เด็กเเฝดดวงตาสีเทาผมสีดำนั้นเป็นการเตือนถึงสิ่งชั่วร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น สองเเฝดเกิดมาก็มีดวงชะตาที่ยากลำบากถูกขายให้เป็นทาสเเต่ทว่าโชคยังเข้าข้างสองเเฝดจนได้เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดยุก
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,แอคชั่น,เเก้เเค้น,เลือด,ราชวงศ์,ละอองหมึก,ขุนนาง,ปีศาจ,เเฝด,พีเรียดตะวันตก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“แสดงว่าจักรพรรดินีคิดจะกบฏ!!?”
แฝดผู้น้องถามจักรพรรดิด้วยน้ำเสียงที่มีความตื่นตระหนกตกใจ
“ยังไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด กว่าจักรพรรดินีมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ว่าเราสองคนไปตรวจสอบแล้วพบว่าเนื่องจากการค้าอัญมณีได้ถูกส่งไปสั่งกองทัพจริงๆ”
หันหน้ามามองกันและกัน แฝดผู้พี่ลูกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“งั้นก็เป็นไปตามที่ฝ่าบาทต้องการเลยเพคะ การลอบสังหารทั้งสองครั้งนั้นสามารถเป็นเหตุผลที่จะกำจัดตระกูลออทิสลี่ได้ แต่ว่าหม่อมฉันและน้องสาวไม่อยากเป็นหมากให้ใครอีก”
ไอริสพูดจบทั้งสองแฝดพรวดพราดลุกขึ้นมา แต่ทว่าก่อนจะก้าวเดินพวกเธอทั้งสองโน้มตัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการเคารพต่อพระจักรพรรดิ
“ทูลลาเพคะ”
สองแฝดเดินออกจากห้องโถงด้วยท่าทีที่ฉุนเฉียว สองแฝดเดินจ้ำอ้าวอย่างรวดเร็ว
สองเเฝดเดินมาได้สักพักฝีเท้าค่อยๆหยุดลง
“พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าดยุกจะซื่อสัตย์ระดับที่ทำตามคำสั่งของจักรพรรดิขณะนั้น...ทุกๆ คนนั้นเป็นหมาของจักรพรรดิ”
ไอริสพูดเอาด้วยสีหน้าที่ข่มขื่น น้องสาวเห็นดังนั้นจึงจับมือผู้เป็นพี่สาวแน่น
“ไม่เป็นไรถึงแม้จะไม่มีคนที่สามารถเชื่อใจได้ก็ตาม แต่อย่างน้อยพี่ก็มีน้องนะ ตอนเด็กๆพี่นะเป็นที่พึ่งให้กับน้องกอดน้องยามหิมะโปรย ตอนนี้น้องจะเป็นคนปกป้องพี่เอง”
สองแฝดกอดกันตัวกลม แต่ทว่าก็รีบมีเสียงหนึ่งทำให้ทั้งสองแฝดนั้นต้องหยุดชะงัก ก๊อปแก๊ป เสียงกิ่งไม้หักจากพุ่มไม้ข้างๆดังขึ้น
“เสียงอะไรนะ!?”
ทั้งสองหันมามองหน้ากันแฝดผู้น้องพยักหน้าเพื่อส่งสัญญาณ เธอค่อยๆ เดินเข้าไปทีละก้าวทีละก้าว จนเข้าใกล้พุ่มไม้นั้น ไอริสผู้เป็นพี่สาวค่อยๆ แหวกพุ่มไม้นั้นออกหลังพุ่มไม้ปรากฏเด็กผู้หญิงใส่เดรสหรูหราฟูฟ่อง ชุดเดรสเหมือนดังขนมเค้กที่ตกแต่งหน้าอย่างสวยงามด้วยครีมที่ดูล่ะสีและสวยงาม
ผมสีแดงราวสีกุหลาบสดที่พึ่งผลิบาน ดวงตาสีเขียวดั่งใบไม้หลังฝนตกที่เขียวชอุ่ม
“สวัสดี?”
เธอกล่าวคำทักทายทั้งสองแฝดพร้อมมองมาด้วยความสงสัย
“ผมสีแดงเช่นนี้ต้องเป็นราชวงศ์แน่เลย พี่น้องว่าเรารีบกลับกันเถอะ”
แฝดผู้น้องพูดด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล
“ นั่นสินะ โรส พวกเรากลับกันเถอะ”
สองแฝดจับมือซึ่งกันและกันและหันหลังกำลังจะเดินจากไป แต่ทว่าก็โดนหยุดไว้ด้วยเด็กหญิงผมแดงคนนั้น
“เดี๋ยวก่อนสิ รอก่อน!? เรามีนามว่า เลโอเนียร์ เดอ ออสติน”
ทั้งสองแฝดหยุดชะงักเล็กน้อยและหันกลับไป
“ที่แท้ก็องค์หญิงหม่อมฉันและน้องสาว ขอถวายพระพรดวงดาวที่ส่องสว่างเพคะ”
สองแฝดก้มตัวเล็กน้อยพลันนำมือขวาแนบชิดที่หน้าอก เพื่อเป็นการเคารพต่อราชวงศ์
“ตามสบายเถอะเราไม่ชอบวิธีรีตองอะไรขนาดนั้น พวกเธอคงเป็นแขกของท่านพ่อใช่ไหม”
“ใช่เพคะหม่อมฉันไอริส โอเรียน และนี่ก็คือน้องสาว”
เเฝดผู้ที่ผายมือไปยังที่น้องสาว
“หม่อมโรสเเมรี่ โอเรียนเพคะเป็นเเฝดพี่เพคะ..ไอริส โอเรียน”
เเม้เลโอเนียร์ได้ยินว่าโรสเเละไอริสเป็นเเฝดเธอมองด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็นเเละไม่มีท่าทีที่หวาดกลัวเเม้เเต่น้อย
“ปกติเเล้วทุกคนที่เห็นพวกเราจะต้องหวาดกลัวไม่ก็ดูหมิ่น องค์หญิงอายุเท่าเราเเท้ๆ เเต่ทรงมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากเลยนะเพคะ”
เลโอเนียร์ยิ้มด้วยความเป็นมิตร เธอยื่นมือซ้ายที่กำช่อดอกไม้อยู่เข้าหาสองเเฝด
“เราให้หวังว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ”
เเฝดผู้น้องเปิดตากว้างดวงตาสีเทาเปล่งประกายพลันรับดอกไม้ไว้
“ขอบพระทัยเพคะ”
ตุบตับ เสียงฝีเท้าวิ่งมาอย่างรวดเร็ว เสียงตะโกนมาจากไกลๆ
“องค์หญิง! ทรงหายตัวไปหม่อมฉันเป็นห่วงเเทบเเย่”
สาวใช้หยุดอยู่ตรงหน้าพลันหอบเหนื่อย เธอค่อยๆมองมายังที่เด็กเเฝดทั้งสอง สาวใช้สายตาเปิดกว้างด้วยความตกใจ ขาของเธอไร้เรี่ยวเเรงทันที
“ดะ..เด็กเเฝด..เเถมมีลักษณะตามคำทำนาย!”
