ด้วยใบหน้าที่สวยงามไม่มีใครเทียบได้ เซียวเฟยจึงคู่ควรที่จะชนะใจผู้ชายทุกคนในใต้หล้า แต่เธอกลับตกหลุมรักเจ้าชายผู้ชั่วร้ายอย่างโง่เขลา จนในที่สุดเธอก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนรัก
ผู้แต่ง
สายลมทางเหนือเรื่องย่อ
ด้วยใบหน้าที่สวยงามไม่มีใครเทียบได้ เซียวเฟยจึงคู่ควรที่จะชนะใจผู้ชายทุกคนในใต้หล้า แต่เธอกลับตกหลุมรักเจ้าชายผู้ชั่วร้ายอย่างโง่เขลา จนในที่สุดเธอก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนรัก
ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,รัก,ดราม่า,จีนโบราณ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นางร้ายถือกำเนิด
ด้วยใบหน้าที่สวยงามไม่มีใครเทียบได้ เซียวเฟยจึงคู่ควรที่จะชนะใจผู้ชายทุกคนในใต้หล้า แต่เธอกลับตกหลุมรักเจ้าชายผู้ชั่วร้ายอย่างโง่เขลา จนในที่สุดเธอก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนรัก
การหมั้น?
หลี่เซียวเฟยตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย”
อู๋ซิงเยียนกำลังยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม เมื่อนางได้ยินคำตอบของหลี่เซียวเฟย ทำให้นางแทบจะสำลักมันออกมา นางจึงรีบพูดว่า "คุณหนูสี่ลืมไปแล้วหรือ?"
"ลืมอะไร?" หลี่เซียวเฟยถามอย่างไม่ใส่ใจ นางรู้สึกตลกเมื่อเห็นอู๋ซิงเยียนรู้สึกสับสนกับคำพูดของนางเพียงไม่กี่คำ
คราวนี้อู๋ซิงเยียนมองไปที่หลี่เซียวเฟยและขมวดคิ้ว
หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้านางไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าของนางเลย นางเพียงยืนตรงโดยประสานมือไว้ที่หน้าท้อง คางของนางยกขึ้นเล็กน้อยอย่างเย่อหยิ่ง แต่ต่างจากเมื่อก่อน การแสดงท่าทางแบบนี้ไม่ได้ทำให้ใครรู้สึกรังเกียจ แต่รู้สึกหวาดกลัวแทน
ทำไม?
อู๋ซิงเยียนกำลังถามตัวเอง นางแปลกใจว่าทำไมนางถึงรู้สึกกลัวเมื่อได้คุยกับหลี่เซียวเฟย ราวกับว่านางกำลังคุยกับคนที่มีตำแหน่งสูงกว่า นางไม่ได้สังเกตเห็นในตอนแรกเมื่อพวกนางพบกันอยู่ข้างนอกเพราะพวกนางอยู่ห่างกันเล็กน้อย แต่หลังจากอยู่ในห้องเดียวกันกับหลี่เซียวเฟย ในที่สุดนางก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไป ตั้งแต่เริ่มต้น ท่าทางของหลี่เซียวเฟยดูไม่แข็งกระด้าง แบบที่นางทำตัวเหมือนแต่ก่อน ที่สำคัญทำให้ใครก็ตามรู้สึกอยากโค้งคำนับนาง นางยังคงพูดจาหยาบคายแต่วิธีที่นางพูด
เหมือนอู๋ซิงเยียนไม่ได้อยู่ในสายตาของนางเลย
อู๋ซิงเยียนไม่รู้ว่าทำไม แต่พลังที่มีอำนาจเหนือกว่าทำให้นางไม่กล้าตำหนิหลี่เซียวเฟย
หลี่เซียวเฟยรอให้อู๋ซิงเยียนพูด แม้ผ่านไปหนึ่งถ้วยชาอู๋ซิงเยียนก็ไม่พูดและมองดูเซียวเฟยอย่างแปลกประหลาดเท่านั้น
“ทำไมท่านป้ารองถึงไม่พูดอะไรเลย”
สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ อู๋ซิงเยียนก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเฝนายหญิงของนาง แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นางจึงสะกิดเจ้านายของนางเบาๆ และกระซิบอย่างกังวลว่า "ฮูหยิน ชาร้อนเกินไปหรือเปล่าเจ้าคะ?"
ความรู้สึกของการมีคนขยับตัวนางทำให้อู๋ซิงเยียนตื่นจากการครุ่นคิดและนางก็พูดว่า "ไม่มีอะไร คุณหนูสี่คงอยู่ในเรือนของตัวเองนานเกินไปจนเจ้าลืมไปว่าเจ้าหมั้นกับลูกชายคนเล็กของตระกูลซู"
หลี่ เซียวเฟยมองไปที่อู๋ซิงเยียน “ป้ารองกำลังตำหนิข้าที่ไม่ออกไปข้างนอกเช่นนั้นหรือ?”
