เป็นพนักงานทำความสะอาดคอนโดอยู่ดีๆ ก็กลายมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กซะอย่างนั้น เด็กธรรมดาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ทายาทมาเฟียไม่ใช่เหรอ! แล้วทำไม่พ่อถึงดุแบบนี้!
ชาย-ชาย,รัก,ตลก,ไทย,ผู้ใหญ่,ดราม่า,เลี้ยงเด็ก,เด็กน้อย,18+,คอมเมดี้,สู้ชีวิต,มาเฟีย,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สถานที่นัดสัมภาษณ์เป็นคาเฟ่แมวใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง ตอนแรกต้นคูนแอบวิตกว่าตนจะโดนหลอกไหม แต่พอได้พบชายที่นัดสัมภาษณ์ก็ใจชื้นขึ้นหน่อย อีกทั้งสถานที่นัดพบกลับเป็นคาเฟ่แมวซึ่งต่างจากที่เขาคิดพอสมควร
ไม่สิ ต่างไปมากเลยจริงๆ คาเฟ่แมวเนี่ยนะ?? พี่แว่นนี่คิดอะไรอยู่ เขาจริงจังไหม หรือกูจะโดนจ้อจี้แล้ว...
แม้ต้นคูนจะคิดแบบนั้นแต่ใบหน้าก็ยังคงยิ้มการค้า ดูน่าเชื่อถือไม่น้อย พลางสำรวจอีกฝ่าย
คนตรงหน้าเป็นชายร่างสูงที่ตอนแรกต้นคูนแอบตกใจตอนเห็น แต่ด้วยบุคลิกนอบน้อม พร้อมแว่นกรอบหนา กับทรงผมปัดเป๋ ทำให้ท่าทางของเขาจะว่าดูเป็นงานก็ไม่เชิง แต่ยังไงก็ดูไม่มีภัยอีกทั้งยังพูดเก่ง จนเผลอตัวอีกทีก็มานั่งมองหน้ากันโดยที่ถูกแมวล้อมไปเสียแล้ว
"อ่า คุณต้นคูนเคยทำงานนี้มาก่อนไหมครับ" ชายหนุ่มตรงหน้าถาม
"ครับ ผมเคยทำเมื่อสมัยเรียน แต่เป็นทำความสะอาดตามบ้านนะครับ ไม่ใช่คอนโด...เอ่อ มันจะเป็นปัญหาไหมครับคุณ...ช็อก" ต้นคูนไม่รู้ว่าจะกังวลเรื่องงาน หรือเรื่องชื่อของอีกฝ่ายดี ชื่อเต็มของชายหนุ่มแว่นหนาคือ ช็อกโกแลต ซึ่งต้นคูนไม่ค่อยเห็นผู้ใหญ่มีชื่อแบบนี้ เลยไม่ชินตอนเรียกจริงๆ หรืออาจจะเพราะเขาโลกแคบเอง? ยังไงมันก็แค่ชื่อนั่นแหละ
"อ้อ ไม่มีปัญหาครับ ขอแค่รู้วิธีทำความสะอาดก็พอแล้วจริงๆ คุณทำอาหารเป็นด้วยนี่นา เพราะงั้นเลยรับคุณน่ะ ...อืม ไม่มีพ่อแม่ด้วย พอดีเลย..."
ท่อนหลังอีกฝ่ายพึมพำ ต้นคูนจึงฟังไม่ถนัดเท่าไรเลยพูดถาม
"อะไรนะครับ?"
