❝ผมไม่จูบปากคู่นอนและไม่เคยให้ใครนอนค้างบนเตียงของผม แต่ตอนนี้ผมอยากจูบคุณไวน์และอยากนอนกอดคุณไวน์ทั้งคืน...❞
ชาย-ชาย,ฟีลกู๊ด,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คุณแกมมาวางผมลงบนเตียงในห้องนอนของเขา ก้มพรมจูบที่แก้มทั้งสองข้างอย่างอ่อนโยน ค่อยๆ ไล้นิ้วเรียวเบาๆ เพื่อเกลี่ยหยาดน้ำตา
“คุณแกมมาไม่หิวเหรอครับ?” ผมเอ่ยถามคนตรงหน้า ที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้กลับมากินอุด้งอย่างที่ชวนไว้
“หิวครับ หิวมาก...”
สายตาที่เขามองผมคล้ายกับราชสีห์ที่กำลังจะตะครุบเหยื่ออย่างไรอย่างนั้น
“หิว...หิวอุด้งเหรอครับ?” นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองเจ้าของใบหน้าสวยไม่วางตา เพราะเขาช่างงดงามเหลือเกิน หากจะให้ละสายตาจากเขาในเวลานี้...ผมคงทำไม่ได้
“คิดว่าไม่ใช่ครับ ผมหิวอย่างอื่น...”
“ผมโกรธคุณแกมมาอยู่นะครับ” อีกฝ่ายอมยิ้มเล็กๆ เมื่อได้ยินผมเอ่ยเช่นนั้น
“ผมขอทำให้คุณไวน์หายโกรธ...ได้ไหมครับ?”
คุณแกมมาประคองใบหน้าของผมไว้ด้วยสองมือ เราสบตากันท่ามกลางเงียบงันภายในห้อง ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากหยักประทับลงที่แก้มนุ่ม ละเมียดพรมจูบด้วยความละมุนละไมค่อยเป็นค่อยไป มือหนาปลดกระดุมเสื้อและถอดชุดของผมออกช้าๆ
ร่างกายที่เปลือยเปล่านี้สั่นไหวเล็กๆ เมื่อฝ่ามือร้อนวางสัมผัสลงที่ผิวกาย ลูบไล้ให้ผมรู้สึกใจสั่น เขาจับมือผมให้ปลดกางเกงของเขา มือเล็กที่สั่นระริกค่อยๆ บรรจงทำตามที่เขาสอน กางเกงที่ถูกถอดออกเผยให้เห็นสิ่งที่ชูชันตรงหน้า ผมสัมผัสที่ส่วนแข็งขืนด้วยความเชื่องช้า เขาจับที่ข้อมือให้ผมเริ่มรูดรั้งลำแกนหนาที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ทว่ากลับอยากลองทำบางสิ่งบางอย่างให้เขา…
ผมแตะลิ้นนุ่มลงที่แก่นกายที่ใหญ่โต ใหญ่มากเสียจนมือเพียงข้างเดียวของผมไม่สามารถกอบกุมมันเอาไว้ได้หมด ลิ้นอุ่นโลมเลียส่วนปลายจนแฉะไปด้วยน้ำลาย อ้าปากกว้างขึ้นเพื่อดันแท่งร้อนเข้าในโพรงปากทีละนิดๆ ทว่ากลับเป็นไปอย่างทุลักทุเลเหลือเกิน ผมช้อนตามองร่างสูงที่มองผมไม่ละสายตา ดวงตาสีเฮเซลคู่สวยคล้ายกำลังหลอมละลายร่างกายของผมช้าๆ
“อืม...” เสียงครางในลำคอบ่งบอกถึงความพึงพอใจของอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย
คุณแกมมาลูบศีรษะของผมด้วยความเอ็นดู สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่นี้คล้ายจะกระตุ้นความต้องการของเขาให้เพิ่มมากยิ่งขึ้น
คนตัวสูงก้าวเท้าถอยหลังเพื่อถอนลำกายหนาออกจากปากของผม ปากเล็กเต็มไปด้วยน้ำลายที่ไหลเลอะเปรอะเปื้อนย้อยลงมาจนถึงคาง ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยน้ำใสๆ ที่เอ่อคลอ เนื่องจากก่อนหน้านี้ผมดันส่วนนั้นลึกจนเกินไป เลยทำให้สำลักและไอจนตัวโยน คุณแกมมาไล้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยที่ริมฝีปากและปลายคางให้ผมเพื่อเช็ดน้ำลายออกอย่างเบามือ ก้มลงจุมพิตที่ข้างแก้มย้ำๆ เช่นทุกครั้ง ก่อนจะดันตัวผมให้นอนราบลงบนเตียงช้าๆ พร้อมกับกายกำยำที่คร่อมเหนือร่างที่สั่นไหว คนด้านบนประทับริมฝีปากร้อนลงที่หน้าผาก ไล้ลงที่ปลายจมูกและแก้มนุ่มอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากร้อนเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ จนถึงลำคอ ขบเม้มเบาๆ ให้ผมรู้สึกจักจี้เคล้าไปกับความรู้สึกวาบหวามอย่างบอกไม่ถูก
เรียวลิ้นร้อนลากไล้และดูดดึงอยู่ที่ยอดอกชมพู โลมเลียจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้กับร่างกายที่สั่นระริกจนแทบจะคลุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ “อื้อ...คุณแกมมาครับ...”
