รัก,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,ตลก,โรแมนติก,nc,แอบรัก,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“อันนี้อร่อยมากเหรอครับ ผมเห็นคุณหยิบกินหลายชิ้นเลย”
คนถูกทักรีบวางขนมในมือลงอย่างอาย ๆ “ขอโทษค่ะ พอดีว่าฉันยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงเลย”
วันนี้นอกจากข้าวต้มกุ้งถ้วยเดียวก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ที่จริงคุณลูซก็จะซื้อเบอร์เกอร์ให้ แต่เธอกลัวว่าจะเลอะเทอะหรือพุงป่องจนใส่ชุดไม่สวย
“ถ้างั้นก็กินต่อเถอะครับ ดีกว่าเป็นลมเป็นแล้งไป” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มอ่อนโยนส่งให้ “ผมชื่อชินกร คุณล่ะครับ”
“รตาค่ะ” เธอตอบพลางหยิบขนมขึ้นมากินต่อ สีหน้าดูมีความสุขไม่น้อย
ชินกรมองคนตรงหน้ายิ้ม ๆ ก่อนเดินไปหยิบขนมบางอย่างใส่จานมาให้ “ลองชิมลูกชุบอันนี้ดูไหมครับ เด็กที่บ้านครูนิ่มเป็นคนทำ ผมว่าอร่อยมากทีเดียว”
ร่างบางมองอย่างสนใจ แต่พอจะรับมาก็ถูกแย่งไปเสียก่อน
“อืม อร่อยดี ฉันจะบริจาคให้ที่นี่เพิ่มก็แล้วกัน”
“จริงเหรอคะ”
รตาได้ยินก็ดีใจและอยากกินมากขึ้น ชินกรรีบยื่นจานไปให้ แต่ลูคัสหยิบขนมป้อนให้ถึงปากเองเลย
“เป็นไง ชอบไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางยกมือเกลี่ยแก้มแดงเบา ๆ “ดื่มไปกี่แก้วแล้ว”
“สองแก้วมั้งคะ อร่อยจัง หนูอยากกินอีก”
“พอแล้ว เดี๋ยวกินมื้อค่ำไม่ไหว”
“มีมื้อค่ำด้วยเหรอคะ”
“มีสิ” แขนยาวโอบเอวบางรั้งเข้าหาตัว พลางแอบจ้องอีกคนตาเขม็ง
แต่ชินกรมองกลับอย่างไม่กลัว มุมปากยังยกยิ้มยั่วโมโหอีกต่างหาก ก็นานทีจะได้เห็นอะไรแบบนี้เขาเลยอดใจไม่ได้
“หิวมากทำไมไม่บอก เราไปกันเถอะ” ลูคัสก้มลงไปกระซิบข้างใบหูบางแล้วแอบดันให้ออกเดิน
“ก็...” เพราะแบบนี้ไงล่ะ รตานึกพลางเหลือบมองคนที่เดินเข้ามาใหม่
“คุณลูซอยู่นี่เอง รัตน์ตามหาคุณตั้งนาน คุณวิเชียรอยากคุยเรื่องที่ดินที่ลำปางค่ะ”
“ให้เขาติดต่อไปที่บริษัท”
“แต่ว่า...”
“ผมกำลังจะกลับแล้ว เรื่องงานไว้วันหลัง”
ลูคัสจูงมือคนข้างกายออกเดิน แต่ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงบางอย่างขาดดังแควก
รตาชะงักตัวแข็งทื่อ ค่อย ๆ หันไปมองชายกระโปรงที่ถูกส้นสูงของผู้จัดการสาวเหยียบอยู่
“อุ้ย ขอโทษนะ พอดีฉันไม่เห็น”
ดวงตากลมโตมองรอยขาดสลับกับหน้าคนทำที่ดูไม่ได้สำนึกผิดอย่างที่พูดสักนิด
ในเมื่อคนทำยังไม่อายแล้วเธอจะกลัวทำไม
มือเรียวออกแรงฉีกรอยขาดให้ยาวจนถึงขาอ่อน ดูเย้ายวนเซ็กซี่เพิ่มขึ้นมาก
ลูคัสเลิกคิ้วมองนิ่ง ๆ ก่อนทำหน้าไม่พอใจนัก รตาจึงยกมือคล้องแขนคนตัวโตเอาไว้
“เราไปกันเถอะค่ะ หนูตาหิว...มากแล้ว”
ได้ยินดังนั้นคนตัวโตก็ต้องกลั้นขำ พลางโอบประคองร่างบางเดินออกจากงาน
