เธอถูกจ้างมาเป็นเจ้าสาวแค่เพียงในคืนแรก ตามสัญญาจากชายหนุ่มทายาทของบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ด้วยสัญญาที่ให้ไว้เธอจึงจากลาด้วยรอยอาลัยให้เขาถวิลหา ทั้งที่หัวใจอยากสลัดรักออกไปนับแต่คืนแรกนั้น
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,อีโรติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หน้าที่ในนาม ...ที่เราไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้
--------------------------------
ตกค่ำกังสดาลทราบว่าคุณประพันธ์ได้เดินทางไปสิงคโปร์แล้วกับคุณอาอุมาตั้งแต่บ่าย วิชพันธ์อยากพากังสดาลออกมาทานข้าวนอกบ้านเพื่อไม่อยากให้หญิงสาวคิดมากกับเรื่องภายในครอบครัวของเขา
“ชวนย่าไปด้วยสิคะ...กลัวว่าท่านจะเหงา”
“ผมถามท่านแล้ว ย่าบอกว่าไปหาความสุขกันเถอะ” เขามองหน้าเธออมยิ้ม
“หมายความว่ายังไง”
“เอ้า...ใครเขาจะมาเป็นก้างขวางคอเราล่ะ” เขาจ้องแววตาเธอ
“ย่าบอกว่า ให้ผมรีบมีลูก”
“อะไรกันคะ...ท่านรองประธาน” หญิงสาวขึ้นเสียงเสียดสี
“ท่านคงแก่ๆ กันแล้ว เห็นว่าอยากไปเริ่มมิตรภาพกับย่าศรีนวลอีกครั้ง” ชายหนุ่มคงได้รับรู้แล้วว่าย่าทั้งสองเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน
เขาขับรถพาเธอไปโดยให้ลุงสนได้พัก เขาน่าจะมีอะไรคุยกับเธอส่วนตัว
“คุณพ่อจะไปปรึกษาหมอที่เป็นเพื่อนของคุณอาที่นั่น เรื่องของผมด้วย”
“คุณอาแนะนำให้ผมกับคุณบินตามไปที่ซิดนีย์ สัปดาห์หน้า”
“เพื่อ...???” กังสดาลมองหน้าด้านข้างที่เรียบ แววตานิ่งเฉย
“ผมมีลูกไม่ได้!!!”
“อะไรนะ???” กังสดาลทำเสียงตกใจ
“คุณก็เห็นแล้วเมื่อเช้าว่าผมเป็นอะไร” น้ำเสียงของเขาเศร้ามาก
“ที่เลือก...ข้าพเจ้านี่...เพราะ!!!” น้ำเสียงเธอดูหดหู่แทนความในใจของเขา
“คุณคงเข้าใจแล้วว่า ทำไม!!!”
“เบลเข้าใจคุณค่ะ...”
“เรื่องบนเตียงมันสำคัญนะ”
“ที่คัดสาวๆ มาตลอด นี่เพื่ออะไร...ไม่เข้าใจจริงๆ!”
“ไม่นานคุณจะเข้าใจ” เสียงดูน่าสงสารของเขาทำหญิงสาวเอาฝ่ามือไปลูบเบาๆ ที่แขนของเขา
“หนึ่งปีสำหรับเรา...เบลจะให้กำลังใจคุณค่ะ”
“ครบปี คุณไม่จำเป็นต้องต่อสัญญาก็ได้...”
