เป็นพนักงานทำความสะอาดคอนโดอยู่ดีๆ ก็กลายมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กซะอย่างนั้น เด็กธรรมดาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ทายาทมาเฟียไม่ใช่เหรอ! แล้วทำไม่พ่อถึงดุแบบนี้!
ชาย-ชาย,รัก,ตลก,ไทย,ผู้ใหญ่,ดราม่า,เลี้ยงเด็ก,เด็กน้อย,18+,คอมเมดี้,สู้ชีวิต,มาเฟีย,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันนี้พยากรณ์อากาศบอกว่า อากาศแจ่มใสตลอดทั้งวันเหมาะแก่การออกไปพักผ่อนหรือเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ แต่คงไม่ใช่กับต้นคูนที่เพิ่งโดนไล่ออกจากที่ทำงานมาหมาดๆ เพราะไปชกต่อยกับลูกค้าประจำ เพื่อช่วยพนักงานหญิงอีกคนที่กำลังถูกลูกค้าคนนั้นลวนลาม ทว่าผลลัพธ์กลับเป็นตัวเขาที่โดนผู้จัดการเรียกไปสั่งสอน และไล่ออกก่อนจะสิ้นเดือนในอีกไม่กี่อาทิตย์ เงินชดเชยก็ไม่มีให้เพราะเป็นแค่ลูกจ้างธรรมดา
"ร้านเฮงซวยเอ๊ย ขอให้เจ๊ง" ต้นคูนสบถออกมาพลางเหม่อมองท้องฟ้า ผู้คนที่เดินผ่านไปมา บ้างก็มองต้นคูนด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น เพราะใบหน้าของชายหนุ่มมีรอยช้ำจากที่ไปปะทะกับลูกค้า อีกทั้งเขายังนั่งอยู่ริมฟุตบาทที่เป็นทางเดินเท้าในสภาพเสื้อผ้ายับเยินเปรอะคราบน้ำแดงที่สาดใส่กัน มองอย่างไรก็เหมือนอันธพาลที่เพิ่งยกพวกตีกันมาจนเลือกตกยางออก
ต้นคูนยังคงเจ็บใจจากการตัดสินที่ไม่เป็นธรรมนี้ เขากำลังคิดเรื่องที่จะไปดักตีผู้จัดการร้านคืนนี้ดีหรือไม่ ทว่ามีเด็กหญิงคนหนึ่งเดินถืออมยิ้มยื่นมาให้
"แม่บอกว่าของหวานช่วยให้หายเจ็บได้ค่ะ" เด็กชายคนนั้นพูด
"ขอบคุณครับ" ต้นคูนยิ้มให้พลางยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู แก้มขาวแดงปลั่งมองต้นคูนด้วยความเขินอายก่อนจะเดินออกไป
ต้นคูนมองอมยิ้มที่รับมาก่อนจะแกะและอมมันไว้ในปาก เขาสูดลมหายใจเข้าและถอนหายใจออกเมื่อตัดสินใจได้ เขาจะกลับไปหาน้องก่อนแล้วกันเรื่องอื่นไว้ค่อยคิดทีหลัง
ต้นคูนในสภาพที่เปลี่ยนเป็นชุดใหม่พร้อมร่องรอยบนหน้าที่ได้รับการรักษาเรียบร้อยยืนรอรับน้องๆ ฝาแฝดหญิงชายอยู่หน้าโรงเรียน แม้จะมีผู้ปกครองและนักเรียนหลายคนมองมาที่เขาเพราะแผลบนหนาแต่ต้นคูนก็ทำเป็นไม่สนใจ
"พี่คูนน~" เสียงใสของ กานต์ เด็กสาววัย 10 ขวบ น้องสาวแท้ๆ ของต้นคูน ร้องเรียกพี่ชายเมื่อเดินออกมาเจอ ท่าทางสดใสของกานต์ทำให้ต้นคูนอารมณ์ดีขึ้นอย่างมาก
"สวัสดีครับพี่คูน" เสียงอ่อนนุ่มของ กรณ์ ที่เดินตามหลังกานต์มาติดๆ ทักทายพี่ชายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
แม้ทั้งสองคนจะเป็นแฝดที่หน้าเหมือนกันราวกับแกะ แต่นิสัยกลับต่างกันหลายอย่าง เช่นกานต์จะเป็นเด็กร่างเริงแจ่มใสและเข้ากับคนง่าย มีความคิดเป็นของตัวเองบางครั้งก็แก่นเซี้ยวไปบ้าง ส่วนกรณ์จะเป็นเด็กที่ขี้อายกับคนแปลกหน้า แต่เมื่อได้สนิทกันแล้วกรณ์จะคอยดูแลและเอาใจใส่อย่างมาก เป็นเด็กที่อ่อนโยนจนบางครั้งตันคูนก็คิดว่านี่ใช่น้องที่เขาเลี้ยงมากับมือจริงๆ เหรอ
