เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
แฟนตาซี,ผจญภัย,ไซไฟ,แอคชั่น,นิยายแฟนตาซี,แฟนตาซี,ทะลุมิติ,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
ผู้แต่ง
MIN-G
เรื่องย่อ
เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
จะเป็นอย่างไร... เมื่อความตายนั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต?
ชายวัย 31 ปีที่ทำแต่ความดีมาโดยตลอดเพราะเชื่อในเรื่องของสวรรค์และนรก แต่กลับต้องมาจบชีวิตลงเพราะการทำความดี ซึ่งดวงวิญญาณของเขากลับไม่ไปบนสวรรค์ดั่งหวัง แต่ได้ไปเกิดใหม่ยังโลกแห่งเวทมนตร์และพลังเหนือธรรมชาติในชื่อ “คาอิดะ อาคุมุ” ลูกคนสุดท้ายของตระกูลคาอิดะ เขาจะทำอย่างไรเมื่อได้มาเกิดใหม่อีกครั้งในโลกใหม่และชีวิตใหม่!!
“ถ้าเป็นคนดีแล้วไม่ได้ไปสวรรค์…”
“...แสดงว่าสวรรค์ไม่มีอยู่จริง”
“แล้วฉันจะทำความดีทำไมกันเล่า!!!”
---------------------------------------------------
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เจตนาพาดพิงถึงผู้ใดและไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่
หมายเหตุ 2 : ชื่อสิ่งต่าง ๆ ในนิยายเรื่องนี้เช่น สถานที่ เป็นชื่อที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีจริงแต่อย่างใด
หมายเหตุ 3 : เครื่องหมายคำพูด (“ ”) คือการพูดปกติ
เครื่องหมายคำพูด (‘ ’) คือการคิดในใจ
----------------------------------------------
ระดับของนักเวท
นักเวทระดับ 1
นักเวทระดับ 2
นักเวทระดับ 3
จอมเวทระดับ 1
จอมเวทระดับ 2
จอมเวทระดับ 3
ราชันจอมเวทระดับ 1 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 2 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 3 ดาว
ระดับของปีศาจเวทมนตร์
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 5
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 6
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 ดาว
บทที่ 7 : ขุมทรัพย์
การพัฒนาของวงแหวนเวทนั้นทำให้เห็นถึงความต่างในทันที เพราะขนาดของวงแหวนเวทเริ่มต้นนั้นมีความยาวเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่เพียงแค่ 1 เมตร แต่ในตอนนี้...
“นี่มันอะไรกันเนี่ย?!!”
ความแตกต่างนั้นปรากฏให้เห็นโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น ตามที่อาคุมุเห็นก็คงจะมีขนาดความยาวเส้นผ่านศูนย์กลางสักประมาณ 100 เมตรได้
“ฉันยืนอยู่ตรงกลาง... จากด้านนั้นถึงอีกด้านหนึ่งมันไกลพอสมควรเลยนะเนี่ย มิน่าล่ะในตอนนั้นองค์ชายถึงโผล่มาตรงนี้ได้ คงจะเพิ่งพัฒนาสำเร็จแล้วก็อยู่ไม่ไกลจากจุดที่ฉันอยู่สินะ”
เขายืนพูดกับตัวเองและคิดไตร่ตรองสิ่งที่ผ่านมาอยู่อย่างนั้น ความน่าจะเป็นที่มีโอกาสมากที่สุดก็คงไม่พ้นแนวคิดของเขาในตอนนี้
แต่ในขณะที่สิ่งนั้นยังไม่กระจ่าง ก็ได้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นอีกครั้ง