ผมรู้ตัวดีว่าร่างกายของผมเริ่มทนต่อแรงเร้าไม่ไหว ผมต้องการเขา ผมเริ่มเสพติดสัมผัสของเขา
“อือ...อ๊ะ...”
เสียงครางเล็ดลอดจากลำคอ ต่อให้ผมพยายามกลั้นมัน แต่ผมก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อคุณแกมมาสอดนิ้วทั้งสามนิ้วเข้าด้านในโพรงอุ่นในคราเดียว ทั้งยังขยับนิ้วเข้าออกถี่ๆ จนผมนิ่วหน้าด้วยความจุก เพราะมันทั้งเสียวและอึดอัด
“ผมคงทำอย่างอ่อนโยนเหมือนครั้งแรกไม่ได้...เพราะความอดทนของผมมีไม่พอครับคุณไวน์”
“คุณแกมมาครับ ไวน์...อ๊ะ....” นิ้วเรียวที่สอดเข้ามาในคราแรกถูกแทนที่ด้วยลำกายที่ใหญ่โตของคนตรงหน้า คนตัวสูงเคลื่อนตัวเข้ามาหาผมช้าๆ พร้อมกับดันส่วนแข็งขืนเข้ามาจนสุด สะโพกหนาเริ่มเคลื่อนไหวอย่างค่อยเป็นค่อยไปตามจังหวะ เขายกสะโพกผมขึ้นเล็กน้อยและสอดหมอนเข้ามาใต้ล่างให้ตัวผมยกสูงขึ้นเพื่อให้รับแรงกระแทกได้ดี
คุณแกมมาเริ่มเปลี่ยนจังหวะจากเนิบนาบเป็นเร่งเร็วและเร็วขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่าผมกำลังจะปลดปล่อยออกมาในไม่ช้า ความเสียวซ่านพลันแล่นไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย ผมเอื้อมมือจับที่ข้อมือของเขาที่กำลังยึดเอวของผมเอาไว้ เพื่อให้เขาทิ้งตัวลงมากอดผม ผมอยากกอดเขาในขณะที่เราร่วมรักกันและที่แปลกไปกว่านั้นคือผมเริ่มอยากให้เขา...จูบผม
ขาเรียวทั้งสองข้างเกี่ยวเข้าเอวสอบขณะที่เขากระแทกส่วนแข็งขืนเข้ามาไม่ยั้งแรง ผมหลุดครางอยู่ข้างหูของคุณแกมมาอย่างหน้าไม่อาย และสุดท้ายผมก็ปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาจนเลอะทั่วท้องน้อยและผิวเนียนขาวของเขา “อ๊ะ!”