“ทำไม...ผู้หญิงคนนั้นรอคุณอยู่รึไง”
“ใคร...ดิษยาเหรอ เธอคงไม่เข้าใจผม” น้ำเสียงของเขาเศร้าจนกังสดาลขอกดเปิดเพลงเบาๆ
ระหว่างกินข้าวในร้านอาหารที่ในโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากบริเวณบ้านของเขาขับรถไปราวยี่สิบนาที ขณะที่พนักงานต้อนรับกำลังพาเดินเข้าไปที่โต๊ะ เขาสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังกินข้าวอยู่ที่โต๊ะมุมทางซ้าย ผู้ชายที่นั่งกินข้าวด้วยอายุเกือบหกสิบปีนั่งอยู่กับสาวใหญ่วัยห้าสิบเศษ ทั้งสามคนดูรื่นเริงกับการสนทนา
เขาพยายามเลือกโต๊ะที่ไกลจากสามคนนี้ น่าจะไม่อยากเปิดการสนทนา หญิงสาวครุ่นคิดอย่างแปลกใจ แต่แล้ว
“เอ้า...ตาวิช พาเมียมากินข้าวรึ”
“ครับ...คุณอาครับ นี่กังสดาล” เขายกมือไหว้พร้อมหญิงสาว
“มา...มา พาเธอมารู้จักกับ แม่ของดิษยา” คุณอาผายมือไปที่โต๊ะนั้นที่กังสดาลแอบ
มองตอนที่วิชพันธ์เหลือบไปเห็นแต่แรกแล้ว
“สวัสดีครับอาระพี...ดิษยา...นี่กังสดาล ภรรยาผม” เขาโอบเอวแนะนำเธอ
“มานั่งด้วยกันไหมคะ” เสียงดิษยาเชิญชวนทันที
“ไม่เป็นไร...ไว้เราค่อยคุยกัน”
“เออ...วิช อาอยากให้ลองมาใช้บริการที่ยิมของเดซี่...เพิ่งเปิดตัวไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พากังสดาลมาด้วยนะ”
“ครับ...” เขารับคำแล้วขอตัวพาเธอกลับมากินข้าวที่โต๊ะ
“อาผู้หญิงนั้น...ใคร??” หญิงสาวเริ่มถามทันที
“ขอไม่เล่านะ...กินข้าวเถอะ” เธอรับรู้ทันทีว่า ชีวิตครอบครัวของเขาดูซับซ้อนมาก
ระหว่างทางเขาเงียบไม่พูดอะไรจนเธอรู้สึกอึดอัด เขาเปิดเพลงคลอเบาๆ จนถึงบ้าน
“วันนี้จะนอนที่โซฟานั่นอีกรึ” เขาถามขึ้นหลังออกมาจากห้องน้ำ
“ใช่ค่ะ...”
“เอางี้ ถ้าไม่สะดวก ผมมีห้องเล็กติดกับห้องผม เข้าไปใช้ได้เลย ผมคงไม่มีเพื่อนมาพัก...จากนี้ไป...” เขาเดินมาจูงมือเธอพาไปเปิดประตูห้องที่ติดกับห้องนี้ เธอสงสัยแต่แรกแล้ว นึกว่าเป็นห้องเก็บของ
“นี่คิดเตรียมไว้แต่แรกแล้ว...สินะ”
“คงงั้นล่ะมั้ง...” เสียงเรียบๆ ของเขาดูเมินเฉย
“อาบน้ำแล้วนอนเถอะ พรุ่งนี้ผมมีประชุมแต่เช้า”
“ค่ะ...เอ่อ...!!!” เธอตะกุกตะกัก
“มีอะไร...ไม่อยากนอนที่นี่ก็ได้นะ โซฟามันแคบ ผมว่าหลังคุณจะเสีย”
“คือ...จะให้ฉันอยู่บ้านไม่ต้องทำอะไรเลยรึ!!!”
“ใครจะให้คุณอยู่เฉยๆ...” เขางับประตูห้องของเธอ เดินกลับไปที่เตียง
กังสดาลนึกถึงคำพูดของย่า ‘พวกงูเห่า’ แล้วตัวพ่อมันคือใคร... พรุ่งนี้เธอต้องถามย่าให้รู้เรื่อง
เธอตื่นนอนมาไม่เห็นเขาอยู่ที่เตียง จึงเข้าไปใช้ห้องน้ำซึ่งมีอยู่แค่ห้องเดียวในห้องนอนใหญ่นี้ เธอตกใจมือปิดปากเกือบร้องกรี๊ด เห็นวิชพันธ์นอนหลับตาที่อ่างน้ำ น้ำตาไหลเป็นสาย
“เข้ามาทำไม...!!!” เขาส่งเสียงดังเกือบตวาด
“ขอโทษค่ะ...” เธอตกใจมาก
“มานี่...” เธอถูกเขารั้งร่างมาชนอกเขาทันที ผ้าขนหนูที่เธอพันร่างหลุดออก
“ว้าย...อะไรกันนี่...” เธอร้องโวยวาย
“มาดู...ผมจะทำอะไรได้” เขายกร่างเปลือยเปล่าของเธอลงไปที่อ่างอาบน้ำ นั่งทับร่างที่กำลังเอนนอน