“หืม?!! นั่นใครน่ะ?!” ในตอนนี้เขาเปิดใช้วงแหวนเวทอยู่ และด้วยการพัฒนาของวงแหวนเวทจึงทำให้ประสาทสัมผัสการรับรู้ของเขาพัฒนาขึ้นตามไปด้วย
“แบบนี้เองสินะ” ใครก็ตามที่อยู่ในรัศมีของวงแหวนเวท เขาจะรับรู้ได้อย่างทันท่วงที แต่ไม่สามารถรับรู้ตำแหน่งแบบเฉพาะเจาะจงได้ ไม่สามารถระบุตำแหน่งนั้นออกมาได้
ไม่นานนัก เขาก็ไม่สามารถรับรู้ถึงบุคคลปริศนานั้นได้อีก ราวกับว่าคน ๆ นั้นหายไปจากระยะของวงแหวนเวทเสียแล้ว
“นี่คงเป็นความสามารถใหม่ที่ได้รับมาหลังจากการพัฒนา เท่านี้ก็มากพอแล้วล่ะ” พูดจบเขาก็ยืนนิ่งไปสักพัก
“อ๋อ ใช่แล้วล่ะ!” เขาพูดออกมาราวกับว่าเพิ่งจะนึกอะไรขึ้นได้
“ลืมไปซะสนิทเลยนะเนี่ย วงแหวนเวทมันใหญ่ขึ้นแล้วฉันก็สามารถเคลื่อนที่ด้วยวงแหวนเวทได้แล้วสิ... สร้างวงแหวนเวท!” ว่าแล้วเขาก็สร้างวงแหวนเวทขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากนั้นจึงลองทำอะไรสักอย่างที่คิดว่าจะเป็นการใช้วงแหวนเวทเพื่อเคลื่อนที่
“อืม... เคลื่อนที่ด้วยวงแหวนเวท!” เขาพูดออกไป แต่นั่นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างกายของเขายังไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น
“หรือว่าตัวกลางมันจะไม่ใช่การพูดกันนะ?” เมื่อการเปล่งเสียงนั้นยังไม่สามารถทำให้ใช้ทักษะนี้ได้ เขาจึงเปลี่ยนไปใช้วิธีดั้งเดิมและมันเป็นวิธีแรกที่พ่อเขาบอกสอนมา นั่นก็คิอการรวบรวมสมาธิและพลังไปที่ตรงจุดนั้นเพียงจุดเดียว
เขาหลับตาลงและทำแบบเดิมทุกขั้นตอน รับรู้ถึงพลังเวทที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย แต่ในครั้งนี้มันมีมากกว่านั้น
แต่นั่นก็ผ่านไปได้ด้วยดี เขาเริ่มรู้สึกได้ถึงกลุ่มพลังที่เบาบางรอบ ๆ ตัว กลุ่มพลังเหล่านั้นมีระยะอยู่แค่ในวงแหวนเวทของเขา สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอาจจะเป็นขั้นแรกของการใช้ทักษะนี้ก็เป็นได้
ภาพในหัวของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นวงกว้าง เขามองเห็นภาพลาง ๆ ที่คล้ายคลึงกันกับวงแหวนเวทขนาดใหญ่และมีตัวเขาเองยืนอยู่ตรงจุดศูนย์กลาง ในตอนนี้ภาพนั้นคือภาพที่เขามองเห็นจากมุมสูงด้านบน ราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นทุกอย่างรอบตัวได้ในระยะที่วงแหวนเวทนั้นไปถึง
“สุดยอดจริง ๆ เลยนะเนี่ย นี่คงจะเป็นการรับรู้ในรัศมีของวงแหวนเวทที่แท้จริง”
เขาพูดออกมาแล้วหลังจากนั้นจึงเริ่มลองในขั้นตอนต่อไป แต่จะเป็นวิธีการแบบไหนเขาก็ยังไม่สามารถรู้ได้
“ยังไงก็ต้องคิดขึ้นมาสักรูปแบบหนึ่ง” ว่าแล้วเขาก็มุ่งเน้นเพ่งสมาธิไปที่ภาพในหัวอีกครั้ง ในเมื่อความสามารถนี้ไม่ได้ใช้ด้วยการพูด ก็คงจะต้องใช้พลังเวทควบคู่
“เอาล่ะ!” เขาถ่ายโอนพลังไปยังจุดหนึ่งในวงแหวนเวท ออร่าพลังเวทบาง ๆ ที่รู้สึกได้เมื่อตอนแรกนั้นเริ่มก่อตัวขึ้นตรงจุดเดียว
