คุณไวน์ครับขอบคุณที่ทำให้ผมนอนหลับ [Taste of Velvety Wine] - Chapter 8 As pretty as 'YOU' 🔞 โดย THEMOONANDME @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

❝ผมไม่จูบปากคู่นอนและไม่เคยให้ใครนอนค้างบนเตียงของผม แต่ตอนนี้ผมอยากจูบคุณไวน์และอยากนอนกอดคุณไวน์ทั้งคืน...❞

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

‘ไวน์’ พนักงานเสิร์ฟตัวเล็กๆ ที่บาร์แห่งหนึ่ง ต้องทำงานหาเงินใช้หนี้แทนพี่ชายที่สร้างหนี้ไม่รู้จักจบจักสิ้น สุดท้ายพี่ชายก็หนีหาย เหลือไว้ก็แต่หนี้ก้อนโต และที่แย่ไปกว่านั้นคือ เจ้าหนี้ดันเป็นเจ้าของบาร์ที่ไวน์ทำงานอยู่

เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดและมีเวลามากพอในการทำอาหาร ผมเลยคิดว่าจะทำต้มจับฉ่ายให้คุณแกมมาลองกินดู ขณะที่ผมกำลังเตรียมตัวออกไปซูเปอร์มาร์เก็ตคนตัวสูงก็ออกมาจากห้องนอนพอดี เขาไม่ใส่เสื้ออีกแล้ว…และผมก็ยังไม่ชินเสียที

“หน้าแดงหมดแล้วครับ…”

ผมยกมือลูบแก้มตัวเองด้วยความเขินอาย น่าจะเป็นอย่างที่เขาบอกจริงๆ เพราะเริ่มรู้สึกว่าแก้มของตัวเองกำลังร้อนผ่าว

“เอ่อ…ผมไม่ได้ตั้งใจจะมองนะครับ กะ ก็คุณแกมมาไม่ยอมใส่เสื้อ… คะ คุณ” ริมฝีปากอุ่นจูบที่ข้างแก้มของผมโดยไม่ทันตั้งตัว

“ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณไวน์เลยนะครับ” ยังไม่ทันจะได้ก้าวเท้าออกไปจากจุดที่ยืนอยู่ จู่ๆ มือหนากลับคว้าข้อมือของผมเอาไว้ “ไปไหนครับ?”

“ไปซูเปอร์มาร์เก็ตครับ”

“รอผมก่อนนะครับ ผมจะพาไป”

พอจะอ้าปากปฏิเสธว่าผมจะไปเอง เขาก็ขู่ผมด้วยการที่บอกผมว่า

‘ถ้าออกมาแล้วไม่เจอ ผมหักเงินเดือนนะครับ’

แล้วผมจะไม่รอเขาได้ยังไงกันเล่า...

และวัตถุดิบที่ต้องใช้ในวันนี้คือ โครงไก่และอกไก่ ที่ผมเลือกเป็นไก่เพราะคิดว่าคุณแกมมาน่าจะไม่ชอบกินหมูติดมันเท่าไร ปกติเวลาที่ยายทำให้ผมกิน ยายจะใช้หมูสามชั้นและกระดูกอ่อน นอกจากนั้นที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ คะน้า กะหล่ำปลี หัวไชเท้า กวางตุ้ง เห็ดหอม ส่วนเครื่องปรุงต่างๆ ที่ห้องยังพอมีเหลืออยู่ ผมเลยคิดว่าซื้อแค่ของที่จำเป็นก็เพียงพอแล้วล่ะ อีกอย่างเงินที่ใช้จ่ายค่าวัตถุดิบทำอาหารก็เป็นเงินของคุณแกมมา ผมควรที่จะช่วยเขาประหยัดให้ได้มากที่สุด

คุณแกมมามองอย่างพินิจพิจารณาในขณะที่ผมกำลังหยิบผักใส่ตะกร้า ผมคิดว่าเขาคงอยากรู้ว่าผักที่ผมถือคือผักอะไร

“อันนี้เรียกว่าผักกวางตุ้งครับ”

เขาพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะสอดส่ายสายตามองหาอะไรบางอย่าง

“คุณไวน์ ผมขอตัวสักครู่นะครับ”

คนตัวสูงเดินแยกไปอีกทาง ส่วนผมเดินมายังโซนขนมต่างๆ ด้วยความที่ลูกอมหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ เลยต้องแวะมาซื้อเสียหน่อย ผมหยิบรสเมลอนมาทั้งหมดสามซอง อย่างที่บอกว่าตอนนี้ผมไม่ได้กินคนเดียวแล้ว ยังมีคุณแกมมาเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ดูเหมือนว่าเขาจะชอบมันไม่น้อย

ไม่กี่นาทีต่อมาคนตัวสูงก็กลับมาพร้อมกับขวดอะไรบางอย่างที่อยู่ในมือ คุณแกมมายื่นขวดนั้นให้ผมแต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยถามว่ามันคืออะไร เขาก็เดินนำหน้าผมไปเสียแล้ว เขาหยิบอะไรมา?

เจล...เจลหล่อลื่น

ตาเบิกกว้างในทันใดเมื่อได้อ่านตัวหนังสือข้างขวด ผมกระแอมไอเล็กน้อยแก้เขินก่อนจะเอามันใส่ตะกร้าลวกๆ

คุณแกมมาคว้าตัวผมให้หลบมาอีกทางในจังหวะเดียวกันกับที่มีกลุ่มผู้ชายเดินสวนมาทางผม พร้อมกับเสียงพูดทิ้งท้าย “น่ารัก” ผมหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณ ทว่าไวกว่าความคิดเมื่อคนข้างๆ คว้าหมับเข้าที่เอวจนผมเสียหลังถลาประชิดตัวเขา

“สนใจแค่ผมคนเดียวพอครับ...” อึ้ง…คำพูดของเขาทำให้ผมอึ้งจนไปไม่เป็น ได้แต่กะพริบตาปริบๆ มองเขาพร้อมกับใจที่หวั่นไหว ผมจะตายเพราะหัวใจเต้นผิดจังหวะหรือเปล่านะ…

ผมหั่นผักทุกอย่างที่ซื้อมาและเอาแช่น้ำไว้ ก่อนจะเอาลงไปผัดค่อยล้างอีกสองถึงสามน้ำ จากนั้นนำโครงไก่มาต้มเพื่อเคี่ยวทำเป็นน้ำซุป และคอยตักฟองออกเรื่อยๆ ในระหว่างที่รอน้ำซุปเคี่ยวได้ที่ ผมก็หันมาเตรียมอกไก่ด้วยการนำมาล้างน้ำเปล่าให้สะอาดและหั่นเป็นชิ้นพอดีๆ ไม่เล็กจนเกินไป เพราะเมื่อนำไปต้มแล้วเนื้อไก่จะเปื่อยเล็กน้อย ยิ่งไปกว่านั้นคุณแกมมาน่าจะกินได้สะดวกขึ้น

หลังจากผัดเครื่องทุกอย่างเข้ากับผักที่เตรียมไว้เสร็จเรียบร้อยก็นำน้ำซุปที่ต้มไว้มาใส่ ปรุงรสเพิ่มเติมเล็กน้อย จากนั้นรอเวลาเดือด เท่านี้คุณแกมมาก็จะได้กินต้มจับฉ่ายแสนอร่อยแล้ว! แต่อร่อยจริงหรือเปล่า…ผมเองก็ไม่แน่ใจเท่าไรนัก

“คุณแกมมาครับ อาหารพร้อมแล้วนะครับ” คนตัวสูงยังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ริมระเบียงอยู่เลย และตอนนี้เขาก็กำลังต่อมวนที่สาม นี่เขาจะสูบให้ปอดพังกันไปข้างหนึ่งเลยหรือไงกันนะ