ผมร้องเสียงหลงเมื่อคนตัวสูงพลิกตัวผมให้ขึ้นมาอยู่ด้านบนโดยที่ส่วนนั้นของเขาไม่หลุดออกจากช่องทางหลัง มือเล็กวางลงที่อกแกร่งเพื่อยึดร่างเอาไว้ไม่ให้โคลงมากนัก ในฉับพลันนั้นที่มือหนาขยำที่ก้นของผมและจับที่สะโพกให้ขยับตัวขึ้นลงบนร่างกำยำ ผมร้องครางดังลั่นสลับกับเสียงสะอื้น น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลอาบข้างแก้มเพราะความสุขสม ทั้งยังเสียวเสียจนจะขาดใจ เขาจับที่ข้อมือทั้งสองข้างและดึงตัวผมให้ฟุบหน้าแนบกับอกแกร่ง ก่อนจะกระแทกกระทั้นลำกายเข้ามาโดนจุดเสียวกระสันทุกครั้งที่ขยับสะโพกเข้าออก ร่างกายของผมบิดเร่า กระตุกเกร็ง จนเขาต้องลูบแผ่นหลังและบีบนวดที่สะโพกให้ผม
คุณแกมมาจูบเบาๆ ที่ขมับและแก้มขาวเนียน ปลอบโยนผม “Relax baby... (ผ่อนคลายครับไวน์...) ”
“คุณแกมมาครับ...ไวน์เสียว อ๊ะ…อึก…อ๊า...” ผมเผลอกัดปากตัวเองอย่างแรงจนเลือดซึม ความสุขสมที่ผมได้รับมันล้นปรี่จนผมแทบคลั่ง ร่างกายร้อนดั่งไฟราวกับลาวาที่กำลังปะทุอย่างไรอย่างนั้น
เจ้าของแขนแกร่งคว้าตัวผมให้นอนคว่ำหน้าลงบนเตียง และแทรกแก่นกายเข้ามาในช่องทางคับแคบอีกครั้ง เขาจูบที่ไหล่และแก้มเคล้าไปกับการกระแทกส่วนนั้นเข้ามาไม่หยุดยั้ง มือหนากุมมือของผมที่ขยำผ้าปูที่นอนไว้แน่น เขาสอดประสานมือของเขาเข้ากับมือผม เสียงครางเบาๆ ในลำคอดังขึ้นเป็นระยะๆ ชวนให้ใจเต้นระส่ำ คล้ายกับนั่นคือแรงขับเคลื่อนที่กระตุ้นให้ผมปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง “คุณแกมมาครับ...อ๊า...”
“F*ck! I’ m gonna cum baby... (ผมกำลังจะเสร็จแล้วครับ...) ” คำสบถดังขึ้นอยู่ข้างหูในขณะที่เขาเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนผมอ้าปากค้าง “อืมมม...” ช่องทางหลังเต็มไปด้วยน้ำคาวคลักที่ไหลทะลักลงหว่างขา ร่างกายของผมกระตุกเล็กๆ หลังจากที่เขาปลดปล่อยเข้ามา เขาจูบที่ศีรษะของผมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ ถอนตัวออกช้าๆ มือหนาจับผมพลิกตัวหันหน้าเข้าหาเขา เอื้อมมือเช็ดน้ำตาที่แก้มนุ่มทั้งสองข้างและดึงตัวผมเข้าในอ้อมแขนแกร่ง คุณแกมมาลูบแผ่นหลังของผมเพื่อปลอบประโลมเมื่อเห็นว่าผมยังคงสะอื้นไม่หยุด
เราทั้งสองคนสบตากัน ดวงตาสีเฮเซลที่มองมายังผมช่างดูอ่อนโยนเหลือเกิน คุณแกมมาประคองใบหน้าผมไว้ จรดริมฝีปากลงที่แก้มของผมที่เขาเคยบอกกับผมว่า ‘แก้มนุ่มๆ ทั้งสองข้างนี้เป็นของผมนะครับ’ จากหนึ่งครั้งเป็นสองครั้ง จากสองครั้งเป็นสามครั้ง เขาจูบแก้มและหน้าผากของผมย้ำๆ ราวกับต้องการหยอกล้อกันอย่างไรอย่างนั้น การกระทำของเขามักจะทำให้ใบหน้าของผมเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเสมอ
“ลุกไหวไหมครับ?”
ผมพยักหน้ารับ ค่อยๆ ยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง จริงสิ...ตอนนี้ผมอยู่บนเตียงของเขา ถ้าผมนอนหลับบนนี้คงไม่เหมาะ ทว่าไวกว่าความคิดเมื่อคนตัวสูงช้อนตัวผมไว้ในอ้อมแขนแกร่งและพาผมมายังห้องอาบน้ำ เขาวางตัวผมลงในอ่างอาบน้ำช้าๆ เปิดน้ำอุ่นให้ผมแช่ ไม่นานนักเขาก็ลงมานั่งอาบด้วยกัน
“หายโกรธผมหรือยังครับ...”
ผมพยักหน้าหงึกๆ ไม่กล้าสบตาเขา
“แล้วทำไมถึงไม่มองหน้าผมเลย” คุณแกมมายกตัวผมขึ้นให้นั่งบนตักของเขา ก่อนที่เขาจะสอดนิ้วเรียวเข้าในช่องทางร้อนอีกครั้ง
“อ๊ะ...คุณแกมมา...”
