เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
แฟนตาซี,ผจญภัย,ไซไฟ,แอคชั่น,นิยายแฟนตาซี,แฟนตาซี,ทะลุมิติ,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
ผู้แต่ง
MIN-G
เรื่องย่อ
เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
จะเป็นอย่างไร... เมื่อความตายนั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต?
ชายวัย 31 ปีที่ทำแต่ความดีมาโดยตลอดเพราะเชื่อในเรื่องของสวรรค์และนรก แต่กลับต้องมาจบชีวิตลงเพราะการทำความดี ซึ่งดวงวิญญาณของเขากลับไม่ไปบนสวรรค์ดั่งหวัง แต่ได้ไปเกิดใหม่ยังโลกแห่งเวทมนตร์และพลังเหนือธรรมชาติในชื่อ “คาอิดะ อาคุมุ” ลูกคนสุดท้ายของตระกูลคาอิดะ เขาจะทำอย่างไรเมื่อได้มาเกิดใหม่อีกครั้งในโลกใหม่และชีวิตใหม่!!
“ถ้าเป็นคนดีแล้วไม่ได้ไปสวรรค์…”
“...แสดงว่าสวรรค์ไม่มีอยู่จริง”
“แล้วฉันจะทำความดีทำไมกันเล่า!!!”
---------------------------------------------------
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เจตนาพาดพิงถึงผู้ใดและไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่
หมายเหตุ 2 : ชื่อสิ่งต่าง ๆ ในนิยายเรื่องนี้เช่น สถานที่ เป็นชื่อที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีจริงแต่อย่างใด
หมายเหตุ 3 : เครื่องหมายคำพูด (“ ”) คือการพูดปกติ
เครื่องหมายคำพูด (‘ ’) คือการคิดในใจ
----------------------------------------------
ระดับของนักเวท
นักเวทระดับ 1
นักเวทระดับ 2
นักเวทระดับ 3
จอมเวทระดับ 1
จอมเวทระดับ 2
จอมเวทระดับ 3
ราชันจอมเวทระดับ 1 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 2 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 3 ดาว
ระดับของปีศาจเวทมนตร์
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 5
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 6
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 ดาว
บทที่ 26 : ทรยศ
หลังจากที่อาคุมุได้พูดคุยกับองค์ชายชูยะเล็กน้อย องค์ชายชูยะก็บอกให้อากิระนั้นนำทางและพาอาคุมุไปยังที่พัก ซึ่งสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือองค์ชายนั้นจัดการเตรียมที่พักให้เป็นอย่างดี ซึ่งที่พักนั้นอยู่ในตึกใหญ่ที่อยู่นอกพระราชวัง แต่แค่นี้ก็ดีเกินกว่าที่อาคุมุนั้นต้องการแล้ว ทั้งยังมีสถานที่สำหรับใช้ในการฝึกที่อากิระจะแนะนำหลังต่อจากนี้
เริ่มจากการที่อากิระนั้นผลักประตูบานยักษ์ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปตามโถงทางเดิน จนกระทั่งมาถึงห้องพักห้องหนึ่ง
“นี่แหละห้องของนาย ลองเข้าไปดูสิ” อากิระกล่าวหลังจากที่เดินมาแล้วหยุดอยู่หน้าห้อง 06 นั่นคือหมายเลขห้องของเขา เมื่อได้ยินอย่างนั้นอาคุมุจึงเดินเข้าไป
ในที่สุดก็มาถึงห้องของอาคุมุเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งห้องนอนนั้นเป็นเพียงห้องสี่เหลี่ยมที่มีกำแพงเป็นสีขาวล้วนรอบด้าน มีเตียงนอนและของใช้ต่าง ๆ ครบครัน ทั้งโต๊ะทำงาน ตู้หนังสือ โคมไฟ หรือแม้กระทั่งดาบเล่มหนึ่งที่วางอยู่
แน่นอนว่าห้องนี้นั้นมีขนาดความกว้างมากกว่าห้องของเขาที่บ้าน ทั้งยังมีความสะดวกสบายมากเป็นพิเศษ ซึ่งเขาไม่แปลกใจเท่าไรเพราะนี่เป็นที่ที่องค์ชายชูยะเตรียมไว้ให้
“ห้องกว้างมากเลยล่ะครับ” อาคุมุพูดออกมาพร้อมกับวางกระเป๋าสะพายไว้บนเตียงนอน หลังจากนั้นเขาถอดเสื้อคลุมออก
“เอาล่ะ ฉันจะพาไปดูสถานที่สำหรับใช้ในการฝึก... แต่นายเปลี่ยนชุดก่อนก็ได้ แผลเป็นนั่นชัดอยู่พอสมควร” พูดจบอากิระก็ปิดประตูห้องและยืนพิงกำแพงรอเขา
“ฉันควรจะเปลี่ยนชุดก่อนจริง ๆ นั่นแหละนะ” ว่าแล้วเขาก็มายืนอยู่หน้ากระจกใหญ่และถอดเสื้อออก เผยให้เห็นรอยแผลเป็นที่เด่นชัดอยู่ที่ลำตัว แต่ที่มากไปกว่านั้นคือร่องรอยบาดแผลจากการโจมตีเกิดปรากฏขึ้นที่แผ่นหลัง ซึ่งราวกับว่ามันทะลุจากหน้าไปถึงหลังยังไงอย่างงั้น
“นี่มันเป็นการโจมตีแบบไหนกันแน่เนี่ย? น่ากลัวชะมัดเลย” พูดจบเขาจึงหยิบเสื้อออกจากกระเป๋าขึ้นมาสวมใส่ พร้อมกับเดินไปเปิดประตู แต่ในขณะที่เขาจับลูกบิดประตูนั้นก็ได้มีความแปลกประหลาดเกิดขึ้นอีกครั้ง
‘ความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว?! รู้สึกหนักไปทั้งตัวเลย แรงกดดันนี้มันอะไรกัน?’
