น้ำหยดลงหินทุกวัน หินบอกรำคาญ แต่ถามว่าจะหยุดไหม ก็...ไม่จ้ะ! //ฉันก็รักของฉันเข้าใจบ้างไหม~~
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใช่แน่ ศัตรูหัวใจของแทร่!! (1)
เรื่องของความรักเอาแน่เอานอนไม่ได้ ทางที่ดีอย่าไปเร่งรัดเลยจะดีกว่า
หัวใจกระชุ่มกระชวยพูดไปจะหาว่าอวดหรืออะไรอีก คุณผู้ชมก็เห็นแล้วนะว่าทุกอย่าง มัน! เป็น! ไป! ได้!
เมื่อวานบอกตามตรงว่าโคตรมีความสุข ไม่กินไม่นอนยังมีแรงเหลือทำอย่างอื่น เป็นยาชูกำลังชั้นดี ยี่ห้อแพง ๆ ยังสู้ไม่ได้
เช้านี้เมนูแสนอร่อยขอยกให้กับข้าวผัดมันกุ้งพร้อมกุ้งตัวโต ๆ สิบตัวจุก ๆ ไปเลย แล้วก็ไข่ตุ๋นรวมทะเล กินแกล้มกับผักสดนิดหน่อยพอแก้เลี่ยนกรุบกริบ เสร็จก็ตักลงกล่องและจัดใส่ถุง
ตรวจเช็คความเรียบร้อยทุกอย่างภายในบ้านรวมถึงตัวเอง วันนี้ใส่ชุดนักศึกษาทฤษฎีฉ่ำหวังว่าจะอยู่รอดปลอดภัยโดยไม่ง่วงนอน
เอาล่ะ! ออกจากบ้านได้
ขณะรอพ่อยอดรักยอดดวงใจหม่าม้าส่งไลน์มาบอกว่ากำลังเดินทางกลับ ได้ผลไม้จากสวนมาเยอะมาก ส่งรูปมาให้ถึงกับตาโต ขนมาขนาดนี้กินได้เป็นเดือน
เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาทุเรียนกับมังคุดมาให้เขาด้วยดีกว่า ผลไม้จากสวนของป๋าการันตีเรื่องความอร่อย ไม่งั้นส่งออกไม่ได้หรอก
นับถือตรงที่เขาตรงเวลาเสมอ รอไม่นานก็เลี้ยวรถคันหรูเข้ามา อยากทราบเหลือเกินว่ามีโชว์รูมรถเป็นตัวเองหรือเปล่า รถแทบไม่ซ้ำกันเลยให้ตาย มีกี่สิบกี่ร้อยคันคะเนี่ยพ่อคนรวยของเจ้
พอจอดรถเข้าซองเรียบร้อยฉันรีบเดินถือถุงอาหารไปหา ขณะที่เขาลงมาจากรถพอดี
"สวัสดีค่ะเตย์" เอ่ยทักทายด้วยประโยคเดิม ๆ พร้อมรอยยิ้มสดใส หัวใจพองโตเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เห็นใบหน้าหล่อเหล่านี้
"นี่! เห็นอะไรไหม เราใส่กำไลที่เธอทำให้มาด้วยน้าาาา น่ารักมากเลยดูสิ" ยกแขนให้เขาดูว่าที่ข้อมือข้างซ้ายของฉันประดับด้วยกำไลลูกปัดหลากสีสันห้อยด้วยจี้รูปดอกเดซี่ที่เขาเป็นคนทำให้
"เหมาะกับเธอดี" เขาเอ่ยพลางมองกำไลที่ตัวเองทำ
"ใช่ไหมล่ะ เอานี่ค่ะ อาหารแสนอร่อยเหมือนทุกที" ยื่นถุงให้
"ขอบใจ" เขาบอก
"เตย์!!"
!
"ว่าแล้วว่าต้องมาเวลานี้ อ้าว! หวัดดีกุ๋งกิ๋ง"
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ ๆ จันทร์เจ้าแม่ดาวมหา'ลัยก็โผล่มา ไม่ได้สังเกตด้วยว่าชีมาจากทางไหน มาถึงก็กระโดดกอดแขนของพ่อยอดรัก พอเห็นฉันยืนอยู่ด้วยถึงเอ่ยทักทาย
อะไรกันเนี่ย...
