เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ผู้แต่ง
นะกรเรื่องย่อ
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กระจกเงาห้องตรงข้าม (รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบ)
เมื่อสิ่งที่ตามองเห็นไม่เป็นอย่างที่สมองคิด ความเป็นจริงจึงอยู่เหนือการคาดเดา
รวมเรื่องสั้นระทึกขวัญ...หักมุมตอนจบหลายรูปแบบ เช่น ฆาตกรรมซ่อนเงื่อน ผีและวิญญาณ โลกต่างมิติ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด หลอกหลอน...ซ่อนผวาจนขนหัวลุก
วิสิทธิ์กำลังเพ่งมองไปบนถนนที่ทอดยาวไปเบื้องหน้าอย่างครุ่นคิด เขายังคงขวัญหนีดีฝ่อกับการกระทำของวศินอยู่ไม่หาย นึกว่าตัวเองจะตกหลุมกลลวงของมันเสียแล้ว เพราะถ้าเผลอหลุดปากออกไปถึงสิ่งที่ตัวเองทำไว้กับมัน เขานี่แหละที่ต้องไปกราบรถ เอ๊ย! กราบเท้าของมันอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะวิสิทธิ์รู้ว่าถ้าวศินโกรธใครขึ้นมามันเอาจนจมดินแน่ๆ เผลอๆ จะตายคาเท้ามันนั่นแหละ
วิสิทธิ์รู้ดี เพราะเขาเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดคนเดียวของวศิน สนิทจนเขากล้าทำในสิ่งที่คิดว่าถ้าความจริงมันเปิดเผย เขาจะไม่ได้มีชีวิตรอดอยู่บนโลกใบเดียวนี้กับมันอย่างแน่นอน
เพราะฉะนั้นเขาต้องกำจัดมัน ก่อนที่มันจะฆ่าหั่นศพ เอ๊ย! วางแผนฆาตกรรมเขาให้พ้นไปจากโลกใบนี้!!!
วศินกับเปรี้ยวตกลงเป็นคนรักกัน ตั้งแต่ที่วิสิทธิ์กับวศินมาสมัครเข้าทำงานที่บริษัทในตำแหน่งเซลล์แมนขายเครื่องใช้ไฟฟ้า และแข่งกันจีบเธอเป็นเวลาสองเดือน มันเป็นแฟนกับเปรี้ยวในเดือนที่สาม
วิสิทธิ์ถามเปรี้ยวว่าทำไมถึงเลือกวศิน ในเมื่อเขาเองก็มีอะไรไม่ด้อยไปกว่าเพื่อนของเขาเอง ทั้งรูปร่างหน้าตา และ …ไอ้นั่น!!! (เขารู้เพราะสนิทกันจนรู้ทุกซอกทุกมุมของกันและกัน) อันหลังนี้วิสิทธิ์ไม่ได้ถามเธอหรอก แค่คิดเอาเองเฉยๆ ว่าผู้หญิงอย่างเธอคงจะเลือกผู้ชายเพราะไอ้อย่างว่านั่นด้วยแน่ๆ ก็แล้วอะไรล่ะที่ทำให้เปรี้ยวเลือกวศินแทนเขา มันไม่ยุติธรรมเอาสียเลย…
“ที่จริงเปรี้ยวก็เลือกยากนะคะ เลือกไม่ถูกเลย ดีเหมือนกันไปทุกอย่าง และก็อยากจะเก็บไว้ทั้งสองคนนั่นแหละค่ะ แต่เราเป็นผู้หญิงไงคะ พี่ต้องเข้าใจเปรี้ยวด้วย เปรี้ยวต้องเลือกคบทีละคน ไม่ใช่คบพร้อมกันทั้งสองคน คิดอยู่นานเลย พี่ทั้งสองคนเหมือนกันแทบจะทุกอย่าง แต่มีอยู่อย่างหนึ่งรู้มั้ยคะ… ที่พี่วิสิทธิ์มีน้อยกว่าพี่วศิน คือความมุทะลุดุดันค่ะ เปรี้ยวชอบเขาตรงที่มีความเป็นนักเลง สามารถทำให้คนยำเกรงได้ ปกป้องเปรี้ยวได้ แต่ไม่ใช่ว่าพี่วิสิทธิ์จะปกป้องเปรี้ยวไม่ได้นะคะ แต่พี่มีตรงนี้น้อยไปกว่าเพื่อนพี่เท่านั้นเอง” เธอพูดเหมือนจะดูดี แต่กำลังจะกล่าวเป็นเชิงว่า …ก็ฉันสวยเลือกได้อ่ะ ใครจะทำไม…