สิ่งที่อาคุมุรู้สึกได้นั้นไม่ต่างจากเมื่อตอนที่เขาใช้พลังเวทได้เป็นครั้งแรก หลังจากนั้นจึงสลบไปและตื่นขึ้นมาในห้องของเขาเอง เมื่อกำลังจะเดินออกไป ในตอนที่จับลูกบิดประตูนั้นเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้น แต่นั่นก็คืออิซามุที่เปิดประตูเข้ามา
อาคุมุนั้นจับลูกบิดประตูไว้แน่นพร้อมกับเปิดออกไป แต่นั่นก็ไม่ได้มีอะไรผิดสังเกตเลยแม้แต่น้อย มีเพียงอากิระที่ยืนรออยู่เท่านั้น
“พร้อมแล้วใช่ไหม? ไปกันเถอะ”
‘แล้วความรู้สึกแบบนั้นมันคืออะไรกันแน่? เป็นพลังของใคร? คุณอากิระยังไม่รู้สึกเลยเหรอ? หรือมันเป็นสิ่งที่เขาลงมือทำ? อืม... เลิกคิดไปก่อนแล้วกัน’
“ครับ พร้อมแล้วครับ”
ว่าแล้วอากิระก็เดินนำทางไปยังสถานที่ที่จะใช้ในการฝึก โดยอากิระนั้นเดินพาเขาออกมาจากตึกสำหรับห้องพัก แล้วไปยังตึกใหญ่ถัดไปที่อยู่ติดกัน
‘ที่แบบนี้จะใช้ในการฝึกพลังเวทได้จริง ๆ เหรอเนี่ย? มันก็ไม่ต่างจากตึกที่ออกมาเลยนะ’
อากิระเปิดประตูบานใหญ่ยักษ์เช่นเดิม และเข้าไปในตึกนั้น แต่ที่มากไปกว่านั้นคือสิ่งที่อาคุมุจะได้เห็นต่อจากนี้
“เอ๋? มีแบบนี้ด้วยเหรอครับ?”
ซึ่งหลังจากเข้ามาภายในตึกแล้วนั้นไม่มีข้าวของเครื่องใช้อะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว ห้องสักห้องก็ไม่มี มีเพียงบันไดลงไปยังพื้นข้างล่างและคบเพลิงที่ติดอยู่ตรงกำแพง ราวกับว่ามันเพิ่งจะถูกจุดให้ติดไม่นานนัก
“แต่ว่าคบเพลิง? ตอนนี้ยังเช้าอยู่นี่ครับ ทำไมถึงได้...” อาคุมุพูดยังไม่ทันจบประโยค อากิระก็ตอบกลับในทันที
“นั่นน่ะคือเปลวไฟที่ไม่มีวันดับ จะตอนไหนมันก็ยังคงอยู่แบบนี้นี่แหละ เราลงไปกันเถอะ” พูดจบอากิระก็เดินลงไปตามบันไดนั้น โดยอาคุมุก็เดินอยู่ข้างหลัง
ยิ่งเดินลงไปลึกเท่าไหร่ ทางรอบข้างก็มืดลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งมองไม่เห็นแม้กระทั่งขั้นบันได
“ว้าว!!”
