นางมีสัมผัสสวรรค์สามารถติดต่อกับวิญญาณได้ จึงเปิดสำนักดูดวงโดยมีบริวารผีเป็นหน่วยสอดแนม ในที่สุดสำนักดูดวงของนางก็มีชื่อเสียงขจรไปไกล
จีน,ชาย-หญิง,รัก,ย้อนยุค,นางเอกเก่ง,อนาคต,อดีต,จีนโบราณ,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นางมีสัมผัสสวรรค์สามารถติดต่อกับวิญญาณได้ จึงเปิดสำนักดูดวงโดยมีบริวารผีเป็นหน่วยสอดแนม ในที่สุดสำนักดูดวงของนางก็มีชื่อเสียงขจรไปไกล
ผู้แต่ง
หัตถ์หทัย
เรื่องย่อ
‘ไป๋อี้โยว’ หัวหน้าองครักษ์ประจำตัวฮ่องเต้แห่งราชวงศ์หลิน
ได้รับคำสั่งให้ออกตามหาชินอ๋องผู้เป็นอนุชาอันเป็นที่รักยิ่งของฮ่องเต้
“หากเจ้าดูดวงแม่นจริง เช่นนั้นเจ้าบอกได้หรือไม่เล่าว่าคนที่ข้าตามหาอยู่ที่ใด”
‘เยว่ซิน’ หมอดูที่ร่ำลือกันว่าแม่นอย่างกับตาเห็น แท้จริงแล้วนั้นนางไม่ได้ดูดวงเป็นแต่อย่างใด หากแต่นางมีสัมผัสสวรรค์ที่ผู้อื่นไม่มี ทั้งยังมีบริวารผีทั้งหลายที่คอยสอดแนมเรื่องราวชาวเมืองมาให้นางต่างหากล่ะ
“คิดมิถึงว่าท่านองครักษ์ผู้เกรียงไกรก็เป็นทาสแมวกับเขาด้วย”
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของนักเขียน ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดๆ ทั้งตัวละครและสถานที่ต่างๆเกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
นางหายใจถี่รัวอย่างหอบเหนื่อย ร่างกายนี้อ่อนแอจนเกินไปเนื่องจากไม่มีอาหารดีๆมาบำรุง หากได้รับการบำรุงสักหน่อยคงจะแข็งแรงมากเพราะเจ้าตัวทำงานหนักไม่ต่างจากออกกำลังกายทุกวัน นางวิ่งออกมาไม่ไกลจากบ้านมากนัก อาศัยความทรงจำของคนเก่าทำให้พอรู้เส้นทางหลบหลีกอยู่บ้าง
“ทำเช่นนี้จะดีหรือขอรับท่านพี่ หากพวกเรากลับไปต้องโดนลงโทษอีกเป็นแน่”
“ไม่เป็นอะไรหรอกน่า เชื่อข้าสิ เจ้าน่ะหัดดูไว้เป็นตัวอย่าง ข้าจะไม่ยอมให้ท่านแม่ทำร้ายอีกแล้ว ต่อไปนี้เราสองพี่น้องจะมีชีวิตดีขึ้นอย่างแน่นอน ข้าสัญญา”
นางดึงตัวเสี่ยวหยางหรือสวี่หยางน้องชายเพียงคนเดียวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ชาติที่แล้วนางไม่เคยมีครอบครัวนางมีเพียงแค่เสี่ยวฮวาเพื่อนรักเธอเท่านั้น หากแต่ว่านางกลับถูกหักหลัง ในชาตินี้นางจะไม่ไว้ใจใครง่ายๆอีกเด็ดขาดยกเว้นก็แต่เด็กชายตัวน้อยคนนี้ที่จิตใจยังคงบริสุทธิ์ผุดผ่อง นางจะเลี้ยงน้องชายคนนี้ให้เติบโตขึ้นมาอย่างดีเอง
นางวาดฝันว่าจะมีครอบครัวที่อบอุ่นมาโดยตลอด แม้ว่าจะมีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีแต่ชื่อของนางก็มักจะถูกพ่วงด้วยคำว่า..เด็กกำพร้าอยู่เสมอ หากพูดตามตรงแล้วนางก็เป็นเพียงเด็กคนหนึ่งที่โหยหาความรักยิ่งนัก
