เด็กเเฝดดวงตาสีเทาผมสีดำนั้นเป็นการเตือนถึงสิ่งชั่วร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น สองเเฝดเกิดมาก็มีดวงชะตาที่ยากลำบากถูกขายให้เป็นทาสเเต่ทว่าโชคยังเข้าข้างสองเเฝดจนได้เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดยุก
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,แอคชั่น,เเก้เเค้น,เลือด,ราชวงศ์,ละอองหมึก,ขุนนาง,ปีศาจ,เเฝด,พีเรียดตะวันตก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เเอนที่อยู่อีกฝั่งของประตูพูดขึ้น
“ชุดเดรสมาถึงเเล้ว”
ประตูค่อยๆเปิดออกเหล่าสาวใช้เดินเจ้ามาพร้อมชุดเดรสเเละเครื่องเพรชที่ระยิบระยับเเละเปร่งประกายจนเเสบตา เเม้กระทั้งริงเท้ายังมีเพรชที่ราคาเเพงระยิบประดับอยู่
ทั้งสามเดินตรงไปเเละสาดสายตามองไปที่ชุดเดรสเหล่านั้น
“ฉันคิดว่าชุดสีขาวสวยเข้ากับเลโอดีนะ”
เเฝดพี่พูดพลันหยิบชุดสีขาวขึ้นมา เเฝดน้องรีบคัดค้านทันที
“น้องคิดว่าสีเเดงเข้ากับผมมากกว่า”
“ไม่ได้นะโรสสีเเดงน่ะเข้ากับผมก็จริงเเต่ว่ามันดูเรียบไปกับสีผมไม่ดูโดดเด่นเลย”
ทั้งสองเเฝดความคิดไม่ตรงกันต่างคนต่างนำเสนอชุดเดรสที่ดูเข้ากับเลโอเเต่ทว่าเลโอก็คิดไอเดียดีๆ ออก
“งั้นถ้าเป็นชุดสีขาวเเละสีเเดงในชุดเดียวกันละ”
เธอพูดพร้อมชี้ไปที่ชุดสีขาวที่หรูหราตรงหน้า ประดับด้วยอัญมณีสีเเดงที่ดูสะดุดตา ทั้งสองเเฝดยิ้มเเละพยักหน้าด้วยท่าทีที่เห็นด้วย
“เเอนเดี๋ยวให้องค์หญิงลองชุดนั้นทีนะ”
เเอนพยักหน้าตอบรับคำสั่งของเเฝดผู้พี่ เธอนำทางเลโอเนียร์ให้ไปที่ห้องเปลี่ยนชุด
สักพักเธอได้ออกมาพร้อมสวมชุดเดรสนั้นสายตาของสองเเฝดเปร่งประกายทันที พวกเธอต่างชื่นชมความงดงามของเลโอเนียร์
เลโอเนียร์ถามทั้งสองด้วยความเขินอาย
“ชุดมันไม่ดูหรูหราไปหน่อยหรอ”
“ไม่เลยงานนี้เป็นงานของเธอนะ ต้องโดดเด่นสิ”
เลโอยิ้มพร้อมท่าทีที่เขินอาย
“จริงสิคืนนี้พวกเธอก็ต้องไปรวมงานด้วยเพราะงั้นเดี๋ยวฉันช่วยเลือกชุดเดรสให้นะ”
สองเเฝดหันหน้ามองกันเเละกันพร้อมยิ้ม
“จะดีหรอเพคะ.. เลโอคือว่าพวกเราเป็นเพียงลูกบุญธรรมจะมีชุดหรูหราเเบบนั้นได้อย่างไร”
โรสพูดด้วยท่าทีที่น้อยใจ เลโอเนียร์เห็นดังนั้นจึงรีบโต้เเย้งโดยทันที
“ลูกบุญธรรมเเล้วไงอย่างน้อยพวกเธอก็เป็นเพื่อนของฉันนะ ใครจะกล้าว่ากันถ้าเราจะให้ชุดเดรสกับพวกเธอทั้งสอง”
