นางร้ายถือกำเนิด - ตอนที่ 2 เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง โดย สายลมทางเหนือ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

"ไม่ ข้าขอร้อง ได้โปรดอย่าทำแบบนี้!"

"ได้โปรด"

หลังประตูที่ปิดอยู่ด้านในของห้องนอนขนาดใหญ่ มีร่างหนึ่งนอนขดตัวอยู่บนเตียง ตัวสั่นและมีเหงื่อไหลออกมาบนหน้าผากของเธอ

สาวใช้สองคน เดินไปมาในห้องอย่างลนลานพร้อมอ่างน้ำและผ้าเช็ดหน้า

"ไม่ดีขึ้นเลย ไข้ก็ไม่ลดลงด้วย” สาวใช้คนหนึ่งพูดอย่างกังวล

"เราควรทำเช่นไรดี? พายุหิมะรุนแรงเกินไป หมอประจำตระกูลก็ไม่กล้าออกจากบ้านด้วยซ้ำถ้าสภาพอากาศเป็นแบบนี้" สาวใช้อีกคนพูดก่อนจะหยุดและพูดต่อว่า

"แต่คุณหนูยังไม่ตื่นหรอ แต่เมื่อกี้ข้าได้ยินเสียงคุณหนูพึมพำกับตัวเองอยู่นะ” สาวใช้คนแรกส่ายหัวแล้วพูดว่า

"ไข้สูงขนาดนี้จะตื่นได้เช่นไร? นางคงจะรู้สึกเจ็บปวดมากเกินไป" พวกนางทั้งสองคนยังคงทำหน้าที่ต่อไป โดยเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของหญิงสาว บิดน้ำออกจากผ้าและทำซ้ำหลายอยู่ครั้ง หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วยาม ร่างที่สั่นเทาของหญิงสาวที่อยู่บนเตียงก็หยุดกะทันหัน ดวงตาของเธอที่ปิดสนิทก่อนหน้านี้ตอนนี้เปิดกว้างขึ้น เธอจ้องมองไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่า แต่ความเย็นชาในดวงตาคู่นั้นก็แสดงออกมาเช่นเคย

เธอหันไปมองดูสาวใช้ทั้งสองที่กำลังพูดกันอยู่ และปากของเธอก็อ้าปากค้างก่อนที่น้ำตาเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของเธอขณะที่เธอยังคงมองต่อไป

"คุณหนูฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ?”

"ข้าจะออกไปบอกนายท่านว่าในที่สุดคุณหนูก็ฟื้นแล้ว!”สาวใช้อีกคนพูดขณะที่นางรีบวิ่งออกไป เซียวเฟยยังคงร้องไห้ต่อไปเมื่อเธอลืมตา เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ทันทีที่ดวงตาของนางมองไปยังสถานที่ที่อยู่เบื้องหน้าซึ่งไม่ใช่คุกที่สกปรกและมีกลิ่นเหม็น ความรู้สึกที่ถูกกล่าวหาว่าทำผิดมาตลอดชีวิตและความเจ็บปวดที่สะสมอยู่ในหัวใจของนางก็พลุ่งพล่านออกมา ห้องที่นางอยู่แตกต่างไปจากคุกโดยสิ้นเชิงเพราะภายในห้องนี้ทุกอย่างดูมีราคาแพง ทั้งยังสะอาดและอบอุ่น และเสียงของคนอื่นที่ไม่ใช่คนชั่วร้ายดังก้องอยู่ในหูของเธอ จู่ๆ นางก็ยื่นมือออกไปจับที่มือที่ยื่นออกมาหาเธอ ไป๋จู สาวใช้ตกใจมากเมื่อเห็นคุณหนูของนางร้องไห้ราวกับเด็กที่ล้มเข่าถลอก นางไม่เคยเห็นคุณหนูของนางเป็นแบบนี้มาก่อน ราวกับว่าโลกนี้ทำผิดต่อนาง ไป๋จูมองดูมืออันบอบบางและเล็กที่จับมือนางไว้ น่าแปลกที่ ไป๋จูก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้เหมือนกัน นางกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหนูของพวกนาง นางกังวลว่าหลังจากนี้ คุณหนูของนางจะลงโทษตัวเองที่สัมผัสของนาง แต่ก็โล่งใจที่เห็นคุณหนูที่ดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองแสดงท่าทางแตกต่างออกไป อย่างไรก็ตาม หญิงสาวในร่างเดิมนี้ได้จากไปแล้วเพราะมีไข้สูง สิ่งที่อยู่ภายในร่างนั้นเป็นผู้หญิงอีกคน และแท้จริงแล้วทุกคนและสวรรค์ก็ไม่ยุติธรรมเช่นกัน เซียวเฟยยังคงสะอื้นต่อไปจนปวดหัวและมือสั่น นางไม่รู้ว่านางกำลังอยู่ที่ไหน เมื่อนางเสียชีวิตแล้ว นางคิดว่านางคงอยู่ในชีวิตหลังความตายและอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ปลอดภัย

'ปัง!'

ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างแรงเมื่อมีชายชราที่ดูกล้าหาญและน่ากลัวสวมเสื้อผ้าชั้นดีเดินเข้ามา และภาพในห้องก็ฉายขึ้นในแววตาของเขา เขาเบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า หลานสาวของเขาร้องโหยหวนราวกับเด็กทีาถูกแทงทะลุหัวใจ เขานั่งลงข้างเตียงและมองดูหลานสาวอย่างเอ็นดู

"เฟยเอ๋อ" เกิดอะไรขึ้น? บอกตาสิว่าใครทำให้เจ้าเจ็บปวด ไปตามหมอประจำตระกูลมา” หลี่ เซีียวเหมิงพูดอย่างกังวล ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล อย่างไรก็ตาม เนื่องจากใบหน้าของเขาดูน่ากลัวมาก มีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนแก้มขวาของเขา มันจึงดูน่ากลัวมากขึ้น ใครๆ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นเขา แต่หลานสาวของเขาไม่ได้กลัวและยังคงร้องไห้ต่อไปเหมือนปกติ นางยังคงร้องไห้ราวกับว่านางไม่สนใจอะไรเลย สิ่งนี้ทำให้ หลี่ เซียวเหมิง รู้สึกหมดหนทางอย่างมาก ตอนนี้เขากำลังคุกเข่าลงต่อหน้าเด็กสาวอายุระหว่างสิบหกถึงสิบเจ็ด โดยไม่สนใจกับความตกใจจากบ่าวรับใช้หลายคนภายในห้อง พวกเขารู้ว่า หลี่ เซียวเหมิง ให้ความสำคัญกับหลานสาวของเขาอย่างไร แต่ฉากที่อยู่ตรงหน้าพวกเขายังคงทำให้พวกเขาตกใจ

หลี่เซียวเหมิง คือใคร?

เขาเป็นนายพลผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงของอาณาจักรเจิ้ง และด้วยเหตุนี้ เขาจึงมีทั้งเงินทองและชื่อเสียง เขาเพิ่งเกษียณเมื่อ 2 ปีที่แล้ว แต่อิทธิพลของเขาในราชสำนักก็ยังยิ่งใหญ่ แม้แต่เชื้อพระวงศ์ยังต้องเคารพเขา

ใช่แล้ว เขายอมทำผิดทุกกฎเกณฑ์ที่จารึกไว้เพื่อเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้

"ใครก็ได้ เข้ามา! ไปตามหมอหวงแล้วบอกเขาให้รีบมาตรวจดูหลานสาวของข้า” เขากล่าวด้วยความเร่งด่วนแต่นายท่าน หมอหวงเพิ่งออกไปเมื่อไม่กี่ชั่วยามที่แล้ว และตอนนี้พายุหิมะก็แรงเกินไปทำถนนมีแต่หิมะจึงเดินทางไม่สะดวก

"รถม้าหรือแม้แต่คนจะเดินในสภาพอากาศเช่นนี้คงเป็นเรื่องยาก” หัวหน้าคนรับใช้ซวนเหยาแจ้งให้เจ้านายของเขาทราบ พายุหิมะคืนนี้แรงเกินไป และใครๆ ก็สงสัยว่าจะมีใครกล้าพอที่จะทำให้มันหยุดลงได้หรือไม่ แม้แต่ทหารที่แข็งแกร่งก็ยังหนาวสั่นและตายก่อนที่จะได้ฟันศัตรูด้วยซ้ำหลี่ เซียวเหมิงรู้ถึงความกังวลของหัวหน้าคนรับใช้เป็นอย่างดี แต่เขาก็กังวลมากเหมือนกันเกี่ยวกับสภาพของหลานสาวในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทำตามเจตนาตัวเองได้เมื่อพายุเป็นแบบนี้ แม้ว่าเขาจะส่งคนไปรับหมอหวงได้สำเร็จ แต่ใครจะรู้ได้ว่าทั้งคนที่เขาส่งไปและหมอเฟิงจะต้องแข็งตายบนท้องถนนหรือไม่ หลี่ เซียวเหมิงถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า

"พวกเจ้าทุกคนออกไปเถอะ ข้าจะอยู่กับ เฟยเอ๋อเอง" คนรับใช้ที่อยู่ในห้องต่างแยกย้ายกันไปทันทีที่ได้รับคำสั่งและปิดประตู หลี่ เซียวเหมิงนั่งอยู่บนขอบเตียงข้างหลานสาวของเขา โดยเอาหัวของนางพาดลงบนไหล่ของเขา

"ชู่! ไม่เป็นไร ตาอยู่ที่นี่ ตาอยู่นี่แล้ว"