เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ผู้แต่ง
นะกรเรื่องย่อ
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กระจกเงาห้องตรงข้าม (รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบ)
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
"บ๊ะ! ไอ้นี่ เอ็งไม่มีเมียบ้างก็แล้วไป เกิดมีขึ้นมาจะตายคาอกล่ะไม่ว่า" โชเฟอร์หันมาดุพร้อมกับออกรถอย่างนุ่มนวล คงกลัวว่าขืนกระชากออกไปแบบนักกรีฑาสตาร์ทออกวิ่ง 100 เมตรชาย อาจถูกรุมประชาทัณฑ์จากลูกค้าผู้เปรียบเสมือนพระเจ้าเข้าให้ ถ้าถึงตอนนั้นล่ะก็ นอกจากจะหาวิญญาณไม่พบแล้ว ญาติๆ ก็อาจหาศพไม่เจออีกต่างหาก เพราะถูกรุมกระทืบจนหน้าบิดเบี้ยวจำกันไม่ได้ไป
รถแล่นไปได้สักระยะหนึ่งก็หยุดจอดรับผู้โดยสาร พระสงฆ์รูปหนึ่งก้าวขึ้นบนรถอย่างสงบเสงี่ยม ในมือถือร่มที่หุบอยู่ ท่านมองหาที่นั่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมาลงเอยข้างๆ ผม
เสียงกระเป๋าหนุ่มบ่นอุบ เพราะท้องถิ่นที่บ้านผมถ้าพระสงฆ์โดยสารรถ เป็นธรรมเนียมปฏิบัติว่าห้ามเก็บค่าโดยสาร เพราะท่านเป็นผู้เคร่งศีล บำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคมอย่างมาก การเก็บค่าโดยสารจากพระจึงเหมือนกับไล่ท่านลงจากรถเลยทีเดียว นรกจะกินหัวโดยไม่รู้ตัว แต่ก็เป็นธรรมดาของโลก คนย่อมมีทั้งดีและเลว การเก็บค่าโดยสารจากพระจึงมีให้เห็นกันอยู่บ่อยๆ
พระสงฆ์ท่านนิ่งพินิจผมอยู่นานจนผมรู้สึกแปลกใจ แต่ก็กลายเป็นความกังวลใจเข้ามาแทนเมื่อท่านเอ่ยขึ้นว่า
"โยมมีเคราะห์นะ แต่ชะตายังไม่ถึงฆาต โยมลงจากรถไปเถอะแล้วจะปลอดภัย ส่วนอาตมาและคนส่วนหนึ่งบนรถคันนี้ถึงฆาตแล้ว จะหลีกเลี่ยงยังไงก็ต้องถึงคราวในไม่ช้า"
"หมายความว่ายังไงครับหลวงพ่อ จะเกิดอะไรขึ้นกับรถคันนี้ครับ" ผมถามและขยับกายเข้าไปใกล้
"อาตมาก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น แต่ที่แน่ๆ คนบนรถส่วนหนึ่งจะต้องชดใช้กรรมที่เคยก่อ โยมคงไม่รู้ว่า 5-6 วันมานี้ฝนตกติดต่อกันมา และวันนี้เป็นวันวิปริต ฝนตกกระหน่ำรุนแรงและลมพัดแรงกว่าปกติ สัมภเวสีเร่ร่อนมีอำนาจมากที่สุด พวกมันบันดาลสิ่งชั่วร้ายมากับพายุฝน ส่งเสียงร้องโหยหวนรอรับมนุษย์ชะตาขาด" ท่านปรารภพร้อมๆ กับรถที่เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ
"โอ! สายไปเสียแล้ว จากนี้ไปรถคันนี้จะไม่จอดอีกแล้ว แต่จะจอดเป็นครั้งสุดท้ายตอนที่วิญญาณผู้เคราะห์ร้ายออกจากร่าง แต่โยมก็ยังมีโอกาส อย่าออกจากอาณาบริเวณที่โยมอยู่จนกว่าฝนจะขาดเม็ด" ท่านหันมาสบตากับผมก่อนที่จะนั่งหลับตาอย่างสงบเหมือนรอรับกรรมเก่าอย่างที่กล่าวไว้
ผมไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ผมจะออกจากบริเวณที่ผมอยู่คือรถเมล์คันนี้ได้อย่างไร ในเมื่อท่านบอกเองว่ามันจะไม่จอดอีกเลย แต่จะจอดเป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งตอนนั้นเป็นตอนที่วิญญาณผู้เคราะห์ร้ายออกจากร่าง แล้วผมจะออกไปอย่างสภาพที่มีชีวิตได้อย่างไร นอกจากเหลือแต่วิญญาณ...
