รัก,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,ตลก,โรแมนติก,nc,แอบรัก,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ที่นี่มัน...แผนกสูตินรีเวช”
“ใช่” ลูคัสจูงมือร่างบางเข้าไปพบคุณหมอ ท่าทางอารมณ์ดีมาก ต่างจากตอนอยู่บนรถราวกับเป็นคนละคน สีหน้าที่เคยซีดเซียวดูมีเลือดฝาดขึ้นทันตา
แต่อีกคนยังสับสนอยู่ไม่น้อย “อาการป่วยของคุณลูซเกี่ยวอะไรกับแผนกนี้ด้วยคะ”
“เกี่ยวเต็ม ๆ เลยล่ะ”
พอดีกับที่มีพยาบาลมาขอเจาะเลือดคุณแม่ เพื่อตรวจให้ชัดเจนว่าเด็กอายุครรภ์ได้กี่สัปดาห์แล้ว
“เด็กเหรอคะ” รตาเบิกตากว้าง เธอมัวแต่คิดเรื่องอื่นจนไม่ได้คิดเลยว่าประจำเดือนขาดด้วยเหตุนั้น นึกว่าเป็นเพราะเครียดเสียอีก “คะ...คุณลูซ”
“ว่าไงคะ เจ็บเหรอ” เขามองตรงที่พยาบาลแปะสำลีไว้ “ฉันเป่าให้ไหม”
“ไม่ค่ะ หนูแค่...หนูท้องเหรอคะ”
“ใช่ ตกใจทำไม ฉันปล่อยเข้าเป้าทุกดอกจะติดก็ไม่แปลก”
ลูคัสพูดหยอกคนเขินเล่น “เมื่อวานข้ามสมุทรทักว่าอาการของฉันเหมือนตอนที่เขาแพ้ท้องแทนเมีย วันนี้ฉันเลยจะไปพาเธอมาตรวจดู แต่ไปเจอหมอนั่นกำลังรังแกเธออยู่พอดี”
“หนูต้องขอบคุณลูกใช่ไหมคะ ที่ทำให้คุณไปช่วยพวกเราไว้ได้ทัน”
“ใช่ และฉันก็ต้องยกตำแหน่งพ่อดีเด่นให้ข้ามสมุทรไปด้วย เพราะช่างสังเกตจริง ๆ ที่วิเวียนไปหาหมอเมื่อวานก็เพราะเขาบอกว่าเธอน่าจะท้อง” นึกแล้วร่างสูงก็อดขำไม่ได้ “หึ รู้ดียันเมียคนอื่น”
“ก็เขามีประสบการณ์แล้วนี่คะ”
“นั่นสินะ พอครั้งต่อไปฉันก็น่าจะดูออกแล้วเหมือนกัน”
“อะไรนะคะ”
ยังไม่ทันได้คำตอบรตาก็ถูกพยาบาลเรียกเข้าไปพบคุณหมอ
นอกจากประโยคที่ว่า ‘ยินดีด้วยนะครับ’ และ ‘เด็กแข็งแรงดี’ เธอก็แทบฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของว่าที่คุณพ่อซักถามกับคุณหมอไป
พอฟังคำแนะนำและรับยาบำรุงเรียบร้อย ลูคัสก็ยิ้มหน้าบานเดินประคองคนตัวเล็กมาขึ้นรถ พากลับไปยังบ้านแสนอบอุ่นที่รออยู่
ภายในเพนท์เฮ้าส์ยังเหมือนตอนที่เธอจากไปทุกกระเบียดนิ้ว ข้าวของทุกอย่างที่เขาซื้อให้ยังอยู่ครบถ้วน คล้ายตั้งใจเก็บไว้รอให้เธอกลับมา
ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ รตาย่อมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปิดใจพูดกันตามตรง
“คุณลูซคะ หนู...”
“แต่งงานกับฉันนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอพาลูกหนีไปไหนอีกแล้ว”
ลูคัสรอจังหวะอยู่นาน แหวนก็เตรียมไว้เป็นชาติแล้ว พอมีโอกาสจึงคุกเข่าพูดขอทันที
“คุณจะไม่เสียดายทีหลังเหรอคะ” ร่างบางยังลังเล เพราะเธอไม่ได้เหมาะสมกับเขาเลย “ถ้าผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ที่ไทย...”
