"เป็นเมียฉันต้องทนได้ทุกอย่าง ไม่ใช่มาทำตัวสำออย น่ารำคาญ"

นายหัวปัฐวี - ตอนที่ 3 นายหัวปัฐวี โดย อรัญญา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,ดราม่า,รัก,พระเอกโบ้,ความรัก,นิยายวาย,ดราม่า,แต่งงาน,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

นายหัวปัฐวี

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,ดราม่า,รัก

แท็คที่เกี่ยวข้อง

พระเอกโบ้,ความรัก,นิยายวาย,ดราม่า,แต่งงาน,#BL

รายละเอียด

"เป็นเมียฉันต้องทนได้ทุกอย่าง ไม่ใช่มาทำตัวสำออย น่ารำคาญ"

ผู้แต่ง

อรัญญา

เรื่องย่อ



ทั้งพิชญาและนายหัวปัฐวีได้หมั้นหมายกันก่อนที่พิชญาจะไปเรียนต่อเมืองนอก เมื่อเรียกจบแล้ว ทางครอบครัวจึงให้แต่งงานกัน พิชญารักนายหัวปัฐวีมาตั้งนาน จนวันที่แต่งงานกันก็มีแค่พิชญาเท่านั้นที่ดีใจจนออกหน้า หัวหน้าปัฐวีกลับไม่ได้มีท่าทีดีใจแต่อย่างใด


"เลิกทำตัวน่ารำคาญซักทีได้ไหมเกื้อ นายโตแล้วนะไม่ใช่เด็ก"

"เกื้อมันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยเหรอเฮีย เพราะอะไรทำไมเฮียต้องทำกันขนาดนี้"

"ฉันไม่ได้อยากแต่งกับเธอไงเกื้อ ฉันไม่ชอบการผูกมัด"

สารบัญ

นายหัวปัฐวี-ตอนที่ 1 นายหัวปัฐวี,นายหัวปัฐวี-ตอนที่ 2 นายหัวปัฐวี,นายหัวปัฐวี-ตอนที่ 3 นายหัวปัฐวี,นายหัวปัฐวี-ตอนที่ 4 นายหัวปัฐวี

เนื้อหา

ตอนที่ 3 นายหัวปัฐวี


ปัฐวีขับรถออกมาอย่างยากลำบาก เพราะมีมือเล็กค่อยเข้ามาจับลำตัว และค่อยปลดกระดุมเสื้อเขาอยู่ตลอด


"เกื้อ…ถ้าเธออยู่ไม่นิ่ง ฉันจะไม่เตือนเธออีกแล้วนะ""


เฮียปัฐ…อึก เกื้อไม่ไหว ช่วยเกื้อด้วย"


เกื้อพยายามหักห้ามใจตัวเอง เพราะตอนนี้เขานั้นต้านไม่ไหวแล้ว ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ ความรู้สึกที่ร้อนรุ่มในกาย ต้องการจะปลดปล่อยออกมา


มือเล็กปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง และถอดกางเกงลง โดยไม่สนว่าปัฐวีนั้นจะว่าอะไรอีกไหม ร่างสูงหันมองก็ต้องตกใจที่เห็นว่าเกื้อนั้นไม่ได้มีเสื้อผ้าบนตัวแล้ว ซ้ำยังกำลังช่วยตัวเองต่อหน้าเขา


"ยัยตัวแสบ เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้"


"เฮียไม่ช่วยเกื้อ…เกื้อก็ต้องช่วยตัวเองสิ"


แม้งเอ่ย


เมื่อเห็นว่ามีโรงแรมอยู่ข้างหน้า ปัฐวีเลี้ยวเข้าไปทันที ปล่อยไว้แบบนี้คงไม่ได้แน่ ไม่รู้ว่ายาแรงขนาดไหน ถ้าแรงมากจนเกินไป พีชญาได้ช็อกตายแน่ ๆ


เมื่อมาถึง ปัฐวีรีบลงรถ และเดินอ้อมมาฝั่งที่ยัยตัวแสบอยู่ เขาหันซ้ายหันขวาก่อนจะเปิดประตู และเสื้อคลุมตัวเองออก มาคุมตัวอีกฝ่ายไว้ จากนั้นอุ้มออกมาจากรถ และรีบไปจองห้องโรงแรมทันที


"มีห้องว่างไหมครับ"


"มีค่ะ….เป็นชั้นสี่"


"ครับ"