ตอนอายุได้ 15 ปี พ่อและแม่ฆ่าตัวตายหนีหนี้เขาจึงต้องไปอยู่กับยายพร้อมน้องๆ อีกสองคนที่เพิ่งจะ 2 ขวบ คุณยายก็ไม่ใช่ว่าจะมีฐานะดีอะไร ต้นคูนเลยต้องทำงานช่วยเหลืออยู่ตลอดเพื่อนำเงินมาเลี้ยงดูน้องๆ ทว่าหลังคุณยายเสียไปด้วยโรคชราตอนที่เขาอายุ 17 ปี ต้นคูนจึงต้องออกจากโรงเรียนกลางคันเพื่อทำงานหาเงินมาเลี้ยงน้องที่กำลังเข้าโรงเรียน ตอนนั้นเองที่พวกเจ้าหนี้นอกระบบของพ่อตามมาเจอ พวกมันต้องการให้ต้นคูนหาเงินมาใช้หนี้แทนพ่อแม่ เด็กน้อยในตอนนั้นไม่สามารถเลือกได้ จึงทำงานหนักทุกวันเพื่อหาเงินมาตลอด
สำหรับต้นคูนแล้ว กานต์และกรณ์เป็นชีวิตของเขา เพราะมีน้องๆ อยู่ต้นคูนจึงยังต้องมีชีวิตอยู่ต่อให้ได้ เพื่อที่จะทำให้เด็กทั้งสองไม่ต้องลำบากและมีชีวิตที่ดีต่างจากตน แต่เพราะตอนนี้ถูกไล่ออกจากงานประจำ ก่อนสิ้นเดือนที่มีนัดชำระหนี้ สถานการณ์จึงค่อนข้างวิกฤตมากกว่าที่คิด
"พี่คูนๆ เย็นนี้เราจะกินอะไรดี" กรณ์ถามขึ้นระหว่างนั่งรถประจำทางกลับบ้าน
"หนูอยากกินหมูทอดอ่า เราไม่ได้กินกันนานแล้วนะ หนูเบื่อไข่เจียวแล้ว" กานต์ที่โดนปีศาจไข่เจียวหลอกหลอนมาหลายสัปดาห์ทำหน้าเอียนอย่างถึงที่สุด ต้นคูนหันไปมองกรณ์ที่ทำสีหน้าไม่ต่างกันจึงอดยิ้มอ่อนใจไม่ได้
"แต่เรามีไข่ดาวนะ?" ต้นคูนหยอกน้อง ทว่ากลับได้รับสายตาไม่พอใจส่งมาแทน จึงหัวเราะร่วน ก่อนจะยอมง้อ
"โอเคๆ งั้นวันนี้เราไปกินหมูกระทะกัน"
"จริงอะ ได้เหรอพี่" กานต์ไม่อยากเชื่อ เพราะหมูกะทะถือเป็นอาหารสุดหรูของพวกเขาเลย ต้องเป็นวันที่พิเศษมากๆ เท่านั้นถึงจะได้กิน ถ้าเฉลี่ยปีหนึ่งก็ได้กินครั้งเดียวเองด้วยซ้ำ กรณ์เองก็ตาลุกวาวพยักหน้าหงึกหงัก เห็นท่าทางมีความสุขของน้องๆ ต้นคูนจึงอดยิ้มไม่ได้
หลังกินหมูกะทะเสร็จก็มืดพอสมควรแล้ว ต้นคูนพาน้องกลับบ้านที่เป็นห้องแถวมีเพียงโถงกว้างและห้องน้ำ 1 ห้องเท่านั้น
ชายหนุ่มให้เด็กๆ อาบน้ำและกางมุ้งเข้านอน ใช่เวลาไม่นานเจ้าตัวแสบทั้งสองก็หลับไปด้วยความเพลีย
เมื่อเห็นว่าน้องชายและน้องสาวหลับไปแล้วต้นคูนจึงค่อยๆ ขยับตัวออกจากที่นอน และไปนั่งเช็คแจ้งเตือนโทรศัพท์อีกครั้งที่หน้าบ้าน
หน้าจอแตกๆ ของมือถือทัชสกรีนรุ่นเก่าปรากฎข้อความ 'ตรวจสอบข้อมูลเสร็จสิ้น' จากแอพหางานตัวดัง ต้นคูนจึงรีบค้นหางานที่ต้องการทำทันที
รับสมัครคนดูแลสัตว์เลี้ยง ค่าตอบแทน ชั่วโมงละ 500 บาท ทำงาน 24 ชั่วโมง รายละเอียดงาน พาไปเดินเล่น ให้ข้าว ให้น้ำ ตามเวลาที่กำหนด ถ้าสัตว์ขออะไรอย่าให้ ทำตามตารางที่แจ้งไว้ หากป้องกันไม่ให้สัตว์เลี้ยงหนีได้ค่าตอบแทนจะเพิ่มเป็น 10 เท่า
"ถามจริง??? เงินเยอะก็จริง แต่มันไม่น่าสงสัยไปหน่อยเหรอ" ต้นคูนได้แต่ขมวดคิ้วและกดรายงานไป
