❝ผมไม่จูบปากคู่นอนและไม่เคยให้ใครนอนค้างบนเตียงของผม แต่ตอนนี้ผมอยากจูบคุณไวน์และอยากนอนกอดคุณไวน์ทั้งคืน...❞
ชาย-ชาย,ฟีลกู๊ด,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
❝ผมไม่จูบปากคู่นอนและไม่เคยให้ใครนอนค้างบนเตียงของผม แต่ตอนนี้ผมอยากจูบคุณไวน์และอยากนอนกอดคุณไวน์ทั้งคืน...❞
ผู้แต่ง
THEMOONANDME
เรื่องย่อ
‘ไวน์’ พนักงานเสิร์ฟตัวเล็กๆ ที่บาร์แห่งหนึ่ง ต้องทำงานหาเงินใช้หนี้แทนพี่ชายที่สร้างหนี้ไม่รู้จักจบจักสิ้น สุดท้ายพี่ชายก็หนีหาย เหลือไว้ก็แต่หนี้ก้อนโต และที่แย่ไปกว่านั้นคือ เจ้าหนี้ดันเป็นเจ้าของบาร์ที่ไวน์ทำงานอยู่
‘แกมมา’ เจ้าของบาร์สุดหรู ได้ยื่นข้อเสนอให้ไวน์ในการใช้หนี้ด้วยการทำข้อตกลงและข้อผูกมัดเรื่องทางกาย (ไม่มีการบังคับขืนใจ ยินยอมด้วยความเต็มใจ) การที่ได้มีไวน์อยู่ข้างๆ ทำให้ฝันร้ายของเขาค่อยๆ จางหายไป ทำให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ฝังใจกับเรื่องราวในอดีตมานานแสนนาน
แต่...ความรักของเขาทั้งคู่จะเป็นไปได้หรือไม่
ในเมื่อสถานะของเขาทั้งคู่คือเจ้านายกับลูกน้อง
มาลุ้นกันนะคะ
Trigger Warning❗️
Explicit sex scenes การบรรยายถึงฉากร่วมเพศอย่างตรงไปตรงมา/ Non-penetrative sex การร่วมเพศแบบไม่สอดใส่/ Abandonment issue ตัวละครมีปมการถูกทอดทิ้ง/ Emotional Hurt/ Comfort ตัวละครผ่านเรื่องที่สร้างความเจ็บปวดมาและได้ตัวละครอื่นช่วยเยียวยา รักษา หรือปลอบประโลมความเจ็บปวดนั้น
เนื้อหาในเรื่องเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ใช่เหตุการณ์จริง มีการใช้คำพูดรุนแรง การพูดถึงปมในวัยเด็กที่อาจจะทำให้กระทบกระเทือนจิตใจของผู้อ่าน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ไรต์อยากให้ทุกคนอ่านด้วยความเพลิดเพลินและมีความสุขกับเรื่องนี้นะคะ
ไวน์...พี่ขอโทษนะที่สร้างแต่ปัญหา แต่ที่พี่ทำไปทั้งหมด พี่ทำเพื่อไวน์นะ พี่แค่ไม่คิดว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้ ตอนนี้พี่หมดหนทางแล้วจริงๆ พี่อยู่ที่นี่ต่อไม่ได้อีกแล้ว พี่ต้องโดนฆ่าตายแน่ๆ ถ้าพี่ไม่หนี พี่ขอไปตั้งหลักก่อน ถ้าพี่หาเงินได้แล้วพี่จะรีบกลับมานะไวน์ พี่สัญญา...
พี่เบียร์
ขึ้นต้นและจบประโยคด้วยประโยคที่คลาสสิกแบบเดิมๆ ต่างกันที่ตอนนี้ใช้เขียน ไม่ได้พิมพ์ส่งมาทางแช็ตเหมือนครั้งก่อน ไม่รู้ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ผมได้อ่านข้อความประมาณนี้จากพี่ชายของตัวเอง ความโกรธ ความโมโห และความอึดอัดใจมันแน่นอยู่ในอก ทำได้เพียงแค่นั่งร้องไห้ กอดปลอบตัวเองที่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมไม่มีที่พึ่งพิงที่ไหน มีเพียงแค่ตัวผมและคิดว่าทั้งชีวิตนี้ก็คงมีแต่ตัวผมเองที่เป็นที่พึ่งพิงให้ตัวเองในเวลาที่เดือดร้อน
พี่เบียร์ พี่ชายแท้ๆ ที่ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ทิ้งให้ผมอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ตอนมีก็ไม่เห็นหัว เงินสักบาทจากพี่ชายตัวเองผมยังไม่เคยได้เลย พี่เบียร์แค่ขอมาอาศัยด้วยเท่านั้น เพราะไม่อยากเปลืองเงินเช่าที่พัก ช่วงก่อนเล่นพนันบอลก็เป็นหนี้ จนเจ้าหนี้ตามมาอาละวาดถึงห้อง เป็นผมที่ต้องใช้เงินของตัวเองช่วยจ่ายช่วยผ่อนปรนหนี้ที่คั่งค้าง ถ้าไม่อย่างนั้นพี่เบียร์คงตายกลายเป็นผีเฝ้าห้องไปแล้ว ไม่รู้ว่าครั้งนี้ไปสร้างหนี้อะไรไว้อีก ถึงขนาดเขียนจดหมายไว้ แถมยังลบบัญชีสื่อโซเชียลทุกอย่างออกจนหมด ซึ่งมันน่าจะเป็นเรื่องใหญ่กว่าที่ผมคิด
ติ๊ดๆ
“ (ไอ้ไวน์ ไอ้เบียร์ไปไหนวะ พี่โทรหาไม่ติดเลย) ” พี่ติณณ์ เพื่อนสนิทของพี่เบียร์โทรเข้ามาที่เบอร์ของผม
“ไปแล้ว...”