"ค้างคืนใช่ไหมคะ"


"ครับ ค้างคืนเดียวครับ"


"ได้ค่ะ"


พนักงานรีบทำข้อมูล และยื่นกุญแจให้กลับปัฐวีทันที เมื่อชายหนุ่มรับกุญแจมาแล้ว ก็พุ่งตรงเข้าไปในลิฟต์โดยที่พนักงานยังคงมองตามมา


"ลูกค้าแต่ละคนหล่อ ๆ ทั้งนั้น แต่ก็หิ้วเด็กมาด้วยตลอด"


"ไม่แปลกหรอก ไปทำงานเถอะ"


ลิฟต์กำลังเลื่อนชั้นไปเรื่อย ๆ จนถึงชั้นที่เขานั้นได้ คนในที่อยู่ในพันธะของเขาก็ยังคงดูดลำคอและดูดหัวนมเขาอยากหื่นกระหาย ขายาวรีบก้าวออกจากลิฟต์เพื่อไปยังห้อง ถ้าปล่อยไว้แบบนี้นานเรื่อย ๆ จะเป็นเขาเองที่ทนไม่ไหว


คีย์การ์ดแตะลงที่ช่องสแกน ชายหนุ่มรับเปิดประตูเข้าไป และดันประตูให้ปิดลง เพราะประตูสามารถปิดโดยอัตโนมัติได้ ปัฐวีพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ และวางร่างบางลงในอ่างอาบน้ำพร้อมกับเสื้อคลุม จากนั้นเปิดน้ำใส่ตัวอีกฝ่าย


"อยู่นิ่ง ๆ เกื้อ"


"อึก…ไม่เอา"


เกื้อดิ้นอย่างทรมาน โดยที่ความร้อนระอุที่แผ่อยู่ในกาย เขาต้องการมาก ๆ ในตอนนี้


"เฮียปัฐ…"


ทั้งสองก็ได้สบสายตากัน ปัฐวีมองอีกฝ่ายอย่างอธิบายไม่ถูกว่าต้องทำยังไง เขาต้องแต่งงานกับเกื้ออยู่แล้ว แต่การที่มันทำเรื่องอย่างว่าก่อนจะแต่งงาน มันจะดีเหรอ ความคิดตีเข้าหัวเขาจนมืดแปดด้านไปหมด


"ได้โปรด…ช่วยเกื้อ"


มือบางยื่นมาจับมือหนาเอาไว้ ก่อนที่จะลุกจากอ่างอาบน้ำมายืนตรงหน้าปัฐวี โดยไม่มีสิ่งใดปกคลุมร่างกายอยู่ แขนเรียวกอดคอแกร่ง และยื่นหน้าเข้าไปใกล้


"โร้หม้ายว่าทำพันนี้ มันอิเจ็บตัว"


ปัฐวีเอ่ยสำเนียงใต้ใส่เกื้อ ชายหนุ่มก็ไม่ได้เก่งเท่าไหร่ หน้าเรียวมึนงงเล็กน้อย แต่เพราะตอนนี้ความต้องการครอบงำไปแล้วหมดสิ้น


"แน่ใจแล้วใช่ไหม มันจะหยุดไม่ได้แล้วนะยัยตัวแสบ"


"ก็อย่าหยุดสิ ทำเกื้อแรง ๆ ทำระ…"


พีชญายังเอ่ยไม่จบประโยชน์ปากบางถูกอวัยวะเดียวกันครอบและบดจูบอย่างหื่นกระหาย


"อื้ม~"


มือหนาลูบเอวคอด และบดรุนแรงมากขึ้น ก่อนจะผละจูบออก และดันตัวให้เกื้อในเดินถอยออกจากห้องน้ำ เขามองเตียง จากนั้นอุ้มร่างบาง และเดินตรงไปยังเตียงนอน


ก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียง มือหนาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองออก จ้องมองร่างบางที่บิดเร้าไปมา แม้จะห้ามตัวเองแล้ว แต่เพราะอีกฝ่ายทำเขาไม่สามารถที่จะหยุดยั้งได้อีกต่อไป


ร่างบางยันตัวเองขึ้นนั่งบนเตียงนุ่ม มองแก่นกายที่มีขนาดใหญ่ภายในกางเกงชั้นในแบรนด์เนม


"กินได้หรือเปล่า"


