น้ำหยดลงหินทุกวัน หินบอกรำคาญ แต่ถามว่าจะหยุดไหม ก็...ไม่จ้ะ! //ฉันก็รักของฉันเข้าใจบ้างไหม~~
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
น้ำหยดลงหินทุกวัน หินบอกรำคาญ แต่ถามว่าจะหยุดไหม ก็...ไม่จ้ะ! //ฉันก็รักของฉันเข้าใจบ้างไหม~~
ผู้แต่ง
Pam18
เรื่องย่อ
#สวัสดีค่ะเตย์
รักเขามาตั้งแต่มัธยม ตอนแรกก็กะจะปล่อยไปเฉย ๆ นั่นแหละ แต่หัวใจเจ้าเอยดันทนไม่ไหวเอาเสียเลย
"งั้นขอจีบนะคะ"
และไม่ว่าสุดท้ายผลจะออกมาเป็นยังไงเราก็จะยังรักเธอเสมอ
//ฝากเอ็นดูเอ็นใจยัยกุ๋งกิ๋งด้วยนะฮะ กิ๋งมันสู้ กิ๋งมันเก่ง มาช่วยลุ้นไม่ให้กิ๋งมันอกหักไปพร้อม ๆ กันเด้อพี่น้อง//
เริ่มต้นสารภาพรัก
บรรยากาศอย่างกับอยู่ในซีรีส์เกาหลี ท้องฟ้าสีครามปนสีส้มสวยตามแบบฉบับพระอาทิตย์ที่ใกล้จะตกดิน ลมพัดเย็นสบาย ใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้น โดยมีคนสองคนยืนมองหน้ากัน
หัวใจของฉันเต้นรัวด้วยความกลัวปนตื่นเต้น ต้องขอบคุณเขาที่สละเวลามายืนอยู่ตรงนี้
"เอ่อ... หวัดดีเตย์ เราชื่อกุ๋งกิ๋งนะ เราสองคนเคยเรียนโรงเดียวกัน เธออยู่ห้องหนึ่งส่วนเราอยู่ห้องสี่"
หัวใจเต้นแรงเกินไปแล้ว รู้ไหมว่าการสารภาพรักมันต้องใช้ความกล้ามากขนาดไหน สุ่มเสี่ยงที่จะอกหักเป็นอย่างมาก แต่ใครสนกันล่ะ! ถ้าไม่เริ่มเดินหน้าตอนนี้ก็ไม่รู้จะเดินหน้าตอนไหน
"เราแอบรักเธอมาสี่ปีแล้ว และเรารู้ว่าเธอจะปฏิเสธเรา แต่ก่อนจะพูดคำนั้นช่วยให้โอกาสเราก่อนได้ไหมคะ"
ปกติเขาไม่ใช่คนเย็นชาแบบนี้ เวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนก็จะยิ้มง่ายแต่ไม่บ่อย คุยน้อยแต่คุยนะ ดูเป็นมิตรกว่าตอนนี้เสียอีก
ซึ่งเข้าใจได้แหละเพราะฉันไม่ใช่คนแรกที่สารภาพรักกับเขา ชีวิตนี้พ่อยอดดวงใจคงผ่านการถูกสารภาพรักมานับครั้งไม่ถ้วน ด้วยความหน้าตาดีและฐานะที่มีมากกว่าคนอื่น
"ขอจีบได้ไหมคะ เราขอจีบเธอนะ จริง ๆ เลย เราจริงจังกับเธอมาก ถ้าเธอให้โอกาสรับรองไม่ผิดหวัง"
เตย์ยังคงยืนนิ่งไม่พูดอะไรออกมาสักคำ นี่คงจะเป็นวิธีปฏิเสธคนของเขาหรือเปล่า
"ไม่ตอบ... แสดงว่าอนุญาต ถ้างั้นเจอกันพรุ่งนี้นะคะ เย็นแล้วกลับบ้านเถอะ ขอบคุณที่สละเวลามาฟัง"
ฉันฉีกยิ้มดีใจพร้อมกับโบกมือลาอีกฝ่าย จากนั้นก็วิ่งจู๊ดจากมาด้วยความตื่นเต้น พอถึงรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจที่จอดอยู่หน้าคณะวิศวะแข้งขาก็อ่อนแรงทันที
ทิ้งตัวนั่งลงบนขอบฟุตบาท หอบหายใจพลางตบแก้มตัวเองเพื่อเรียกสติ เลือดสูบฉีดร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
"สารภาพไปแล้ว... ฮะ ฮะ ฉันสารภาพออกไปแล้ว"
แม้จะเตรียมตัวเตรียมใจในการถูกปฏิเสธแต่ก็อดกลัวไม่ได้ ดีที่เขาไม่พูดออกมาฉันเลยมีโอกาสพูดเองเออเองรวบรัดทุกอย่างซะเลย
เฮ้อ~ ยังไปต่อได้อยู่
เย็นมากแล้วกลับบ้านไปตั้งหลักก่อนดีกว่า ป่านนี้ป๋ากับหม่าม้าคงตั้งร้านเสร็จแล้ว รีบกลับไปช่วยงาน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีว่าจะจีบเขายังไงดี
>>>>>>