เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ผู้แต่ง
นะกรเรื่องย่อ
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กระจกเงาห้องตรงข้าม (รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบ)
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
ครั้นพอเขาบอกจะพาไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ เธอก็อิดออดไม่ยอมไป คงจะอายที่ถูกหลอกพาไปข่มขืน เผลอ ๆ ชาวบ้านจะคิดว่าเธอเสียท่าให้ผู้ชายบ้ากามพวกนั้นไปแล้วก็ได้
ก่อนเขาจะออกรถขับไปทางเก่า ก็มีเสียงตะโกนบอกกับชายหนุ่ม
"แล้วพี่ก็ไม่ต้องจอดรับใครอีกแล้วนะคะ ถ้าไม่เป็นพวกมันคนใดคนหนึ่ง ก็คงเป็นคนบ้าที่เดินไปมาแถวนั้น ดีไม่ดีจะถูกลอบทำร้ายเอา ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่" พูดจบก็เดินหายเข้าไปในโรงพยาบาล
ภูมินทร์พารถยนต์คู่ใจแล่นเข้าสู่เส้นทางเดิมอีกครั้ง เสียงล้อรถบดกับก้อนดินลูกรังดังขรุบขรับ ๆ ตลอดเส้นทาง
แต่แล้ว... เขาก็ต้องเหยียบเบรกอย่างกะทันหันอีกครั้ง เมื่อมีร่างของเด็กหนุ่มนักศึกษายืนโบกมือให้เขาจอดรถอีกครั้งหนึ่ง
คำเตือนของเด็กสาวเคราะห์ร้ายคนนั้นผุดขึ้นในความทรงจำ มันอาจจะเป็นคนร้ายที่หลอกพาเธอมาข่มขืนก็ได้ แต่ชายหนุ่มกลับคิดตรงกันข้าม ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ดีน่ะสิ จะได้จับตัวส่งตำรวจเสียเลย หรือถ้ามันคิดจะทำร้ายเขาจริงก็คงทำอะไรไม่ได้หรอก ไอ้เด็กเมื่อวานซืน หน้าอ่อนต่อโลกอย่างนั้น หรือจะมาต่อกรกับชายฉกรรจ์ผู้แบกประสบการณ์ในชีวิตไว้มากกว่าอย่างเขาได้
คิดได้ดังนั้น ภูมินทร์ก็เปิดประตูรถให้เด็กหนุ่มคนนั้นขึ้นมา เขากล่าวขอบคุณก่อนจะเอ่ยคำถาม
"พี่เห็นเพื่อนผมไหมครับ หน้าตาหล่อๆ เหมือนผมนี่แหละ เราขับมอเตอร์ไซค์ตามตำรวจสายตรวจคนหนึ่งมา ตำรวจนั่นพาแฟนผมซ้อนท้ายหายมาทางนี้ ไม่รู้จะทำอะไรเธอหรือเปล่า ผมก็เลยจอดรถแล้วให้เพื่อนผมขับหาดู ส่วนผมก็เดินหาใกล้ ๆ แถวนั้น แต่มาถึงตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอ...ทั้งรถทั้งคนเลยครับ"
ขนาดเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้ ยังมีกะใจจะมาพูดชมว่าตัวเองหน้าตาดีให้คนอื่นฟังอยู่อีก เดี๋ยวพ่อก็ถีบตกรถซะนี่...ชายหนุ่มคิดในใจ