คนตรงหน้าก้มกระซิบที่ข้างหู “ผมไม่ได้ใส่ถุงยาง...ต้องเอาน้ำของผมออกก่อนครับ”
ริมฝีปากอุ่นพรมจูบที่แก้มข้างซ้ายและขวาสลับกัน นี่เขาจะทำให้ผมเขินจนเป็นบ้าตายเลยหรือไงกันนะ ทำได้เพียงแค่งุดหน้าลงที่บ่าของเขา ไม่กล้าสู้สายตาเขาเลยจริงๆ
“ว่ายังไงครับ ยังโกรธผมอยู่ไหม...”
“ไม่โกรธครับ...ไม่โกรธแล้ว”
คุณแกมมาเอาน้ำลูบไล้เรือนร่างที่ไร้เรี่ยวแรง ถูสบู่ทั้งแขนและขา ทั้งยังล้างหน้าล้างตาให้ผม เขาค่อยๆ อุ้มผมขึ้นจากอ่างอาบน้ำ ช่วยเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าให้ผม เสื้อของคุณแกมมาตัวใหญ่จัง แถมยังอุ่นด้วย ฮืม...รู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่ยายอาบน้ำให้เลยแฮะ
คนตัวสูงอุ้มผมเข้าเอวมายังเตียงของเขา “คุณแกมมาครับ ผมขอนอนที่โซฟาครับ”
“...” เขาเลิกคิ้วมองผม
“มันไม่เหมาะสมครับ ผมเป็นแค่คู่นอนของคุณ แล้วอีกอย่างผมก็...”
“เป็นลูกน้องของผม? ผมเป็นเจ้าหนี้ของคุณ?” เขาพูดสิ่งที่ผมคิดออกมาจนหมด
“ครับ...”
“ผมบอกคุณไวน์ไปแล้วว่าตอนที่เราอยู่ด้วยกัน เราจะไม่พูดเรื่องสถานะของเรา เพราะผมอยากให้คุณทำตัวปกติเวลาที่คุณอยู่กับผม แต่ถ้าคุณไวน์อยากย้ำสถานะของเรามากนัก อย่างนั้นผมขอสั่งคุณในฐานะเจ้านาย ให้คุณนอนบนเตียงกับผมครับ ถ้าคุณไม่ทำตามผมจะไล่คุณออกจากงาน...ดีไหมครับ?”
ผมทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง ล้มตัวลงนอนช้าๆ เอื้อมมือดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่มร่างกาย ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผมถึงได้อ่อนแอทุกครั้งเวลาที่อยู่กับเขา ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนที่เข้มแข็งมาโดยตลอด แต่ผมกลับเสียน้ำตาให้กับเขาง่ายๆ ราวกับทุกๆ คำพูดของเขามีอิทธิพลต่อความรู้สึกของผม
“อย่าดื้อกับผมได้ไหมครับคุณไวน์?”
“ผมไม่ได้ดื้อนะครับ”
“ดื้อครับ”
“ไม่ได้ดื้อครับ” การหันไปเผชิญหน้ากับเขาคือสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ ณ ขณะนี้ ผมไม่ได้ดื้อเสียหน่อย ผมขอเถียงขาดใจ เขานั่นแหละที่ดื้อ บอกว่าจะสูบบุหรี่ให้น้อยลงก็เห็นสูบไม่บันยะบันยังเลย แถมวันนี้ยังดุผมอีก
“คุณกำลังคิดว่าผมโกรธโดยไม่มีเหตุผลใช่ไหมครับ? ผมมีเหตุผลเสมอครับคุณไวน์...ผมไม่ชอบครับ เวลาที่คุณไวน์อยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น มันทำให้รู้สึกผมหงุดหงิด...”
“ผมทำอะไรผิด คุณแกมมาบอกผมได้ไหมครับ? เพราะถ้าผมรู้เหตุผล ครั้งต่อไปผมจะได้ไม่ทำอีก”
“ถ้าอาการที่ผมเป็นอยู่มันเรียกว่า ‘หึง’ นั่นคือเหตุผลของผมครับ”
ผมมองเขานิ่ง คำพูดของเขาทำให้ผมอึ้งจนพูดไม่ออก เขา...เขาบอกว่าเขาหึงผม? หมายความว่าเขามีใจให้ผมอย่างนั้นใช่หรือเปล่า...