“เอ๊ะ?” เขาลืมตาขึ้นก็พบว่าร่างกายของเขานั้นได้เคลื่อนย้ายมาอีกจุดหนึ่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งตอนที่เปลี่ยนตำแหน่งนั้นตัวเขาก็รู้สึกได้ในทันที นั่นจึงทำให้เขาต้องลืมตาขึ้นมาดู
“แบบนี้นี่เอง” ตามที่เขาเข้าใจคือทักษะนี้จะเคลื่อนที่ไปตามพลังเวทในระยะของวงแหวนเวท หรือก็คือร่างกายจะเคลื่อนย้ายไปหาพลังเวทของตนเอง ตรงจุดไหนที่มีพลังรวมกันอยู่มากที่สุดก็จะสามารถไปตรงนั้นได้
ในตอนนี้อาคุมุต้องการจะใช้ทักษะนี้ให้ชำนาญมากที่สุด ซึ่งวิธีที่เขาคิดออกในตอนนี้ก็ยังไม่มีแบบไหนแตกต่างออกไปจากวิธีปัจจุบัน
“อีกรอบ...” ว่าแล้วเขาก็ลองทำแบบเดิมอีกครั้ง รับรู้ถึงพลังเวทในระยะ กำหนดตำแหน่งที่ไกลที่สุด แล้วไปยังตรงจุด ๆ นั้น เขาทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วขึ้นและไม่ต้องใช้เวลาที่มากในการเพ่งสมาธิ แต่ในตอนนี้เขาก็ยังไม่สามารถใช้มันได้อย่างชำนาญ เพียงแค่เร็วขึ้นมามากพอสมควร
“เฮ้อ!... ถึงจะตื่นเต้นกับสิ่งที่เพิ่งค้นพบก็เถอะ แต่เหนื่อยชะมัดเลยนะเนี่ย” ว่าแล้วเขาก็ทิ้งตัวลงที่พื้นดิน นั่งพักและหายใจด้วยความเหนื่อยล้า
เท่าที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้คือเคลื่อนที่ไปได้ทั่วในระยะของวงแหวนเวท ขีดจำกัดก็คือเมื่อร่างกายของเขานั้นไม่ไหวเอง ทั้งจากความเหนื่อย หรือไร้เรี่ยวแรง นอกจากทั้งสองอย่างนี้ก็ยังไม่พบสาเหตุที่จะทำให้ถึงขีดจำกัดได้เลย รวมถึงขีดจำกัดของการใช้พลังเวทก็ยังไม่พบเช่นกัน
เมื่อได้นั่งพักจนมีแรงและไม่รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าร่างกาย อาคุมุจึงลุกขึ้นยืนและเหมือนว่าจะนึกอะไรบางอย่างได้
“อืม... ตระกูลใหญ่กับของล้ำค่าเหรอ?” สิ่งที่เขานึกขึ้นได้ในตอนนี้คือคำพูดของอากิระเมื่อตอนนั้น ซึ่งมันเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของอากิระโดยตรง แน่นอนว่ามันค่อนข้างที่จะน่าเชื่อถือเป็นอย่างมาก
“สร้างวงแหวนเวท” ว่าแล้วเขาก็สร้างวงแหวนเวทพร้อมกับเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ กลับไปยังบ้านของเขา หรือก็คือทางด้านเดิมที่เคลื่อนที่มาจากการฝึก ซึ่งมันก็ไม่ได้มีระยะทางที่ไกลนักเพราะส่วนมากเขาจะเคลื่อนที่วนไปวนมาซะมากกว่า
และแล้วเมื่อมาถึงที่บ้าน ก็เหมือนว่าคำพูดของอากิระที่เขานึกขึ้นได้เมื่อตอนนั้นจะไปดลใจให้เขาเคลื่อนที่ต่อในตำแหน่งที่อากิระและองค์ชายชูยะนั้นกลับไป
“ถ้าจำไม่ผิดก็คงเป็นทางนี้นี่แหละ” ว่าแล้วเขาก็เคลื่อนที่ต่อไปได้ราว ๆ 1 กิโลเมตร จนกระทั่งเจอกับกลุ่มคนจำนวนหนึ่ง เขาจึงหยุดใช้วงแหวนเวท
“นั่นองค์ชายชูยะกับลุงอากิระนี่ แต่พอเห็นองค์ชายแล้วยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยแฮะ ตอนที่องค์ชายโผล่มาน่าจะเพิ่งพัฒนาวงแหวนเวทได้ ส่วนนี้คงจะจริง แต่ทำไมถึงได้ไปไกลขนาดนั้นกันล่ะ ทั้งที่ตรงจุดนี้กับตรงนั้นมันห่างกันมาก...”
อาคุมุพูดสิ่งที่คิดไว้ยังไม่ทันจบ เขาก็ถึงกับต้องตกใจและเงียบไปในทันที
“บ้าน่า?! นี่มันบ้าเกินไปแล้ว!”