รถเริ่มแล่นวาดเข้าสู่ทางโค้งเบื้องหน้า ซึ่งมีป้ายข้างทางเขียนบอกว่า 'โค้งอันตราย' ผมมองไปที่โชเฟอร์
ให้ตายเถอะ...! เขากำลังผงกศีรษะหงึกๆ เหมือนคนง่วงนอน จากนั้นมือที่จับพวงมาลัยรถก็หมุนกลับทิศของทางที่โค้งไปทางซ้าย รถเบนออกนอกทางโค้งอย่างกะทันหัน!!!
"ระวัง!" ผมลุกขึ้นตะโกนบอกโชเฟอร์ แต่ก็สายไปแล้ว เมื่อหัวรถพุ่งผงาดปะทะเสาไฟฟ้าต้นสูงใหญ่อย่างเหมาะเหม็ง
จากนั้นสติผมก็ดับวูบลง...
มารู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่ได้ยินเสียงแตรรถดังขึ้น ผมลืมตาพบว่าตัวเองนั่งกอดอกพิงเสาศาลาอยู่เหมือนเดิม ผมฝันไปหรือนี่ มันช่างเหมือนจริงเสียเหลือเกิน...
ผมรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา ครั้นจะยืนฉี่ข้างศาลาก็กลัวว่าจะมีคนเห็น จึงคิดว่าจะเดินไปที่ป่าทึบหลังศาลา ยอมเปียกฝนดีกว่าต้องทนกลั้นเอาไว้ เพราะผมเองก็ไม่ชอบพกร่มติดตัวเสียด้วย ไม่ว่าฝนจะตกหนักขนาดไหนก็ตาม
"อย่าออกจากอาณาบริเวณที่โยมอยู่จนกว่าฝนจะขาดเม็ด" คำกล่าวของพระท่านแว่วมาในห้วงของความนึกคิด แต่ผมไม่สนใจแล้ว รีบก้าวเท้าออกจากศาลาฝ่าสายฝนที่สาดกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา แทรกกายเข้าสู่พงหญ้ารกเพื่อยืนจัดการกับภารกิจส่วนตัว
แต่บริเวณที่ผมยืนดูนั้นมีเลนโคลน จึงทำให้ไถลลื่น หกล้มเท้าเหยียดไปข้างหลัง ตัวล้มซุกเข้าไปในพงหญ้า รวมทั้งศีรษะที่พุ่งเข้าสวบราวกับพุ่งหลาวระยะสั้น นอนคว่ำหน้าอย่างนั้นอยู่นานเพื่อรวบรวมสติให้เข้าที่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมาจากป่าเปียกห่าฝนนั้น
เสียงเบรกรถกะทันหันตามด้วยเสียงเอ็ดตะโรของผู้โดยสารดังขึ้น ผมก้าวขึ้นรถหลังจากหญิงชราคนหนึ่งลงจากรถแล้ว โชคดีที่มาทันรถเมล์คันนี้ตอนจอดส่งผู้โดยสารลงที่ศาลานี้พอดี
(จบตอนที่ 2)