สองเเฝดได้ยินดังนั้นทำให้พวกเธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจจนมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า เเม้พวกเธอจะรู้สึกน้อยใจกับชีวิตเเละกับคนรอบตัวที่เจ้าเเผนการจนทำให้ไว้ใจใครไม่ได้ เเต่ทว่าตอนนี้นั้นยังมีเพิ่มมาหนึ่งคนที่พวกเธอสามารถเชื่อใจได้นั้นก็คือเลโอเนียร์
ทั้งสองเลือกชุดที่ดูเข้ากับทั้งสอง ไอริสนั้นใส่ชุดเดรสสีฟ้าที่ดูเรียบหรูราวกับคลื่นทะเลที่สงบนิ่ง ส่วนโรสนั้นเลือกชุดสีชมพูที่ดูสดใสเหมือนดองกุหลาบสีชมพูที่ผลิบาน
“ชุดดูเข้ากับทั้งสองมากเลยเย็นนี้พวกเธอต้องโดดเด่นเป็นสง่าอย่างแน่นอน”
เวลาผ่านไปองค์หญิงเลโอได้กลับไปที่พระราชวังหลังจากนั้นดยุกส่งคนมาเรียกทั้งสองเเฝดให้ไปที่ห้องทำงาน
สองแฝดไปยังที่ห้องทำงานของดยุกในมือถือชุดเดรสที่องค์หญิงประทานให้ เมื่อทั้งดยุกเห็นชุดในมือของทั้งสองแฝดก็ถามด้วยความสงสัย
“เรื่องชุดเดรสน่ะเห็นว่าองค์หญิงทรงประทานให้สินะ”
“ใช่ องค์หญิงเป็นคนมอบให้” เเฝดน้องพูด
“เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ เเต่จงจำไว้เชื้อพระวงศ์เชื่อใจไม่ได้”
“เเต่พ่อเลี้ยงก็เชื่อใจจักรพรรดินะ?”
ไอริสเเฝดพี่พูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดยุกตะลึงกับคำตอบที่ได้รับแฝดผู้พี่
“เหมือนคำพูดของฉันย้อนกลับมาเข้าตัวฉันเลย”
ดยุกพูดออกมาพร้อมยิ้มด้วยความพึงพอใจและคิดในใจว่าทั้งสองแฝดนั้นโตขึ้นจริงๆ
“เอาเถอะพ่อไม่เตือนแล้วจะทำอะไรก็ทำเถอะ”
“ถือว่าพ่อเลี้ยงพูดแล้วนะ”
แฝดน้องพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส ลูอันพยักหน้าพร้อมยิ้มตอบทั้งสอง แม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสามที่ผ่านมาอาจจะคืนไม่เข้าคายไม่ออกเพราะจักรพรรดิแต่เราว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสามก็ได้ดีขึ้นเรื่อยๆ
“เย็นนี้มีงานเดบูตองส์ พวกแถวนี้ไปเตรียมตัวเถอะ”
สองแฝดพยักหน้า พร้อมกำลังจะเดินออกไปจากของแต่ทว่าพวกเธอนั้นก็ได้หยุดลงและหันหน้าไปเตือนดยุก
“อย่างที่พ่อเลี้ยงพูดไม่ควรเชื่อใจราชวงศ์โดยเฉพาะจักรพรรดิควรระวังไว้อย่าคิดว่าเขาจะทำอะไรแล้วพวกเราไม่รู้”
ไอริสพูดจบทั้งสองก็ได้เปิดประตูบานใหญ่และก้าวออกมาจากห้องทำงาน พวกเธอเดินไปตามทางยาวตรงไปที่ห้องของทั้งสอง เมื่อถึงห้องนอนของทั้งสองประตูบานใหญ่ค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นสาวใช้ที่กำลังยืนรอรับใช้สองแฝด
“คุณหนูมาแล้วหรอคะ ชุดนั้น..?”
