เจอใครก็ไม่รู้มานอนแทนเนี่ย นี่มันหิ้วเธอมาจากผับใช่มั้ย บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ” เจ้าของห้องเด้งตัวจากเตียงขึ้นมาประจันหน้ากับปริตา หน้าอกส้มโอเด้งดึ๋งของนางเกือบจะชนกับอกสับปะรดของเธออยู่รอมร่อ ปริตารีบเดินถอยออก เธอคงไม่กล้าเอาของตัวเองไปยืนเทียบกับแม่สาวเซ็กซี่แปลกหน้าคนนี้หรอก
“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่ามาอยู่ที่ห้องเธอได้ยังไง เมื่อคืนฉันนั่งรอเทพวัชอยู่จนถึงเที่ยงคืนจนง่วงนอนเหมือนเธอนี่แหละ ก็เลยต้องชิงเข้านอนก่อนเขาจะมาถึง แต่ไม่นึกว่าจะมาตื่นบนเตียงของเธอ เธอเคยเป็นมั้ย... เหมือนเวลาที่เราเมาแล้วภาพมันตัดไปเลยอ่ะ พอรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่อีกที่หนึ่งแล้ว จะมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นก็คงไม่รู้หรอก แต่เมื่อคืนฉันไม่ได้เมานะ ไม่ได้ออกไปที่ไหนทั้งคืนด้วย ที่จริงมันชวนฉันไปกับพวกมันแหละ แต่เห็นมีแต่พวกผู้ชายเพื่อนเขาไง ฉันคิดว่ามันคงไม่สนุกก็เลยไม่ไป” ปริตาร่ายยาวให้เพื่อนแปลกหน้าฟัง มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะมานอนอยู่ที่ห้องของแม่นี่ได้ยังไงกัน แถมยังจะไปยุ่มย่ามกับเจ้าของหน้าอกสลาตันนั่นอีก นี่ขนาดเธอเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ยังเผลอรู้สึกฟินขึ้นมาเป็นช่วงๆ นี่ถ้าเป็นไอ้พวกผู้ชายตัวดีพวกนั้นมันคงไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ แน่
นิดาเดินวนเวียนอยู่รอบตัวของปริตาอย่างครุ่นคิด จะว่าไปหน้าของยัยนี่ก็คล้ายกับเมฆาแฟนเธออยู่ไม่น้อยทีเดียว ถ้าบอกว่าเป็นพี่สาว หรือน้องสาว หรือญาติห่างๆ และไม่ห่าง เธอก็คงจะเชื่อไปแล้ว หรืออาจจะเป็นแค่คนหน้าเหมือนเท่านั้น
“เธอเป็นอะไรกับเมฆา บอกมาซะดีๆ เพราะตอนนี้ฉันไม่คิดว่าเขาจะหิ้วเธอมาจากผับบาร์ที่ไหนสักแห่งหรอก ดูท่าทางเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ถึงจะสวยพอไปวัดไปวาได้ก็ตามเถอะ” นิดาจ้องมองใบหน้าของแขกไม่ได้รับเชิญที่นอนกกกอดอยู่กับเธอทั้งคืน ไม่ใช่ว่าพากันทำปู้ยี่ปู้ยำกันไปเมื่อคืนแล้วเหรอ เธอไม่ยอมเสียตัวให้กับผู้หญิงด้วยกันหรอกนะ แค่คิดก็ขนลุกไปถึงไหนๆ ให้มากสุดก็แค่นอนกอดเท่านั้นแหละ
“ฉันไม่รู้จักคนชื่อเมฆาที่เธอว่าหรอกนะ หรือแฟนเธอเป็นเพื่อนเทพวัชแฟนฉันหรือเปล่า พวกมันสองคนอาจจะวางแผนหนีไปเที่ยวกันโดยปล่อยเราทิ้งไว้ที่นี่ก็ได้ เธอก็รู้ว่าไอ้พวกผู้ชายน่ะมันกะล่อนปลิ้นปล้อนขนาดไหน ถ้าจับไม่ได้คาหนังคาเขาล่ะก็พ่อไม่เคยยอมรับหรอก” ปริตาไม่วายคิดไกลไปถึงแผนชั่วร้ายของผู้ชายเจ้าเล่ห์ แต่นี่มันมากไปหน่อยไหม เอาเธอมาทิ้งไว้กับคนที่ไม่รู้จัก และเจ้าของห้องนี้ก็ไม่รู้จักเธอด้วยเหมือนกัน กลับมาถึงเดี๋ยวแม่จะเพ่นกบาลให้แบะเลยคอยดูสิ
“แต่ฉันว่ามันมีอะไรแปลกๆ อยู่นะ ถ้าเป็นแผนของสองคนนั่น ทำไมต้องเอาเธอมาทิ้งไว้ที่ห้องฉันด้วย ปล่อยไว้ห้องใครห้องมันไม่ง่ายกว่าเหรอ” นิดาพูดมีเหตุผล มันจะล้ำลึกเกินไปหรือเปล่า ที่หามเธอเข้ามาไว้แล้วจัดฉากให้มันยุ่งยากขนาดนี้
พลันนั้นปริตาก็นึกอะไรขึ้นได้ เธอเดินไปที่หน้าต่างหอพักแล้วเปิดบานกระจกหน้าต่างออก ทอดสายตามองออกไปข้างนอก หญิงสาวไม่คุ้นกับสถานที่นี้เลย ถึงมันจะเป็นหอพักนอกมหาวิทยาลัยเหมือนกับที่เธออยู่กับเทพวัช แต่มันมีอะไรบางอย่างที่แปลกไป ต้นไม้ใบหญ้าที่นี่ไม่ได้เป็นสีเขียวอย่างที่เธอเคยเห็น แต่มันกลับกลายเป็นสีน้ำเงินทั้งแถบ!!!
นิดาตกใจแทบสิ้นสติ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...
“ตอนนี้ พ.ศ.อะไร” ปริตาถามนิดาด้วยใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นกระดอนออกมานอกอก
(จบตอนที่ 2)