ร่างสูงเหม่อมองไปยังวิวด้านนอก จึงไม่รู้ว่าผมมายืนอยู่ตรงนี้ มือเล็กกระตุกชายเสื้อด้านหลังของคนตรงหน้าเบาๆ เพื่อเรียกเขา รอยยิ้มที่ข้างแก้มขาวเนียนผุดขึ้นจนเห็นได้ชัด เขาหันมามองผม อาศัยความเร็วในจังหวะนั้นคว้าตัวผมเข้าไว้ในอ้อมแขนแกร่ง กลับกลายเป็นว่าตอนนี้เขายืนซ้อนตัวผมจากด้านหลัง บุหรี่ที่เพิ่งจุดได้เพียงไม่ถึงนาทีได้ถูกดับลงที่ที่เขี่ยบุหรี่แสนแพง

“ผมสูบบุหรี่นะครับ ทำไมถึงออกมา” เจ้าของเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามขณะที่ริมฝีปากอุ่นๆ ของเขากำลังคลอเคลียอยู่ที่แก้มของผม

“มาตามคุณแกมมาไปทานข้าวครับ...คุณแกมมาสูบบุหรี่เยอะๆ ไม่ดีนะครับ มันไม่ดีต่อปอดของคุณ คุณสูบเยอะเกินไปแล้วครับ”

เขาเงียบไม่พูดอะไรตอบกลับมา เอาอีกแล้วนะไวน์…ทำไมถึงไปยุ่งเรื่องของเขาอีกแล้ว

“คือผม...ผมขอโทษครับที่ยุ่งเรื่องของคุณ…”

“ผมจะพยายามสูบให้น้อยลงครับ” เอี้ยวตัวมองเขาฉับพลันเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด คุณแกมมายอมทำตามที่ผมบอกด้วยแฮะ เขาอมยิ้มบางๆ ก่อนก้มจูบแก้มของผมย้ำๆ สองสามครั้ง อย่างที่เขาทำเป็นประจำ…ผมต้องการยาแก้ฟกช้ำครับทุกคน!

“ผมจะให้ลูกอมคุณแกมมาเพิ่มครับ”

“นอกจากลูกอมแล้ว ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ช่วยได้นะครับ”

อีกสิ่งหนึ่งที่ช่วยได้?

“คืออะไรเหรอครับ?” ด้วยความที่อยากรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดหมายถึงอะไร จึงหมุนตัวหันไปหาคนตัวสูง

“นี่ไงครับ...”

เขาประคองใบหน้าของผมไว้ด้วยสองมือ ดวงตากลมโตจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัย ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดถึงเลยสักนิด แต่สิ่งที่ผมรู้ในตอนนี้คือหัวใจของผมกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ และอาการของผมเริ่มจะเป็นหนักขึ้นทุกทีเวลาที่อยู่ใกล้เขา

“แก้มนุ่มๆ ทั้งสองข้างนี้...เป็นของผมนะครับ”

คนตัวสูงโน้มตัวลงเล็กน้อย ก่อนจะพรมจูบที่แก้มทั้งสองข้างอีกครั้ง จากหนึ่งครั้งเป็นสองครั้ง จากสองครั้งเป็นสามครั้ง เขาทำให้ผมเขินเขาจนไม่รู้จะเขินยังไง ผมหลุดหัวเราะเบาๆ ทุกครั้งเวลาที่เขาจูบแก้มผมย้ำๆ แถมยังใช้ริมฝีปากงับแก้มของผมอีกต่างหาก แต่ผมคงปฏิเสธไม่ได้ว่าผมชอบเวลาที่เขาทำแบบนี้

“คืนนี้ออกมาดูดาวกันไหมครับ?”

ผมพยักหน้าหงึกๆ ด้วยความดีใจ

เราสองคนเดินกลับเข้ามาด้านใน ต่างคนต่างกินข้าว ผมนั่งที่เคาน์เตอร์มุมเดิมเพิ่มเติมคือผมกินข้าวพร้อมกับความเขินจากเรื่องเมื่อครู่นี้ ผมลอบมองคุณแกมมาเป็นระยะๆ เพื่อสังเกตสีหน้าของเขาว่าเขาทำหน้าแบบไหนกับการกินต้มจับฉ่ายครั้งแรก เขาไม่ได้มีสีหน้าที่แสดงออกว่ามันแย่ แถมยังตักกินเรื่อยๆ รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นที่ข้างแก้มทันทีที่เห็นดังนั้น

คุณแกมมากินต้มจับฉ่ายจนหมดไม่เหลือน้ำแม้แต่หยดเดียว ไวน์เห็นแล้วไวน์ปลื้มใจมากครับ!

เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด แน่นอนว่าเป็นวันที่ผมต้องทำความสะอาดเพนต์เฮาส์ของเขาล่ะ คุณแกมมาบอกผมว่าให้ทำความสะอาดเฉพาะห้องนอนของเขาและของผมก็เพียงพอแล้ว ส่วนตรงห้องโถงและมุมอื่นๆ ในห้องเขาจะให้เมดของที่นี่ขึ้นมาทำให้ แล้วผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงกันเล่า เขาจ่ายเงินให้ผมตั้งเยอะ

หลังจากที่ทำความสะอาดห้องเสร็จ ผมก็มานั่งแยกเสื้อขาวและเสื้อสีของคุณแกมมาออกจากตะกร้า เสื้อสีที่ผมหมายถึงคือสีดำ เพราะเขาใส่แค่ขาวกับดำเท่านั้น ที่น่าแปลกคือกางเกงบางตัวมีรอยเปื้อนอยู่ที่ชายกางเกง คล้ายๆ กับคราบดิน เขาไปที่ไหนมานะ กางเกงถึงได้เลอะแบบนี้...

สลบเหมือด...ผมนอนคว่ำหน้าหมดแรงอยู่ที่โซฟากลางห้องโถง หลังจากที่ทำความสะอาดห้องและซักผ้าจนเสร็จผมก็มีสภาพอย่างที่เห็น ว่าแต่เย็นนี้ผมจะทำอะไรให้คุณแกมมากินดี ทำอาหารไทยอีกดีไหมนะ เขาจะเบื่อหรือเปล่า หรือผมควรจะทำอาหารตะวันตกให้เขากินสลับกับอาหารไทยดี...

สี่ชั่วโมงต่อมา...

“อือ...” กลิ่นอะไรหอมจัง ได้กลิ่นแล้วหิวชะมัด ว่าแต่ทำไมผมถึงยังนอนคว่ำหน้าอยู่ที่โซฟาล่ะเนี่ย ตายแล้วไวน์เอ๊ย เผลอหลับอีกแล้ว! มื้อเย็นยังไม่ได้ทำเลย...

รีบลุกพรวดขึ้นมานั่ง มองซ้ายมองขวา คุณแกมมาไม่อยู่ในห้อง ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว แต่ที่แน่ๆ ผมควรรีบลุกไปทำมื้อเย็นให้เขาก่อน

“มองหาผมอยู่เหรอครับ?”

เฮือก...

ผมตกใจสะดุ้งสุดตัวเมื่อคนที่ผมกำลังมองหายืนอยู่ด้านหลังของผม คุณแกมมากระซิบที่ข้างหู เล่นเอาผมใจหายใจคว่ำหมด ผมค่อยๆ หันมองคนที่ยืนอยู่ทางด้านหลังด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิดสุดๆ เขายืนกอดอกมองผมนิ่ง ส่วนผมก็ค่อยๆ แหงนหน้ามองเขา ไม่พูดไม่จาแบบนี้แปลว่าโกรธผมอย่างนั้นสินะ

“คุณแกมมาครับ ผมขอโทษที่เผลอหลับไป เลยไม่ได้ทำมื้อเย็นไว้ให้คุณทาน คุณแกมมาจะตัดเงินเดือนของผมก็ได้ แต่...อย่าตัดเยอะได้ไหมครับ?” ผมยกมือประนมไหว้เขาเพื่อขอความเห็นใจ ก่อนจะมองเขาด้วยสายตาที่อ้อนวอนสุดๆ

เขาโน้มใบหน้าสวยลงมาใกล้จนปลายจมูกของเราสัมผัสกัน น่าแปลกที่ผมไม่ได้กลิ่นบุหรี่จากลมหายใจที่เขาพ่นออกมา ทว่ากลับกลายเป็นกลิ่นเมลอนที่เข้ามาแทนที่ “ไปทานมื้อเย็นกันครับ...”