ชายตรงหน้ารีบตอบปฏิเสธ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
"เปล่าครับๆ โอเค ผมรับคุณทำงานนะ คุณเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย มาที่นี่ตามเวลานานเลยนะครับ ถ้าถึงแล้วจะมีคนพาคุณไปห้องที่ต้องทำงาน อ้อ ไม่ต้องเตรียมอุปกรณ์อะไรไปนะครับ เพราะที่คอนโดมีครบ"
ต้นคูนพยักหน้ารับ ช็อกฉีกยิ้มพร้อมอธิบายเพิ่มเติม
"มีกฎที่คุณต้องจำอยู่ พอดีเจ้านายผมเขาค่อนข้างแปลก เอ้ย มีนิสัยเฉพาะนิดหน่อย อย่างแรกคือหลังจากทำความสะอาดแล้วคุณจะต้องรอเขาตื่นก่อนจากนั้นค่อยทำอาหาร คุณต้องอยู่ที่นั่นจนกว่าถึงเวลาเลิกงานตามสัญญา แล้วก็นายจ้างจริงๆ คือเจ้าของห้องนะครับ คุณสามารถรับเงินหลังจบงานกับเขาได้เลย"
"ได้ครับ มีเพิ่มเติมไหมครับ"
"อา...ถ้าทำตัวว่าง่ายคุณอาจจะได้ทิปเพิ่มนะ อืม...ขอให้คุณโชคดีครับ" ช็อกไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั้นอีกนอกจากอวยพร ก่อนกลับอีกฝ่ายยังอาสามาส่งต้นคูนที่สถานีรถไฟอีกด้วย
แม้จะสงสัยเรื่องสายตาที่มองมาอย่างเห็นใจภายใต้กรอบแว่นนั่น แต่ต้นคูนก็ไม่อยากคิดอะไรให้มากจึงไม่ใส่ใจ และเตรียมตัวตั้งใจไปทำงานวันแรกพรุ่งนี้
ร่างสูงผมสั้นสีดำขลับ ดูสะอาดสะอ้านในชุดลำลองกางเกงขายาวสีเข้มทะมัดทะแมงของต้นคูน ยืนมองคอนโดหรูที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เข้ามาเหยียบ ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าลึกๆ และถอนออกเรียกกำลังใจลดความตื่นเต้น ก่อนเดินเข้าไป
'สู้วะ ไอ้คูน'
เมื่อผ่านประตูกระจกรปภ.ในตึกก็เข้าชาร์ตทันที สอบถามว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ซักประวัติอย่างกับผู้ต้องหา แต่พอบอกไปว่าเป็นพนักงานทำความสะอาด พร้อมยื่นการ์ดที่ช็อกโกแลตให้มาเพื่อยืนยันตัวตนให้กับ รปภ.วัยกลางคนนำไปตรวจสอบกับรีเซปชัน สักพักก็กลับมาและบอกให้เขารออยู่ที่นี่ก่อนจะมีคนมาพาไป
ต้นคูนพอถูกบอกให้รอก็เชื่อฟังอย่างดี ยืนไม่นานก็มีชายตัวโตใส่สูทสีเข้ม หน้าตาเองก็เข้มเช่นกัน จนชั่วครู่หนึ่งต้นคูนแอบคิดว่าเป็นมาเฟียที่ไหน
"พนักงานทำความสะอาดใช่ไหม" อีกฝ่ายถามกดเสียงต่ำ ตอนนี้ต้นคูนรู้สึกเหมือนตัวเล็กลงเรื่อยๆ สรุปงานนี้มันทำความสะอาดแน่ไหมเนี่ย แอบคิดในใจแม้ภายนอกจะยิ้มรับและตอบกลับเสียงร่าเริง
"ครับ ผมต้นคูนที่จะมาทำความสะอาดคอนโดวันนี้ครับ ไม่แน่ใจว่าคุณช็อกได้แจ้งไว้..."
"ไม่ต้องพูดเยอะ ตามมา" เอ้า แล้วจะถามทำไมวะ ต้นคูนชักสีหน้าในใจ พลางเดินตามอีกฝ่ายไปจนถึงลิฟต์
"จำชั้นและเลขห้องไว้ล่ะ คราวหน้าต้องมาเอง" ชายชุดสูทออกคำสั่ง ต้นคูนพยักหน้ารับ
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกก็เป็นทางเดินทอดยาวไม่ไกล ที่สุดอีกฝั่งเป็นประตูบานหนึ่ง ต้นคูนเดินออกมาข้างนอกมองทางเดินตาปริบๆ ก่อนจะหันไปเห็นคนที่พามายังอยู่ในลิฟต์ อีกฝ่ายเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
"ใช้คีย์การ์ดนั่นเปิดประตูแล้วเข้าไปทำหน้าที่ของนาย เจ้านั่นมันคงบอกอะไรที่ควรรู้หมดแล้วใช่ไหม งั้นฉันไปล่ะ" คีย์การ์ดสีทองถูกโดนออกมาจากลิฟต์ก่อนที่ประตูจะปิดลง ต้นคูนไม่ทันได้ตั้งตัว ได้แต่อุทานแล้วเข้าไปรับการ์ดแข็งใบนั้นมาไว้ในมือ
"อะไรวะเนี่ย..." ร่างสูงสับสน เริ่มรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าจะตัดสินใจผิดเสียแล้ว ทว่าในเมื่อมาแล้วต้นคูนจึงฮึดสู้เดินไปยังประตูและใช้แผ่นสีทองเปิดมัน
คลิก!