“ฉันไม่เสียดายแน่ ไม่อย่างนั้นคงแย่กับเอริคไปนานแล้ว”
“อะไรนะคะ” นี่เธอถูกเขาทำให้ตกใจมากี่รอบแล้วเนี่ย
“ตอบตกลงมาก่อน ไม่งั้นไม่เล่าให้ฟังนะ”
“มาไม้นี้อีกแล้ว” คนตัวเล็กอดขำไม่ได้ “ตกลงค่ะ หนูจะแต่งงานกับคุณ”
“ขอบคุณครับ” ลูคัสสวมแหวนให้แล้วลุกขึ้นกอดหอมไปฟอดใหญ่ ก่อนดึงเธอนั่งลงคลอเคลียกันอยู่บนโซฟาหนังตัวกว้าง
“ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวอะไรกับคุณเอริคด้วยคะ”
“เขาพาเธอกลับอเมริกาไปหลายวันแล้ว”
“จริงด้วย หนูเพิ่งสังเกตว่าเขาไม่อยู่”
“พอหมดหน้าที่ทางนี้เขาต้องกลับไปรายงานตัวกับต้นสังกัด ก็เลยพาไลลากลับไปด้วย”
“หมายถึงกับบริษัทของพ่อคุณลูซน่ะเหรอคะ”
“เปล่า อินเตอร์โพลน่ะ เอริคเป็นตำรวจสากล”
“โอ้ว เท่จังเลย”
“ว่าไงนะ” คนตัวโตหรี่ตามองอย่างไม่ชอบใจ “ไหนลองชมผู้ชายคนอื่นให้ฉันฟังอีกทีสิ”
“หนูหมายถึงว่าที่คุณลูซเข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดก็เพื่อช่วยตำรวจสากลใช่ไหมคะ เท่จังเลย”
“แล้วไป” ถึงจะรู้ว่าเธอหาทางเอาตัวรอด แต่คำพูดนั้นก็น่าฟังดี “ที่ฉันยอมใช้ชื่อพ่อมาเปิดบริษัทในไทย ก็เพื่อเป็นฉากหน้าให้เอริคแฝงตัวมาทลายแก้งค์ค้ายาข้ามชาติ จำให้ขึ้นใจเลยนะว่าสามีเธอน่ะเท่มาก ๆ”
“ที่คุณบอกให้หนูเชื่อใจก็เพราะอย่างนี้เอง”
“อืม แม่ฉันตายเพราะเสพยาเกินขนาด ส่วนน้องชายเธอก็ถูกขี้ยาฆ่า ถ้าเราช่วยกำจัดยานรกพวกนี้ไปได้บ้างก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยง”
“แต่จะดีกว่านี้นะคะถ้าคุณไม่ถูกยิง”
“ต่อไปฉันจะไม่เอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงอีกแล้ว เพราะต้องอยู่ดูแลลูกกับเมียไง” มือหนาวางลงบนหน้าท้องที่ยังแบนราบ “อยากเข้าไปเยี่ยมลูกจัง เราไม่ได้ทำกันมานานมากแล้วนะ”
“คนหื่น เมื่อกี้ยังพูดเรื่องซีเรียสอยู่เลยนะคะ”
“เธอก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าฉันหื่นแค่ไหน”
ขาดคำริมฝีปากหนาก็ก้มลงขโมยจูบเร่าร้อน เผยความโหยหาคิดถึงออกมาเต็มที่ สองมือกอบกุมอกคู่งามที่ดูแน่นและใหญ่ขึ้น ยิ่งคลึงยิ่งมันมืออย่างบอกไม่ถูก
“เธอทำนะ” เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่า
“อะไรนะคะ”
“เธออยู่ข้างบน ฉันกลัวเผลอทำแรง”
ความเอาใจใส่ของอีกคนทำให้หัวใจคนตัวเล็กพองโต ขยับตัวลงไปคุกเข่ากลางหว่างขายาว ช่วยปล่อยแก่นกายแข็งขืนออกมาหายใจด้านนอก
รตากลืนน้ำลายอึกใหญ่ แลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกระหาย ก่อนอ้าครอบส่วนปลายสีสวยเข้าเต็มคำ
“อา หนูตา แบบนั้นแหละ คิดถึงจัง”
ร่างสูงเอนหลังพิงพนักโซฟาเงยหน้าครางกระเส่า มือหนาลูบศีรษะเล็กที่ขยับไหวอยู่กลางกาย บางคราวก็เผลอเสยเอวสอบสวนขึ้นอย่างห้ามใจไม่อยู่
เธองัดเทคนิคทุกอย่างที่จำได้ออกมาใช้ จนกระทั่งคนตัวโตเสร็จสมคาปากนุ่มสมดังที่ตั้งใจไว้
ลูคัสก้มมองคนตัวเล็กยกมือเช็ดน้ำเหนียวที่เปรอะเลอะคางมน ก่อนดึงตัวขึ้นมารับจูบอีกรอบ
ต่างคนต่างช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกให้ ร่างบางขึ้นคร่อมตักแกร่ง นิ้วยาวสัมผัสเร่งเร้ากลางกายสาวอย่างร้อนรน แต่พอแตะก็รับรู้ได้ว่าเธอพร้อมแค่ไหน คงไม่ได้มีแค่เขาที่โหยหาความใกล้ชิดแล้วกระมัง