ใบหน้าของเขาซุกไซ้ที่ร่องอกของเธอ จนตัวเธอร้อนผ่าวหน้าแดงเป็นสีชมพูเข้ม
“จะอายทำไม ในเมื่อคุณเป็นเมียผม” เขาพูดชัดถ้อยชัดคำ
ชายหนุ่มเอามือลูบไล้แผ่นหลังจูบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม เขาเอาใบหน้าสากๆ โลมไล้ไล่ลงมาจนถึงท้องน้อยของเธอ หญิงสาวขนลุกร่างสั่นระริก เซลล์เต้นกระตุก เธอดิ้นพรวดพราดหวั่นไหวแทบทนไม่ได้ ใจเต้นรัวดังสะท้อน กังสดาลส่งเสียงร้องรัญจวนวาบหวิวไปกับการเล้าโลมของสามีในนาม เนื้อแนบเนื้อทำเอาหญิงสาวกระสันจนขนลุก
“อืม...อืม...โอ...โอ” เสียงร้องครางของหญิงสาวยิ่งทำให้เขารุกซุกไซ้ไปทั่วเรือนร่าง
อันเปลือยเปล่าของสาวรุ่นที่เขาแทบไม่เคยได้ลิ้มรสมาก่อนเช่นกัน
“Please help me reach climax ช่วยให้ผมถึงด้วย...เบล” เสียงกระสันเร่าร้อนของเขาเร่งให้เธอแทบขาดใจกับความรัญจวน เขาเอาลิ้นไล่เลียพร้อมนิ้ววนหาจุดให้เธอรู้สึกวาบหวิวไปด้วยกับการ foreplay เขาค่อยๆ คืบคลานในเกมเริงสวาทละมุนละไมนุ่มนวล เพื่อให้สาวน้อยเกิดความรื่นรมย์จนถึงสุดยอดแห่งการเริงรมย์
“อย่า...อย่า” เสียงกังสดาลขาดเป็นห้วงๆ ใจเธอแทบขาดไปกับรสสวาทที่เขากำลังบรรเลงอยู่
“ผมจะอุ้มไปที่เตียงนะ” วิชพันธ์กระซิบเบาๆ เขาพยายามอย่างมากที่จะให้ตัวเขาเองเกิดความสุขร่วมกับเธอ
“อย่าเลย...ฉันอายน่ะ” เธอตอบตะกุกตะกัก
“อะไร...ยังร้องครางอยู่เลย” เขาหัวเราะเบาๆ ขณะจ้องแววตาหยาดเยิ้มของหญิงสาว
“ใครเขาทำอะไรกันตอนเช้าขนาดนี้ อายฟ้าดินมั่ง” เธอยังต่อรอง
“ตอนนี้ล่ะดีมาก ช่วยให้ผมปลอดโปร่งทั้งวัน” เขาไม่ยอมให้เธอพูดอีกต่อไป ลมหายใจเร่าร้อนของเขายังพอบอกได้ว่า เรี่ยวแรงยังไม่ตก...ยังเล่นต่อบนเนื้อตัวของหญิงสาวได้ทั้งวัน
“ขอโทษนะ...ผมคงทำได้แค่นี้” เสียงของเขาเหมือนสะอื้นในใจ
“ทำดีที่สุดแล้วค่ะ ในฐานะสามีในนาม” กังสดาลจ้องตาของเขาที่สลดหดหู่
เขาเล่นบทรักเนิบๆ อย่างช้าๆ ไปเรื่อย ทำท่าสอนให้สาวน้อยเอามือและนิ้วลูบไล้ลำเทียนที่สงบนิ่งไร้เรี่ยวแรงอย่างไม่เร่งรีบ จนเขารู้สึกถึงจุด orgasm สาวน้อยอย่างเธอที่ไม่ค่อยประสีประสาพลอยรื่นรมย์ไปกับเกมรักอันเร่าร้อนอย่างไม่รู้ตัว เธอพลอยถึงจุดแห่งความเพลิดเพลินไปด้วยกับเขาที่ใช้ลิ้นไล่โลมไล้เลียส่วนลับที่สุดอย่างดื่มด่ำจนเธอร้องครางไม่หยุด
“ครวญครางถึงใจมาก...จนใจผมแทบละลาย” เขาพูดจนเธอหน้าแดง
“ลุกเถอะ...ท่านรองประธานจะสายในที่ประชุม ทุกคนจะสงสัย” เธอคะยั้นคะยอผลักอกเบาๆ ให้เขาออกจากร่างเธอ รู้สึกว่าตัวเนื้อของเธอปวดร้าวจากน้ำหนักของเขาที่กดทับ
“ไว้คืนนี้เรามาต่อกัน”
“อย่าลืมว่า ต้องไปยิมของคุณดิษยา...ไม่ใช่รึ” เธอเตือนเขา
“งั้นเราไปซ้อม...ชกมวยกัน ที่นั่นมีริง...” เขาพูดอย่างอารมณ์ดี
ก่อนจะลุกออกไปเขายังจูบริมฝีปากเธออย่างเมามัน ทำกังสดาลเสียวซ่านครางเบาๆ แต่แล้วเสียงเศร้าๆ ของเขาเอ่ยขึ้น
“หน้าที่ในนามของคุณ ทำใจผมหดหู่...ที่ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้”