ประตูเปิดออกเมื่อปลดล็อกกลไก ต้นคูนแง้มออกเพื่อสำรวจสายใน ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปแต่ยังไม่ถึงครึ่งก้าวก็ถูกผลักออกมาจนต้นคูนล้มก้นกระแทกพื้นร้องโอดโอย พอเงยหน้าขึ้นก็พบชายหนุ่มหน้าใบหน้าคมคาย หางตาชี้ทำให้ดูดุดัน จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวแบบคนมีสุขภาพ มัดกล้ามที่โผล่พ้นชุดคลุมอาบน้ำก็บ่งบอกได้แล้วว่าชายตรงหน้าดูแลร่างกายตนเองดีแค่ไหน
สายตาเย็นชาถูกส่งมา อีกทั้งยังมองกดต่ำจึงดูน่ากลัวมากขึ้นในสายตาของต้นคูน ผมสีน้ำตาลสว่างนั่นไม่ได้ทำให้ดูอ่อนโยนขึ้นเลย ทำให้เขารอบกลืนน้ำลายและพยายามฉีกยิ้มเอ่ยทักทาย
"เอ๊ย สวัสดีครับ ผมเป็นคนทำความสะอาด--"
"ฉันไม่ต้องการ" สิ้นเสียงที่พูดแทรกประตูก็ถูกปิดลงทันที ต้นคูนได้แต่มองอึ้งอยู่แบบนั้น
ตอนนี้เขาเหมือนอยู่บนอวกาศเคว้งคว้างไร้ทางไป จนกระทั่งเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์เรียกสติ ต้นคูนหยิบขึ้นมาดูด้วยอาการเหม่อลอย ทว่าข้อความที่ปรากฏบนจอทำเอาชายหนุ่มหน้าซีด
หค : เฮ้ย คงไม่ได้ลืมนัดใช่ไหม
หค : ถ้าสิ้นเดือนยังเล่นตัวอีก ต่อให้บอสเอ็นดูมึงมากแค่ไหนเขาก็เบื่อได้
หค : อย่าให้ต้องไปตามถึงบ้าน
เพียงเท่านั้นต้นคูนก็ตั้งสติได้ควานหาคีย์การ์ดจะเปิดประตูเข้าไปอีกครั้ง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามันตกอยู่ด้านในตอนตนถูกผลักออกมา จึงเปลี่ยนไปเคาะประตูห้องแทน
"เอ่อ คุณครับ ผมเป็นพนักงานทำความสะอาดจริงๆ นะ ออกมาคุยกันก่อนได้ไหมครับ"
"...." ไม่มีเสียงจากในห้อง ต้นคูนจึงตะโกนอีก
"คุณครับผมรับงานมาแล้ว ขอผมทำงานเถอะนะครับ ถ้าทำแล้วไม่ชอบค่อยไล่ผมออกก็ได้นี่นา แต่ผมยังไม่ได้แสดงฝีมือเลยนะ ผมอยากทำงานจริงๆ นะครับ ให้ผมทำเถอะน้า ผมทำความสะอาดเก่งนะ ปัดกวาดเช็ดถู เคลือบเงา ลงแวกซ์ ซ่อมตู้เย็น ต่อสายไฟ ขัดส้วม ผมทำมาหมดแล้ว เชื่อมือผมเถอะนะ ผมทำอาหารได้ด้วย คุณไม่ออกมาคุยกันก่อนเหรอ"
"..." ยังไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝั่งประตู ต้นคูนเริ่มเครียดและหงุดหงิดเล็กน้อย จึงตะโกนและทุบประตูเสียงดังด้วยแรงอารมณ์
"ไม่ชอบอะไรก็บอกกันสิครับมาปิดประตูใส่อย่างนี้ได้ไง!"