สาวใช้พูดด้วยความหวาดกลัว เธอค่อยๆคานถอยหลังออกห่างทางเด็กเเฝด เเต่ทว่ามีเสียงที่คุ้นเคยทำให้เธอหยุดลง
“มีอะไรกัน อย่าทำให้เเขนของเราต้องลำบากใจสิ”
ทุกคนหันไปทางต้นเสียงเผยให้เห็นจักรพรรดินีเเละหญิงรับใช้จำนวนมาก เธอค่อยๆ เดินมาที่สาวใช้ผู้นั้น สายตาที่ดูอ่อนโยนเเละสูงส่งกลับเเปลเปลี่ยนเป็นสาวตาที่เย็นชาเเละเยือกเย็น
“มะ..หม่องฉันเพียงแค่ตกใจเท่านั้นเพคะ พะ..พอเห็นเด็กตามคำทำนายหม่อมฉันก็ทำตัวไม่ถูก”
“งั้นหรอ..ถ้าเธอกลัวขนาดนั้นเธอก็กลับไปพักเถอะ กลับไปพักที่ไกลๆอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก เด็กๆเอานางไปขังคุก”
จักรพรรดินีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก พลันส่งสัญญาณมือให้เราหญิงรับใช้ที่ตามเธอมา หญิงรับใช้ที่ตามจักรพรรดินีมาโค้งรับคำสั่งและค่อยๆเดินไปหาสาวใช้ที่เสียมารยาท
“ขออภัยเพคะจักรพรรดินี ทรงเมตตาหม่อมฉันด้วย”
แต่ทว่าก่อนที่หญิงรับใช้ของจักรพรรดินีจะลากตัวสาวใช้ไป โรสแฝดผู้น้องเห็นดังนั้น เธอทำสีหน้ากังวลด้วยความสงสารจึงขอความเมตตาแทนสาวรับใช้
“จักรพรรดินีเพคะ สาวใช้คู่นี้เพียงแค่หวาดกลัวหม่อมฉันและพี่สาว อาจจะลงโทษนางเล็กน้อยไม่จำเป็นต้องถึงขั้นขังคุกก็ได้นะเพคะ”
จักรพรรดินีมองแฝดคู่น้องด้วยสายตาที่เบิกโพลงเมื่อได้ยินคำพูดของโรสแฝดผู้น้อง จักรพรรดินีเธอทำท่าทางที่สนอกสนใจมากกว่าเดิม
“เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าตัวขอ เราก็ยอมให้อภัได้ ตัดเงินเดือน 1 เดือน แค่นั้นพอ”
สาวใช้ที่เสียมารยาทผู้นั้นร้องไห้ด้วยความน่าสงสาร เธอคลานเข่ามาหาสองพี่น้องเพื่อขอบคุณ
“ ขอบพระคุณค่ะคุณหนู พรุ่งนี้เมตตาทั้งสอง”
เรื่องนี้ได้สิ้นสุดลงด้วยดี หลังจากนั้นจักรพรรดินีก็ได้ชวนสองแฝดไปยังที่เรือนกระจกแม้ฤดูหนาวก็ยังสามารถปลูกดอกไม้ที่สวยงามและหายากได้
กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิด ฟรุ้งทั่วเรือนกระจก ความสวยงามอย่างไร้ที่ติของดอกไม้นานาพันธุ์ ของหวานที่ดูหรูหราและน้ำชาสีน้ำตาลอ่อนที่มีกลิ่นหอมหวนได้ถูกวางไว้ที่โต๊ะอย่างประณีต สองแฝด จักรพรรดินีและองค์หญิงค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ที่ดูหรูหรา พวกเธอนั้นเริ่มพูดคุยเรื่องต่างๆ นานา เสียงหัวเราะคึกคักดังด้วยความลื่นล้ม จนกระทั่งบทสนทนาถึงเรื่องการค้าอัญมณี สองแฝดพูดพลันเสแสร้งแกล้งทำสีหน้ายิ้มแย้มแต่ภายในใจกับขุ่นมัว
“จะว่าไปการค้าอัญมณีกับตระกูลออทิสลี่เป็นอย่างไรบ้างเพคะ”