“ (ไปไหน? อย่าบอกนะว่าหนีไปอีกแล้ว?) ”
“อืม”
“ (ฉิบหาย...ไอ้เวร! มันดันไปบอกเจ้าหนี้ว่าพักอยู่ที่นี่ เจ้าหนี้แม่งเลยแห่มาที่บ้านพี่กันใหญ่เลย เรามาช่วยเคลียร์ให้พี่หน่อยได้ไหมไวน์...) ”
“เดี๋ยวผมรีบไป”
เจ้าตัวหนีไปแล้ว แต่คนที่อยู่ต้องมาเผชิญหน้ากับปัญหาแทน โคตรบัดซบ...
ผมกวาดสายตามองรอบห้อง พยายามมองหาสิ่งที่คิดว่าพอจะเอาไปขายใช้หนี้ก่อนได้ ทว่าสิ่งที่พอจะมีราคามากที่สุดในห้องนี้ เห็นจะเป็นสร้อยที่ยายให้ผมไว้กับโทรศัพท์มือถือที่ผมกำลังถืออยู่ในมือนี่แหละ เฮ้อ...
ชายชุดดำร่างสูง ร่างกายกำยำ ประมาณห้าถึงหกคนยืนล้อมอยู่รอบตัวพี่ติณณ์ โชคดีที่ไม่ได้ลงไม้ลงลงมือให้ถึงขั้นเลือดตกยางออก แต่ท่าทางของพวกเขาไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด ผมรีบวิ่งเข้าไปหาพี่ติณณ์ที่นั่งหน้าเครียดเพราะเพื่อนตัวดีอย่างพี่ชายของผมได้สร้างความเดือดร้อนเอาไว้ให้
“ไวน์ มาเคลียร์หน่อยดิ กูจะโดนฆ่าแล้วเนี่ย!” ผมรีบวิ่งเข้าไปขวางพี่ติณณ์เมื่อเห็นว่าหนึ่งชายชุดดำที่ร่างท้วมๆ กำลังจะควักมีดออกมา
“พี่ครับ เรามาตกลงกันก่อนได้ไหมครับ อย่าเพิ่งลงไม่ลงมือเลยนะครับ แล้วอีกอย่างพี่ติณณ์ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย”
“ไม่เกี่ยวข้องได้ยังไง ก็ไอ้เวรนั้นมันใส่ที่อยู่นี้มา กูก็มาตามที่มันเขียนบอกเอาไว้” ผมหยิบเอกสารที่พี่ติณณ์ยื่นมาให้ผมขึ้นมาอ่านดู พี่เบียร์ใส่ที่อยู่ของพี่ติณณ์จริงๆ และชื่อของผมอยู่ในส่วนของผู้รับผิดชอบ...โคตรเลว
“ลูกหนี้ที่หนีไปคือพี่ชายของผมเองครับ พี่คนนี้เขาไม่เกี่ยว”
“ไวน์ มึงลองคุยกับพวกเขาดูว่าพอจะมีวิธีอะไรในการประนอมหนี้ได้บ้าง ลำพังมึงคนเดียวชดใช้ไม่ไหวหรอก มึงดูจำนวนเงินที่มันเอามาก่อน แม่งเป็นหนี้เขาตั้งหนึ่งล้าน ไอ้ฉิบหาย! ตัวแม่งก็หนีไปแล้ว พูดแล้วยิ่งโมโหแม่ง ไอ้สัส!
หนึ่งล้าน? แทบล้มทั้งยืน...
ผมหลับตาลงและถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วผมจะเอาปัญญาที่ไหนไปใช้หนี้ก้อนโตขนาดนั้นได้เล่า...
“พี่ครับ บอกตามตรงว่าผมยังไม่มีเงินใช้หนี้ตอนนี้ พี่ชายของผมที่เป็นคนติดหนี้ก็หนีไปแล้ว พี่ๆ ช่วยเลื่อนเวลาออกไปก่อนได้ไหม ขอเวลาให้ผมหาเงินก่อนได้ไหมครับ?”
“กูไม่ใช่เจ้าของเงิน กูแค่มีหน้าที่มาทวงหนี้ ถ้ามึงอยากคุยหรือต่อรองอะไร มึงต้องไปคุยกับนายของกูเอาเอง”
ลูกน้องยังน่ากลัวขนาดนี้ แล้วเจ้านายจะน่ากลัวขนาดไหน...
“ถ้าอย่างนั้น ผมขอที่อยู่ติดต่อของเจ้านายพวกพี่ได้ไหมครับ?”
ชายชุดดำคนหนึ่งยื่นนามบัตรสีดำมาให้ผม Velvety บาร์ที่ผมทำงานอยู่? นี่พี่ชายของผมถึงกับกล้าไปเอาเงินเจ้าของบาร์ที่ผมทำงานอยู่เลยเหรอ... แล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ทำไมมันไม่คิดบ้างวะไอ้พี่ชั่ว!
“ไวน์ นี่มันบาร์ที่มึงทำงานอยู่ไม่ใช่เหรอวะ? อย่าบอกนะว่าคนที่มันไปเอาเงินเขามาคือเจ้านายของมึง? ยิ่งกว่าฉิบหายอีกคราวนี้...”