“นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?” จากคำพูดแค่นี้ไม่คิดเลยว่า มันจะทำให้ซานมีข้ออ้างมาผูกมันเกลให้อยู่กับเขา
ชาย-ชาย,เรื่องสั้น,วัยว้าวุ่น,รัก,ครอบครัว,18+,yaoi,Nc,โคแก่,โรมานซ์,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?” จากคำพูดแค่นี้ไม่คิดเลยว่า มันจะทำให้ซานมีข้ออ้างมาผูกมันเกลให้อยู่กับเขา
ผู้แต่ง
Sozoren
เรื่องย่อ
สามารถ กดติดตาม และ เก็บหนังสือเข้าชั้น
เพื่อจะไม่พลาดการอัปเดตเรื่องใหม่ ๆ
คำเตือน!!! เนื้อหานี้อาจมีคำพูดและการกระทำไม่เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี เด็กไม่ควรอ่านเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง
เรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับ สถานที่ หรือ บุคคลใด ๆ
เข้ามาอ่านแล้วขอ 'หัวใจ' คนละดวงให้ไรท์เพื่อเป็นกำลังใจในการเขียนเรื่อง
...
“นายอย่าโทษฉันนะ นายเองที่เป็นคนยั่วฉันเอง”
ชายหนุ่มดึงเกลเข้ามาประกบริมฝีปากแล้วมอบจูบสุดร้อนแรงให้กับเจ้าตัวทันที เสื้อของเขาถูกร่างบางเป็นคนถอดให้ ส่วนเขาก็เป็นคนจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้า ทุกอย่างดำเนินอย่างไม่รีบร้อนนัก ราวกับว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน
“นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?”
“ได้สิ ฉันจะทำให้คืนนี้ นายมีความสุขที่สุดรับรอง”
สิ้นคำพูดซานมอบจูบให้เกลอีกครั้ง มันร้อนแรงกว่าเมื่อตะกี้นี้เสียอีก จนร่างบางเคลิ้มตามรสสัมผัสที่ได้รับ สองมือของร่างหนาเริ่มที่จะหยอกเย้ากับยอดอกอย่างเบามือ ปากของเขาไล่ลงมายังซอกคอระหง กลิ่นกายของเกลช่างยั่วยวนชายหนุ่มมากขึ้น เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้ชายคนใดทำให้คลั่งไคล้ได้ขนาดนี้
“นิ!!! นายเมาแล้วนะ”
ซานยื่นมือไปจับตัวของเกลก่อนที่จะล้มลงไปนอนกลองกับพื้นหน้าหาดทราย แสงจันทร์สาดส่องต้องผิวกาย มันทำให้เด็กหนุ่มดูมีเสน่ห์มาก
“ใครเมาาา!!!”
ถึงปากจะบอกออกมาแบบนั้นแต่ร่างกายของร่างบางกับเอนไปซบอกแกร่งของชายหนุ่ม แม้นว่าทั้งคู่จะรู้จักกันได้ไม่ถึงสามชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดดลใจทำให้ซานต้องมานั่งดื่มเป็นเพื่อนกับคนที่พึ่งจะรู้จักอย่างเกล
“นายพักที่ไหน? ฉันจะไปส่ง” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเสียงเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ
“ฉันนะหรือ?” คนเมาชี้นิ้วมายังตนแล้วยังหันมาทำตาเยิ้มใส่พร้องกับเซไปมา
“อยู่ที่…” ยังไม่ทันได้คำตอบเกลล้มพับหลับในอ้อมแขนเขาไปเสียแล้ว ซานมองหนุ่มน้อยอย่างไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลยสักนิด ไอ้เรื่องโดนทิ้งเขาเองก็เคย แต่ความรู้สึกที่มีต่อคนตรงหน้านี้ต่างหากที่ไม่เข้าใจ
