เด็กเเฝดดวงตาสีเทาผมสีดำนั้นเป็นการเตือนถึงสิ่งชั่วร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น สองเเฝดเกิดมาก็มีดวงชะตาที่ยากลำบากถูกขายให้เป็นทาสเเต่ทว่าโชคยังเข้าข้างสองเเฝดจนได้เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดยุก
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,แอคชั่น,เเก้เเค้น,เลือด,ราชวงศ์,ละอองหมึก,ขุนนาง,ปีศาจ,เเฝด,พีเรียดตะวันตก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“งั้นนายก็ต้องแสดงความภักดีนั้นให้พวกเราเห็น”
โรสยื่นเท้าออกมา
“เลียเท้าฉันสิ!?”
ดันเต้ยิ้มพร้อมก้มคุกเข่าลงเเละค่อยๆก้มหน้าลง แต่ทว่าหน้าเข้าใกล้เท้าของแฝดผู้น้องเธอดึงเท้ากลับ
“พอๆ ฉันเเค่ทดสอบนาย ฉันเชื่อเเล้วว่านายจะภักดี แต่ว่าฉันรอดูการกระทำของนายละกัน”
แฝดน้องหันไปหาผู้เป็นพี่สาวส่งสัญญาณเพื่อทำความคิดเห็น ผู้เป็นพี่สาวยักไหล่เล็กน้อยพร้อมยิ้ม
“ตามใจน้องสาวฉันแล้วกัน ต่อไปนี้ได้เป็นองครักษ์”
“ขอบคุณครับคุณหนู”
ดันเต้ก้มตัวลงเพื่อขอบคุณทั้งสองแฝด
หลังจากนั้นดันเต้ก็ค่อยๆ เดินหาแอนเพื่อกล่าวคำขอโทษ
“ขอโทษทีนะ ผมจำเป็นต้องทำร้ายเธอเพื่อให้คุณหนูยอมรับในตัวผม”
“ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ”
ทั้งสองให้อภัยซึ่งกันและกัน ความสงบสุขได้กลับมาอีกครั้งจนกระทั่งถึงมื้อเย็นที่สองเเฝดต้องไปทานอาหารกับดยุกเเละจักรพรรดิ
“น่ารำคาญจริงๆ เเอนพวกเราไม่ไปได้ไหม”
ไอริสพูดด้วยท่าทางที่หงุดหงิด
“ไม่ได้นะคะคุณหนู ถ้าแค่ดยุกก็ปฏิเสธได้แต่ครั้งนี้มีจักรพรรดิออกปากเชิญยังไงก็ต้องไปค่ะ”
“ช่างเถอะยิ่งเเก่ยิ่งเรื่องมาก”
ไอริสฟังพลันบ่นพึมพำขึ้นด้วยความไม่พอใจ เเฝดผู้ได้ยินเเละหันหน้ามามองไอริสเเละหัวเราะออกมา เเอนเห็นดังนั้นจึงเตือนทั้งสองเเฝดทันที
“ไม่ได้นะคะยังไงตาเเก่นั้นก็คือจักรพรรดินะคะคุณหนู”
สองเเฝดได้ยินเเอนพูดดังนั้นพวกเธอจำออกมาดังลั่น เสียงหัวเราะคิกคักดังจนถึงหน้าประตูที่ดันเต้ยืนเฝ้าอยู่จนอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
ณ ห้องอาหาร
ทั้งสองเเฝดเดินเข้ามาในห้องอาหาร พวกเธอโค้งคำนับจักรพรรดิโดยทันที
“สวัสดียามเย็นเพคะองค์จักรพรรดิ”
“ทั้งสองตามสบายเถอะ”
ทั้งสี่คนนั่งลงเบื้องหน้ามีอาหารมากมายเเละหรูหราวางอยู่อย่างสวยงามเเต่ทว่าบรรยากาศนั้นกลับเต็มไปด้วยความเงียบไม่มีเสียงใดๆยกเว้นเสียงช้อนส้อมกระทบกับจาน
แต่ความเงียบนั้นก็ถูกพังลงเมื่อจักรพรรดิเอ่ยปากพูดขึ้นมา
