ความเจ็บปวด ที่ไม่มีใครเคยรู้ ยกเว้นตัวเราเอง

Adjustment disorder - บทที่15 กระจกสะท้อนน้ำ โดย Mention disorder @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ดราม่า,เล่าประสบการณ์,สะท้อนปัญหาสังคม,ครอบครัว,ลึกลับ,เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,ลึกลับ,วรรณกรรม,รักวัยรุ่น,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ดราม่า,ครอบครัว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

Adjustment disorder

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ดราม่า,เล่าประสบการณ์,สะท้อนปัญหาสังคม,ครอบครัว,ลึกลับ

แท็คที่เกี่ยวข้อง

เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,ลึกลับ,วรรณกรรม,รักวัยรุ่น,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ดราม่า,ครอบครัว

รายละเอียด

ความเจ็บปวด ที่ไม่มีใครเคยรู้ ยกเว้นตัวเราเอง

ผู้แต่ง

Mention disorder

เรื่องย่อ

บทประพันธ์ที่สอดแทรกไปด้วยจิตวิทยา

ความรู้สึกของผู้เขียน เป็นบทประพันธ์ สอดแทรกในทุกๆด้านเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและสังคมในปัจจุบันนี้ผู้อ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ให้มาก

เรียนรู้ความเจ็บปวด ในแต่ละช่วงของชีวิตไปด้วยกัน
...................

สารบัญ

Adjustment disorder-บทที่1 ช่วงเวลา,Adjustment disorder-บทที่2 ปกป้อง,Adjustment disorder-บทที่3 จิตวิญญาณ,Adjustment disorder-บทที่4 ภาพลวงตา,Adjustment disorder-บทที่5 ความเยาว์,Adjustment disorder-บทที่6 เวลาที่จะมาถึง,Adjustment disorder-บทที่7 ฉันไม่เข้าใจเลย,Adjustment disorder-บทที่8 ความเมตตา,Adjustment disorder-บทที่9 อย่าได้อยู่คนเดียว,Adjustment disorder-บทที่10 ยังไงก็ตาม,Adjustment disorder-บทที่11 คำว่ารัก,Adjustment disorder-บทที่12 คนโง่เอาชีวิตรอด,Adjustment disorder-บทที่13 แสงสว่างในความมืด,Adjustment disorder-บทที่14 หยุดการฆ่าตัวตาย,Adjustment disorder-บทที่15 กระจกสะท้อนน้ำ ,Adjustment disorder-บทที่16 ไม่มีอะไร

เนื้อหา

บทที่15 กระจกสะท้อนน้ำ

ฉันหมอบลงเพื่อดูใบหน้าของฉันที่สะท้อนอยู่ในแอ่งน้ำ


ความปรารถนาและสัญชาตญาณที่ถูกดูดเข้าไปใน ภาพสะท้อนเเอ่งน้ำที่บ้าคลั่ง ฉันทำลายมันด้วยรองเท้าบูทสีแดงของฉัน ดังนั้นฉันจึงทำได้ดีมาก ความฝันที่ฉันอยากจะยอมแพ้ด้วยความสิ้นหวัง ฉันมาถึงวัยที่ฉันไม่สามารถวิ่งหนีจากมันได้ โลกนี้ 


การเดินทางไกลเพียงลำพังช่างเปล่าประโยชน์ ถึงอย่างนั้น ถ้าฉันไม่รักเธอต่อไป ฉันก็จะไม่เติบโต 


บางทีโลดที่ฉันโหยหาอาจเต็มไปด้วยคนงานปกขาวที่ยากจนและมีใบหน้าเศร้าหมอง 


ฉันคิดถึงความรู้สึกของชีวิตที่ฉันอยากอยู่ที่นี่ตอนนี้ โลกคำรามใส่ฉัน บอกฉันว่าอย่าตาย แต่โชคร้าย หากขีดจำกัดไม่หยุดเหมือนระเบิดเวลา 


หยุดและผ่านแข่งกัน แต่ฮัลเลลูยา ฝนจะชะล้างน้ำตาเหมือนสึนามิ ยิ้มเข้าไว้ เพราะมันแค่วนไปวนมา 


ถ้าเราสามารถผ่อนย่างก้าวหนักๆ ของเรา โดยหวังว่าพรุ่งนี้เราจะเบาเหมือนนก ฝนจะชำระใจ ที่สกปรกของเรา การเดิน สิ่งที่เปลี่ยน สิ่งที่ไม่เปลี่ยน ก็เหมือนพยากรณ์อากาศ


ในดินแดนทางตอนเหนือที่ไม่มีฤดูฝนเพียงแค่ต่อสู้อย่างหนักในแนวหน้า ฤดูร้อนนี้จะร้อนอีกหรือไม่?


ผู้คนและผู้คนคือกระจกเงา เมื่อคุณหัวเราะ พวกเขาหัวเราะ เมื่อคุณร้องไห้ พวกเขาร้องไห้