อู๋ซิงเยียนกำลังจะตอบ แต่หลี่เซียวเฟยเร็วกว่า "แต่ท่านพูดถูก ข้าอยู่ในจวนนานเกินไปจนข้าลืมคู่หมั้นของข้าและตระกูลของเขาไป แต่ป้ารองไม่จำเป็นต้องกังวล ข้ากำลังวางแผนอยู่ จริงๆ แล้ววันนี้ข้าจะออกไปข้างนอกแต่ท่านปู่ตำหนิข้าจนข้าไม่สามารถออกไปข้างนอกได้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากท่านปู่ ท่านปู่คงกังวลว่าข้างนอกจะอันตรายเกินไปสำหรับข้า”
คำพูดของเซียวเฟยถูกต้องในประโยคแรก หลี่ เซียวเฟยยอมรับว่านางอยู่ในจวนนานเกินไปจนไม่สามารถพบหน้าคนอื่นได้ และลืมไปว่านางมีคู่หมั้น อย่างไรก็ตาม ใครจะไม่ลืมคู่หมั้นของตัวเอง ก็ในเมื่อพวกเขาไม่เคยก้าวเข้ามาในเรือนของนางด้วยซ้ำ ตั้งแต่ที่นางตัดสินใจขังตัวเองไว้ในห้อง และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลี่เซียวเฟยล้มป่วย แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่สามีในอนาคตจะต้องกังวลหรือมาเยี่ยมลูกสะใภ้ในอนาคตหรือไม่
อีกคนหนึ่งหลี่เซียวเฟยยังชี้ให้เห็นว่านางไม่ใช่คนเดียวที่ต้องการให้นางอยู่ในจวนหลี่ยังมีท่านปู่ที่เอาใจใส่นางอย่างมากซึ่งเขาสนับสนุนความปรารถนาของนางที่จะไม่ออกไปเพราะโลกภายนอกนั้นอันตราย ด้วยคำพูดของหลี่เซียวเฟยมันทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ และดูเหมือนว่าหลี่เซียวเฟยจะไม่ถูกพบเห็นในที่สาธารณะเป็นเวลาสามปี ไม่ใช่ความผิดของนางแต่เพราะหลี่เซียวเหมิงและทุกคนในเรือนตะวันออกไม่ได้ตำหนินาง ไม่ใช่เพราะพวกเขาเชื่อคำพูดเหล่าของหลี่เซียวเหมิง เพียงแต่พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรกลับกับนางได้ หากคำพูดแพร่กระจายไป ผู้คนจะเชื่อว่าความจริงและข่าวลือที่ใบหน้าไม่น่าดูของหลี่ เซียวเฟยที่เสียโฉม มันอาจจะไม่มีผลกระทบต่อการที่คนอื่นมองนางเพราะบุคลิกของนาง มันก็ยิ่งทำให้นางไม่มีหน้าที่จะออกไปข้างนอก
อย่างไรก็ตาม อู๋ซิงเยียนจะไม่รู้เรื่องของหลี่เซียวเฟยได้เช่นไร
แม้ว่าอู๋ซิงเยียนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่นางทำไม่ได้เมื่อหลี่เซียวเฟยกลายเป็นคนที่น่าสงสารในที่สุด ถ้าเป็นในอดีตที่พวกนางทั้งสองทะเลาะกันด้วยคำพูด มันก็จะเป็นนางเสมอที่จะชนะและหลี่เซียวเฟยจะหันหลังกลับด้วยความโกรธ แต่ในตอนนี้อู๋ซิงเยียน ทำได้เพียงกลืนความโกรธของตัวเอวและแสดงรอยยิ้มปลอมๆ
“เป็นท่านพ่อที่รักและชื่นชอบคุณหนูสี่จริงๆ”
“ท่านพูดถูก” หลี่ เซียวเฟย ยิ้มให้นาง
“แต่ท่านพ่อไม่อยู่ที่นี่ คุณหนูสี่จะไม่นั่งรอและมาดื่มชากับข้าหรือ?” อู๋ซิงเยียนกล่าว
หลี่ เซียวเฟยกระพริบตา “ไม่ ในเมื่อท่านปู่ไม่อยู่ที่นี่ ข้าก็ไม่มีเหตุผลอื่นที่จะอยู่ที่นี่ ท่านก็นั่งดื่มชาต่อไปเถอะ”
หลี่เซียวเฟยหันหลังเดินกลับมาโดยมีไป๋จูและอินซูเดินตามหลัง พวกนางเดิมตามอย่างเงียบๆ เมื่ออู๋ซิงเยียนพยายามรังแกคุณหนูของพวกนางและเมื่อพวกนางเห็นว่าหลี่เซียวเฟยเรียนรู้ที่จะพูดโต้กลับพวกนางก็หันมายิ้มให้กันอย่างมีชัยด้วยรอยยิ้มอันภาคภูมิใจ