รตาขบริมฝีปากหนาเบา ๆ มือลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่แสนคิดถึง กล้ามเนื้อกำยำไม่ได้เด่นชัดเหมือนก่อนนี้ก็จริง แต่กระนั้นก็ยังกระตุ้นความต้องการของเธอได้ไม่ต่างกัน
ขอเพียงเป็นเขาเท่านั้น
เพียงไม่นานก็ต้านแรงปรารถนาไว้ไม่อยู่ รีบกดสะโพกกลืนตัวตนเข้าประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน
คนตัวโตรีบรั้งไว้ไม่ให้เธอเข้าลึกเกินไป แม้หมอจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เขาก็อดห่วงลูกไม่ได้อยู่ดี
ความเอาใจใส่นั้นทำให้หัวใจเธอเต้นรัวอีกแล้ว รตาจึงควงเอวบดคลึงอย่างร่านร้อน หนักเข้าก็ควบขี่เติมเต็มความกระสันอยากให้ถึงใจ
ลูคัสรอจนอีกคนพอใจแล้วค่อยจับเธอพลิกลงด้านล่างบ้าง รอรับความสุขที่เขาจะมอบให้แทน
คราวนี้เป็นบทรักที่เนิบช้า ทว่าชวนให้อบอุ่นหัวใจไม่น้อย เพราะในที่สุดพวกเขาก็เปิดรับกันและกันโดยไม่มีข้อข้องใจใด ๆ อีก มีเพียงความรักและปรารถนาดีที่จะคอยเติมเต็มให้กันต่อไป
แน่นอนว่าต้องมีพื้นที่สำหรับเจ้าตัวน้อยด้วย
เช้าวันต่อมาสองร่างตระกองกอดกันอยู่บนเตียงกว้าง ลูคัสย่อมตื่นขึ้นมานอนมองว่าที่คุณแม่คนสวยที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดเหมือนทุกครั้ง
บทรักเมื่อคืนช่างแสนอิ่มเอมใจทั้งคุณภาพและจำนวน พอดับกระหายแต่ไม่อิ่มเกินไป ยังเหลือความต้องการไว้กระตุ้นให้คิดถึงกันอยู่เสมอ
รอจนพอใจแล้วเขาถึงเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข้อความ พออ่านก็หัวเราะในลำคอ
“มีอะไรเหรอคะ” คนตัวเล็กที่เพิ่งตื่นขึ้นเอ่ยถามงัวเงีย
“ธีโอกับกิ่งแก้วมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“กิ่งแก้วเหรอคะ เธอมาทำอะไรที่นี่”
รตายกตัวขึ้นจ้องตาอีกคน เห็นเขายกยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ยิ่งสงสัย
“คุณบอกว่าส่งธีโอไปคอยดูแลหนู หรือว่า...”
“ฉันสั่งให้ไปตามดูเฉย ๆ นะ แต่หมอนั่นดันไปจับเพื่อนเธอกินเสียอย่างนั้น”
คนฟังเอียงคอน้อย ๆ ผมเผ้าฟูฟ่องยุ่งเหยิง ใบหน้าบางส่วนยังยับย่น แต่กลับดูน่ารักมากในสายตาคนมอง
“หนูไม่แน่ใจนะคะว่าใครกินใครกันแน่”
เพื่อนเธอไม่ได้อ่อนแอไร้เดียงสาสักหน่อย แค่ยังไม่เจอคนที่อยากแลกเปลี่ยนตัวตนด้วยเท่านั้นเอง เธอรู้เพราะก็เคยเป็นมาก่อน จนกระทั่งถูกเขาหลอกล่อแกมบังคับนั่นแหละ
“ใครเริ่มไม่รู้ แต่แถวนี้คงมีคนกลัวเมียเพิ่มขึ้นแน่” ลูคัสดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดพลางหัวเราะไม่หยุด “ช่างพวกนั้นเถอะ ตอนนี้สนใจแค่เรื่องของพวกเราก็พอ”
“ได้ค่ะ” รตาเงยหน้าจุ๊บคางสากเบา ๆ แต่ถูกตอหนวดที่ยาวเอาการทิ่มจนเจ็บปาก “หนูโกนหนวดให้ไหมคะ”
“ได้สิ แต่ค่อยทำหลังจากทำไข่ตุ๋นได้ไหม” คนตัวโตเอ่ยเสียงอ้อน อีกคนย่อมตามใจ
“หนูทำไข่เจียวปลากระป๋องให้ด้วยดีกว่า อร่อยมากนะคะ ตอนอยู่ที่ปางไม้เราทำกินกันบ่อยเลย”
“เธอทำอะไรฉันก็กินทั้งนั้น แต่เธอต้องกินอาหารบำรุงเยอะหน่อยนะ”
“ได้ค่ะ หนูสัญญาว่าจะดูแลลูกของเราให้ดี ๆ”
“เด็กดี น่ารักมาก อยากฟัดสักรอบก่อนลงไปกินข้าวจัง ป้าไหมน่าจะเข้าใจได้”
“หนูก็ว่าอย่างนั้น”
ในเมื่อคนตัวเล็กคล้อยตามแบบนี้ ลูคัสย่อมไม่ปล่อยให้หงอยเหงาเป็นแน่ รีบพลิกกายขึ้นคร่อมทันใด
เกิดเป็นลูกพ่อก็ต้องแข็งแกร่งหน่อยนะ