“เราได้ยินจากลูอันว่าอีกไม่นานจะถึงวันเกิดของพวกเธอสองคน ฉันคิดว่าจะจัดงานเลี้ยงให้สนใจไหม”
“จักรพรรดิจัดงานเลี้ยงให้กลับบุญธรรมของตระกูลดยุก มันไม่เกินไปหน่อยหรอเพคะ”
แฝดผู้พี่พูด จักรพรรดิรีบตอบยังไม่ลังเลทันที
“ไม่เกินไปหรอก ถึงจะเป็นบุตรบุญธรรมแต่พวกเธอก็เป็นบุตรีของลูอันซึ่งเป็นหลานของฉันเชียวนะ’’
“พระองค์ทรงให้ความสำคัญกับพวกเราเหลือเกิน ถ้าองค์หญิงทรงได้ยินเข้าคงเสียใจแย่”
โรสพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่แฝงความใน
“องค์หญิงก็ส่วนนาง นางมีชีวิตที่สุขสบายตั้งแต่เกิดเทียบกับพวกเธอแล้วพวกเธอต้องยากลำบากมากมาย”
สองเเฝดหันหน้ามองกัน บอกเธอได้แต่เพียงยิ้มแห้งๆ และด่าอยู่ในใจ [ตาแก่นี่รักลูกจริงๆ ไหมเนี่ย]
“เอาเถอะเพคะ หม่อมฉันและน้องสาวไม่อยากมีงานใหญ่ตัวอะไร”
จักรพรรดิทำหน้ามุ่ยอย่างน้อยใจ แต่ถ้าว่าเขาก็ยังไม่เลิกที่จะพยายาม
“งั้นเราจะจัดงานดีอยู่ตรงต่อพวกเธออายุถึงให้แบบนี้ก็จะดี”
“ไม่เป็นไรเพคะ ถึงตอนช่วงนั้นองค์หญิงน่าจะถึงเกณฑ์เหมือนกัน ส่งจัดให้องค์หญิงเถอะเพคะ”
ตรงจักรพรรดิพยายามที่จะต่อรองแต่ทว่าทั้งสองเเฝดก็รีบเปลี่ยนเรื่องและหันไปหาดยุกเพื่อพูดคุย
“จะว่าไปองครักษ์คนนั้นฝีมือไม่เบาเลยนะพ่อเลี้ยง”
“แน่นอนเป็นคนมากความสามารถคนหนึ่งเลย”
“แต่ก็น่าเสียดายนะที่พ่อเลี้ยงต้องเสียคนฝีมือดีไปเพราะดันเต้ตกลงที่จะเป็นผลของพวกเรา แถมเขายังแสดงความซื่อสัตย์โดยการเลียเท้าน้องสาวของโรสด้วย”
สิ้นสุดคำพูดของผู้เป็นพี่สาว โรสค่อยๆ เอียงตัวเข้ามาและกระซิบข้างๆ หูของไอริส
“พี่เขาไม่ได้เลียเท้านะ”
“ชู่วว!”
ดยุกทั้งสองเเฝดด้วยท่าทางที่พึงพอใจอย่างมาก
"เอาเถอะยังไงก็ส่งดันเต้ไปไม่เเปลกใจทีเขาจะเป็นคนของพวกเธอ”
“เเหม! ตั้งใจโยนลูกน้องฝีมือดีของตนทิ้ง ชั่งหน้าประทับใจจริงๆ”
สงครามปะทะฝีปากของไอริสเเละดยุกลูอันเริ่มขึ้น ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร
โรสเเฝดน้องเห็นท่าบรรยากาศไม่ดีจึงรีบสะกิดเตือนผู้เป็นพี่สาว ผู้เป็นพี่สาวหันหน้ามามองโรส เธอส่งสายตาไปที่จักรพรรดิ
“ขอประทานอภัยเพคะหม่อมฉันลืมตัวไป”
“ไม่เป็นไรเราไม่ถือ”
เวลาผ่านไป มื้อค่ำได้จบลงจักรพรรดิขอตัวกลับส่วนสองเเฝดก็กลับไปที่ห้องของตนต่างพากันอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเเละหลับลงด้วยความเหนื่อยล้า จนกระทั่งถึงเช้ามืดเสียงฝีเท้าเบาๆ ของเหล่าคนรับใช้เดินไปมาในห้อง จนสองเเฝดตื่นขึ้นมา
“คุณหนู สุขสันต์วันเกิด!!”