นึกแล้วว่าเด็กดื้อต้องสู้กลับแน่ แต่เขาว่าวิธีนี้ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก พวกหนุ่ม ๆ แถวนั้นเอาแต่มองตามเธอทุกย่างก้าว
พอก้าวขึ้นรถเรียวขาขาวผ่องก็อวดผ่านรอยแหวก ลูคัสเห็นแล้วเปลี่ยนใจหันไปออกคำสั่งบอดี้การ์ด
“กลับบ้านเลย”
“ครับนาย”
รตาหันขวับไปมองคนตัวโตที่จ้องจนขาเธอจะทะลุอยู่แล้ว ต้องดึงกระโปรงมาปิด ๆ ไว้หน่อย แต่ความหิวก็ชนะทุกสิ่ง
“แล้วมื้อค่ำล่ะคะ”
“ที่บ้าน”
“หนูหิวแล้ว ไม่มีแรงทำเองหรอกค่ะ อยากกินเลย”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้ทุกอย่าง”
เสียงทุ้มเอ่ยเน้นคำสุดท้าย ดวงตาสีอ่อนพราวระยับ รตาเห็นแล้วมวนท้องน้อยขึ้นมาทันใด แต่เธอขอเลือกรับมือกับเขาดีกว่าอยู่ในงานต่อไป
แขนเล็กคล้องคนตัวโตแน่นขึ้น ลูคัสลอบยิ้มพอใจ พลางคิดว่ามื้อนี้จะซื้อเธอด้วยเมนูไหนดี
รตาหั่นสเต็กชิ้นโตแสนชุ่มฉ่ำส่งเข้าปากกินอย่างเอร็ดอร่อย ความนุ่มลิ้นชวนให้ยิ้มหวานไม่หุบ หรืออาจเป็นเพราะไวน์ที่อีกคนรินเติมให้ไม่หยุดก็เป็นได้
“พอแล้วค่ะ”
“แค่แก้วนี้”
ลูคัสแทบไม่ได้กินอาหารของตัวเอง เพราะมัวแต่ดูแก้มแดงระเรื่อนั่นอยู่
ยิ่งมองก็ชักทนไม่ไหว จิบไวน์ไปอึกหนึ่งก่อนลุกขึ้นไปก้มจูบริมฝีปากนุ่มล้ำลึก
อืม เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ พอเมาแล้วตอบสนองดีชะมัด
คนตัวโตอุ้มร่างบางขึ้นนั่งบนโต๊ะอาหารตัวกว้าง แทรกตัวเข้าไปยืนกลางหว่างขาเรียว โถมร่างบดเบียดเข้าหาความหอมหวานของกายสาว
“เดี๋ยวสิคะ หนูยังกินไม่อิ่มเลย”
“ทำไปกินไปแล้วกัน” ลูคัสเอาส้อมจิ้มเนื้อชุ่มป้อนให้ “กินสิ”
“อื้อ ดี ๆ สิคะ เลอะหมดแล้วค่ะ”
“ฉันเช็ดให้”
ปลายลิ้นร้อนเลียคราบซอสที่มุมปากสวย ก่อนพรมจูบไล่มาตามลำคอเนียน ฟันเขี้ยวเกี่ยวเอาสายเดี่ยวของเดรสออกจากไหล่มน ใบหน้าคมซุกกับอกนุ่ม ขบเม้มฝากรอยแดงระเรื่อไว้หลายจุด
ชายหนุ่มรูดซิปด้านหลังลง ถอดชุดสีสดลงไปกองคาไว้ ดึงเอาแผ่นแปะจุกโยนทิ้งไป แทนที่ด้วยแรงดูดดึงยิ่งกว่าทารกที่หิวโซ ส่วนมือหนึ่งเคล้นคลึงอกนุ่มเต็มแรง อีกมือจับข้างเอวคอดกดรั้งไว้
“เจ็บค่ะ เบาหน่อย”
รตาสอดสิบนิ้วกอบกุมผมสีน้ำตาลเข้มจนเสียทรง แต่เธอปล่อยให้เขาขยำขยี้อยู่ฝ่ายเดียวไม่ได้จริง ๆ
อีกคนก็ไม่ได้ว่าอะไร จับขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นวางบนโต๊ะ รอยฉีกยิ่งขาดเข้าไปใหญ่ เผยให้เห็นผ้าลูกไม้สีขาวตัวน้อยที่ปกปิดความโหนกนูนแทบไม่มิด
ร่างสูงเห็นแล้วคอแห้งผาก รีบดึงเก้าอี้มานั่งให้ได้ระดับ เตรียมพร้อมทานของหวานนุ่มลิ้น
“อย่ามองได้ไหมคะ”
“ทำไมล่ะ”
“หนูไม่เคยใส่ชั้นในแบบนี้มาก่อนเลย” มือเรียวพยายามบังเอาไว้ แต่ถูกคนตัวโตจับขากางกว้างโชว์เด่นหรากว่าเดิมอีก
“สวยมาก”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเพ้อฝัน นิ้วยาวดึงจีสตริงบดแคนดี้เต่งตึงไปมา ก่อนจะสอดเข้าไปกระตุ้นโพรงนุ่มให้ตื่นตัว เพราะแท่งเอ็นเขาปวดหนึบตั้งแต่เดินออกจากงานแล้ว