หน้าใบที่ไร้เดียงสาเอ่ยถามออกมาอย่างหน้าไม่อาย ในยามนี้ไม่มีอะไรที่สามารถมาหยุดรั้งพวกเขาได้แล้ว ปัฐวีเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียง


"แค่อยากกินเหรอ"


"อยากทุกอย่าง แต่ตอนนี้อยากกินก่อน"


"อดทนไหวหรือยังไง"


"วะ….ไหวอยู่"


มือบางลูบคลำไปตามแก่กายขนาดใหญ่ ก่อนจะดึงกางเกงชั้นในแบรนด์เนมลง ทำให้แก่นกายดีดออกมาตรงหน้าสวย


เกื้อเงยหน้ามองอีกฝ่าย หน้าคมคาย จมูกโด่ง และมีลูกระเดือกที่แหลมจนเห็นได้ชัด รวมแล้วไม่มีส่วนไหนที่ไม่ดึงดูดเลย ทุกอย่างเหมือนฟ้าประทานมาให้ไม่มีผิด


เมื่อสังเกตดี ๆ ปัฐวีมีรอยสักที่เอวอยู่ มือบางเผลอลูบรอยสักตรงนั้น ก่อนที่จะลุกขึ้น และคุกเข่าลงตรงหน้าปัฐวี ใบหน้าที่อยู่กับระดับเดียวกันของแก่นกายขนาดใหญ่ที่ชี้หน้าตนเองอยู่


"อ่า…ยัยตัวแสบ"


ปัฐวีครางออกมา เมื่อคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าใช้มือเรียวสวยสัมผัสแก่นกายของตนเอง กำแก่นกายตรงหน้าชักรูดลงจนเห็นหัวปลายหยัก


"อ๊าส์"


มือหนาแทรกลงที่เส้นผมอ่อนของเกื้อ และเชิดหน้าคราง ยามที่ปลายลิ้นได้เลียสัมผัสส่วนแก่นกายที่แข็งของเขา ตั้งแต่โคนจรดปลาย เกื้อใช้ลิ้นเล็กเลียลากส่วนเสียรอยหยักที่ส่วนหัวปลาย


"อื้ม~" ปัฐวีครางออกมาเสียงต่ำ


"ใช้ลิ้นเก่งดีนิ"


เกื้อที่ได้ยินดังนั้นใช้ปลายลิ้นตวัดส่วนหัวปลายไปมา จนทำให้ปัฐวีกำกลุ่มผมอ่อนแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เพราะความเสียว


"เกื้อ…"


เกื้อเงยหน้ามองปัฐวีที่ก้มมองตนอยู่ก่อนแล้ว ทั้งที่ปากยังคงครอบแก่นกายอยู่


"ลึกกว่านี้ได้ไหม"


เกื้อขยักหน้างึก ๆ ปัฐวีกำกลุ่มผมแน่นกว่าเดิมและกดแก่นกายให้เข้าไปลึกกว่าเดิมเท่าที่จะทำได้ และขยับสวนเข้าออกอย่างเชื่องช้า


อ่อก อ่อก อ่อก


"ซี๊ด…อ๊าส์"


เกื้อดูดแก่นกายขึ้นไปถึงหัวปลายและลงมาถึงโคน บางจังหวะใช้ปลายลิ้นตวัดส่วนปลายหัวบาน ปัฐวีที่ไม่สามารถคุมอารมณ์ตัวเองได้อีกครั้ง เขากดสะโพกและกระแทกเป็นจังหวะถี่ ๆ แต่กดลึก ทำให้เกื้อเกือบจะสำลักออกมา


"อื้อ"


"อ๊าส์….จะเสร็จ"


เกื้อพงกหัวอีกครั้งจนแก่นกายได้เข้าลึก น้ำตาไหลออกมาเพราะรู้สึกคับแน่น และปลายหัวบานกระแทบโดนลิ้นไก่เขาไม่หยุด ปัฐวีกดกระแทกเข้าไปในโพรงปากอุ่นย้ำ ๆ สองสามที ก่อนที่จะปล่อยน้ำรักสีใสขุ่นเข้าไปในปากสวยของเกื้อ


อีกฝ่ายกลืนลงไปอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ปัฐวีดึงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น และดันให้ลงนอนกับเตียง เขาก็ได้เข้าไปแทรกระหว่างกลางของขาเรียวทั้งสอง


ปัฐวีคลอเคลียที่ลำคอขาว และก้มดูดจนเกิดรอยขึ้นมา จากนั้นเลื่อนต่ำลงที่หน้าอกขาวเนียน ก่อนจะใช้ลิ้นหนาลากเลียไปที่หัวนมสีหวาน