“นี่…นายตื่นมาก่อน ตื่นสิวะ” เหมือนว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เด็กหนุ่มร่างเล็กเมาเข้าไปจริงๆ จะว่าไปเขาเองก็ไม่ได้ต่างจากคนตรงหน้าเท่าไร แต่ซานไม่ได้ดื่มไปมากเท่าเกลจึงยังมีสติอยู่แค่รู้สึกมึนหัวเล็กน้อย
“แล้วจะให้ฉันทำอย่างไงกับนาย” ซานบ่นกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง จะให้ทิ้งไว้ที่นี่คนเดียวมันก็กระไรอยู่ ที่อยู่ก็ไม่รู้ ไม่มีอะไรติดตัวมาสักอย่างก็ไม่มี เว้นแต่เงินสดจำนวนไม่ได้มาก เขาจึงพาเกลไปยังฟรอนต์ของโรงแรมซึ่งเขาเป็นหุ้นส่วน หวังจะเปิดห้องให้นอน
“ขอเปิดห้องครับ”
“ต้องขอโทษนะคะ ตอนนี้ไม่เหลือห้องว่างแล้วค่ะ คุณซาน” พนักงานต้อนรับตอบกลับอย่างสุภาพ ซานก้มลงไปมองคนตัวเล็กที่เมาหลับไปในอ้อมแขนเขา
ในเมื่อไม่มีห้องซานจึงจำเป็นต้องพาเขามายังห้องส่วนตัว แม้นว่าชายหนุ่มจะเป็นพวกที่ชอบดื่มแต่ไม่เคยพาใครเข้ามาในห้องส่วนตัว เกลเป็นคนแรก
ซานพยุงร่างเล็กไปยังเตียงนอนอย่างทุลักทุเล จนเมื่อเกลนอนลงยังไม่ทันที่ซานจะได้เอามือออกจากร่าง เกลกับใช้มือดึงเขาเข้ามาจูบ มันทำให้ซานใกล้สติแตกขึ้นทุกขณะ เรียวลิ้นเล็กสอดเข้าไปในโพรงปากหนามันเกี่ยวตวัดควานหารสชาติหวาน
“นี่นาย!!!” ยังไม่ทันไร นิ้วเรียวของร่างบางก็ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกจนเห็นเนินอกขาว จนซานเองไม่อาจห้ามใจของตนได้อีกต่อไป ถึงรู้ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ควรจะทำ แต่เป็นใครมันก็อดไม่ไหว
“นายอย่าโทษฉันนะ นายเองที่เป็นคนยั่วฉัน”
ชายหนุ่มดึงเกลเข้ามาประกบริมฝีปากแล้วมอบจูบสุดร้อนแรงให้กับเจ้าตัวทันที เสื้อของเขาถูกร่างบางเป็นคนถอดให้ ส่วนเขาก็เป็นคนจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้า ทุกอย่างดำเนินอย่างไม่รีบร้อนนัก ราวกับว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน
“นายคืนนี้ทำให้เราลืมความเจ็บปวดจากผู้หญิงเลวๆ คนนั้นจะได้ไหม?”
“ได้สิ ฉันจะทำให้คืนนี้ นายมีความสุขที่สุดรับรอง”
สิ้นคำพูดซานมอบจูบให้เกลอีกครั้ง มันร้อนแรงกว่าเมื่อตะกี้นี้เสียอีก จนร่างบางเคลิ้มตามรสสัมผัสที่ได้รับ สองมือของร่างหนาเริ่มที่จะหยอกเย้ากับยอดอกอย่างเบามือ ปากของเขาไล่ลงมายังซอกคอระหง กลิ่นกายของเกลช่างยั่วยวนชายหนุ่มยิ่งนัก เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้ชายคนใดทำให้คลั่งไคล้ได้ขนาดนี้
“อื้อออ” เสียงครางเริ่มออกมาให้เขาได้ยิน มันทำให้ซานรู้ว่าคนตัวเล็กเองก็พอใจเช่นกัน
มือข้างขวาของชายหนุ่มเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนมาถึงน้องชายของอีกฝ่าย เขาไม่รอช้าสัมผัสมันและหยอกเย้าเพียงชั่วครู่ น้ำขาวขุ่นก็แตกออกมา ร่างหนาเลื่อนปากเข้าชิมน้ำรักอย่างไม่นึกรังเกียจเลยสักนิดแล้วใช้ลิ้นเลียมันอย่างเอร็ดอร่อย