ทว่าในตอนนั้นเองที่ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเจ้าของห้องในสภาพชุดคลุมอาบน้ำเช่นเดิม สายตาดุดันที่ถูกส่งมาทำเอาต้นคูนต้องเงียบปากทำตัวลีบ รู้สึกตัวแล้วว่าเมื่อกี้ตนแอบใส่อารมณ์มากไปหน่อย
"นายอยากทำงานนี้เหรอ" อคิน ชายหนุ่มเจ้าของคอนโดเอ่ยเสียงนิ่งมองชายที่ตัวเตี้ยกว่าเกือบศอกด้วยสายตาเย็นชา
ต้นคูนไม่ได้พูดตอบแค่พยักหน้ารับ ไม่รู้ทำไมเขาถึงนึกถึงคำพูดของช็อกเมื่อวานที่บอกให้ทำตัวว่าง่ายเข้าไว้
"อยากจะทำงานให้เสร็จเพราะรับงานมาแล้วถูกต้องไหม" อคินถามอีก ต้นคูนพยักหน้าทำตาใส ราวกับคนที่ตะโกนโหวกเหวกก่อนหน้านี้ไม่ใช่ตน อคินมองท่าทางนั้นนิ่งๆ เขาเงียบไปครู่หนึ่งซึ่งต้นคูนก็รอฟังอีกฝ่ายจนแทบกลั้นหายใจ
"ฉันจะให้นายทำงานของนาย แต่...ห้ามกลับจนกว่าฉันจะบอกให้กลับ"
"อะไรนะ...ครับ ได้ครับ" ต้นคูนกำลังเอ่ยปากท้วงทว่าสายตาคมที่ทิ่มแทงก็ทำเขาต้องเปลี่ยนใจ
"ดี" ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าห้องไป โดยมีต้นคูนเดินตามไปราวกับลูกเป็ด ท่าทางสงบเสงี่ยมเรียบร้อย แต่ในใจแทบจะร้องเพลงฉลองที่สามารถเข้ามาทำงานได้
ลังจากนี้ก็แค่ต้องทำให้ดีเพื่อให้ไอ้หมอนั่นจ้างต่อก็พอ!
คอนโดของอคินกว้างขวางเพราะเป็นของชายหนุ่มทั้งชั้น เมื่อเข้ามาจะพบห้องรับแขก มีชุดโซฟาอยู่กลางห้อง ถัดไปไม่ไกลเป็นกระจกสูงจรดเพดานมองเห็นวิวด้านนอกได้อย่างชัดเจน มองไปฝั่งขวาจะเห็นเคาน์เตอร์ด้านในเป็นโซนครัวครบชุด ตกแต่งเรียบหรู ทว่าในสายตาของต้นคูนมันดูเป็นห้องโล่งๆ ไม่ค่อยมีชีวิตชีวานัก
"อ๊ะ อะ..."
ต้นคูนชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงครางปริศนา ฉับพลันสายตานักสำรวจก็มองไปต้นทางเสียงโดยอัตโนมัติ ประตูของห้องฝั่งซ้ายเปิดออกครึ่งบานเผยให้เห็นร่างของชายคนหนึ่งกำลังควบขี่ขยับสะโพกเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวที่นอนบิดกายครวญครางอยู่ใต้ร่าง
ต้นคูนตัวชาวาบร่างกายเหมือนถูกแช่แข็ง ไม่คิดว่าตนจะเข้ามาเจอหนังสดบนคอนโดในห้องชุดสุดหรูหรามาก่อน ทว่ามองได้ไม่นานก็ถูกร่างสูงใหญ่ของอคินมาบดบัง ทำให้ต้นคูนได้สติ
"ฉันให้นายมาทำงาน ไม่ใช่มายืนมอง" อคินพูดขณะที่ยืนอยู่ที่หน้าห้องนอนของตนเองโดยหันหลังให้ต้นคูน ชายผมสีอ่อนปลดปมของชุดคลุมสีเทาออกจากกันอย่างใจเย็น
"เอ๊ย ครับ" ต้นคูนเลิ่กลั่กมองซ้ายขวาทำเป็นหาห้องเก็บอุปกรณ์ เมื่อเห็นสังเกตเห็นบานประตูเล็กๆ ใกล้กับเคาน์เตอร์ครัวก็จะเดินเข้าไป ทว่าเพราะความอยากรู้อยากเห็นส่วนตัวจึงแอบเหลือบไปมองฝั่งห้องนอนอีกครั้ง
ต้นคูนตาโตเป็นไข่ห่านเมื่อเห็นอคินในร่างเปลือยเปล่าขึ้นไปคร่อมทับชายคนนั้นก่อนที่ประตูห้องนอนจะปิดสนิท หลังจากนั้นไม่นานก็เกิดเสียงครางของชายหญิงจะผสมปนเปกันไป
"เอ๊ย แรงอีกครับ ลึกจัง"
"เอ๊ย อ๊ะ ฮ่ะ จะเสร็จแล้วค่ะ ขออีกแรงๆ เลย อ๊า"
ชายหนุ่มหน้าแดงเถือกเมื่อได้ยินบทรักของทั้งสามคนเล็ดลอดออกมาจากห้องเป็นระยะ เขาได้แต่กลืนน้ำลายและตั้งสติคว้าจับไม้ปัดฝุ่น เพื่อเริ่มทำความสะอาด แต่พอจะตั้งสติได้ต้นคูนก็มักจะถูกเสียงครางสยิวทำให้สติแตกแทบทุกครึ่งชั่วโมง