“ผมขอโทษที่ผมทำให้คุณไวน์เสียใจ การที่เห็นคุณไวน์ร้องไห้ มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”
เราสองคนนอนหันหน้าคุยกัน สบตากันท่ามกลางแสงไฟสีอุ่นที่ส่องสลัวภายในห้อง เลื่อนฝ่ามือเล็กทาบลงที่ใบหน้าดุจภาพวาดของคนตรงหน้า ไล้นิ้วเกลี่ยเบาๆ ด้วยความทะนุถนอม เขยิบตัวเข้าหาเขาเล็กน้อย พร้อมกับจุมพิตอย่างแผ่วเบาที่ข้างแก้ม
“คุณแกมมาไม่ต้องขอโทษผมแล้วครับ ผมไม่ได้โกรธคุณแกมมาเลยสักนิด ผมเพียงแค่เสียใจเฉยๆ”
คุณแกมมาคว้าตัวผมไว้ในอ้อมกอด กดริมฝีปากลงที่หน้าผาก ค่อยๆ ไล้ริมฝีปากร้อนลงมาที่ปลายจมูกและข้างแก้มทั้งสองข้าง เราอยู่ใกล้กันเสียจนทุกส่วนของร่างกายแนบชิดกัน นิ้วเรียววางสัมผัสลงที่ริมฝีปากของผม เกลี่ยไปมาเบาๆ คล้ายกับว่าเขาต้องการที่จะ...จูบผม
“ผมไม่เคยจูบปากคู่นอนและไม่เคยให้ใครนอนค้างบนเตียงของผม แต่ตอนนี้ผมอยากจูบคุณไวน์และอยากนอนกอดคุณไวน์ทั้งคืน ...” ผมมองคุณแกมมาตาไม่กะพริบ เขาจะรู้บ้างหรือเปล่านะว่าคำพูดของเขาทำให้คนคนหนึ่งอึ้งจนทำตัวไม่ถูก
นัยน์ตาสีเฮเซลคู่สวยที่จ้องมองมายังผมช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน ใบหน้าสวยได้รูปเคลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนริมฝีปากของเราสัมผัสกัน เวลาที่ริมฝีปากแตะกันมันให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มแบบนี้เองเหรอ… แม้เพียงแค่สัมผัสเบาๆ ใจก็เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอกเสียให้ได้ เขาประคองใบหน้าของผมไว้ด้วยสองมือก่อนจะกดริมฝีปากทาบทับอย่างแผ่วเบา บรรจงดูดเม้มริมฝีปากทั้งบนและล่างช้าๆ ละเมียดจูบอย่างเนิบนาบ คุณแกมมาพลิกตัวคร่อมทับเหนือร่างของผม จูบที่ค่อยเป็นค่อยไปในคราแรกเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน วาบหวามและเย้ายวน ผมหลับตาพริ้มเผยอริมฝีปากนุ่มรับสัมผัสที่เขามอบให้พร้อมกับใจที่เต้นระส่ำ เรียวลิ้นร้อนตวัดเข้าในโพรงปาก ดุนดันลิ้นนุ่มจนชิดกระพุ้งแก้ม ในจังหวะเดียวกันกับที่มือหนาเคลื่อนลงที่เอว บีบเคล้นตามแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
เพิ่งได้เข้าใจวันนี้ว่าการจูบใครสักคนมันเป็นยังไงและทำให้ผมรู้สึกแบบไหน เหมือนว่าผมกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ ตัวเบาดุจปุยนุ่นไร้แรงโน้มถ่วง สมองขาวโพลนไปหมด ยิ่งเขาดูดเม้มริมฝีปาก ใจของผมก็ยิ่งสั่น แล้วเขาจะได้ยินเสียงหัวใจของผมหรือเปล่านะ...
ผมเลื่อนมือขึ้นทาบหน้าอกของตัวเองทันทีที่เขาถอนริมฝีปากออก
“คุณแกมมาครับ...หัวใจ...หัวใจของผม...เหมือนกำลังจะหลุดออกมาเลยครับ...”
“ตื่นเต้นเหรอครับ?” คุณแกมมาเอ่ยถามในขณะที่เขากำลังไล้ปลายจมูกคลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้มของผม
“คะ...ครับ”
“What about when I fucked you? Were you excited? (แล้วตอนที่ผมเอาคุณไวน์ล่ะครับ? คุณไวน์ตื่นเต้นหรือเปล่า?) ” ได้แต่เม้มริมฝีปากเรียบ กะพริบตาปริบๆ มองเขา พูดไม่ออก...นี่เขากะจะทำให้ผมเขินตายคาเตียงเลยใช่ไหม...
“คุณแกมมา...”