รับสมัครกราฟิกดีไซน์ ค่าตอบแทนตามตกลง ไม่จำเป็นต้องออกแบบเป็น ขอแค่มีใจใฝ่เรียนรู้ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานได้หากจำเป็น ถ้าถนัดถ่ายรูป ตัดต่อ เขียนสคริปต์ ทำเอกสาร ดูแลโปรเจคเจคโครงการที่ได้รับมอบหมายได้อย่างดีจะพิจารณาเป็นพิเศษ ข้อสำคัญ ดื่มเหล้าเก่ง
"บริษัทนี้เปลี่ยนพนักงานเดือนละครั้งแหง" ว่าพลางเลื่อนหาต่อไป
รับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก 1 อัตรา มีที่พักให้ฟรี พร้อมอาหารสามมื้อ ค่าตอบแทนวันละ 1000 บาท มีหน้าที่ค่อยดูแลเด็ก ขอคนมีความอดทดสูง(มาก) ตั้งใจทำงาน เป็นคนรักเด็กหรือเคยเลี้ยงเด็ก หรือเคยสอนเด็กพิเศษ
"อันนี้น่าสนใจแหะ ค่าตอบแทนสูงจัด ลูกเศรษฐี? แต่เลี้ยงเด็กมักมีเวลาทำงานไม่แน่นอน เราต้องมาดูน้องด้วย คงต้องผ่าน..."
รับสมัครคนทำความสะอาดคอนโด ระยะเวลา 1 สัปดาห์ ค่าตอบแทนชั่วโมงละ 800 บาท ถ้าทำอาหารเป็นจะพิจารณาเป็นพิเศษ หากทำได้ดีอาจพิจารณาจ้างระยะยาว
"โห ให้เยอะเป็นบ้า แค่ทำความสะอาดจริงไหมเนี่ย คงไม่ได้หมายถึงให้ทำความสะอาดห้องคดีฆาตกรรมอะไรแบบนี้หรอกนะ" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ต้นคูนก็ลองกดไปที่รายละเอียดดู ซึ่งไม่ต่างจากหน้าก่อนเท่าไรนัก แค่เพิ่มเวลาทำงานขึ้นมา
"ทำงานตั้งแต่ 8 โมง ถึง บ่ายสอง ก็จะประมาณ 7 ชั่วโมง คูณ 800 เท่ากับ 5,600 บาท เจ็ดวันก็.... เชี่ย ลองส่งไปก่อนแล้วกัน"
ต้นคูนไม่รอช้ารีบกดปุ่มสนใจรับงานแย่งชิงกับคนอีกร้อยกว่าทันที แม้จะคาดหวังจากงานนี้พอสมควรแต่ต้นคูนก็ยังคงกดหางานอื่นสำรองไว้เช่นกัน เพราะอะไรๆ ก็ไม่แน่นอน
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นในตอนเช้าตรู่ ต้นคูนปรือตามองมุ้งที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะหันไปเช็คน้องๆ ว่าตื่นรึยัง ทั้งสองคนยังคงหลับปุ๋ย มีกานต์ที่พึมพำละเมอถึงหมูกะทะ
ต้นคูนขยับตัวช้าๆ คว้าโทรศัพท์ข้างตัวและเดินมาหลังบ้าน หน้าจอแสดงผลตอบรับการสมัครงานที่ชายหนุ่มส่งไปเมื่อคืน ตอนกดเข้าไปก็แอบลุ้นเล็กน้อยหวังให้ได้งานดีๆ
'ขอบคุณสำหรับการสมัครงานกับทางเรา ขอแสดงความยินดี ผู้ว่าจ้างสนใจในใบสมัครของคุณ โปรดติดต่อที่เบอร์ด้านล่างเพื่อยืนยันการสมัครงานทำความสะอาดคอนโด'
ป๊อปอัพแจ้งเตือนของอีเมลรีบทำให้ต้นคูนเข้าไปดูทันที คลิกตามลิ้งไปก็มีข้อมูลนัดหมายของผู้ว่าจ้างแสดง วันเวลา สถานที่ที่ต้องการสัมภาษณ์ไว้ ดูย้ำหลายทีก็มั่นใจว่าเป็นเรื่องจริง
"เยส! แม่งเอ๊ย ไอ้ต้นคูนเอ็งทำได้วะ! งานง่ายๆ แค่ทำความสะอาด ได้ค่าตอบแทนอย่างสูง! เดือนนี้รอดแล้วกู"
ต้นคูนดีใจจนยืนเต้น จนกระทั่งเหลือบไปเห็นน้องชายและน้องสาวยืนมองอยู่จึงชะงัก
"มะ มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย" ต้นคูนถามน้องๆ
กานต์ กรณ์มองหน้ากัน ก่อนจะตอบพร้อมเพียง
"ก็ตั้งแต่พี่ทเวิร์กอะ"