"ฮ๊าาา เร็วเกินไปแล้ว"
เอ๊ย ไอ้คูน! อย่าไปคิดมากสิวะ เหมือนฟังเพลงนั่นแหละ
คิดปลอบตัวเองเรียบร้อยก็เริ่มรวมสมาธิทำงานอีกครั้ง ระยะเวลาผ่านไปเกือบ 5 ชั่วโมง ต้นคูนที่ขัดห้องน้ำเสร็จแล้วจึงเดินออกมาในสภาพตัวเปียกเพราะเผลอลื่นตอนทำความสะอาด โชคดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมากมาย ก่อนจะสังเกตได้ว่าภายในห้องนอนนั่นเงียบลงไปแล้ว หลังจากได้ยินเสียงกิจกรรมมาราธอนตลอด 4 ชั่วโมงที่ผ่านมา ชายหนุ่มลอบถอนหายใจรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก
"ฉันนึกว่านายตายในห้องน้ำไปแล้ว"
"เฮือก!" เพราะเสียงที่พูดขึ้นมาอย่างกะทันหันของอคินทำเอาต้นคูนสะดุ้งโหยงหายใจผิดจังหวะ ยิ่งเห็นอีกฝ่ายกำลังยืนถือแก้วน้ำเปล่าด้วยสภาพเปลือยก็ยิ่งตกใจเผลอถอยหลังชิดกำแพง
อคินมองท่าทางนั่นก่อนจะวางแก้วน้ำลงเคาน์เตอร์ และเดินเข้าไปหาต้นคูน ชายหนุ่มตัวเล็กกว่ายิ่งทำตัวลีบเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาใกล้จนเห็นเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายตามขมับและแผงอกแน่นของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
ต้นคูนหันหน้าหนีพยายามทำใจสงบๆ ทว่าพอก้มหน้าก็เจอเข้ากับวัตถุขนาดใหญ่ปริศนาที่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนถูกใช้งานอย่างเต็มที่ตรงหว่างขาของอคินจึงรีบเงยหน้าขึ้นทันที แต่ดูเหมือนจะพลาดแล้วเพราะต้นคูนสบตาเข้ากับอคินที่มองอยู่พอดี
ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรต่อกัน ราวกับอคินต้องการสำรวจร่างเล็กเขากวาดตามองจนทั่วใบหน้าอีกฝ่ายจนพอใจจึงเอ่ยเสียงเสียงทุ้ม
"เสร็จแล้วเหรอ" ต้นคูนตาลายไม่รู้ว่าอคินหมายถึงอะไรกันแน่ อาจจะหมายถึงเรื่องทำความสะอาด จึงได้พยักหน้าเบาและตอบกลับ
"สะ เสร็จแล้วครับ"
ทว่าสิ่งที่อีกฝ่ายตอบกลับมาทำเอาต้นคูนหน้าแดงก่ำ
"อืม ฉันก็เสร็จเหมือนกัน"
อะไร หมายถึงอะไรวะ ที่เสร็จน่ะ หมายถึงอะไร!
"คะ ครั๊บ" ต้นคูนทำตัวไม่ถูกได้แต่ตอบกลับเสียงเล็กจนเพี้ยน
อคินชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินก่อนจะหัวเราะเบาๆ สายตาดุดันดูเปลี่ยนไปเมื่อมองไปยังต้นคูน เขายิ้มมุมปากและออก เดินไปยังห้องน้ำที่ต้นคูนออกมา
"ฉันจะใช้ห้องน้ำนี่ ในห้องนอนมันเสีย ระหว่างนี้ฝากตามช่างด้วยล่ะ" อคินออกคำสั่งก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
ต้นคูนไถลตัวนั่งกับพื้นด้วยความอ่อนแรง มือกร้านที่กำผ้าเช็ดมือไว้แน่นสั่นเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มเจอสถานการณ์แบบนี้ทำเอารับมือไม่ถูกไปต่อไม่ได้กันเลยทีเดียว ยิ่งคำพูดนั่นที่ราวกับต้องการจะแกล้งตนให้อับอาย ซึ่งดูจะสำเร็จ ต้นคูนจึงได้แต่โอดครวญในใจ
โรคจิตนี่นา ไอ้หมอนี่มันโรคจิตชัดๆ คุณช็อกไม่เห็นบอกเลยว่าเจ้านายชอบโชว์ขนาดนี้! คิดว่าใหญ่หน่อยแล้วจะอวดใครก็ได้เหรอวะ เดี๋ยวรอมีเงินก่อนเถอะ! จะทำให้ใหญ่กว่ามาฟาดหน้าแม่งเลย!