มือเล็กยกขึ้นปิดบังใบหน้าที่ร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย
“ไม่แกล้งแล้วครับ” เจ้าของแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เขาลูบศีรษะผมด้วยความอ่อนโยน
เหมือนจะลืมกินอุด้ง…
ฮือ...ไวน์ขอโทษคุณอุด้งเส้นนุ่มด้วยนะครับที่ไวน์ไม่ได้แตะเลยสักคำ
“ร้านอุด้งปิดกี่โมงครับ?”
“ฮืม...เขาปิดตอนที่ผมไปซื้อพอดีเลยครับ น่าจะประมาณห้าทุ่มครึ่งครับ ผมไปตื๊อพี่เจ้าของร้านว่าให้ทำผมก่อน ผมอยากซื้อมาให้คุณแกมมาลองทานครับ...อื้อ!” คำพูดถูกกลืนหายในฉับพลันที่ริมฝีปากหยักคู่สวยกดทับลงมาอย่างฉกฉวย เขาขบเม้มริมปากผมราวกับต้องการแกล้งผมอย่างไรอย่างนั้น ลิ้นอ่อนนุ่มที่แทรกเข้ามาในโพรงปาก หยอกเย้ากับลิ้นของผมจนน้ำลายค่อยๆ ไหลมาถึงปลายคาง
“อือ...” แม้จะพยายามเก็บเสียงเงียบ ทว่ากลับหลุดครางออกมาในทุกๆ จังหวะที่เขาบดเบียดริมฝีปากลงมาอย่างหนักหน่วง ยิ่งเขากดลงมันลงมาหนักหน่วงเท่าไรผมก็ยิ่งต้องการเขามากขึ้นเท่านั้น “คุณแกมมาครับ...อืมมม”
แขนเรียวเลื่อนโอบรอบคอของคนด้านบน รั้งตัวของเขาให้ทาบทับลงมาบนร่างกายของผมอย่างแนบแน่น ฝ่ามือหนาลูบไล้เคล้นคลึงอยู่ที่อกของผม บีบขยำจนเต็มมือก่อนจะเลื่อนลงที่เอวบาง บีบเคล้นย้ำๆ เคล้ากับจูบที่แสนเร่าร้อน
“Baby Wine, I can’ t restrain myself not to do you again because I wanna f*ck you so badly. I wanna make you mine... (คุณไวน์ครับ ผมห้ามใจตัวเองที่จะไม่ทำมันอีกครั้งไม่ได้ เพราะผมอยากเอาคุณจะแย่แล้ว ผมอยากทำให้คุณเป็นของผม...) ”
“Then do it baby... (งั้นก็ทำเลยสิครับ...) ”
ฝ่ามือร้อนดึงกางเกงลงต่ำเผยให้เห็นแก่นกายที่ใหญ่เกินขนาด คนตัวสูงโถมกายลงมาทาบทับตัวผม เขาถอดเสื้อที่เขาเป็นคนใส่ให้ผมและโยนมาลงพื้นอย่างไม่ไยดี ผมในเวลานี้เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า ที่ยังคงปรากฏร่องรอยแดงๆ ที่เขาฝากเอาไว้จากการร่วมรักเมื่อครู่
นิ้วเรียวสวยสอดเข้าในโพรงอ่อนนุ่มโดยไม่รอรี ขยับข้อมือเข้าออกถี่ๆ เพื่อขยายช่องทางให้ลำกายหนาสามารถแทรกเข้ามาแทนที่นิ้วเรียวได้อย่างสะดวก
“อึก...อ๊ะ...” มือเล็กสอดเข้าในกลุ่มผมสีน้ำตาลเทา ขยุ้มเบาๆ ตามอารมณ์ที่ร่างกายพาทำ ฝ่ามือร้อนวางทาบลงที่ท้องน้อยที่นูนขึ้นเพราะความแข็งขืนกำลังดุดันอยู่ภายใน เสียงครางกระเส่าดังสลับกับเสียงหอบหายใจของเราทั้งสองคน เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามกรอบหน้าอีกครั้งทั้งที่เพิ่งอาบน้ำมาก่อนหน้านี้
ผมไขว่คว้าหาที่ยึดเหนี่ยว ทันทีที่ร่างกายเริ่มบิดเร่า คุณแกมมาเห็นดังนั้นจึงรีบโอบกอดผมไว้ เขาจูบที่ขมับที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ พรมจูบที่แก้มนุ่มและงับเบาๆ เพื่อหยอกเย้า ทำเรื่อยๆ เช่นนั้นเพื่อช่วยให้ผมผ่อนคลาย ริมฝีปากหยักละเมียดบดจูบลงมาที่ริมฝีปากนุ่มของผมด้วยความละเมียดละไม ดูดดึงขบกัดเบาๆ ก่อนแทรกเรียวลิ้นร้อนตวัดเข้าในโพรงปากในจังหวะเดียวกันกับการขยับสะโพกถี่ๆ เข้าออกเน้นหนักทุกการเคลื่อนไหว น้ำใสๆ เริ่มเอ่อล้นขอบตาล่างเพราะความจุกและอึดอัดด้านใน บวกกับความสุขล้นจนปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มท้องน้อย
“อะ...อ๊า...”
