ด้วยใบหน้าที่สวยงามไม่มีใครเทียบได้ เซียวเฟยจึงคู่ควรที่จะชนะใจผู้ชายทุกคนในใต้หล้า แต่เธอกลับตกหลุมรักเจ้าชายผู้ชั่วร้ายอย่างโง่เขลา จนในที่สุดเธอก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนรัก
ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,รัก,ดราม่า,จีนโบราณ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“โถ่เว้ย! นางต้องตายก่อนที่ข้าจะได้ข้อมูลจากนาง!” มู่เฉิน กระแทกมือของเขาลงบนโต๊ะไม้ตรงหน้าด้วยความโกรธ ม้วนหนังสือกลิ้งไปบนพื้นด้วยแรงกะแทก
บ่าวรับใช้ต่างก้มศีรษะลงเนื่องจากพวกเขาสับสนและสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของผู้หญิงที่เจ้านายของเขาพูดถึง พวกเขาอยากรู้อยากเห็นแต่ไม่สามารถถามได้เพราะกลัวว่าความโกรธของ เจิ้ง มู่เฉิน จะมาลงทีี่พวกเขาแทน
เจิ้ง มู่เฉิน องค์ชายสี่แห่งแคว้นเจิ้ง เป็นผู้ที่ดีที่สุดในบรรดาองค์ชายคนอื่นๆ เขาไม่เพียงแต่มีจิตใจที่เฉียบแหลมเท่านั้น แต่เขายังมีความสง่าผ่าเผยที่ทำให้ผู้คนติดตามเขาด้วยความเต็มใจอีกด้วย
แต่ยังมีบางอย่างเกี่ยวกับเขา ความโหดร้ายคนที่โดนไม่แม้แต่เงยหน้ามามองได้
เจิ้งหมู่เฉินกุมขมับ ผู้หญิงที่ทำให้เขาโกรธก็ถูกโยนไปที่หลุมศพที่ไม่มีป้ายที่หน้าหลุมเยี่ยงสุนัขแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะโยนนางลงไป เขาได้สั่งให้คนของเขาทุบตีศพเพื่อที่นางจะได้รู้สึกเจ็บปวดแม้จะตายไปแล้ว และเมื่อวิญญาณของนางออกจากร่าง นางจะได้เห็นร่างของตัวเองยังคงถูกทรมาน
หลังจากทุบตีไปสองสามชั่วยาม ในที่สุดเขาก็บอกให้คนของเขาทิ้งมันลงไป ไม่จำเป็นต้องห่อด้วยผ้า เนื่องจากนางไม่บอกเขาว่านางเก็บกล่องนั้นไว้ที่ไหน เจิ้งหมู่เฉินจึงโยนศพของนางโดยไม่มีฝาปิดโลงแต่อย่างใด
วิธีการของเขาช่างโหดร้าย จนไม่มีใครเชื่อว่าองค์ชายสี่ที่ทุกคนชื่นชมและเคารพมีนิสัยที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ และถ้าพวกเขารู้ พวกเขาคงกลัวเกินกว่าจะเอ่ยถึงชื่อของเขา
เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำเช่นไร
เขามองลงไปเห็นกระดาษที่กองอยู่บนโต๊ะ เขาจึงหยิบพู่กันขึ้นมา เขาเขียนข้อความลงไปสองสามคำ ม้วนมัน และมอบให้กับคนรับใช้ที่อยู่ใกล้เขา
“เอาสิ่งนี้ไปให้ท่านปู่ของข้าแล้วบอกเขาว่า ข้าต้องการคำตอบโดยเร็วที่สุด”
คนรับใช้ก้มศีรษะแล้วจากไปพร้อมกับจดหมายที่อยู่ในมือ
........
ในขณะนี้ ไป๋ลู่ที่กำลังใส่ถ่านในเตาอั้งโล่ได้ยินคุณหนูของนางพึมพำอะไรบางอย่างขณะมองออกไปข้างนอกนางจึงถามว่า "คุณหนูพูดอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ?"
เซียวเฟย ซึ่งตอนนี้ได้อยู่ในร่างหลี่ เซียวเฟย ส่ายหัวและลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดว่า "ข้าต้องไปที่ไหนสักแห่ง หาชุดให้ข้าใส่ออกไปข้างนอกหน่อย"
ไป๋จูเดินมาข้างๆ คุณหนู นางดูตกตะลึงและถามว่า "คุณหนูจะออกไปข้างนอกหรือเจ้าคะ?"
"ใช่"
“แต่ท่านผู้เฒ่าบอกว่าคุณหนูไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ในสภาพอากาศแบบนี้นะเจ้าคะ” อินซูซึ่งอยู่ในห้องด้วยก็วางผ้าที่นางใช้เช็ดโต๊ะลง
หลี่เซียวเหมิงสั่งพวกเขาอย่างเคร่งครัดว่าอย่าปล่อยให้ หลี่เซียวเฟยออกไปจนกว่าอาการของนางจะดีขึ้น พวกเขายังสงสัยว่าทำไมจู่ๆ หลี่เซียวเฟยถึงอยากออกไปข้างนอก ในเมื่อนางไม่เคยมีความคิดนี้หลังจากขังตัวเองอยู่ในจวน
นี่คือสิ่งที่ทุกคนในจวนพบว่ามันแปลกมาก
เมื่อสามปีที่แล้ว หลี่เซียวเฟยที่เพิ่งกลับมาหลังจากสวดมนต์ในวัดไท่ซางก็ไม่เคยอยากออกไปข้างนอกอีกเลย แม้ว่านายท่านหลี่จะพยายามชักชวนนางหรือบังคับให้นางออกไปร่วมงานเลี้ยงหรืองานเทศกาล นางก็บ่นและขู่ว่าจะฆ่าตัวตายหากนางก้าวเท้าออกไปนอกประตูจวน
แต่ตอนนี้นางอยากออกไปข้างนอก?