ผมเดินตามตามคุณแกมมามายังโต๊ะอาหาร เขาสั่งแรปไก่ เฟรนช์ฟรายส์ สลัดผักและน้ำผลไม้มาไว้หลายกล่องเลย หนึ่งในนั้นมีรสที่ผมชอบด้วยแฮะ และเนื่องจากวันนี้ผมใช้แรงไปเยอะพอสมควรกับการทำความสะอาดและซักผ้า ต้มจับฉ่ายที่กินเข้าไปมันได้ย่อยสลายหายไปจนหมดสิ้นหมดแล้ว เหลือเพียงแต่กระเพาะที่ว่างเปล่าเท่านั้น

คุณแกมมายื่นแรปไก่ที่เขาฉีกกระดาษออกแล้วให้ผม ผมยกมือไหว้ขอบคุณเขาในทันใดพร้อมกับดวงตากลมโตที่วาววับ จ้องมองที่ของกินอย่างใจจดใจจ่อ แต่ก่อนที่จะเอาอาหารเข้าปากก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่า ตอนนี้ผมกำลังนั่งร่วมโต๊ะกับเขาอยู่เพราะลืมตัว พอนึกได้อย่างนั้นผมเลยหยิบแรปชิ้นนั้นและรีบลุกออกจากโต๊ะมายังเคาน์เตอร์ที่นั่งประจำ

ผมยิ้มให้เขาก่อนจะหันกลับมากัดแรปไก่คำโตๆ ฮืม...อร่อยมาก!

แต่เอ...ทำไมคุณแกมมาถึงเอาแต่มองผมอย่างนั้นล่ะ หรือว่าที่ปากของผมมีเศษอาหารติดอยู่หรือเปล่านะ? เมื่อเอาทิชชูเช็ดปากก็พบว่าไม่มีอะไรเลอะ ว่าแต่…เขามองมาแบบนี้ผมก็เขินแย่สิ

เท้าเล็กค่อยๆ สาวเท้าเดินออกมายังริมระเบียงเพื่อดูดาวตามคำชวนของเขา ผมยังคงยืนเว้นระยะห่างกับคุณแกมมาเสมอ ร่างสูงหันมองผมและลดแขนที่เท้าระเบียงลงหนึ่งข้าง

“ทำไมยืนห่างผมขนาดนั้นครับ”

มือหนาคว้าเข้าที่เอวเล็ก ดึงตัวผมให้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา คุณแกมมายืนซ้อนตัวผมอยู่ทางด้านหลัง วางคางลงที่ไหล่ด้านซ้าย และไล้ปลายจมูกเบาๆ ที่แก้มนุ่มไปมา

ผมหัวเราะเบาๆ เมื่อเริ่มจักจี้ “แกล้งผมอีกแล้วนะครับ” พูดพลางเอี้ยวตัวมองคนด้านหลัง จึงได้เห็นว่าเขาอมยิ้มเล็กๆ ที่ข้างแก้ม

“ดาวสวยจังเลยครับคุณแกมมา” ผมสะกิดที่หลังมือของเขาและชี้ไปที่ดาวบนท้องฟ้า

“Yeah, they are as pretty as you. (ครับ สวยเหมือนคุณไวน์เลย) ”

ผมเอี้ยวตัวมองเขาอีกครั้งด้วยความทึ่ง เพราะไม่คิดว่าเขาจะชมกันแบบนี้ เล่นเอาผมไปไม่เป็น เลยแกล้งทำเฉไฉหันกลับไปมองยังท้องฟ้าดังเดิม เหมือนว่าจะเห็นเขายิ้มที่มุมปากแว็บๆ อีกแล้วแฮะ แต่จะว่าไปแล้วคืนนี้พระจันทร์เต็มดวงส่องสว่างดีจัง