“คุณไวน์ครับ เจ็บมากหรือเปล่า...” น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่เอ่ยถามข้างๆ หู เสียงพูดของเขาช่างไพเราะเหลือเกิน
“ไม่ครับ...” ความรู้สึกของผมมันชักจะท่วมท้นขึ้นมาเสียแล้วสิ มันเอ่อล้นจนผมห้ามใจตัวเองไม่ให้ปล่อยใจไปกับเขาไม่ไหว แม้สมองจะสั่งให้หยุดตัวเองเอาไว้เพราะรู้ว่าไม่คู่ควร แต่ทว่าใจกับไม่ยอมให้ผมทำอย่างนั้น
นี่ผมกำลังตกหลุมรักเขาแล้วอย่างนั้นใช่ไหม?
“คุณแกมมาครับ คุณแกมมาจูบไวน์อีกได้ไหมครับ...” นัยน์ตาเราสอดประสานกัน คนตรงหน้าประกบริมฝีปากลงมาบดเบียดริมฝีปากที่เผยอออกตามที่ผมร้องขอ บรรจงจูบช้าๆ ชวนให้เคลิบเคลิ้ม ร่างกายของเราหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่ดังสลับกันไปมา เคล้ากับเสียงครางของผมที่ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ไม่รู้ว่านานเท่าไรที่เราปล่อยให้ความรู้สึกและร่างกายได้ทำในสิ่งที่ต้องการและไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วที่ร่างกายของผมถูกเติมเต็มไปด้วยน้ำคาวขุ่นที่ฉีดพ่นเข้ามาในร่างตลอดทั้งคืน...
หากผมจะเรียกช่วงเวลานี้ว่าช่วงเวลาที่แสนมีความสุข มันจะผิดมากหรือเปล่านะ?
“ฝันดีครับคุณไวน์”
“อือ...” ผมได้ยินเสียงนุ่มทุ้มที่เสียงน่าฟังดังขึ้นข้างๆ หู ทว่ากลับไม่มีแรงแม้แต่จะเอ่ยคำใดๆ โต้ตอบกลับไป เปลือกตาเริ่มหนักขึ้นทุกที ผมกำลังเข้าสู่ห้วงนิทราในไม่ช้า
สัมผัสสุดท้ายก่อนที่ตาของผมจะปิดลงก็คือความหนักอึ้งของแขนแกร่งที่พาดอยู่ที่เอวและความชื้นที่แตะเบาๆ ที่หน้าผากของผม สัมผัสที่ได้รับช่างอบอุ่นเหลือเกิน...
ผมกะพริบตาถี่ๆ ปรับโฟกัสสายตาเข้ากับแสงสว่างที่ส่องผ่านเข้ามายังเตียงนอน จนสายตาเลื่อนมาหยุดอยู่ที่เจ้าใบหน้าสวยที่นอนกอดผมไว้
ใบหน้าดุจเทพพระเจ้าบรรจงปั้นของคุณแกมมาต่อให้มองกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ ไฝใต้ตาเม็ดเล็กๆ นั่นยิ่งดึงดูดสายตาให้ชวนมอง ดวงตากลมโตเลื่อนมาหยุดอยู่ที่รอยสักกลางอก รอยสักนี้คงเป็นชื่อของคนที่สำคัญกับชีวิตของเขามาก รูปผู้หญิงที่วางอยู่ในห้องทำงานของเขาอาจจะรูปคนรักเก่าที่เขาลืมไม่ได้หรือเปล่านะ ผมเอื้อมมือลูบเบาๆ ที่รอยสักนั้น
“เป็นชื่อของแม่ผมครับ...”