หลี่ เซียวเฟยกระพริบตา “ถ้าเช่นนั้น บอกท่านปู่ว่าข้าจะออกไปข้างนอก ข้าถูกขังอยู่ในที่แห่งนี้มา 3 ปีแล้ว และการที่ออกไปข้างนอกก็ไม่ได้มีผลกระทบกับสุขภาพของข้ามากนัก”
นางก้าวเข้าไปในห้องนอนแล้วหยุด “เดี๋ยว ข้าจะไปหาท่านปู่เอง เตรียมชุดให้ข้าใส่ด้วย”
ไป๋จูและอินซูมองหน้ากัน แต่พวกนางก็ไม่ได้ขัดคำสั่งของคุณหนู พวกนางดีใจที่เห็นว่าคุณหนูอยากออกไปข้างนอก พวกนางจึงรีบหยิบชุดฮันฟู่ (ชุดแบบจีน) สีชมพูสดใสพร้อมปักดอกบีโกเนียแสนสวยออกมา เสื้อคลุมตัวนอกบางเล็กน้อยแต่ให้สไตล์ที่พริ้วไหวที่ช่วยให้ดอกไม้ดูมีชีวิตชีวา
หลี่ เซียวเฟยเพียงเหลือบมองแล้วพูดว่า "ไม่ใช่แบบนั้น ข้าต้องการชุดเรียบๆ ที่ไม่มีดีไซน์"
“แต่ชุดนี้เป็นชุดโปรดของคุณหนูนะเจ้าคะ ในบรรดาเสื้อผ้าที่เพิ่งส่งมาถึงจวน คุณหนูถึงกับบ่นกับท่านผู้เฒ่าให้ซื้อชุดนี้ในร้านตัดเสื้อจินเหยา”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ เซียวเฟยก็หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า "ตอนนี้ข้าไม่ชอบมันแล้ว"
ถ้าเป็นชาติก่อน หลี่ เซียวเฟยคงดีใจมากที่ได้เห็นชุดที่สวยงามเช่นนี้ ในฐานะอนุคนโปรดในจวนขององค์ชายสี่ เซียวเฟย เป็นเจ้าของหีบสองสามใบที่มีชุดหลากสีและดีไซน์เป็นของขวัญจากมู่เฉิน และแต่ละอย่าวก็ถูกซื้อไปด้วยเงินจำนวนมหาศาล
แต่เมื่อเปรียบเทียบเสื้อผ้าของนางในชีวิตก่อนหน้านี้กับเสื้อผ้าที่อยู่ข้างหน้าเซียวเฟย ความรู้สึกเมื่ออดีตของนางที่ถูกมู่เฉินหลอกใช้ก็ผุดขึ้นมา
อย่างไรก็ตาม นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่นางจะไม่ชอบมัน
ชาติก่อนเซียวเฟยชอบแต่งตัวสวยๆ ต่อหน้ามู่เฉิน ทั้งเสื้อผ้าที่นางสวมใส่ทั้งภายนอกและภายใน ไปจนถึงทรงผมและเครื่องประดับที่นางสวม ทุกอย่างทำด้วยความเอาใจใส่อย่างพิถีพิถัน
แต่ตอนนี้เซียวเฟยไม่มีเหตุผลที่จะต้องแต่งตัวหรูหรา นางไม่ใช่อนุของใครบางคนและนางก็ไม่ใช่หญิงสาวที่ต้องการใส่ใจเพียงรูปลักษณ์ภาพนอกของตนเอง นางอยู่ในคุกใต้ดินเป็นเวลา 7 เดือนโดยมีอาหารให้กินเพียงเล็กน้อยและมีน้ำสกปรกให้ดื่มเท่านั้น แขนขาของนางถูกตัดออกและร่างกายของนางก็ถูกทุบตี มีใครสามารถบอกนางได้ไหมว่าทำไมนางถึงต้องใส่มันเพื่อแค่ความสวยงาม?
ไป๋จูพยักหน้าเห็นด้วย แม้ว่าชุดจะสวย แต่รสนิยมของคุณหนูของนางกลับมากเกินไป คุณหนูชอบสีสันสดใสและแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่อาจทำให้คนตาบอดได้เลย
คุณหนูของนางเป็นคนสวย แต่เนื่องจากหลี่เซียวเฟยมีกิริยาหยาบคาย และเมื่อนางสวมเสื้อผ้าเหล่านี้ นางมีแต่จะดูตลกในสายตาคนอื่นและได้รับคำดูถูกจากพวกเขา
“แล้วคุณหนูอยากใส่ชุดอะไรเจ้าคะ?” ไป๋จูถามด้วยรอยยิ้ม
“งั้นก็หาชุดสีดำให้ข้า”