ดูจากสายตาเขาก็รู้ว่าหล่อนคงอยากจะงาบทั้งสองคน…
เขารู้…เพราะตั้งแต่วันแรกที่ทั้งสองคนตกลงเป็นแฟนกัน โดยตัวเขากลายเป็นคนนอก แต่แทนที่วิสิทธิ์จะล่าถอยยอมให้เพื่อนรักไปเสพสมอารมณ์หมายกับผู้หญิงคนนั้นเพียงสองต่อสอง เขาก็แอบติดต่อกับเธอตลอดมา เพราะมั่นใจว่าเธอก็อยากได้เขาอยู่ไม่น้อย…
จนในที่สุดก็มีอะไรลึกซึ้งต่อกันโดยที่วศินไม่รู้เรื่องอะไรเลย วิสิทธิ์กับเปรี้ยวตกลงกันว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับระหว่างเขาและเธอตลอดไป…
แล้วไอ้วศินมันระแคะระคายได้อย่างไรกัน ในเมื่อวิสิทธิ์กับเปรี้ยวก็ระมัดระวังตัวทุกฝีก้าว มันไว้ใจเขาขนาดไหนเขารู้ดี วางใจถึงขนาดว่าให้เขาพาเธอไปเยี่ยมพ่อกับแม่ของเธอที่ต่างจังหวัดสองต่อสองบ่อยๆ และก็มีอะไรกันทุกครั้ง
แต่ไม่ว่าวศินจะรู้มาจากไหนก็ไม่สำคัญ เพราะในค่ำคืนนี้เขาจะทำให้มันไม่มีโอกาสได้ลุกขึ้นมาจับผิดเมียรักกับเพื่อนสนิทอย่างเขาอีกต่อไป…
วศินหันไปมองเพื่อนสนิทไปมาหลายรอบในเวลา 60 วินาที ร่างกำยำดำทะมึนที่เบาะข้างคนขับนั้นเคลื่อนไหวไปมาตามจังหวะเคลื่อนตัวของรถยนต์เหมือนตุ๊กตาหมีที่ไม่มีชีวิต
“นายคิดอะไรอยู่วะ ยังไม่หายโกรธฉันอีกเหรอวะเพื่อน ก็ขอโทษไปแล้วไง จะเอาอะไรอีก หรือจะให้ก้มกราบสวยๆ หนึ่งที” วศินพูดแกมหยอก
“ไอ้บ้า ฉันยังไม่ตายโว้ย พูดยังกับจะกราบศพ” วิสิทธิ์เอื้อมมือไปผลักศีรษะเพื่อนรักเป็นเชิงว่าหายโกรธแล้ว ในใจก็คิดว่า …เดี๋ยวคนที่เป็นศพจะเป็นแกนั่นแหละ!!!...
“เฮ้ย! ไอ้วศิน ฉันมาคิดดูแล้วนะโว้ย เห็นนายขับรถจากกรุงเทพมาจนจะถึงเชียงรายอยู่รอมร่อ แต่ฉันกลับนั่งสบายก้นอย่างนี้ มันน่าละอายใจยังไงพิกลว่ะ ต้องอาศัยนายตลอดเลย งั้นให้ฉันเปลี่ยนนายขับดีกว่า นายจะได้พักผ่อน” จู่ๆ วิสิทธิ์ก็นึกอุบายออก
วศินหันหน้าไปมองเพื่อนในความมืด นึกประหลาดใจขึ้นมา คราวนี้มาแปลกว่ะไอ้หมอนี่
“เฮ้ย! มันจะดีเหรอวะเพื่อน นายขับรถตอนกลางคืนไม่ได้ไม่ใช่เหรอ ขนาดตอนกลางวันก็ขับได้แค่รอบนอกตัวเมือง ในเมืองไม่เคยขับสักครั้ง ไม่เป็นไรหรอกฉันขับเองได้ นายก็รู้ว่าฉันขับรถมากี่สิบปีแล้ว แล้วเรื่องอึดนี่ก็ไม่ต้องถามถึง ทั้งวันทั้งคืนก็เคยขับมาแล้ว”
(จบตอนที่ 2)