รตามองร่างกำยำที่นั่งอยู่เบื้องหน้า แอลกอฮอล์ในร่างทำให้เธอนึกซุกซน ขยับปลายเท้าไปนวดท่อนลำแข็งขืนเล่น เรียกเสียงคำรามต่ำในลำคอออกมาได้
ลูคัสใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแหวกความสาว ส่งปลายลิ้นลิ้มเลียของหวานที่ชอบ ยอมรับในใจว่าเสพติดเข้าให้แล้ว
แม้จะเคยผ่านมาบ้างแล้ว แต่เธอก็ยังไม่คุ้นชินอยู่ดี ร่างกายอ่อนระทวยคล้อยตามการชักนำไปอย่างง่ายดาย
ความกระสันทำให้ปลายเท้าเล็กเผลอเหยียบความเป็นชายแรงไปหน่อย ลูคัสจึงลุกขึ้นถอดกางเกงออกให้ ท่อนลำเขื่องดีดผึงขึ้นทันที มือเล็กรีบจับรูดอย่างรู้งาน สีหน้าแววตาแสดงความต้องการออกมาเต็มที่
“คุณลูซ”
ถ้ารู้ว่าเมาแล้วน่ารักขนาดนี้ เขาคงจับมอมเหล้าไปนานแล้ว
“ยังหิวอยู่ไหม” ลูคัสเอ่ยถามพลางก้มลงฝากรอยไว้รอยเนินขาวสล้างอีกรอบ
“อย่าทำรอยสิคะ รู้ไหมว่าวันนี้หนูอายคนที่ร้านเสริมสวยแค่ไหน” ถึงพวกเขาจะแค่ยิ้ม ๆ แล้วเอารองพื้นช่วยปิดส่วนที่โผล่พ้นชุดมาให้ก็เถอะ
ร่างสูงเงยหน้าพลางยิ้มมุมปาก “มีคนเห็นสินะ”
“ก็ต้องมีสิคะ คุณเล่นทำไว้ตั้งขนาดนั้น อื้อ ลึกจัง แน่นไปหมดเลย”
แก่นกายร้อนผ่าวสอดเข้าโพรงนุ่ม มือหนาบีบสะโพกผายกดรั้งเข้าหา กลืนกินตัวตนให้ลึกสุดใจ ก่อนสาวเอวสอบขยับเข้าออกเบา ๆ เป็นการอุ่นเครื่อง
“ชอบงานเลี้ยงวันนี้ไหม”
“ไม่ค่ะ อา แรงอีกได้ไหมคะ”
“ทำไมถึงไม่ชอบ” ปากเอ่ยถามท่อนล่างก็จัดให้ตามคำขอ
“เพราะคนอื่นชอบมาคุยกับคุณตลอดเลย หนูต้องยืนเหงาอยู่คนเดียว ดีนะที่มีคนมาชวน...ว้าย เดี๋ยวหนูตก”
ลูคัสจับแขนเรียวโอบรอบคอแล้วช้อนก้นสวยขึ้นอุ้ม เอวสอบสาวกระแทกหนักเน้นจนร่างบางหัวสั่นหัวคลอน
รตาทั้งเสียวทั้งกลัว รู้สึกจุกไปถึงลิ้นปี่แล้ว
“เบาค่ะ เบาหน่อยค่ะคุณลูซ”
“ครางแบบนี้ใครจะไปเบาได้”
เสียงกลางกายกระทบกันดังถี่ระรัว จนก้นกลมกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะอาหาร
“โทษที เจ็บมากไหม”
“อื้อ” ร่างบางครางประท้วง “อย่าหยุดสิคะ อีกนิดเดียวเอง”
“หึ” เสียงทุ้มแค่นหัวเราะใส่ “เจ็บไม่ว่าแต่อย่าหยุดเสียวสินะ”
ลูคัสพาคนเมาขี้อ้อนไปที่โซฟาตัวกว้างแทน จับนอนคว่ำโก่งบั้นท้ายรอรับความเสียดเสียวต่อเนื่อง ชุดสวยขาดวิ่นคาอยู่บนสัดส่วนแสนเย้ายวน น่าอัดให้ยับจริง ๆ
“คุณลูซ” เสียงเล็กครางกระเส่าไม่เป็นคำ สองมือปัดป่ายไปตามกายแกร่งอย่างโหยหา เรียกร้องการปรนเปรอให้ถึงใจ
“หนูตา” หน้าท้องแกร่งเกร็งเครียด เอื้อมมือบีบอกนุ่มเต็มแรง “หนูตา”
“ขาคุณลูซ”
เขาจับเธอพลิกนอนหงายก่อนทิ้งตัวลงทาบทับ ตอกอัดจนร่างบางแทบจมหายไปกับโซฟา อีกคนก็หาได้ยอมแพ้ แอบกัดไหล่กว้างกลับคืนด้วย
“ซี้ด ยั่วนักนะ”
คนตัวโตเอ่ยคาดโทษ เด็กน้อยใจกล้าหาได้เกรงกลัว จับใบหน้าคมมาประจูบดูดดื่มเสียเอง ด้านล่างก็รัดแน่นจนแทบดึงไม่ออก หนักเข้าก็พากันไต่สู่ความสุขสมไปด้วยกัน