แต่เมื่อเดินไปได้อีกเพียงไม่กี่ขั้นบันได แสงสว่างข้างหน้าก็เริ่มปรากฏขึ้นให้เห็น ซึ่งนั่นเป็นแสงที่ราวกับว่าสถานที่ที่อยู่ข้างหน้าเขานั้นอยู่ในตำแหน่งโล่งแจ้ง ต่างจากขณะที่เดินลงมาอย่างลิบลับ
“นี่มันดูไม่ต่างจากภายนอกเลยนะครับ เหมือนกับว่ามันอยู่ในพื้นที่โล่งกลางป่าใหญ่ เหมือนป่าใหญ่จริง ๆ นั่นแหละครับทั้งต้นไม้และหลายอย่างเลย”
“แต่ที่นี่จะใช้พลังเวทรุนแรงขนาดไหนก็ได้ไงล่ะ เป็นสถานที่ที่องค์ชายชูยะเก็บไว้เป็นความลับ... ฉันบอกไว้แค่นี้ก่อนแล้วกัน เรื่องรายละเอียดนายค่อยถามกับองค์ชาย สำหรับวันนี้ก็คงจะประมาณนี้แหละ” ว่าแล้วอากิระก็เตรียมจะเดินย้อนกลับไปที่บันได เขาก็หันมาพูดกับอาคุมุอีกครั้ง
“ฉันลืมบอกไป ที่นี่น่ะจำกัดการใช้วงแหวนเวทในการเคลื่อนที่ มีเพียงอย่างเดียวที่ไม่สามารถใช้งานได้ เหมือนกับข้างบนนั่นแหละ”
“ครับ ขอบคุณนะครับ!”
“ฉันไม่ใช่คนที่นายควรจะขอบคุณหรอกนะ เรากลับกันเถอะ...” อากิระพูดยังไม่ทันจบประโยค ก็ได้มีวัตถุบางอย่างพุ่งตรงมาที่คอของเขา
ฉึก!
“หืม?... เข็ม?” อากิระพูดและดึงเข็มนั้นออก พร้อมกับมองกลับไปที่บันได
“มีคนกำลังมาด้วยครับคุณลุงอากิระ แล้วเข็มนั่นเป็นอันตรายไหมครับ?”
“อืม... ก็นิดหน่อยน่ะ แต่โชคดีที่ฉันคุ้นชินกับมันและพอจะรู้ได้ว่าใครกำลังเดินลงมา” สีหน้าของอากิระนั้นดูไม่สู้ดีนัก แต่แน่นอนว่าคงไม่ได้เกิดจากความกลัวใด ๆ ทั้งสิ้น
“นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
สิ่งที่อาคุมุได้เห็นนั้นทำให้เขาตกใจอยู่พอสมควร เพราะคนที่เดินลงมานั้นคืออิชิโร่ ผู้เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของอากิระที่อาคุมุเคยได้พบแล้วนั่นเอง และที่มากไปกว่านั้นคือนักเวทที่ติดตามเขามาอีกจำนวนนับสิบคน
“ตกใจล่ะสิท่า ในที่สุดก็หาที่แห่งนี้เจอสักทีนะ... ว่าไหมล่ะน้องชาย? ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
“ถ้าแกแค่สะกดรอยตามแล้วเอาข้อมูลกลับไปก็คงจะได้ประโยชน์อย่างมากโขแล้วแท้ ๆ นะ ทำไมถึงโง่มาปรากฏตัวแบบนี้ล่ะ?” อากิระถามกลับไป ซึ่งในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วก็คงจะไม่พ้นการต่อสู้อย่างแน่นอน
“แค่สะกดรอยตามอย่างงั้นเหรอ? นี่แกคิดว่าฉันแค่ต้องการทำงานตามที่สั่งหรือไงกัน?! ที่พานักเวทฝีมือดีมาก็เพื่อการนี้... เพื่อฆ่าแกโดยเฉพาะไงล่ะ! แล้วแถมยังอยู่กับเจ้าหนูนั่นซะด้วย หัวของมันคงจะขายได้ราคาดีพอสมควรเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า” คำพูดของอิชิโร่นั้นไม่ได้มีความเกรงกลัวต่ออะไรเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังดูมีความภาคภูมิใจกับสิ่งที่เขาต้องการจะทำ
“เฮ้อ! สุดท้ายก็ออกมาเป็นแบบนี้เนี่ยนะ? พี่ชายหาวิธีจัดการกับน้องชายเพราะด้วยกำลังของตัวเองนั้นไม่สามารถเอาชนะได้ เปลี่ยนตัวเองเป็นคนทรยศ ในเมื่อต้องการแบบนี้แต่แรก...” อากิระก้มหน้าลงแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาจึงเงยหน้าขึ้น
“ทำไมไม่ฆ่าฉันตั้งแต่ตอนนั้นเลยล่ะ?! ตอนที่ฉันได้รับสืบทอดให้เป็นหัวหน้าตระกูล! ตอนที่แกยังพอสู้ฉันได้อยู่ไง!! มาลงมือเอาตอนนี้แกคิดว่าแกจะทำอะไรได้หรือไงกัน?!!”
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันพานักเวทฝีมือดีมาก็เพื่อการนี้... ฆ่ามันซะ!!!”
‘ได้เวลาฝึกฝนทักษะของฉันแล้วสินะ’