"เพื่อนของน้องพี่ไม่เห็นหรอก เห็นแต่ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งคงจะเป็นแฟนของน้อง เธอวิ่งออกมาจากข้างทางขวางรถเอาไว้ พี่ก็เลยพาไปส่งที่หน้าโรงพยาบาลในเมืองตามที่เธอบอก" ภูมินทร์ตอบเด็กหนุ่ม และชักไม่แน่ใจแล้วว่าเขาเป็นคนร้ายอย่างที่เธอบอกจริงหรือเปล่า เพราะทั้งสองคนต่างให้รายละเอียดไปคนละทางเลย หรือถ้าเขาเป็นคนร้ายจริงแล้วแกล้งแต่งเรื่องขึ้นเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด ภูมินทร์ก็ไม่มีหลักฐานอะไรเลยที่จะพิสูจน์ว่าเด็กหนุ่มคนนี้กำลังทำผิดจริง
เพราะฉะนั้น ทางที่ดีที่สุดก็คงต้องปล่อยตัวเขาไป
"แสดงว่าแฟนผมหนีจากตำรวจชั่วนั่นมาได้ เป็นโชคดีของเธอจริงๆ แล้วเพื่อนของผมล่ะพี่ เขาหายไปไหนแล้ว" เด็กหนุ่มแสดงท่าทีกระสับกระส่าย เกรงว่าเพื่อนที่เอ่ยถึงจะถูกทำร้ายฆ่าตายเอา
แต่แล้ว ผมก็ต้องเหยียบเบรกรถอีกครั้ง เมื่อคนที่เด็กหนุ่มชี้ให้ผมดูที่ข้างทางนั้นคือเพื่อนของเขา
ตกลงว่า...ภูมินทร์ก็ต้องรับตัวเขาขึ้นมาอีกคนหนึ่ง หลังจากสอบถามเรื่องราวจากเพื่อนที่นั่งอยู่ในรถก่อนแล้ว เด็กหนุ่มคนนั้นก็หยิบเศษผ้าสีกากีออกมาจากกระเป๋าเสื้อให้ชายหนุ่มดู
"ตำรวจนั่นขี่มอเตอร์ไซค์สายตรวจชนผมล้มแล้วปราดเข้ามาบีบคอ ผมต่อสู้จนดึงเสื้อของมันจนขาดแล้ววิ่งหนีออกมาได้ ตอนนี้มันคงตามหาตัวผมอยู่ในนั้นแน่ๆ” น้ำเสียงการเล่าฟังดูออกรสยิ่งกว่าการพากย์หนังฆาตกรรมของต่างประเทศ
"งั้นดีเลย...พวกน้องจำหน้าตำรวจคนนั้นได้ไหม พี่จะได้พาไปแจ้งตำรวจ ยิ่งมีหลักฐานอยู่กับตัวอย่างนี้เรื่องมันก็จะได้ง่ายขึ้น" ผมชี้แนะแนวทางให้เด็กทั้งสองคนตัดสินใจ
"ไม่ต้องก็ได้ครับพี่ ผมแค่อยากให้พี่รู้ว่าพวกผมไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาโกหกพี่เท่านั้นเอง ขืนไปแจ้งความมีหวังมันตามมาฆ่าผมสองคนถึงที่แน่" อีกคนรีบบอกโดยเร็ว คงไม่อยากจะมีปัญหากับวงการสีเทา
“ไม่ต้องกลัวหรอก พี่จะเป็นพยานให้เอง อีกอย่าง...พอตำรวจนั่นถูกจับกุมไปแล้ว ยังจะต้องสนใจอะไรอีกว่ามันจะมาทำร้ายนายสองคนหรือเปล่า" ผมยังคงยืนยันจะแจ้งความให้ได้
"แต่ผมก็ยังกลัวอยู่ดีนั่นแหละครับ มันอาจใช้อำนาจหน้าที่เป็นเครื่องมือให้หลุดพ้นจากความผิดก็ได้ แล้วฝ่ายที่เดือดร้อนก็ต้องตกมาอยู่ที่เรานะครับ" เด็กหนุ่มคนที่ภูมินทร์รับขึ้นรถมาก่อนเอ่ยอย่างหวาด ๆ
เมื่อพวกเขายืนยันอย่างนั้น ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะทำอะไรอีกต่อไปแล้ว ได้แต่ปล่อยให้ลงจากรถที่หน้าโรงพยาบาลเดียวกับที่เด็กสาวคนก่อนหน้านี้ลงไปตามคำขอ โดยที่ภูมินทร์ไม่ได้พูดถึงรายละเอียดเกี่ยวกับเด็กสาวที่หาว่าพวกเขาสองคนหลอกพาเธอมาข่มขืนเลย เพราะชายหนุ่มไม่แน่ใจว่าใครกันแน่ที่พูดเรื่องจริง
(จบตอนที่ 2)