เด็กเเฝดดวงตาสีเทาผมสีดำนั้นเป็นการเตือนถึงสิ่งชั่วร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น สองเเฝดเกิดมาก็มีดวงชะตาที่ยากลำบากถูกขายให้เป็นทาสเเต่ทว่าโชคยังเข้าข้างสองเเฝดจนได้เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดยุก
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,แอคชั่น,เเก้เเค้น,เลือด,ราชวงศ์,ละอองหมึก,ขุนนาง,ปีศาจ,เเฝด,พีเรียดตะวันตก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผู้พี่ค่อยๆเปิดประตูออก ว้ายย เสียงกรี๊ดวีดว้ายดังขึ้น
“คะ คุณหนู! ดิฉันเองค่ะ ”
เเต่ทว่าเสียงที่ตอบกลับนั้นกลับเป็นเสียงที่คุ้นเคยมาก ไอริสจึงพิจารณาดูอีกครั้ง เธอเอาเเสดงเทียนส่องไปที่หน้าคนผู้นั้น
“เเอนมาทำอะไรหรอ?”
“ดิฉันเห็นว่าคุณหนูยังไม่กินมื้อเย็น เลยเอามื้อดึกมาให้ค่ะ”
เเอนตอบพร้อมเดินเข้าห้องของสองเเฝดพลันเปิดไฟเวทมนตร์ เเสดงสว่างของไฟเวทมนตร์ทำให้ในห้องของสองเเฝด
“เเล้วทำไมไม่เปิดไฟเวทคะจะได้สว่างๆ"
สองเเฝดต่างไม่ตอบอะไร พวกเธอหลบสายตาของเเอน หน้าสองเเฝดนั้นเเดงเพราะความเขินอาย เเอนมองเเละยิ้มด้วยความอบอุ่น เเอนวางจานที่เธอถือมาบนโต๊ะไม้สีน้ำตาลอ่อน
“คุณหนูทานก่อนเถอะค่ะ ถ้าทานช้ากว่านี้จะปวดท้องกันนะคะ”
สองเเฝดได้ยินดังนั้นจึงไม่รีรอรีบวิ่งเข้ามานั่งบนเก้าอี้ทันที ลืมความเขินอายก่อนหน้านี้จนหมดสิ้น
หลังทานมื้อดึกเสร็จ เเอนได้เก็บจานเเละกำลังออกแกจากห้องนอน เเต่ทว่าก็โดนหยุดไว้โดยไอริสเเฝดผู้พี่
“เดี๋ยวก่อนเเอน”
“คุณหนูมีอะไรให้รับใช้คะ”
“ขอโทษเรื่องตอนไปวิหารด้วยนะ ตอนนั้นเธอเตือนเเท้ๆเเต่ฉันกลับโกรธเธอ”
ไอริสทำหน้าเศร้าเล็กน้อย เเละเธอยังคุ้ยคิดถึงการกระทำของตน เธอนั้นกลัวคนอื่นจะออกห่างเธอเเละน้องสาวเพราะพลังปีศาจ ไอริสคุ้นคิดสักพักเเต่เธอก็หยุดคิดทันทีเมื่อมือของเเอนเเละโรสผู้เป็นน้องสาว ยื่นมือมาจับเเอนด้วยความอบอุ่น ถึงจะไม่พูดเเค่ทั้งสองนั้นให้กำลังใจเสมอ
“ไม่เป็นไรนะพี่”
เเฝดผู้พี่ยิ้มพยักหน้าสื่อถึงว่าเธอนั้นไม่เป็นไร
“คุณหนูไม่ต้องคิดมากนะคะ ดิฉันไม่เป็นไร”
ไอริสผู้เป็นพี่ยิ้มหน้าบานทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น ไอริสรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเพราะตอนเด็กๆ ที่อยู่ที่ค้าทาสนั้นเธอคงโดนดุด่า ทุบตีไปเสียเเล้ว
เช้าวันที่อากาศเริ่มหนาวเย็นได้มาถึง เเอนที่กำลังเปิดหน้าต่างรับเเสงเเดดยามเช้านั้นเห็นสองเเฝดตื่นขึ้นมาทำหน้าเศร้าสร้อย
“คุณหนูมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือคะ”
สองเเฝดส่ายหน้า ความหนาวเหน็บนั้นทำให้สองเเฝดนึกถึงเรื่องในอดีตที่โหดร้าย ในระหว่างเหล่าสาวใช้ที่กำลังเเต่งตัวให้กับสองเเฝดพวกเธอต่างพากันทำสีหน้าที่กังวล เพราะเห็นสองเเฝดนั้นไม่ร่าเริงเเม้เเต่น้อย
“คุณหนูคะ วันนี้มาเเต่งตัวในชุดพิเศษๆหน่อยนะคะ“
สองเเฝดหันมามองหน้าสาวใช้พร้อมทำหน้างงงวย เหล่าสาวใช้ต่างไม่พูดอะไรเเละยิ้มตอบ
เวลาผ่านไปสักพัก เหล่าสาวใช้เเต่งตัวให้สองเเฝดสุดฝีมือ
“เรียบร้อยค่ะ คุณหนูทั้งสองของพวกเราสวยมากเลยนะคะ”
สองเเฝดทำหน้างงเเต่ได้สองกระจกเท่านั้น พวกเธอถึงกับตะลึงในความงาม ชุดเดรสสีเเดงที่ยาวเเละฟูฟ่อง ลายปักบนชุดที่ดูปราณีตพร้อมเครื่องประดับที่วิบวับ
“วันนี้มีเซอร์ไพรส์นะคะคุณหนู”
ทั้งสองเเฝดตกตะลึงกับความงามไม่นาน สาวใช้คนหนึ่งนำผ้ามาปิดตาไว้ สองเเฝดนั้นงงงวย เเอนจับมือของสองเเฝดค่อยๆพาก้าวไปทีละน้อย
เเอนทำทางไปยังห้องโถงใหญ่ เเอนค่อยๆเปิดผ้าปิดตาออก ทั้งสองเเฝดตาเเวววาวทันที เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือต้นคริสต์มาสต้นใหญ่พร้อมของขวัญมากมาย
“สวยจังเลย”
โรสผู้น้องพูดด้วยท่าทางที่ตกตะลึง ตอนสองเเฝดอยู่ในสถานที่ค้าทาสนั้น พวกเธอได้ยินเเค่เสียงเพลงที่ขับร้องเเต่กลับทำให้พวกเธอนั้นอบอุ่นหัวใจ
♬♫♪ เสียงร้องเพลงอันไพเราะดังขึ้นจากผู้เป็นน้อง เพลงนั้นคือเพลงบ่งบอกถึงวันสิ้นสุดของปี เหล่าสาวใช้ต่างมองด้วยสายตาที่เอ็นดูโรสผู้เป็นน้องสาว
“เพลงไพเราะดีนะ”
เสียงที่คุ้นเคยของลูอันดังขึ้นเขาเดินมาหาสองเเฝด สองเเฝดหันไปมองเเละยิ้มเเย้มพลันวิ่งไปกระโดดกอดลูอัน
“พ่อ!”
“โรส ไอริส”
ดยุกยิ้มตอบพร้อมอ้าเเขนโอบกอดสองเเฝด สองเเฝดเรียกดยุกว่าพ่อทั้งสามสนิทสนมกันมากขึ้น
“ไปกินมือค่ำกันเถอะ”
เเฝดผู้น้องกล่าวเชิญชวนดยุกลูอัน
ห้องอาหาร
เหล่าสาวใช้ต่างพากันยกมือค่ำมาวางบนโต้ะใหญ่ ทั้งสามเริ่มทาน
“เนื้ออร่อยจัง!”
เเฝดผู้น้องยิ้มร่าเริง พลันเคี้ยวเเก้มตุ้ย เเต่ว่าเเฝดผู้พี่นั้นกลับนั่งนิ่งเงียบ
“หยุดก่อน! ในเนื้อมีพิษ!”
คำพูดของผู้พี่ทำให้ทุกคนให้ห้องหน้าซีดเซียว ทันใดนั้นดยุกกระอักเลือด ดยุกฟุบหน้าลงบนโต๊ะทันที ว้าย เสียงกรี้ดจากเหล่าสาวใช้ดังขึ้น ความวุ่นวายได้เกิดขึ้นทันที เเฝดผู้น้องวิ่งไปเขย่าตัวดยุก พลันเรียกดยุกด้วยความเป็นห่วง
“พ่อ! พ่อ!”