"อ๊ะ" เกื้อคางออกมาด้วยความเสียวซ่าน


ปัฐวีดูดเล่นกับหัวนมของอีกฝ่าย มืออีกข้างก็พลางใช้ปลายนิ้วเขี่ยที่ยอดหัวนม เกื้อแอ่นอกรับลิ้นหนาที่ตวัดเลียจนชุ่มไปหมด


"อยากได้ ไม่ไหวแล้ว"


ปัฐวีที่ได้ยินก็กระตุกยิ้ม ไล่ดูดและเม้มลงไปเรื่อย ๆ จนถึงหน้าท้องแบนเรียบ เกื้อบิดเร้าเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอันแปลกใหม่ ปากหนาครอบส่วนอ่อนไหวขนาดน่ารักพอดีมือ ยิ่งทำให้เกื้อนั้นอดไม่ไหวที่จะครวญครางออกมา อย่างห้ามไม่อยู่


"อ๊ะ…เฮียปัฐ"


ปัฐวีละเลงลิ้นเรียวหยอกล้อ เล่นกับแก่นกายอันน่ารัก เกื้อจับเส้นผมหนากำแน่น ความเสียวซ่านที่ห้ามไม่ได้ กำลังแล่นผ่านเมื่อเกื้อแล้วเกร็งตัว


ร่างบางกระตุกตัวเล็กน้อง ปล่อยมือออกจากกลุ่มผมหนา ใช้มือดันไหล่ของปัฐวีแทน


"พะ…พอแล้ว เอาปากออกเฮียปัฐ"


ปัฐวีจับมือทั้งสองของเกื้อเอาไว้ และละเลงลิ้นลงแก่นกาย จากนั้นผงกหัวดูดดุนแก่นกายของอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง จนเกื้อเกร็งกระตุกและปล่อยน้ำรักสีขุนใสเข้าไปในปากอีกฝ่าย


"รสชาติใช้ดี หวานดี"


ใบหน้าสวยร้อนผ่าวอีกครั้ง ที่ได้ยินคำนั้นออกจากปากที่ตนนั้นรักมาตลอด ไม่คิดว่าครั้งนี้จะทำให้เขาและปัฐวีได้เป็นหนึ่งอันเดียวกัน


แม้ว่าตอนนี้พวกเขาทั้งสองจะทนไม่ไหว และต้องการจะเข้าหากันมากแค่ไหน แต่ปัฐวียังไม่สามารถทำตอนนี้ได้ เพราะขนาดของเขาไม่ใช่น้อย ๆ ถ้าอีกฝ่ายโดนเข้าไปโดยที่ไม่มีการเบิกทางใด ๆ คาดว่าจะน่าเจ็บพอสมควร


ปัฐวีเล้าโลมอีกฝ่ายเพื่อที่ยามเขาได้เข้าไปสัมผัสภายในจะได้ไม่เจ็บมากเกินไป นิ้วเรียวส่งเข้าไปในรูรักสีหวาน


"อ๊ะ…แน่นเจ็บ"


"อดทนไว้ เพราะถ้าเธอเจอของฉันมันจะเจ็บมากกว่านี้"


"อื้อ…อ๊ะ!"


เกื้อร้องครางออกมาไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้ เพราะตอนนี้นิ้วเรียวของอีกฝ่ายได้เข้ามาภายในเรื่อย ๆ จากสองนิ้วก็เป็นสามเป็นสี่


"อ๊า…เฮียใส่เข้ามาเลยได้ไหม"


"ยังไม่ได้"


"เฮียใส่เข้ามาเลย ได้โปรดเกื้อต้านไม่ไหวแล้ว"


แม้อีกฝ่ายจะเสร็จด้วยปากเขาไปแล้วรอบหนึ่ง ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นมาเลยสักนิด แปลว่ายาตัวนี้แรงพอสมควร


ปัฐวีเปิดกระเป๋าตัวเอง แต่ไม่พบถุงยางด้วยปกติจะใส่ไว้ เพราะเพื่อนมันชอบเอามาให้ แต่เขาไม่เคยได้ใช้มันสักที แต่พอจะใช้กลับไม่ได้หยิบใส่มา


"ฉันไม่มีถุง"


"ไม่เป็นไร" เกื้อเอ่ยตอบกลับออกมาทันควัน