เด็กเเฝดดวงตาสีเทาผมสีดำนั้นเป็นการเตือนถึงสิ่งชั่วร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น สองเเฝดเกิดมาก็มีดวงชะตาที่ยากลำบากถูกขายให้เป็นทาสเเต่ทว่าโชคยังเข้าข้างสองเเฝดจนได้เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดยุก
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,แอคชั่น,เเก้เเค้น,เลือด,ราชวงศ์,ละอองหมึก,ขุนนาง,ปีศาจ,เเฝด,พีเรียดตะวันตก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แล้วของสองแฝด แอมเปิดตากว้างเมื่อได้เห็นสภาพของสองแฝดที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยสีแดงฉานของเลือดและกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุม
“คุณหนู! นั่นคือ”
“ไม่ต้องตกใจเลือดของพ่อค้าทาส ไปเตรียมน้ำไว้ในอ่างหน่อยสิพวกเราจะล้างตัวซะหน่อย แล้วก็ชุดเดรสกับชาด้วยนะ”
แอนพยักหน้ารับพร้อมเรียกเหล่าสาวใช้ให้เข้ามาเตรียมสิ่งของที่ส่องแสงต้องการ
สองเเฝดค่อยๆ ก้าวลงอ่างใหญ่น้ำที่ถูกเทลงในอ่างค่อยๆ อุ่นขึ้นด้วยพลังเวทใต้อ่าง ไอน้ำที่ปกคลุมไปทั่วห้องอาบน้ำ ในน้ำลอยดอกไม้นานาชนิด กลิ่นหอมของดอกไม้อันหอมหวานทำให้สองแฝดผ่อนคลายขึ้น
“วันนี้เหนื่อยมากเลย จะมีวันไหนบ้างนะพวกเราได้อยู่อย่างสบายๆ สักที”
“สักวันเราจะใช้ชีวิตมีความสุขเเละสุขสบาย อย่างที่เธอต้องการ”
แฝดผู้น้องพยักหน้า ทั้งสองฝ่ายอาบน้ำเสร็จพวกเธอเดินออกจากห้องอาบน้ำ แฝดลูกพี่เรียกแอน และสั่งให้เก็บกวาดคุกใต้ดิน
“แอนศพพ่อค้าทาสเธอไปเก็บกวาดด้วยนะฉันไม่อยากให้คฤหาสน์แห่งนี้มีสิ่งสกปรกอยู่”
“ค่ะคุณหนู”
เเอนรับคำสั่งเเละรีบเดินออกจากห้องปล่อยให้สองเเฝดเพียงสองคนในห้องตามลำพัง โรสเเฝดน้องมองซ้ายขวาจนมั่นใจว่าไม่มีคนอื่นอยู่ ในห้อง เธอจึงพูดเรื่องสมุดบันทึกขึ้นมา
“เรื่องสมุดบันทึกนั้นพี่คิดจะทำยังไงต่อ”
“เรื่องนี้ก็ต้องสืบต่อไป ยังไงก็ต้องเข้าพบจักรพรรดินี”
เเฝดน้องถอนหายใจด้วยความทุกข์ เธอทำหน้าคนคิดพร้อมมองไปที่เเฝดพี่
“นางจะยอมบอกหรอ?พ่อค้าทาสบอกว่านั้นเป็นความลับที่นอนกับซ่อนไว้อยู่ด้วย”