ร้อยวันพันปีเคยโผล่มาแบบนี้ด้วยเหรอ มาทำไม มาทำอะไร
ถึงจะมั่นใจว่าทั้งคู่ไม่คิดอะไรกันแต่บอกตามตรงว่าฉันก็แอบระแวง เพราะเธอสวยอะดิ สวยจนหวั่นใจทุกครั้งเวลาที่เจอ
"มีอะไร" เขาถามและยืนนิ่งให้เธอกอดแขนอยู่อย่างนั้น ลองเป็นฉันทำบ้างสิมีผลักไสไม่ต้องเดาเลย
แล้วหน้าอกตู้ม ๆ นั่นจะกระแซะอะไรนักหนาแม่คุณ
ลอบกลอกตาเบะปากซึ่งเขาก็เห็นนะแต่เหมือนจะยั่วอารมณ์กันมากกว่า ใช่สิ... ฉันมันคนไม่สำคัญ!
ความหวงแหนทำให้ฉันเผลออคติกับอีกฝ่าย โดยลืมไปว่าพวกเขาอาจไม่คิดอะไรกันจริง ๆ
แต่มันช่างยากเหลือเกินที่จะมองให้เป็นกลางได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ
"วันนี้ตอนเย็นมีถ่ายแบบชุดกีฬาสำหรับงานเชื่อมสัมพันธ์ที่จะถึงนี้"
ลืมไปซะสนิทเลยว่ามหา'ลัยเรามีงานกีฬาเชื่อมสัมพันธ์กับเขาด้วย กับอีกมหา'ลัยนึงที่เป็นของเอกชนเลื่องชื่อเหมือนกัน
ทั้งที่ไม่จำเป็นด้วยซ้ำ แต่ก็จัดทุกปีเพราะเจ้าของเป็นเพื่อนรักกันนั่นเอง เอาเถอะ...ก็เป็นกิจกรรมวุ่น ๆ ให้พวกนักศึกษาได้ลืมเรื่องเรียนไปชั่วขณะล่ะนะ
ตรงส่วนนี้ไม่มีคะแนนแต่เป็นการขอความร่วมมือมากกว่า แล้วพวกลูกคนรวยก็ดันพากันให้ความสำคัญอย่างหน้าประหลาดใจทีเดียว
การพบปะนักศึกษาจากอีกมหา'ลัยเป็นอะไรที่ตื่นเต้นกันน่าดู งานมีทั้งหมดเจ็ดวัน สามวันแรกจัดที่มหา'ลัยของเรา ส่วนสี่วันที่เหลือจัดอีกมหา'ลัยหนึ่ง นอกงานงานกีฬาแล้วยังมีร้านขายของมากมาย คนนอกสามารถเข้าชมได้ด้วยนะ
"แล้ว?"
"ไปเป็นนายแบบให้หน่อยสิ งานแบบนี้จะขาดหนุ่มฮอตอย่างเตย์ไปได้ยังไง"
จริง ๆ เป็นหน้าที่ของดาวเดือนปีนี้ต่างหาก ตั้งแต่กลับมาเธอก็แย่งงานเด็กพวกนั้นไปหมดเลย
"ให้คนอื่นทำไปสิ"
"แหม ก็เราสองคนเป็นตัวเรียกแขก พวกผู้ใหญ่เขาก็ขอมา ขัดได้หรอ"
ใบหน้าเรียบนิ่งเป็นเอกลักษณ์ ต่อให้ชอบหรือไม่ชอบอะไรใบหน้าก็จะประมาณนี้อยู่ตลอด หากแต่แววตามันกลับบ่งบอกทุกอย่างว่าทั้งรำคาญแล้วก็อึดอัด
ฉันควรทำอะไรสักอย่างเพื่อปกป้องเขา
"ปกติหน้าที่พวกนี้เป็นของดาวเดือนไม่ใช่เหรอ เกี่ยวอะไรกับอดีตด้วยล่ะ" ฉันพูดออกไป แน่นอนเรียกสายตาของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี
จันทร์เจ้ายกยิ้มพร้อมไล่มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
"มันเป็นเรื่องของการดึงดูดน่ะ ดาวเดือนปีนี้ได้ทำหน้าที่เดินถือป้ายในงานแล้ว ส่วนพวกโปสเตอร์โปรโมททางผู้ใหญ่อยากได้คนที่มีประสบการณ์นั่นก็คือเรากับเตย์ คนที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้อย่างเธอไม่เข้าใจหรอก"
"ไม่น่าใช่ ตอนเธอเป็นก็รับจบทุกอย่างไม่เห็นรุ่นก่อนจะมายุ่งวุ่นวายอะไร ตั้งแต่กลับมาเธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าแย่งงานเด็กพวกนั้นไปหมดเลย แล้วพวกผู้ใหญ่ที่ว่ามีกี่คนกัน"
เพราะฉันรู้น่ะว่าผู้ใหญ่ที่หล่อนว่าคือรองอธิการบดีผู้ซึ่งเป็นลุงของหล่อน ไม่สนับสนุนหลานตัวเองแล้วจะไปสนับสนุนใคร
จันทร์เจ้าที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเจอคนรู้ทันก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เช่นเดียวกับเขาที่มองจ้องมาราวกับรู้ว่าฉันกำลังช่วยเอยู่จึงดึงแขนออกจากกับกอดเกี่ยว
"อย่างที่กุ๋งกิ๋งพูด ให้เป็นหน้าที่ของพวกนั้นเถอะ แล้วผมก็ไม่ได้มีเวลามากเหมือนเมื่อก่อนแล้วด้วย"
เก่งมากค่ะพ่อนักปฏิเสธ No.1 ของฉัน
จันทร์เจ้าผู้หมดหนทางได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ หาข้ออ้างไปต่อไม่ได้ สุุดท้ายก็ก้มหน้ายอมรับก่อนจะลอบตวัดสายตาไม่พอใจส่งมาให้
แม่เจ้า...
