เด็กเเฝดดวงตาสีเทาผมสีดำนั้นเป็นการเตือนถึงสิ่งชั่วร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น สองเเฝดเกิดมาก็มีดวงชะตาที่ยากลำบากถูกขายให้เป็นทาสเเต่ทว่าโชคยังเข้าข้างสองเเฝดจนได้เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดยุก
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,แอคชั่น,เเก้เเค้น,เลือด,ราชวงศ์,ละอองหมึก,ขุนนาง,ปีศาจ,เเฝด,พีเรียดตะวันตก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“มาหาฉันแบบนี้แสดงว่าจักรพรรดินีสนใจใน ข้อเสนอนั้นใช่ไหม”
ไอริสพูดด้วยรอยยิ้มที่ชอบใจ
“ต้อนรับดิฉันดีขนาดนี้เลยหรือ ดิฉันก็เป็นเพียงแค่สาวใช้”
สาวใช้ถามด้วยความสงสัยโรสเเฝดผู้น้องต่อด้วยรอยยิ้ม
“คิดว่าพวกเราไม่รู้หรอ เธอน่ะเป็นหญิงรับใช้ของจักรพรรดินี”
“คุณหนูทั้งสองหลักเเหลมจริงๆ เลยนะคะ”
สองเเฝดหัวเราะคิกคักดังขึ้นด้วยความสดใสแต่ทว่าสีหน้าของสองเเฝดนั้นกับจริงจัง ดวงตาของสองแฝดมีสีแดงฉันขาวกับเลือดเธอนั้นยิ้มเพื่อกับปีศาจที่กำลังดีใจ
“พ่อค้าทาสละ เขาอยู่ที่ไหน?”
“ดิฉันส่งตัวเข้าไปที่ตรงคุกใต้ดินค่ะ แล้วก็ไม่ต้องห่วงมีคนของจักรพรรดินีเฝ้าอยู่ไม่มีใครทำอะไรได้”
“ขอบคุณมาก”
หลังกล่าวขอบคุณทั้งสองแสบลุกขึ้นเเละมุ่งหน้าตรงไปยังคุกใต้ดิน ด้วยสีหน้าดังปีศาจมาสิงร่าง
ทั้งสองหยุดอยู่หน้าคุกใต้ดิน พวกเธอสองเเฝดจ้องมองพ่อค้าทาสที่ถูกมัดอยู่ด้วยแววตาที่อาฆาตแค้นอย่างถึงที่สุด
“ไม่ได้เจอกันนาน พวกเราไม่ลืมสิ่งที่เเกทำกับพวกเราไว้วันนี้ พวกเราสองแฝดกลับมาคิดบัญชี”
สองเเฝดพูดด้วยท่าทางที่โกรธ สายตาสองเเฝดสีเเดงราวกับปีศาจที่กระหายเลือด พ่อค้าทาสได้ยินดังนั้นเขาเบิกตาโพลงด้วยความกลัว
“พวกเเกมันปีศาจ!”
“เเกรู้ไหมว่าใครส่งเเกมา คนๆ นั้นคือเจ้านายเเกไงละ!”
“เป็นไปไม่ได้! เเกโกหก!”
เเฝดผู้พี่เธอมองไปยังโรสเเฝดน้องเพื่อส่งสัญญาณ
“ปกติเเล้วฉันไม่อยากให้น้องฉันเห็นตอนที่ฉันทรมานพวกเลวอย่างพวกเเก เเต่ครั้งนี้เป็นพิเศษ”
โรสค่อยเดินเข้าไปใกล้อย่างช้าๆ สายตาของเธอมองพ่อค้าทาสด้วยความโกรธเเค้น ไอริสเเฝดผู้พี่ยืนอยู่ด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก
พ่อค้าทาสส่ายหน้าขอร้องพลันน้ำตาคลอด้วยความหวาดกลัว
อ๊ากกกก เสียงร้องคล้ำครวญอย่าน่าเวทนาดังขึ้น พ่อค้าทาสมองไปที่พื้นที่มีนิ้วชี้ของต้นอยู่ เลือดไหลออกมาจากนิ้วมือซ้ายที่ถูกตัดขาด
“พวกปีศาจสาระเลว! จักรพรรดินีไม่มีทางจะหักหลังฉัน!”
“งั้นหรอ!? งั้นดูนี่สิ”
เเฝดผู้พี่จับใบหน้าของพ่อค้าทาสอย่าเเรงเพื่อบังคับให้เขาหันไปมองที่ทางเดิน พ่อค้าทาสขัดขืนเเต่ทว่าเขาก็สู้เรียวเเรงของผู้ที่มีพลังปีศาจไม่ได้ เขาค่อยๆ หันไปทางสาวใช้ของจักรพรรดิ
“!!”