“เเต่ยังไงก็เป็นบันทึกของเเม่เรา ถ้าจักรพรรดินีไม่ยอมบอกก็ต้องเอาเรื่องที่นางหจะคิดกบฏ มาต่อรอง”
เวลาค่ำได้มาถึงท้องฟ้ามืดมีเพียงแสงจันทร์เเละดวงดาวที่รายล้อมอยู่ที่ส่องเเสงอยู่ ทั้งสองเเฝดหลับลงด้วยความเหนื่อยล้า
เเต่ทว่าในใต้ดินที่กำลังส่วนถุงมือและมีผ้าผืนหนาปิดบังใบหน้า สองมือจับขาสองข้างของพ่อค้าทาสที่ไร้วิญญาณ เเอนเธอค่อยๆ ออกเเรงลากร่างที่อะไรมีงานของพ่อค้าทาส ใต้ดิน แอนค่อยๆ ลงมีดที่แหลมคม ขอลงบนคอของพ่อค้าทาส และค่อยๆ หั่นแยกออกจากร่างกาย
เช้าวันรุ่งขึ้นสองแฝดตื่นขึ้นมา เธอเห็นแอนยืนอยู่ปลายเตียง พร้อมรายงานเรื่องที่ตนจัดการศพเรียบร้อย
“คุณหนูค่ะดิฉันจัดการศพนั้นเรียบร้อยเเล้ว”
“ทำตามที่พวกสั่งไหม”
เเฝดผู้น้องถาม เดินก้มหน้าเล็กน้อยเเละตอบกลับด้วยความมั่นใจ
“ค่ะ..ดิฉันอยู่ล่างมันให้อีกานอกกำแพงเมืองกินเเล้วค่ะ ส่วนหัวเสียประจานไว้ที่กำแพงคฤหาสน์”
“ดีทำดีมากเเอน”
เเฝดพี่ยิ้มด้วยความพอใจ เธอทำหน้าคนคิดและพูดเชิญชวนเป็นน้องสาว
“งั้นวันนี้เตรียมตัวเข้าเฝ้าจักรพรรดินีเถอะโรส”
การที่สองแฝดก้าวออกจากห้องก็ถูกผู้ช่วยของดยุกมาขัดขวางเอาไว้
“คุณหนูทั้งสองครับ ท่านดยุดให้มาเชิญ”
ชายร่างใหญ่ยืนบังทาง โรสแฝดผู้น้องทำสีหน้าที่ไม่พอใจ ถ้าพูดไม่ต้องเสียที่เย็นชา
“ถอยไปฉันกับพี่มีธุระ”
“ไม่ได้ครับ คำสั่งของนายกระผมถือว่าเป็นที่สุด”
ทั้งสองแฝดไม่พูดสนใจชายผู้นั้น พวกเธอพยายามที่จะใช้คนนั้นออก แต่ทว่าเขาก็โอนทั้งสองฝ่ายก็แค่นั้น สองข้างอย่างสบายๆ แอนที่เห็นนั้นรีบวิ่งเข้าไปช่วยทั้งสองเเฝด
“คุณคิดจะทำอะไรคุณหนู! ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ! หัดมีมารยาทซะบ้าง”
ชายคนนั้นไม่สนใจคำพูดของเเอน เขาอุ้มทั้งสองฝ่ายพร้อมก้าวเดินต่อไปที่ห้องทำงานของดยุก
“นี่นาย!คิดจะทำอะไรปล่อยพวกเรานะ”
ชายคนนั้นไม่พูดอะไร เขาหยุดประตูบ้านใหญ่หน้าห้องทำงานของ ดยุก เขาก็ให้วางทั้งสองแฝดลงทันทีเท้าของทั้งสองแฝดแต่ถึงพื้น ฝ่ามือของไอริสเเฝดพี่ก็ได้ประกบลงบนหน้า เพียะ!
