น้ำหยดลงหินทุกวัน หินบอกรำคาญ แต่ถามว่าจะหยุดไหม ก็...ไม่จ้ะ! //ฉันก็รักของฉันเข้าใจบ้างไหม~~
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Hello My lovely | รักนี้ขอจีบนะคะ
น้ำหยดลงหินทุกวัน หินบอกรำคาญ แต่ถามว่าจะหยุดไหม ก็...ไม่จ้ะ! //ฉันก็รักของฉันเข้าใจบ้างไหม~~
เดทที่แปลว่าสู้ชีวิต (1)
สองสามวันมานี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองห่างไกลจากเขายังไงก็ไม่รู้
เพราะตั้งแต่จันทร์เจ้ากลับมาทุกอย่างดูจะคึกคักโดยเฉพาะในโลกโซเชียลที่ทุกคนต่างก็พากันทั้งอวยทั้งเชียร์
งานโปรโมทของทางมหา'ลัยที่ควรจะเป็นหน้าที่ของดาวเดือนปีนี้ก็ถูกเธอปาดหน้าแถมยังลากเตย์ที่ไม่อยากทำไปร่วมด้วย
ฉันที่ได้เจอเขาน้อยอยู่แล้วก็ยิ่งน้อยลงไปอีก เฮ้อ~ ทำไมถึงเป็นแบบนี้กันนะ เขาที่เก่งเรื่องปฏิเสธออกปานนั้นทำไมถึงยอมง่าย ๆ
เห็นแบบนี้ฉันก็เครียดเหมือนกันนะคะ กลัวใจของเขา... แต่ก็อย่างที่เห็นฉันทำอะไรไม่ได้เลย
เช้านี้ทำสปาเก็ตตี้เบคอนผัดพริกแห้ง สลัด แล้วก็ซุปข้าวโพด จัดลงกล่องเตรียมออกจากบ้าน อ้อ! อาทิตย์หน้าพี่ชายของฉันจะมา เห็นว่าอยากจะเปิดตลาดสำหรับจำหน่ายผลไม้โดยเฉพาะ
ฉันว่าก็ดีนะ ถึงเราจะกระจายส่งขายทั้งในและนอกประเทศแทบไม่พออยู่แล้วก็ต้องนึกถึงอนาคตขยายลู่ทางทำกินเพิ่มอีก ในส่วนนี้ป๋ากับพี่ชายเก่งอยู่แล้ว
แน่นอนว่าตัวของฉันเองก็ต้องพยายามด้วยเช่นกัน ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน ตลอดจนเรื่องความรักที่ยังคงอีกแสนยาวไกล
สู้เขาสิวะอีหญิง!
ทำได้ไหม?
เราทำได้!
ได้ไหม?
ทำได้!!
(ขออภัยในความบ้าบอ //ไหว้ย่อ)
เลี้ยวรถมอเตอร์ไซค์ฮ่างคันโก้เข้ามาจอดรอเขาผู้เป็นดั่งดวงใจยังที่เดิมที่คุ้นเคย ใครผ่านไปมาจำหน้าฉันได้หมดแล้วตอนนี้
ตอนเช้าเป็นเวลาเดียวที่จะได้เจอแล้วก็พูดคุยให้หัวใจกระชุ่มกระชวย
"เฮ้ย! หวัดดียัยผมหยิกผู้น่ารัก"
เจ้าบ้านั่นแวะเวียนมาอีกแล้ว
"ว้าวุ่นเลยสิทีนี้ ตัวจริงเขากลับมาแล้วน่ะ" แวะมาทับถมกันแหละ
"ไม่เห็นจะว้าวุ่นตรงไหน สบาย ๆ ย่ะ!"