คิดว่าจะเป็นคนดี ที่ไหนได้...
ร้ายกาจนี่หว่า
เลสิกที่ทำมาไม่ได้ช่วยให้มองคนออกเลยหรอกุ๋งกิ๋ง
"ไปนะ" เขาบอกลาฉันแล้วเดินถือถุงอาหารเข้าไปในตึก ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า สมกับเป็นทายาทตระกูลผู้ดี
"ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ด้วย" เมื่อเขาไปแล้วจันทร์เจ้าก็หันมาต่อว่าฉันทันที แม่สาวดาวนิเทศคนสวยตอนนี้จิกตาแทบจะพุ่งมากินเลือดกินเนื้อกัน
ต่างจากครั้งแรกที่เจอลิบลับ
"ทำแบบไหน เราก็แค่พูดความจริง เธอจะยัดตัวเองให้เป็นที่จับตามองตลอดเวลาไม่ได้หรอกนะ แน่นอนว่าเตย์ก็ไม่ใช่แสงไฟเคลื่อนที่เพื่อดันให้เธอเด่นดังด้วย"
"เราทำแบบนั้นตอนไหน ก็แค่งานของมหา'ลัย" หล่อนเถียงกลับ
"เธอชอบเขาใช่ไหม"
"....."
"หรือชอบที่จะได้เป็นข่าวกับเขากันแน่" เพราะฉันรู้ทันเธอเลยไม่พอใจ ใบหน้าสวยเหยเกมือสองข้างกำแน่น
"เธอเองก็อย่าสำคัญตัวผิดไปล่ะ แค่ตามจีบใช่ว่าจะสมหวัง ทำมาเป็นพูดนั่นพูดนี่"
"เราไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้"
"แบบไหน! เธอทำให้เราอับอายต่อหน้าเตย์ คิดว่าจะยังปั้นหน้าดีด้วยงั้นเหรอ"
"แล้วสรุปเธอชอบเขาไหม"
"ชอบสิ ชอบมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เราน่ะเหมาะสมกับเตย์ที่สุดส่วนเธอเทียบไม่ติด มาทีหลังก็ยอมแพ้ไปซะเถอะ"
โอ้ววว ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ขอถอนคำพูดที่ว่าเป็นคนสวยแล้วก็ใจดีอะไรนั่นทิ้งไปก็แล้วกัน
หน้ามือเป็นหลังมือ!
"อ้อ! จนก็อยู่ส่วนจน ก้มหน้าทำงานส่งตัวเองเรียนต่อไปเถอะ อย่าสะเอาะมาเทียบชั้น เตย์เขาไม่เอาเธอหรอก"
อะไรขนาดนั้นน่ะแม่คุณ ด่าเราเสร็จก็สะบัดหน้าเดินจากไป ทาสแท้เบอร์นี้เลย? ละครมากค่ะหญิง ภาพลักษณ์ตอนแรกคือจกตาแตก ยังไม่มีใครรู้นอกจากฉันใช่ไหมเนี่ย...
ป๋าจะรู้ไหมว่าลูกสาวถูกคนอื่นดูถูก ย้ำอีกทีว่ากุ๋งกิ๋งคนนี้ก็เป็นลูกคุณหนูคนนึงนะฮะ เพียงแต่ลูกคุณหนูคนนี้ถูกเลี้ยงดูแบบให้สู้ชีวิตด้วยตัวเองเท่านั้นเอง
แฮะ... แฮะ ๆ
---50%---