“นี่คือบทลงโทษ ที่นายทำเสียมารยาทอุ้มฉันกับน้องมา”
ทั้งสองเเฝดพรวดพราดเดินเข้าไปให้ห้องทำงาน
“มีอะไรหรอ!—”
ก่อนเเฝดน้องจะพูดจบเธอก็ชะงักทันทีเมื่อได้เห็นจักรพรรดิที่นั่งในห้องกับดยุก สองแฝดรีดโค้งคำนับและกล่าวคำทักทายทันที
“ถวายบังคมองค์จักรพรรดิ”
“ไม่ต้องมากพิธีไป นั่งลงเถอะนั่งลง”
สองแฝดนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามจักรพรรดิ จักรพรรดิเขาเริ่มพูดเข้าประเด็นหลักเลยโดยไม่อ้อมค้อม
“ฉันมาที่นี่เพราะผู้ชายคนนั้นที่โดนเสียบหัวประจานบนกำแพงคฤหาสน์นั้น”
“มีอะไรหรือเพคะ? ไหนพ่อเลี้ยงบอกว่าทรงมีรับสั่งจัดการให้เต็มที่”
ไอริสเเฝดผู้พี่ถามด้วยความสงสัยพลันหันไปมองดยุกลูอันด
“ใช่ฉันบอกว่าจัดการได้เต็มที่ แต่ทว่าคนผู้นั้นเป็นคนของจักรพรรดินี เพราะเธอทำข้อตกลงอะไรกับนางถึงได้ตัวพ่อค้าทาสมา”
“เรื่องนั้นเราสองคนเขาไม่ตอบนะเพคะ ถึงแม้ถ้าจะเป็นจักรพรรดิแต่อย่าลืมนะว่าพวกเรามีพลังปีศาจตามคำทำนาย ท่านเชื่อว่าสักวันคำทำนายน่าจะเป็นจริงเพราะงั้นท่านคงไม่มีอะไรจะสงสัยพวกเราหรอกนะ”
ไอริสจ้องหน้าจักรพรรดินิยมตาสีแดงฉาน
“ลาเพคะองค์จักรพรรดิ”
เธอพูดจบจับมือโรสผู้เป็นน้องสาวลุกพรวดพราดออกจากห้องโดยทันที
ปัง! เสียงประตูบานใหญ่ปิดลงอย่างรุนแรงด้วยความไม่พอใจของแฝดผู้พี่
พวกเธอทั้งสองกลับเข้าไปในห้องนอน สองแฝดนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ปลายเตียงแต่เราว่าพวกเธอก็ยังไม่ได้พูดสิ่งใด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แต่พวกพี่จึงถามถึงคนอีกฝั่งของประตู
“ใคร?”
“ดิฉันแอนค่ะคุณหนูทั้งสอง ท่านดยุกส่งคนมาค่ะ”
ทั้งสองเเฝดมองหน้ากัน สีหน้าของทั้งสองบ่งบอกถึงความไม่พอใจ แฝดผู้น้องตอบกลับด้วยนะเสียงที่เย็นชา
“เข้ามา..”
ประตูบานใหญ่ของห้องนอนได้เปิดออก เเอนตื่นเข้ามาพร้อมชายผมสีดำนัยน์ตาสีทอง เขาดูอายุไล่เลี่ยกับสองเเฝด
ไอริสได้แต่พอเพียงถอนหายใจ เธอนำมือขวากุมขมับแล้วถามแอนด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้าแล้วรำคาญใจ
“พ่อเลี้ยงส่งใครมาอีก”
“สวัสดีครับคุณหนูทั้งสองผมชื่อดันเต้ ไรเกอร์ครับ”
ชายคนที่อยู่ตรงหน้าแนะนำตัวพร้อมทำความเคารพต่อนายของตนเล็กน้อย
“ตระกูลไรเกอร์ ตระกูลนี้..”
ไอริสพูดพร้อมทำหน้าครุ่นคิดโรสแฝดผู้น้องเห็นอันนั้นจึงบอกเป็นพี่สาว
“พี่เหมือนว่าจะเป็นตระกูลอัศวิน”
“ดูท่าทางอายุก็พอๆ กับพวกเราไม่เป็นอัศวินตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้อนาคตยาวไกลแน่นอน เเล้วพ่อเลี้ยงส่งนายมาทำไมกัน?”