พ่อค้าทาสหน้าถอดสีทันที เขาก้มหน้าลงด้วยความสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด
“โรงฝากดูเขาด้วย อย่าให้เเหกปากร้องเสียงดังละ”
“หรือจะตัดลิ้นมันดี?”
“อุดปากมันก็พอ พี่อยากฟังเสียงร้องอยางน่าเวทนาของมันอยู่”
โรสเเฝดน้องพยักหน้าตอบรับ พร้อมนำผ้าถูพื้นที่สกปรกมาอุดปากพ่อค้าทาส
ไอริสเเฝดพี่เดินออกมา เเละหยุดอยู่ที่สาวใช้จักรพรรดินี
“ขอบคุณมาก กลับไปก่อนเถอะ”
“จักรพรรดินีรับสั่งว่าให้ดิฉันเฝ้าดูเขาจนหมดลมหายใจค่ะ”
“ไม่ต้องห่วงมันตายเเน่ หรือเธอไม่ไว้ใจพวกเรากัน”
สาวใช้เห็นท่าทีของเเฝดผู้พี่เธอนั้นได้เเต่เพียงนึกคิดในใจ
ทั้งคำพูดเเละการกระทำของสองเเฝดในตอนนี้นั้นต่างออกไปจากปกติมากดวงตาสีเเดงเเละพลังปีศาจนั้นทรงพลังจริงๆ
”งั้นดิฉันขอตัวก่อน จะกลับไปรายงานจักรพรรดินี”
สาวใช้โค้งเล็กน้อยเเละเดินออกไป ไอริสเเฝดพี่มองสาวใช้ผู้นั้นจนสุดสายตาจนมั่นใจว่าสาวใช้ผู้นั้นจากไป ไอริสจึงเดินกลับเข้าไปในคุกใต้ดิน
“ดูเหมือนว่าจักรพรรดินีจะอยากให้นายตายนะ”
“!!..”
พ่อค้าทาสดิ้นสุดเเรงเกินเเต่ว่าไม่มีเสียงที่เล็ดลอดออกมาเเม้เเต่น้อง
“ออจริงสิ เอาผ้าที่อุดปากออกเถอะโรส”
ทันทีที่ผ้าสกปรกนั้นออกมา คำพูดที่หยาบคายก็ได้ถูกพ่นออกมา
“จักรพรรดินีนังเลวมันต้องตายฉันจะฆ่ามัน!”
ฮ่าฮ่าฮ่า เเฝดผู้พี่หัวเราะอย่าบ้าคลั่ง เธอค่อยๆ หยิบมีดที่ซ้อนอยู่ใต้กระโปรงของชุดเดรสออกมา ปลายมิดชิดที่คอของพ่อค้าทาส เลือดไหลค่อยๆ ตามใบมีดสีเงิน
“ก่อนเเกจะเเก้เเค้นจักรพรรดินี อย่าลืมสิพวกเรายังมีความเเค้นกับเเกอยู่”
โรสเเฝดผู้น้องจับมือด้านซ้ายยกขึ้นมาจ้องมองไปตามนิ้วที่ขาด
“ครั้งนี้มือข้างซ้ายคงต้องหายทั้งมือ”
อ๊ากกก เสียงร้องคล้ำครวญดังขึ้นอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด เลือดที่ออกมาจำนวนมากนั้นทำให้พ่อค้าทาสหมดสติไป
เเฝดผู้พี่เห็นดังนั้นจึงนำน้ำมาสาดเขาเพื่อให้ตื่นขึ้นมา เขาตื่นขึ้นมานั้นคำพูดด่าทอก็ได้ออกจากปากเขาทันที
“เด็กเลวอย่าพวกเเกโง่จนนังเลวอย่างจักรพรรดินีหลอกใช้”
“พวกเราไม่ได้ถูกหลอกใช้ คนที่โดนหลอกใช้กลัวว่าจะเป็นเเกมากกว่านะ”
“พวกเเกยังไม่รู้นางเลวรั้นซ้อนความลับอะไรไว้อยู่”
“คิดว่าพวกเราจะสนใจคำพูดของเเกด้วยหรอ?”