จริงด้วยสิ...วันนี้เป็นวันไหว้พระจันทร์นี่นา ตอนที่ไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ผมเห็นมีขนมไหว้พระจันทร์วางขายเต็มไปหมด วันดีๆ แบบนี้ต้องขอพรคุณพระจันทร์เสียหน่อยแล้ว

ประสานมือด้วยความตั้งใจ หลับตาลงช้าๆ ‘ผมอยากขอพรคุณพระจันทร์ ขอให้ผมมีความสุข ให้ผมไม่เจ็บป่วย ร่างกายแข็งแรง จะได้มีแรงทำงานใช้หนี้ แล้วผมก็อยากขอพรขอให้คุณแกมมาเจ้านายของผมมีความสุข ให้คุณแกมมามีสุขภาพที่ดี ที่สำคัญคือขอให้เขาสูบบุหรี่ให้น้อยลงกว่าเดิม…ผมสงสารปอดของเขาเหลือเกิน’

“คุณไวน์ทำอะไรครับ?”

“ขอพรครับ วันนี้เป็นวันไหว้พระจันทร์ครับคุณแกมมา ผมขอพรให้คุณแกมมาด้วยนะครับ”

“คุณไวน์ขอว่าอะไรครับ บอกผมได้ไหม?”

ผมพยักหน้าหงึกๆ “ผมขอให้คุณแกมมามีสุขภาพที่ดีครับ เอ่อ...แล้วผมก็ขอให้คุณแกมมาสูบบุหรี่ให้น้อยลงด้วยครับ” คนตัวสูงรั้งผมเข้าหาตัวเขา...เขากำลังกอดผม ไออุ่นจากตัวของเขาส่งผ่านมายังแผ่นหลังของผม มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน...

ริมฝีปากร้อนพรมจูบที่แก้มนุ่มและลำคอของผมอย่างแผ่วเบา “ตัวหอม...”

“ถ้าคุณแกมมาชอบครีมอาบน้ำของผม คุณแกมมาใช้ของผมได้นะครับ มันคือขวดที่ผมวางไว้ข้างๆ เจลอาบน้ำของคุณแกมมาครับ”

“อยู่บนตัวผมคงไม่หอมเท่าอยู่บนตัวของคุณไวน์...”

มือหนารั้งตัวผมเข้าประชิดจนร่างกายของเราทั้งสองคนแทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เราชิดกันเสียจนผมเริ่มสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่ดุนดันอยู่ที่บั้นท้ายของผม ลมหายใจร้อนๆ รินรดอยู่ที่ข้างแก้มและลำคอระหง แรงเสียดสีจากทางด้านหลังชวนให้ใจสั่น ทั้งยังรู้สึกเสียวเสียจนผมเกือบจะหลุดครางออกมา มือหนาที่วางอยู่ที่ท้องน้อยดันตัวผมให้แนบชิดกับส่วนสงวนของเขามากยิ่งขึ้น

ยิ่งเขาดันตัวผมมากเท่าไร ผมก็ยิ่งขยับเข้าหาท่อนเนื้อที่อยู่ภายในกางเกงของเขามากขึ้นเท่านั้น กลายเป็นว่าเท้าเล็กทั้งสองข้างกำลังเหยียบอยู่บนเท้าของคนตัวสูง ความเสียวซ่านที่แล่นผ่านทั่วสรรพางค์กายทำให้ผมเริ่มหอบหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“อืม...” ผมแอ่นสะโพกเข้าหาส่วนแข็งขืนที่เสียดสีอยู่ที่บั้นท้ายของผมมากยิ่งขึ้น บดเบียดตามแรงอารมณ์ที่เพิ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าผมยังคงเจ็บตรงช่องทางหลังอยู่ก็ตามแต่ ทว่าผมกลับปล่อยให้ร่างกายทำในสิ่งที่ต้องการ ฝ่ามือร้อนเลื่อนเข้ามาใต้เสื้อที่ผมสวมใส่ ลูบไล้เบาๆ ให้ผมรู้สึกวาบหวาม บีบเคล้นเบาๆ ก่อนที่เขาจะกระชับอ้อมแขนที่โอบผมไว้ให้แน่นยิ่งขึ้น เสียงหอบหายใจหนักๆ ของเขาดังสลับกับเสียงครางของผม

“อ๊ะ...อือ...” ฟันขาวกัดริมฝีปากแน่นเพื่อช่วยข่มอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน แต่กลับไม่ช่วยอะไรเมื่อเสียงครางกระเส่าเล็ดลอดออกมาอย่างหน้าไม่อาย

“คุณไวน์...ยังเจ็บอยู่ไหมครับ...”