"ตัดใจคือทางออกที่ดีที่สุดเชื่อผมดิ เธอสู้อีกฝ่ายไม่ไหวหรอก"
"แล้วมันโกงการอะไรของนายมิทราบ"
เดี๋ยวแม่จะวีนแล้วนะ มาทำให้เสียอารมณ์ตั้งแต่เช้า
"ก็แค่หวังดี...ไม่อยากให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ เตย์ ทมโภลี ไม่มีทางสนใจคนหน้าตาบ้าน ๆ อย่างเธอหรอก ต้องระดับเดียวกันเท่านั้น"
เฮอออ หมดคำจะพูดเลย ทำไมฟังแล้วเหมือนดูถูกกันเป็นนัยน์ ๆ วะ เตย์น่ะไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกย่ะ! เขาแค่ยังไม่พร้อมที่จะรักใครต่างหาก
"เอาเป็นว่าไม่ตัดใจ แล้วใด ๆ คือขอร้องเลยว่าอย่ามายุ่งเรื่องของเราจะดีกว่า เราไม่ใช่คนรักษามารยาทขนาดนั้น"
ว่าคนอื่นหน้าตาบ้าน ๆ บ้างล่ะ ต้องระดับเดียวกันบ้างล่ะ กุ๋งกิ๋งคนนี้เป็นถึงลูกสาวของเสี่ยโกศลผู้ที่รวยที่สุดในจังหวัดระยองเลยนะ
ฉันเบะปากใส่ก่อนจะเลิกสนใจคนตรงหน้า เป็นใครเอ่ยมาพูดนั่นพูดนี่อยู่ได้ ทำเอาอีกคนหน้าเหวอไปเลย เกาหัวแกรก ๆ เดินจากไป
เรามารอตรงเวลา เขาเองก็มาเรียนตรงเวลาเช่นกัน รถสปอร์ตสีดำเลี้ยวเข้ามา ฉันฉีกยิ้มพลางโบกมือไปมาด้วยหวังว่าเขาจะเห็น
พอรถจอดเข้าซองเรียบร้อยฉันก็รีบวิ่งไปหาอย่างเช่นทุกที บริการเปิดประตูให้พลางผายมือเชื้อเชิญ
"สวัสดีค่ะเตย์" พร้อมเอ่ยทักทายเสียงใส
เหมือนคุยกับกำแพงอะค่ะ กำลังใจเดียวช่างเย็นชาจนน่าเศร้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนคิดบวกป่านนี้ร้องไห้ไปแล้ว
"ตอนบ่ายเราว๊างว่าง ขอมาหาอีกได้ไหม" หมายถึงกินข้าวกลางวัน แล้วหลังจากนั้นก็ขอตามติดไปด้วยเพราะรู้ว่าบ่ายนี้เขาไม่มีเรียน
"ทำงาน" เขาตอบสั้น ๆ
"ขอไปด้วยไม่ได้เหรอ เห็นแบบนี้เราช่วยได้หลายอย่างนะ ...แค่อยากอยู่ด้วยบ้างเท่านั้นเอง"
ประโยคหลังบอกเสียงเบาอย่างไม่มั่นใจ ขอตัวติดกันสักหนึ่งวันก็ยังดี
"อะ อ๋าาาา ช่างเถอะ ๆ คิดซะว่าไม่ได้ยินก็แล้วกันเนอะ เอานี่ข้างในเป็นสปาเก็ตตี้นะคะ"
ความเงียบเป็นคำตอบชั้นดี เราไม่ดันทุรังให้เขารำคาญใจหรอก
"ต้องไปหลายที่" เขาว่าพลางรับถุงอาหารไปถือไว้ ฉันเลยพยักหน้าเข้าใจ
"แฮ่~ งั้นเราไปแล้วนะคะ ขอให้วันนี้เป็นวะ...!"
"เที่ยงตรงมารอที่นี่แล้วกันถ้างั้น"
พูดยังไม่ทันจบประโยคเขาก็สวนขึ้นมาเสียก่อน เป็นการนัดหมายหรืออนุญาตให้ฉันไปด้วยได้!
กรี๊ดดดดดดด
สวรรค์จ๋า ขอบคุณนะจ๊ะ
จู๊บบบบบ
ฉีกยิ้มกว้างอย่างห้ามไม่อยู่ ใจจริงอยากกระโดดกอดให้รู้แล้วรู้รอดแต่มันจะดูฉวยโอกาสเกินไป
"เย่!!! พูดแล้วห้ามคืนคำนะ" กระโดดดึ๋งดั๋งไม่หยุด
"อืม ไปได้แล้ว"
"จ้าาาา งั้นตอนเที่ยงเจอกันน้าาาา จุ๊บ ๆ รักเตย์ที่สุดเล้ยยยย"
นาทีนี้ใครเขาอายกัน ตะโกนให้โลกรู้ไปเลยว่ารักมาก มีความสุขจนเก็บอาการเอาไว้ไม่ไหว กระโดดเด้งกลับไปที่รถ และมิวายหันไปโบกมือพลางส่งจูบให้อีกฝ่าย
การกระทำของฉันทำเอาเขาส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนหันหลังเดินเข้าไปในตึก ถึงอย่างนั้นฉันก็มีความสุขอยู่ดี
ห้องแชท 'แก๊ง 5 หน่อขอใจเธอแลกเบอรโทร' (ชื่อห้องเปลี่ยนทุกอาทิตย์แล้วแต่ว่าใครจะคิดได้)
กุ๋งกิ๋งรักเตย์มาก : ปุกาศ ๆ
กุ๋งกิ๋งรักเตย์มาก : บ่ายนี้เราได้ไปกับเขาด้วยล่ะ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะอนุญาตให้ตามติด กรี๊ดดดดดด
กุ๋งกิ๋งรักเตย์มาก : //สติกเกอร์หมีลงไปนอนดีดดิ้นที่พื้น
สามหวาดดีจ้า : ไปทำอีท่าไหนล่ะนั่น
ดาวลูกไก่ : ในที่สุด!