“เเอนตามหมอ!”
“ค่ะ!”
เเอนรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
ใช้เวลาไม่นานหมอรีบวิ่งเข้ามาในห้องทันที เขาให้เหล่าคนรับใช้ออกไปก่อนเพื่อจะตรวจอาการ สองเเฝดเดินออกจากห้องพลันทำสีบ่งบอกได้ถึงความเป็นห่วงดยุกลูอัน
ผ่านไปสักพักระหว่าที่หมอกำลังช่วยลูอันอยู่นั้นเเอนก็วิ่งมารายงานไอริสด้วยความรีบร้อน
“คุณหนูไอริส เราจับตัวคนวางยาพิษได้ตามที่คุณหนูสั่งเเล้วค่ะ”
“พี่คิดจะทำอะไร”
โรสถามพลันจับมือเเฝดพี่ด้วยความเป็นห่วง เเต่ทว่าคำตอบขอไอริสเเฝดผู้พี่นั้นทำให้ทุกคนเย็นยะเยือก
“ฆ่า"
ไอริสพูดพร้อมดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีเเดงฉานด้วยความโกรธ เธอนั้นรีบย่างก้าวเดินไปยังคุกใต้ดิน เธอลงไปตามทางบันไดที่มืดมิดมีเพียงเเสงเทียนที่ส่องสว่าง กลิ่นของคุกใต้ดินที่ชื้น เหม็นอับ เเละสกปรก ใจกลางคุกนั้นมีชายที่โดนจับมัดไว้ที่เก้าอี้ บนหัวของเขามีผ้าสีดำปิดใบหน้าอยู่
“เปิดหน้ามัน”
ไอริสสั่งเเอนให้เปิดผ้าคลุมสีดำที่ปิดใบหน้าชายคนนั้น
ผ้าสีดำที่คลุมใบหน้าค่อยๆเปิดออกเปิดออกเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่รู้สึกคุ้นเคย ใบหน้านั้นกลับทำให้รู้สึกถึงความคุ้นเคยกับสองเเฝดมาก สองเเฝดเปิดตากว้างด้วยความตกใจ
“พี่..คนผู้นี้คือคนรับใช้คนสนิทของตระกูลออทิสลี่ ชื่อฮัน”
ไอริสเเฝดคนที่พยักหน้า พลันค่อยก้าวเท้าเดินเข้าไปใกล้ เธอจับคางของฮันหันไปซ้ายขวาพลันทำใบหน้านึกคิด ดวงตาสีเเดงของไอริสเเฝดผู้พี่นั้นทำให้ชายผู้นี้ต้องหวาดกลัว
“ไม่ต้องกลัวไป ใครอยู่เบื้องหลังหรอ?! พ่อ? หรือเเม่?’’
ฮันเหงื่อตกด้วยความหวาดกลัว เเต่เขานั้นกลับมีสายตาที่เกลียดชังสองเเฝด ถุย ฮันถ่มน้ำลายใส่ที่ใบหน้าของไอริสเเฝดผู้พี่พลันตะโกนอย่างกับคนบ้า
“นังปีศาจ! พวกเเกมันปีศาจจ!”
คำพูดเเละการกระทำของฮันทำให้ไอริสนั้นมีรอยยิ้มบนใบหน้า เเต่ทว่ารอยยิ้มนั้นราวกับรอยยิ้มของปีศาจ
“พาโรสออกไปเถอะ เเอน ฉันไม่อยากให้โรสเห็นภาพที่ไม่น่าดูหรอกนะ”
เดินสะดุดทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น เเต่เธอก็ทำตามที่ไอริสบอกเเละพาโรสเเฝดน้องออกไป ไอริสมองโรสเเละเเอนเดินออกไปจนละสายตา เธอมั่นใจว่าสองโรสเเละเเอนได้ออกห่างจนไม่ได้ยินเสียงภายในคุก
“เรามาเริ่มกันเลยไหม”
อ๊ากกกกก เสียงร่ำร้องสื่อถึงความเจ็บปวดเเสนสาหัสดังขึ้น