มือเล็กหยุดชะงักในทันใด เขาจะคิดว่าผมเป็นพวกโรคจิตที่เอาแต่สัมผัสเรือนร่างของเขาไหมเนี่ย
“ผมทำให้คุณตื่นหรือเปล่า ผมขอโทษครับคุณแกมมา”
ฝ่ามือหนาคว้าที่ข้อมือของผมเอาไว้ขณะที่กำลังจะดึงกลับ เขากดมือของผมให้วางทาบลงที่อกของเขา
“นอนข้างๆ กันอีกสักพักได้ไหมครับ?” เจ้าของตาคู่สวยเอ่ยถาม ผมพยักหน้ารับเบาๆ เป็นการตอบตกลง มือหนายังคงจับมือของผมไว้ที่อกแกร่ง “คุณไวน์คิดว่ารอยสักนี้หมายถึงอะไรครับ?”
เขาถามราวกับว่าเขาอ่านใจของผมออกว่าผมคิดอะไรไปไกลมากกว่านั้น “ผม...คิดว่าเป็นชื่อคนรักของคุณแกมมาครับ”
คุณแกมมาอมยิ้มเล็กๆ ที่ข้างแก้ม “ไลลาเป็นชื่อของแม่ผมครับ แม่ของผมเสียไปนานมากแล้ว ตั้งแต่ที่ผมอายุได้สี่ขวบ” เขาเงียบไปสักพัก ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะและเสียงพูดของแม่ยังคงติดตรึงอยู่ในใจของผม น่าแปลกที่ผมอายุเพียงแค่สี่ขวบแต่กลับจดจำทุกอย่างเกี่ยวกับแม่ได้จนขึ้นใจ แต่น่าเสียดายที่ผมมีเวลาได้อยู่กับแม่น้อยเกินไป... มันเป็นความผิดของผมครับ” คุณแกมมาดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด “ผมทำให้แม่ต้องตาย...ที่แม่ต้องป่วยเป็นเพราะผม...เพราะผมเองที่เป็นต้นเหตุ”
เสียงนุ่มทุ้มที่แสนอบอุ่นบัดนี้แฝงไปด้วยความสั่นเครือ แค่เพียงได้ฟังเพียงเท่านั้น น้ำใสๆ กลับเอ่อล้นในดวงตาของผม ผมสัมผัสได้ถึงความเศร้าในน้ำเสียงของเขา สิ่งที่ผมอยากทำในตอนนี้คือการกอดเขา อยากให้เขารู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว เขายังมีผมอยู่ข้างๆ แม้ว่าตัวของผมจะเล็กกว่าเขาแต่ผมเชื่อว่าอ้อมกอดของผมจะช่วยให้ความอบอุ่นกับเขาได้
ผมเขยิบตัวเข้าหาคุณแกมมา โอบกอดเขาเอาไว้ ลูบศีรษะของเขาเพื่อปลอบประโลม เขาต้องเจ็บปวดมากขนาดไหนนะ
“คุณแกมมา ไวน์จะอยู่ตรงนี้ข้างๆ คุณแกมมานะครับ...” มือเล็กลูบที่แผ่นหลังกว้างเบาๆ
“ผมเจ็บปวดเหลือเกินครับ...เจ็บปวดและทรมานมาตลอด แต่ผมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้...”
“ผมไม่รู้ว่าคุณแกมมาต้องผ่านอะไรมาบ้างตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา แต่ผมอยากให้คุณรู้ไว้ว่าจากนี้ไปยังมีผมอยู่ข้างๆ คุณนะครับ”
นัยน์ตาสีน้ำเฮเซลจ้องมองมาที่ผม เอื้อมมือมาสัมผัสเบาๆ ที่แก้มนุ่มและพรมจูบย้ำๆ ที่แก้มนุ่ม “ขอบคุณครับ...คุณไวน์”
ผมเอาปลายจมูกถูไถวนไปวนมาที่แก้มของคุณแกมมาจนรอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นที่ข้างแก้มขาวเนียน
“วันนี้เลิกงานแล้วกลับกับผมนะครับ ผมจะรอคุณไวน์ ถ้าร้านอุด้งยังเปิดอยู่ เราแวะทานด้วยกันนะครับ” ผมมองเขาตาแป๋วและพยักหน้าหงึกๆ ตอบรับคำชวนของเขา เรื่องของกินไวน์ไม่พลาดหรอกครับ!
คุณแกมมาก้มลงจูบแก้มทั้งสองข้างของผมซ้ำๆ ราวกับมันเขี้ยวกันอย่างไรอย่างนั้น ผมจะขอเบิกค่ายาแก้ฟกช้ำ เพราะเขาจูบจนแก้มของผมช้ำไปหมดแล้ว!