น้ำเงี้ยวอร่อย : ทำถึง! ไม่เสียเปล่าที่ทำข้าวไปให้ทุกวัน
สีพาสเทล : โอกาสมาแล้วกิ๋ง
กุ๋งกิ๋งรักเตย์มาก : ตื่นเต้นมากเลยทำไงดี ครั้งแรกกกกก
ดาวลูกไก่ : แกทำได้ดีอยู่แล้ว
น้ำเงี้ยวอร่อย : เรียกเดทได้ป่ะ
สามหวาดดีจ้า : แกมีเงินพอเลี้ยงเขาไหมเนี่ย ให้เราโอนให้ไหม
กุ๋งกิ๋งรักเตย์มาก : เอางั้นเลยเหรอเงี้ยว มันจะดูคิดเองเออเองเกินไปอะดิ ส่วนสามแกอย่าโอนเงินมาเชียวนะ!
น้ำเงี้ยวอร่อย : เดทค่ะ ไปด้วยกันสำหรับฉันมันคือเดทแล้ว จบ!
สามหวาดดีจ้า : โอนแล้วนะ //แนบสลิปการโอนเงินจำนวนหนึ่งหมื่น
กุ๋งกิ๋งรักเตย์มาก : ไอสามมมมม บอกว่าอย่าโอนมาไง
สามหวาดดีจ้า : ห้ามโอนคืนมานะ ให้เลยไม่ต้องใช้คืน จบ! ไม่คุยกับไอกิ๋งแล้ว
กุ๋งกิ๋งรักเตย์มาก : เง้อออ เป็นงั้นไป สามมม ไอสามมมม
สีพาสเทล : OMG!! สามมันใจป้ำไม่เปลี่ยน อยากได้บ้างอ่าาาา
สามหวาดดีจ้า : เอาไปกินหนม //แนบสลิปการโอนเงินให้พาสเทลจำนวนหนึ่งพัน
สีพาสเทล : ขอบคุณค้าบป๋าาาา
สีพาสเทล : //สติกเกอร์หมีไหว้ย่อ
ดาวลูกไก่ : แกฟอกเงินเปล่าเนี่ยสาม โอนเป็นว่าเล่น
สามหวาดดีจ้า : //แนบสลิปการโอนเงินให้ลูกเจี๊ยบจำนวนหนึ่งพัน
สามหวาดดีจ้า : คนมันรวยช่วยไม่ได้
ดาวลูกไก่ : เฮอ~ จ้ายัยคนรวย เราจะเอาไปเลี้ยงขนมเด็กแถวบ้าน
น้ำเงี้ยวอร่อย : อ๊าาาา แล้วทำไมมีแค่ฉันคนเดียวที่ไม่ได้กับเขาล่ะเนี้ย!
สามหวาดดีจ้า : โอนแล้วนี่ไง //แนบสลิปการโอนเงินจำนวนหนึ่งพัน
น้ำเงียวอร่อย : เยส! ขอบใจจ้า
ฉันมองหน้าแชทแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ แม่สาวดาวนักเปย์แจกเงินเป็นว่าเล่น ไอ้หนึ่งหมื่นที่โอนมาถามว่าจะใช้ไหม...
ใช้สิจ๊ะ! ด้วยเงินจำนวนนี้แม้จะน้อยมากเมื่อเทียบกับ
ที่เขามีแต่ก็สามารถเปย์เขาในเรื่องอาหารกินได้
ไม่รู้ว่าเขาจะไปทำอะไรบ้างในช่วงบ่ายนี้ เราจึงต้องพร้อมสแตนบายอยู่เสมอ
ตื่นเต้นจนไม่เป็นอันทำอะไรเลยเนี่ย...
---50%---