ความเจ็บปวด ที่ไม่มีใครเคยรู้ ยกเว้นตัวเราเอง
Adjustment disorder - บทที่5 ความเยาว์ โดย Mention disorder @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ดราม่า,เล่าประสบการณ์,สะท้อนปัญหาสังคม,ครอบครัว,ลึกลับ,เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,ลึกลับ,วรรณกรรม,รักวัยรุ่น,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ดราม่า,ครอบครัว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Adjustment disorder
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
ความเจ็บปวด ที่ไม่มีใครเคยรู้ ยกเว้นตัวเราเอง
ผู้แต่ง
Mention disorder
เรื่องย่อ
บทประพันธ์ที่สอดแทรกไปด้วยจิตวิทยา
ความรู้สึกของผู้เขียน เป็นบทประพันธ์ สอดแทรกในทุกๆด้านเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและสังคมในปัจจุบันนี้ผู้อ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ให้มาก
เรียนรู้ความเจ็บปวด ในแต่ละช่วงของชีวิตไปด้วยกัน
...................
สารบัญ
Adjustment disorder-บทที่1 ช่วงเวลา,
Adjustment disorder-บทที่2 ปกป้อง,
Adjustment disorder-บทที่3 จิตวิญญาณ,
Adjustment disorder-บทที่4 ภาพลวงตา,
Adjustment disorder-บทที่5 ความเยาว์,
Adjustment disorder-บทที่6 เวลาที่จะมาถึง,
Adjustment disorder-บทที่7 ฉันไม่เข้าใจเลย,
Adjustment disorder-บทที่8 ความเมตตา,
Adjustment disorder-บทที่9 อย่าได้อยู่คนเดียว,
Adjustment disorder-บทที่10 ยังไงก็ตาม,
Adjustment disorder-บทที่11 คำว่ารัก,
Adjustment disorder-บทที่12 คนโง่เอาชีวิตรอด,
Adjustment disorder-บทที่13 แสงสว่างในความมืด,
Adjustment disorder-บทที่14 หยุดการฆ่าตัวตาย,
Adjustment disorder-บทที่15 กระจกสะท้อนน้ำ ,
Adjustment disorder-บทที่16 ไม่มีอะไร
เนื้อหา
บทที่5 ความเยาว์
ฉันคือเด็กชายเสียงน้ำแข็ง
ถ้าคุณฟังเสียงพึมพำอันเยือกเย็นของฉัน คุณจะรอด
ฉันไม่มีใบประกอบวิชาชีพครู แต่ฉันอาจมีความหลงใหลนั้นเมื่อฉันเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย
ฉันอยากจะทิ้งความรักและ ความหวัง ทั้งหมดและวิ่งหนีไป
แค่อยากทำลายฉากที่เจ็บปวด แต่ยังรักตัวเอง อยากตายไม่ใช่คำน่าอาย มันคือสุดยอดอาวุธ แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ล้นโลก
ฉันคิดว่าน่าเสียดายที่ฉันคำราม แต่ที่ตรงกันข้าม ทุกคนใจดี และฉันร้องไห้เพราะฉันเงอะงะและหงุดหงิด
โลกเปลี่ยนไปในพริบตาจริงไหม?
ถ้าฉันยอมรับว่าฉันดีใจที่ได้ทำ ฉันจะถูกวิจารณ์และเหือดแห้งไป การต่อสู้มักจะเหงาเสมอ ถ้าฉันสามารถย้อนกลับไปยังวัยเยาว์ได้ ฉันบอกคุณว่าอย่าสนใจมันและยังคงเป็นเเบบนี้ต่อไป ฉันเป็นร็อคเกอร์ที่มีหัวใจ ดังนั้นฉันจึงเล่นกีตาร์ไฟฟ้าและวิ่งข้ามป้ายตำรวจที่เรียกร้องให้มีความปลอดภัย
มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะบอกว่าฉันนอนไม่หลับในวัยเยาว์นั่นจบแล้ว ถ้าฉันคิดแบบนั้น ฉันจะไม่สบายใจ ดังนั้นบางทีฉันอาจจะทำอีกครั้งจากนี้ไป ฉันไม่มีความมั่นใจหรือความกล้า ฉัน แสดงสัญญาณของการฟื้นตัวทีละเล็กทีละน้อย ฉันต้องการสร้างใหม่ที่นี่และไขว่คว้าความสุข ฉันเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ฉันจะทำ แต่นั่นคงไม่อาจทำลายธงแห่งความยุติธรรมได้
เสียงน้ำแข็งที่บาดหูและทำร้ายผู้คน เมื่อฉันพึมพำความเศร้าและร้องไห้ เสียงนั้นก็กลายเป็นเสียงนั้น เด็กชายหลงทางและจบลงด้วยการเป็นผู้ใหญ่