เเฝดผู้น้องพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเเค้น ไอริสเเฝดผู้พี่ค่อยๆลงมาที่คอของพ่อค้าทาสอย่าช้าๆ เริ่มจากด้านซ้ายของคออย่าเบามือ
“ถึงน้องฉันจะไม่สนใจเเต่ฉันสนใจ ให้เวลาเเก10วิก่อนที่ฉันจะลงมีดลึกกว่านี้ คลายความลับนั้นออกมา”
ไอริสเเฝดพี่กระซิบข้างๆ หูของพ่อค้าทาส พร้อมค่อยๆ กดมีดคอให้ลึกขึ้นเรื่อยๆ เเต่ทว่าพ่อค้าทาสลับไม่ยอมปริปากออกมาเเม้เเต่น้อย
“ฉันให้โอกาสนายเเล้วนะ นายไม่อยากมีชีวิตอยู่เอง”
ไอริสเเฝดผู้พี่ลงมีดลึกทันทีเลือดกระเด็นเต็มตัวเธอ พ่อค้าทาสล้มตัวลงโดยทันทีเขาหายใจรวยรินอยู่ที่พื้น
“หะ... หา.. บันทึก.. ของมะ.. เเม่พวกเเก”
คำพูดสุดท้ายของพ่อค้าทาสก่อนจะหมดลมหายใจ
“พี่เขาตายเเล้ว บันทึกของเเม่พวกเราหรอ?”
“เห้อ มีเเต่เรื่องน่าปวดหัวให้คิดเต็มไปหมด พี่ละเบื่อจริงๆ”
ทั้งสองเเฝดเดินออกมาจากคุกใต้ดินเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด แต่ทว่าระหว่างเดินตามทางยาวนั้น ผู้ช่วยของดยุกก็ได้ปรากฏตัวขึ้น
“หนูทั้งสองดยุกให้มาเชิญพบคุณหนูทั้งสองไปยังห้องทำงาน”
สองแฝดไม่ได้พูดอะไรพร้อมเดินตามผู้ช่วยคนนั้นไป
หน้าห้องทำงานผู้ช่วยเคาะประตูดังขึ้น
“นายท่านผมพาคุณหนูมาแล้วครับ”
“ให้เขามาเถอะ”
ประตูใหญ่ถูกเปิดออก สองนั่งรถบนโซฟาที่นุ่มฟู ทั้งสองนั่งโดยไม่พูดอะไร ดยุกก็นั่งทำงานไม่พูดอะไรบรรยากาศในห้องนั้นดูน่าอึดอัด
แฝดผู้น้องกระซิบกับผู้เป็นพี่สาว พร้อมจ้องมองไปที่ดยุกด้วยดวงตาสีเเดงเหมือนดังปีศาจ
“เป็นคนที่น่ารำคาญจริงๆ เรียกเรามาก็ยังไม่พูดธุระตัวเองอีก”
โรสเเฝดน้องกระซิบแต่ละว่าเธอนั้นเหมือนจงใจพูดให้ดยุกได้ยิน ในดยุกที่ทำงานอยู่นั้นก็หยุดลงทันที ไม่ได้ยินคำพูดนั้น เขาค่อยๆวางปากกาลงและเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองแฝด
“ที่ฉันเรียกพวกเธอมาก็มีเหตุผลอยู่อย่างเดียว—”
แต่ทว่าดยุกนั้นก็ยังพูดไม่จบ แฝดพูดพี่ก็ได้พูดแทรกขึ้นมา
“ดยุกคุณจะดุเราเพราะว่าทำอะไรตามอำเภอใจใช่ไหม”
“ไอริส โรส ทำไมไม่เรียกฉันว่าพ่อเหมือนเดิมละ หรือว่ายังไม่หายโกรธ”
“ตอบให้ตรงคำถามก่อนดยุก”
ดยุกลูอันถอนหายใจเเละตอบแฝดผู้พี่พร้อมยื่นจดหมายให้ทั้งสองเเฝด
“นี่คือจดหมายที่องค์จักรพรรดิส่งมาเพราะรู้เรื่องพ่อค้าทาส จักรพรรดิยังตรัสอีกว่ากำจัดได้เลย”
“ที่แท้จักรพรรดิก็รู้อยู่แล้ว ยังไม่มีอะไรต้องคุยแล้วนี่ พวกเราขอตัวกลับห้องและล้างเนื้อล้างตัวก่อน”
แฝดผู้น้องพูดและลุกขึ้นพร้อมที่จะออกไป แต่ทว่าก็ถูกดยุกรั้งเอาไว้
“เดี๋ยวสิ ที่เรียกพวกเธอมาไม่ใช่เรื่องพ่อค้าทาสหรอกนะ เเต่ว่า..ช่วงนี้พวกเธอทำตัวห่างเหิน อย่างน้อยๆ เรียกฉันว่าพ่อเถอะ”
“ก็ได้..งั้นรอสักพักให้พวกเราหายโกรธก่อน ตอนนี้พวกเราจะเรียกคุณว่าพ่อเลี้ยงแล้วกัน”
ไอริสเเฝดพี่พูดพร้อมจับมือโรสเเฝดผู้น้องเดินออกไปจากห้องทำงานของดยุก