“จะ เจ็บ...นิดหน่อยครับ แต่ถ้าคุณแกมมาต้องการ...” ทุกการเคลื่อนไหวหยุดชะงักในทันใด คนตัวสูงพ่นลมหายใจทางปากช้าๆ ราวกับว่าเขากำลังพยายามข่มความต้องการของตัวเอง

“ไม่ครับคุณไวน์...อย่าตามใจผม” มือหนาจับที่ไหล่ทั้งสองให้ผมหันมองเขา “ผมรอได้ครับ”

คุณแกมมายกมือเสยผมลวกๆ ท่าทางของเขาบ่งบอกว่าเขากำลังต้องเซ็กซ์มากที่สุดในเวลานี้ และผมเองก็ต้องการมันเช่นกัน... โผเข้ากอดร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น อ้อมกอดอุ่นๆ เป็นสิ่งที่ผมโหยหามาตลอด...

ผมเขย่งปลายเท้าและวางมือลงบนบ่าของเขา จรดริมฝีปากลงที่แก้มขาวเนียนอย่างแผ่วเบา ผมจูบซ้ำที่บริเวณเดิมอีกหนึ่งครั้ง สองครั้งและสามครั้ง ให้เหมือนกับที่เขาชอบทำกับแก้มของผม ดูท่าเขาจะประหลาดใจไม่น้อยที่เห็นผมทำอย่างนั้น ปลายจมูกไล้วนที่ข้างแก้มจนถึงใบหูและกระซิบเบาๆ

“เราทำแบบไม่สอดใส่...ได้ไหมครับ?”

งุดหน้าลงที่อกแกร่งหลังจากเอ่ยถามคำถามนั้นกับเขา ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมกล้าที่จะถามเขาแบบนั้น

“คุณไวน์ต้องการทำจริงๆ หรือทำเพราะอยากตามใจผมครับ?”

“ผมต้องการคุณแกมมาครับ...” เจ้าของตาคู่สวยประคองใบหน้าของผมเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง เขากดริมฝีปากลงที่แก้ม ก่อนจะไล้ปลายจมูกคลอเคลียอยู่ที่ลำคอระหง ประกบริมฝีปากหยักลากไล้ลิ้นอุ่นๆ โลมเลียให้เสียวซ่าน ขบเม้มเบาๆ และฝังคมเขี้ยวลงให้รู้สึกแสบเล็กๆ

ผมเอื้อมมือรูปซิปกางเกงของเขาลงช้าๆ มือที่สั่นระริกค่อยๆ เอาสิ่งที่ดุนดันอยู่ภายในกางเกงออกมาด้านนอก เม้มริมฝีปากเรียบด้วยความเขินอาย คุณแกมมาจับไหล่ผมให้หันหลังให้เขา ใจของผมเต้นระส่ำเมื่อมือหนาเริ่มเลื่อนกางเกงขาสั้นและกางเกงชั้นในของผมลงทีละนิดๆ จนเหลือให้ปกปิดแค่เพียงส่วนหน้าเท่านั้น เขาค่อยๆ แทรกลำกายหนาเข้ามาตรงหว่างขา ทันทีที่แท่งร้อนเสียดสีกับขาของผม ความรู้สึกเสียวก็เริ่มแล่นไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย

“อือ...” แม้จะพยายามเม้มริมฝีปาก แต่กลับหลุดครางออกมาเสียอย่างนั้น

สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบ คนตัวสูงโอบเอวของผมและกระแทกกระทั้นส่วนนั้นถี่ขึ้น เสียงหอบหายใจหนักๆ ดังขึ้นข้างๆ หู ผมจับมือเขาไว้ ทั้งยังเผลอลงแรงบีบมือของเขาไปตามแรงอารมณ์ ทันทีที่รู้ว่าตัวเองเริ่มครางดังขึ้น ผมจึงเอามือของเขายกขึ้นมาปิดปากผม ส่วนมืออีกข้างของตัวเองก็กำขอบระเบียงไว้แน่น

คุณแกมมาเร่งจังหวะแรงขึ้นพร้อมกับลำกายของเขาที่ขยายใหญ่มากกว่าเดิมจนผมต้องเขยิบปลายเท้าเปิดออกเล็กน้อยเพื่อให้ยืนได้สะดวก “อะ...อ๊า...คุณแกมมาครับ ไวน์....”

ส่วนสงวนของผมดุนดันอยู่ที่กางเกงที่ทำท่าว่าจะร่วงลงเสียได้ พร้อมกับความเฉอะแฉะที่ส่วนปลายเมื่อความต้องการของผมแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายที่ผ่าว ผมดูดที่นิ้วเรียวของคุณแกมมาผงึกศีรษะขึ้นลงเป็นจังหวะ กัดเบาๆ เพื่อระบายความเสียวซ่านที่แทบจะปะทุออกมากลางอก “ไวน์กำลังจะ...ไวน์ไม่ไหวแล้วครับ คุณแกมมา...อืม....”

กางเกงที่ปิดส่วนสงวนของผมทางด้านหน้าบัดนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขุ่นที่ผมเพิ่งปลดปล่อยออกมา

เขาขยับสะโพกหนาเข้าออกร่วมครึ่งชั่วโมง จนกระทั่งผมเริ่มได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆ เป็นสัญญาณบอกว่าเขากำลังจะเสร็จในไม่ช้า

“Baby Wine... (ไวน์ครับ...) ” ปลายเท้าของผมจิกเกร็งอยู่บนเท้าทั้งสองข้างของเขาที่ผมเผลอเหยียบโดยไม่รู้ตัว

“F*ck! I’ m gonna cum... I’ m gonna cum baby... (ไวน์ครับ ผมกำลังจะ...ผมกำลังจะเสร็จแล้ว...) ” คำสบถดังขึ้นพร้อมกับเสียงหอบหายใจที่หนักหน่วงจากทางด้านหลัง

“คุณแกมมาครับ...อืม...”

เจ้าของแขนแกร่งรั้งตัวผมให้เขาหาจนร่างเราแนบชิด บดเบียดทุกส่วนสัมผัส เขากระแทกกระทั้นส่วนนั้นเข้าออกแรงขึ้นจนร่างผมโคลงไปตามแรงส่งจากทางด้านหลัง จนในที่สุดคุณแกมมาก็ได้ฉีดพ่นน้ำคาวขุ่นจนเต็มหว่างขาและร่องก้นของผม คนตัวสูงเอาคางเกยไหล่และโอบกอดผมไว้ด้วยแขนแกร่ง เขาพรมจูบที่แก้มของผมย้ำๆ ก่อนที่เขาจะเลื่อนกางเกงขึ้นมาใส่ให้ผมเหมือนเดิม

หลังจากที่เราปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไป คุณแกมมาก็อุ้มผมเข้ามาอาบน้ำในห้องน้ำพร้อมกับเขา

ผมรู้ดีว่าผมปล่อยใจไปมากกว่านี้ไม่ได้ แต่ผมก็ต้องการเขา อาการที่ใจเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขามันบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าผม...มีใจให้คุณแกมมา ผมรู้ตัวดีว่าผมอยู่ในฐานะอะไร แต่ผมก็อยากจะโอบกอดความรู้สึกที่เหมือนอยู่ในโลกเสมือนจริงนี้ไว้ ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับเขา ผมรู้สึกดีเวลาที่เขาจูบแก้มผม กอดผม มีเซ็กซ์กับผม สัมผัสที่เขามอบให้นั้นช่างอบอุ่นและอ่อนโยน หวังเหลือเกินว่าผมจะควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้ดี...