เสียงครางของเกลดังมากขึ้นทุกครั้งที่ลิ้นตวัดไปโดนยังจุดเสียว มันยิ่งทำให้ซานลงลิ้นหนักกว่าเดิม ยิ่งทำให้เด็กน้อยกระตุกเกร็งเมื่อโดยส่วนอ่อนไหว
“เสียวมากเลยหรือ?” เกลพยักหน้าให้กับคำถาม
“ฉันจะทำให้นายเสียวยิ่งกว่านี้อีก” รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่ม นี้เป็นครั้งแรกที่ซานไม่ต้องเสแสร้งเพื่อจะทำให้ใครพอใจหรือมาเคารพเขา
เมื่อชายหนุ่มเจอกับเกล มันทำให้เขาตะลึงในความน่ารักซึ่งถูกซ่อนภายใต้แว่นหนาและใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอาง แล้วที่สำคัญผู้ชายคนนี้ไม่ได้เข้าหาเขาด้วยผลประโยชน์ใด ๆ ทั้งสิ้น
“อื้อออ อ่าาาส์ ซี๊ดดด” เสียงหวานครางระงมทันทีเมื่อเขาดันนิ้วเพียงแค่สองนิ้วเข้าไป มันคับแน่นมาก นั่นทำให้ซานตกใจกับคนตรงหน้าซึ่งไม่อยากเชื่อเลยว่าเกลยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน นี่ฉันเป็นคนแรกหรือ? ได้แต่ถามตัวเอง
“เจ็บไหม?” เขาถามเพื่อให้แน่ใจ ไม่อยากจะทำให้ครั้งแรกของตรงหน้าต้องเป็นฝันร้าย แต่อยากให้เป็นความสุขที่จะไม่มีวันลืม ถึงเขาจะไม่ได้เป็นคนรักของเด็กหนุ่มก็ตาม
“ไม่… ตอนนี้เกลเสียวมากกว่า”
ซานเพิ่มนิ้วให้มากขึ้น เพื่อให้ช่องทางรักพร้อมจะให้แก่นกายเขาเข้าได้โดยง่าย และยังไม่ทำให้ร่างบางตรงหน้าต้องเจ็บมาก การเล้าโลมจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ยิ่งเขาเล้าโลมมากเท่าไรมันก็ทำให้ร่างบางครางเสียงหวานออกมาไม่หยุด
“ขอเกลบ้าง”
นั่นเป็นคำของแรกของเกลก็ว่าได้ ร่างหนาไม่ได้ขัดอะไร เกลจับแท่งร้อนของเขาขึ้นมาดูดจะด้วยความอ่อนประสบการณ์ทำให้บางจังหวะการชักเข้าชักออก แท่งร้อนโดนฟันไปบ้างและบางครั้งร่างบางก็สำลักออกมา
ชายหนุ่มไม่ได้ว่าอะไร ยอมให้เกลทำตามต้องการ ถึงจะอ่อนประสบการณ์แต่นั้นกลับเร้าใจแล้วชอบมากกว่าตอนพวกผู้หญิงทำเสียอีก ยังมีความรู้สึกชอบอีกฝ่ายมากขึ้นจนอยากจะรู้ว่ายัยผู้หญิงชั่วคนนั้นเป็นใครที่ทิ้งของดีอย่างนี้ไป มันไม่มีตาหรือไง? ไม่นานนักอีกฝ่ายก็สามารถทำเขาเสร็จจนได้
น้ำรักขาวใสถูกส่งเข้าไปยังปากเกล เขากลืนมันลงไปโดยไม่คิดจะรังเกียจมันแม้แต่น้อย ร่ายหนายิ้มอย่างชอบใจให้กับการกระทำนั้น
“ถึงตาฉันบ้างละ”
ซานดันเกลให้นอนราบ ยกขาทั้งสองให้อ้าออกแล้วดันท่อนเอ็นอันใหญ่ของเขาเข้าไป ยังไม่ทันไรเสียงเจ็บก็หยุดเขาเอาไว้ทั้งที่มันยังเข้าไปได้แค่ส่วนปลาย
“เจ็บแค่นิดเดียว เดี๋ยวก็เสียวแล้ว”
ร่างเล็กเกร็งกระตุกก่อนที่แท่งร้อนจะเข้าไปข้างในได้สำเร็จ ซานรอให้อีกฝ่ายเริ่มที่จะคุ้นชินกับมันสักพัก ตอนนี้เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าพร้อมที่จะรับ เขาเริ่มขยับเข้าออกจากช้า ๆ เริ่มที่จะเร็วขึ้นทีละนิด
“อ่า…เสียว…อ่าาาส์….แรง ๆ กระแทกลงมาอีก” เสียงหวานเว้าวอนจนแหบแห้ง เมื่อซานได้ยินสิ่งที่เกลพูดก็ไม่ได้ขัด ร่องสวาทตอดรัดแท่งร้อนของเขามากขึ้น ไม่นานเขาก็แตกออก ลาวาร้อนถูกอัดฉีดเข้าไปในตัวของเกล