เสียงตะโกนของเหล่าคนรับใช้ดังขึ้นทันทีที่สองเเฝดตื่นขึ้น สองเเฝดมองไปยังเค้กสามชั้นที่ดูน่าอร่อย สายตาของทั้งสองเปล่งประกายด้วยความสุข ทั้งสองแฝดยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่สดใส
เเอนที่ก้าวออกมาอวยพรทั้งสองเเฝด
“สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณหนูทั้งสอง ดิฉันขอให้คุณหนูมีความสุขมากนะคะ”
แอนยิ้มอยากสดใสพร้อมยื่นของขวัญให้กับทั้งสองเเฝด
“ขอบคุณนะแอน”ทั้งสองกล่าวขอบคุณ
“เราไปที่ห้องโถงกันไหมคะคุณหนู ที่นั่นมีเซอร์ไพรส์ใหญ่ให้คุณหนูทั้งสองค่ะ”
ทั้งสองเเฝดทำหน้างง โรสถามแอนด้วยความสงสัย
“เซอร์ไพรส์อะไรหรอ? แล้วเค้กนี่จะทำยังไง”
“ฮ่าฮ่า เดี๋ยวฉันยกไปให้ที่ห้องโถงอีกทีค่ะ”
เเอนยิ้มเเละอดที่จะหัวเราะในความน่าเอ็นดูไม่ได้
ทั้งสองแฝดเดินไปที่ห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ แต่ตาของทั้งสองมองไปที่ของขวัญมากมายที่กองสูงราวภูเขา ไม่ใช่แค่ของขวัญที่มุมของห้องดยุกที่ยืนรอทั้งสองแฝดอยู่
“มาเเล้วหรอ”
“สุขสันต์วันเกิดนะไอริส โรส”
สองเเฝดมองไปที่ดยุกเขาพูดเเละยิ้ม ให้ทันใดนั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นด้านหลังของสองเเฝด
“โรส ไอริส”
ทั้นสองเเฝดหันทางต้นเสียง เผยให้เห็นจักรพรรดิ จักรพรรดินี เเละองค์หญิง ทั้งสามเดินมาด้วยรอยยิ้ม
“ถวายบังคมเพคะ”
สองเเฝดโค้งคำนับเหล่าราชวงศ์ด้วยความเคารพ จักรพรรดิรีบประคองสองเเฝดให้ลุกขึ้น
“ไม่ต้องมากพิธีหรอก ยังไงก็เป็นคนกันเอง”
ทันทีที่สองแฝดยืนขึ้นองค์หญิงเลโอเนียร์ก็ได้เข้ามาส่งกอด เธอยิ้มอย่างสดใสพร้อมอวยพรทั้งสองแฝด
“สุขสันต์วันเกิดนะ ฉันเอาของขวัญมาให้ด้วยหวังว่าพวกเธอจะชอบนะ”
“ของขวัญจากองค์หญิงพวกเราต้องชอบอยู่แล้ว”
แฝดผู้น้องตอบด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม พร้อมรับของขวัญจากองค์หญิง
สองเเฝดมองไปที่จักรพรรดิเเละจักรพรรดินี ทั้งคู่ภายนอกดูท่าทางรักใคร่กันดีเเต่ภายในนั้นกลับเเตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“คุณหนูเค้กมาเเล้วค่ะ”
เดินที่นำเค้กตามมาได้ก็บอกกล่าวทั้งสองเเฝด เธอค่อยๆจุดเทียนเพื่อให้ทั้งสองเป่าเทียน
เวลาเเห่งความสุขได้มาถึงเสียงหัวเราะคิกคักดังขึัน ทั้งสองเเฝดก็สนิทกับองค์หญิงย่างรวดเร็ว
“จะว่าไปโรสกับไอริสได้เรียนหรือยัง”
“ยังเพคะ”
เเฝดผู้น้องตอบพร้อมทำหน้าสงสัย องค์หญิงพูดต่อด้วยสีหน้าที่ออดอ้อน
“งั้นมาเรียนกับเราสิ”
“จะดีหรือเพคะ พวกเรากลัวว่า..”
“ไม่เป็นไร..เราเหงามากเลยไม่มีใครมาเรียนเป็นเพื่อน”
สองเเฝดหันหน้าไปมองดยุกเเต่เขาก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเเฝดผู้พี่จึงตอบรับ
“ได้เพคะ”
องค์หญิงยิ้มเเย้มด้วยความดีใจ
ฟ้ามืดลงงานเลี้ยงก็ได้จบลงเหล่าราชวงศ์ต่างพากันกลับไปยังพระราชวัง สองเเฝดยิ้มเเย้มเเละเดินกลับห้องของตนด้วยความร่าเริง