แอนพูดต้อนรับพร้อมถามด้วยความสงสัยสายตาของเธอมองไปยังชุดเดรสที่อยู่ในมือของทั้งสองแฝด
“องค์หญิงเป็นทรงประทานให้”
โรสพร้อมยื่นชุดเดรสกับสาวใช้ แอนยิ้มพร้อมค่อยๆเชิญทั้งสองไปยังห้องอาบน้ำและเตรียมตัวสำหรับงานเดบูตองส์
น้ำอุ่นค่อยๆ เทลงบนอ่างสีขาวนวลกลิ่นหอมของดอกไม้ทั่วห้องอาบน้ำสองเเฝดค่อยๆ แช่ลงในอ่าง
อาบน้ำเสร็จทั้งสองได้นั่งลงที่หน้ากระจก เหล่าสาวใช้ค่อยๆ บรรเลงแต่งหน้าให้สวยงาม สีชมพูอ่อนป่นด้วยสีอิฐค่อยๆ ทาลงบนเปลือกตาแก้มสีชมพูอ่อนค่อยๆ ทาลงบนริมฝีปาก ผมของทั้งสองถูกดัดเป็นลอนราวกับคลื่นทะเลที่กำลังซัดฝั่ง
“งดงานมากเลยค่ะคุณหนูทั้งสอง”
เเอนชื่นชมทั้งสองเเฝดเหล่าสาวใช้ก็มองทั้งสองเเฝดด้วยสายตาที่เปร่งประกาย โรสรีบหลบสายตาเหล่าสาวใช้พร้อมทำใบหน้าที่เขินอาย
“หยุดมองได้เเล้ว ฉันอายนะ”
เเฝดพี่อมยิ้มเล็กน้อยในใจเอ็นดูโรสผู้เป็นน้องสาวของตน
เมื่อถึงเวลาสองเเฝดก้าวไปจากห้องของตนและมุ่งหน้าไปยังห้องโถง
“มาแล้วหรอ”
เสียงทุ้มใหญ่อันคุ้นเคยของดยุกได้ทักทายทั้งสองเเฝด สายตาของเราสองแฝดจ้องมองไปยังดยุกเขานั้นแต่งตัวหรูหราดูมีภูมิฐาน
เสื้อเชิ้ตสีขาวด้านไหนกับชุดสูทสีดำพร้อมเครื่องประดับเพชรมากมายทำให้ดูมีฐานะและผ้าคลุมสีเเดงเข้มราวกับมหาสมุทรที่เล็กจนไม่เห็นพื้นทราย
ดยุกลูอันน้องเอ่ยพูด
“ไอริสถ้าเป็นลูกสาวคนโตคู่ควงวันนี้คือฉันแล้วกัน”
“คู่ควง? ไม่เห็นมีใครบอกว่าไปงานเปิดตัวเข้าสังคมต้องมีคู่ควง”
ไอริสแฝดพี่ถามด้วยสีหน้าที่มึนงงพร้อมหันหน้าไปทางเเอนที่ไม่บอกเรื่องนี้เเม้เเค่น้อย
“ไม่ต้องมองแอนจะได้คำสั่งเองว่าไม่ให้บอกพวกเธอ ส่วนโรสคู่ควงของเธอคือดันเต้”
ดยุกพูดพร้อมผายมือไปที่ดันเต้ที่กำลังเดินมาชุดสีขาวด้านในเเละเสื้อคลุมสีดำสลับเเดงคล้ายกับชุดอัศวินพร้อม ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นทำให้เขาดูดีไม่น้อย
เเฝดพี่หันหน้าไปหาเเฝดน้อง เธอยักไหล่ด้วยความช่วยไม่ได้
“ดันเต้ดูเเลน้องสาวของฉันให้ดีละ”
ดันเต้พยักหน้ายอมรับยื่นเเขนไปทางโรสเเฝดน้องจับเเขนของดันเต้ดวงท่าทีที่ลังเลเล็กน้อย ทั้งสีคนขึ้นไปยังรถม้าที่ใหญ่โตเเละหรูหรา รถม้าออกตัวเสียงกรุบกรับของกีบเท้าม้ากระทบกับถนนมุ่งหน้าไปที่พระราชวัง
ถึงราชวังทั้งสี่คนลงจากรถม้าสายตาของผู้คนจดจ้องมาที่พวกเขาทันทีเมื่อได้เห็นลักษณะตามคำทำนายเเต่ทว่าพวกเธอนั้นก็ไม่สนใจเเละเดินเข้างาน
“ดยุกลูอัน โอเรียน พร้อมบุตรีทั้งสอง ไอริส โอเรียนเเละโรสเเมรี่ โอเรียน พร้อมคู่ควงเซอร์ดันเต้ ไรเกอร์มาถึงเเล้ว”
เสียงจากคนประกาศชื่อผู้เข้ามาถึงดังขึ้น สายตาของคนในงานกลับจ้องมองย่างอยากรู้อยากเห็นทันทีที่ทุกคนเห็นทั้งสองเเฝดนั้นเสียงซุบซิบดังขึ้น
“ตายจริง! นั้นเเฝดเเถมยังมีลักษณะตามคำทำนายด้วยนะคะ”
“เห็นว่าเป็นบุตรบุญธรรมองท่านดยุกนะคะ”
“เบาๆ หน่อยสิคะถ้าท่านดยุกได้ยินจะทำเช่นไร”
เสียงซุบซิบไม่เหมือนกับการซุบซิบกลับดังจนทั้งสองเเฝดได้ยิน ความโกรธเกรี้ยวที่อยู่ภายในใจนั้นกลับระเบิดออกมา