ลมหายใจหอบกระชั้นชิดของอีกฝ่ายแล้วยังเสียงครางที่ดังในเวลาที่เขาเสร็จ มันทำให้รู้ว่าร่างบางตรงหน้าก็เสร็จไม่ต่างกัน น้ำรักของเกลแตกเลอะหน้าท้องของตนและอีกฝ่าย ซานทิ้งตัวลงนอนด้านข้างแล้วสวมกอดเกลไว้ ไม่อยากให้ค่ำคืนนี้หมดไปเลยจริงๆ ไม่นานชายหนุ่มก็หลับไป
แสงแดดยามเช้าปลุกให้เกลตื่น สัมผัสที่โดนโอมกอดนั่นทำให้ตกใจแล้วรีบลุก แต่สภาพร่างกายตอนนี้มันช่างเจ็บปวดราวกับว่าเมื่อคืนผ่านศึกหนักมาอย่างนั้น แต่เมื่อก้มลงมอง กลับเห็นว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างจากคนข้างกาย
อาการมึนงงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำเกลกลับจำค่ำคืนที่ผ่านมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าคนข้างกายของตนเป็นใคร แล้วมาอยู่ที่แห่งนี้ได้ไง เด็กหนุ่มรีบลุกไปเก็บเสื้อผ้าที่กระจายตามพื้นขึ้นมาสวมใส่อย่างรีบร้อน ก่อนออกจากห้องไม่ลืมเขียนโน๊ตแล้วทิ้งเงินที่ยังพอมีติดตัวไว้ให้เขา เดินออกจากห้องไป
‘ไอ้เกล มึงทำบ้าอะไรลงไป’ ได้แต่สบถด่าตัวเองพร้อมรีบก้าวออกจากสถานที่ตรงนั้น ในหัวก็นึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไปด้วย พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าที่เสียใจนั้นมาจากเหตุการณ์ไหนกันแน่ ระหว่างโดนบอกเลิก กับ เสียตัวให้ผู้ชายด้วยกัน
เมื่อเกลกลับมาถึงบ้านตรงไปยังห้องน้ำเปิดฝักบัวให้น้ำไหลผ่านไล่อาการเมาค้างและล้างร่างกายซึ่งรู้สึกขยะแขยงตัวเอง แล้วคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนเจอเรื่องนี้
ย้อนไปตอนเย็นเมื่อวาน เกลไปรอเอวาแฟนสาวซึ่งคบกันมาได้จะสี่ปี เริ่มคบกันตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนในปีหนึ่ง จนเมื่อวานเป็นวันสอบวิชาสุดท้ายก่อนจะจบการศึกษาให้รั้วมหาลัย เอวาได้นัดเขาออกมาเพื่อจะบอกเรื่องสำคัญหลังสอบเสร็จ
“เกล…เราเลิกกันเถอะ”
สิ่งที่ได้ยินมันทำเอาเกลอึ้งจนพูดไม่ออกไปเลย ทั้งที่ตั้งใจแต่งตัวดูดีที่สุด เพราะคิดว่าเอวาอาจจะชวนไปฉลองเรียนจบ แต่ที่ไหนได้กับบอกเลิกกันหน้าตาย แถมยังทำเหมือนกับว่าเวลาที่คบกันมันก็แค่ทางผ่าน
“เอวาช่วยบอกเหตุผลกับเราจะได้ไหม?”
รอยยิ้มเยาะของคนที่เคยเป็นแฟนมันทำให้เกลรู้สึกเจ็บก่อนจะได้คำตอบเสียอีก
“ก็นายมันน่าเบื่อ แต่งตัวก็เชย มีดีแค่เรียนเก่ง ฉันคบด้วยเพื่อได้คะแนนดี ๆ ก็เท่านั้นแหละ ตอนนี้นายหมดประโยชน์กับฉันแล้ว”
เป็นจริงอย่างที่อีฟพูดจริงๆ ว่าเอวาไม่ได้รักเขาจริง แค่หลอกใช้ มันเป็นความผิดฉันเอง เกลได้แต่โทษตัวเองที่ดันไปยกหัวใจให้เธอทั้งหมด มาตอนนี้มันได้แหลกสลายไปพร้อมกับการเรียนจบ เอวาเดินจากไปทิ้งให้เกลยืนนิ่งเหลือไว้เพียงความเสียใจที่ไม่มีแม้นแต่จะมีน้ำตา แต่เจ็บจนจุก ไม่รู้จะไปต่ออย่างไร