“ท่านดยุกทรงผมมาเป็นองครักษ์ของคุณทั้งสอง”
หลังจบคำพูดนั้นทั้งสองแฝดมีท่าทีที่ไม่พอใจยังเห็นได้ชัด ทดสอบมองไปที่ดันเต้พร้อมดวงตาที่แปรเปลี่ยนเป็นสีแดง
“พวกเราดูแลตัวเองได้ ฉันและน้องสาวคือเด็กตามคำพยากรณ์ของวิหารศักดิ์สิทธิ์มีพลังปีศาจอยู่ในตัว นายกลับไปเถอะ”
ถึงแม้ทั้งสองแฝดจะมองดันเต้ด้วยดวงตาสีแดงของปีศาจแต่ถทว่าเขาไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย
“ต้องขอโทษด้วยครับผมกลับไปไม่ได้”
ไอริสเเละโรสหันหน้ามองกันพร้อมค่อยๆ ลุกขึ้นยืน พวกเธอค่อยๆ เดินเข้าไปหาดันเต้อย่างช้าๆ ด้วยดวงตาสีแดงและรอยยิ้มเหมือนดังปีศาจ เเต่ดันเต้ก็ยังคงยืนนิ่งเลือกสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน
“เป็นคนที่น่าสนใจดี แต่ว่านายคงไม่ต้องถึงมือก็พวกเราสองคน เเอนจัดการเเทนที”
สิ้นสุดคำพูดของแฝดผู้พี่แอนพยักหน้ารับคำสั่งทันที สองเเฝดค่อยๆ เดินกลับไปนั่งที่โซฟาเดิมรอชมละครที่น่าตื่นตาตื่นใจ
เเอนเริ่มโจมตีดันเต้ดูทันที เธอหยิบมีดปาดเนยที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาและโจมตีไปที่ดวงตาของนางได้อย่างรวดเร็ว ดันเต้ลดได้อย่างสบายๆ เขายิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่ดูพึงพอใจกับความสามารถของเเอน แต่ทว่าแอนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ดีเอาแต่ไปที่หน้าท้องของแอนจนเธอกระเด็นล้มลง
“ฝีมือไม่เลวนะ แค่มีปาดแยมที่ดูไม่มีอันตรายกับทำให้ฉันเป็นแผลได้”
ดันเต้พูดพร้อมชี้ไปที่แผลที่อยู่ข้างแก้มของเขา แต่ทว่าเขายังไม่ได้ทำตั้งตัวมีดเล็กๆ ก็ได้พุ่งเข้ามาที่หัวของเขา ดันเต้เบิกตากว้างเเละรีบหลบอย่างรวดเร็ว
ดันเต้เดินแบบทางมีที่ปักอยู่และค่อยๆ ดึงออก เขาค่อยๆ เดินเลยยื่นมีดคืนให้โรส
“มีดของคุณหนูผมคืนให้ครับ”
โรสเเฝดน้องรับมีดนั้นไว้ด้วยท่าทีที่เย็นชา เธอไม่สนใจดันเต้แม้แต่น้อยพร้อมเดินไปทางแอนแล้วค่อยๆ พยุงถึงจะมา
“เป็นไรไหม?”
โรสถามเเอนด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู ขอบคุณค่ะ”
โรสเช็กด้วยสายตาจนมั่นใจว่าแอนไม่เป็นไร เธอจึงกลับไปนั่งที่เดิมด้วยใจที่เย็นลง
ไอริสมองดันเต้และกล่าวขอโทษแทนน้องสาว
“โทษทีนะ เหมือนน้องของฉันเป็นเหมือนว่าจะไม่ชอบขี้หน้านาย”
“ฮ่าฮ่า ผมไม่ถือสาครับ”
“เป็นคนที่แข็งแกร่งดี เข้าเรื่องเลยแล้วกันดันเต้ถ้านายมาเป็นอัศวินของพวกเราก็ต้องมีเจ้านายเเค่สองคนคือฉันกับน้องฉัน”
ดันเต้ตอบกลับด้วยไม่มีท่าทีที่ลังเลแม้แต่น้อย
“ได้ครับจะจงรักภักดีต่อคุณหมอทั้งสอง”
โรสจ้องดันเต้ด้วยดวงตาสีเเดงที่ชวนให้เสียวสันหลัง
“งั้นนายก็ต้องแสดงความภักดีนั้นให้พวกเราเห็น”