ในทุกๆครั้งที่นางเห็นคนรอบตัวได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ ได้กลับไปหาครอบครัวของตนเองแม้จะอยู่ไกลแค่ไหนพวกเขาก็มักจะหาทางไปพบกันอยู่เสมอ นางช่างอิจฉาพวกเขาเหลือเกินที่มีครอบครัวรอให้กลับบ้าน ส่วนตัวนางนั้นต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในทุกๆเทศกาล บางครานางก็คิดว่านี่คือเวรกรรมที่นางต้องชดใช้ นางสงสัยมาโดยตลอดว่าเหตุใดครอบครัวที่แท้จริงถึงได้ทิ้งนางได้ลงคอ ไม่มีความรักให้นางสักเสี้ยวหนึ่งเลยหรือ
แต่มิเป็นไรในชาตินี้นางมีครอบครัวแล้วถึงแม้ท่านแม่จะไม่ดีต่อนางนัก ทว่าก็ยังมีน้องชายและท่านพ่อที่รักนางยิ่ง นางสัมผัสได้จากสายสัมพันธ์ที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ถึงแม้ใครจะมองว่ามันเป็นแค่การเข้ามาแทนที่ผู้อื่นก็ช่างมันเถอะ นางขอใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีเพื่อทดแทนคุณเจ้าของร่างก็แล้วกัน และนางขอดูแลครอบครัวนี้ให้เป็นดั่งครอบครัวที่แท้จริงของนาง
“ไปกันเถอะ ข้าจะพาไปหาอะไรอร่อยๆกิน”
“แต่ท่านพี่....เราไม่มีเงินสักอีแปะเลยนะ”
“มีสิ ไปกันเถอะ!” นางจับจูงมือน้อยของคนข้างกายให้เดินไปข้างหน้าพร้อมกัน
เยว่ซินอาศัยความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมสร้างความคุ้นเคยกับสถานที่และน้องชายคนใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ไม่นานทั้งสองก็ได้ซาลาเปาร้อนๆมารองท้องคนละลูก
“ท่านพี่กินเถอะ ท่านตัวโตกว่าข้ากระเพาะย่อมใหญ่กว่าข้าต้องกินเยอะหน่อยนะขอรับ”สวี่หยางยื่นซาลาเปาอีกครึ่งลูกส่งให้นาง ก่อนจะยัดซาลาเปาเข้าไปเคี้ยวตุ้ยเต็มแก้มเล็กๆนั่น
“เจ้ากินเถอะ ข้ากินเท่านี้ก็อิ่มแล้ว”นางส่งซาลาเปาครึ่งลูกคืนให้คนข้างกาย
สวี่หยางลังเลเล็กน้อยซาลาเปาแค่ครึ่งลูกเขาไม่อิ่มจริงๆนั่นแหละ รวมไปถึงรสชาติเค็มหวานกลมกล่อมที่ยังติดอยู่ปลายลิ้นจนมิอาจต้านทานไหว กลิ่นแป้งซาลาเปาคละคลุ้งปนกับกลิ่นหมูสับที่หมักไว้อย่างลงตัวนั้นช่างทำให้ปฏิเสธยากเสียจริง หากแต่ท่านพ่อสอนเสมอว่าเป็นบุรุษต้องเสียสละให้แก่สตรีก่อนเสมอ
“เอาไปเถอะ ข้ากินไม่ไหวแล้ว”นางเห็นท่าทางลังเลนั่นจึงเลือกที่จะโกหกคำโต จวบจนเขายอมหยิบก้อนซาลาเปานุ่มเข้าปากจึงเผยอยิ้มเล็กน้อย
“เราจะซื้อกลับไปฝากท่านแม่ด้วยหรือไม่”สวี่หยางพูดทั้งที่ยังเคี้ยวซาลาเปาเต็มปาก
“เจ้าคิดถึงตัวเองก่อนเถอะ อีกอย่างป่านนี้ท่านแม่คงหาอะไรกินจนอิ่มแล้วล่ะ”นางถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึงมารดาเจ้าของร่าง
หากนางซื้อซาลาเปากลับไปให้มารดาใจร้ายผู้นั้นก็จะถูกจับได้น่ะสิว่ายังไม่ได้มอบเงินที่ท่านพ่อให้ไว้สำหรับใช้จ่ายส่วนตัวไปมอบให้แก่นาง ก่อนเข้าป่าทุกครั้งท่านพ่อจะมอบเงินจำนวนหนึ่งให้แก่นางเสมอแต่ทว่าคนเป็นบิดาไม่เคยรู้เลยว่าบุตรสาวมอบเงินทั้งหมดนั่นให้แก่มารดาจนหมดเกลี้ยง แม้อาจจะไม่ได้มากมาย แต่ขณะนี้มันสำคัญกับนางยิ่งนัก หากส่งเงินทั้งหมดนั่นให้แก่มารดาตัวนางก็คงจะต้องอดตายอย่างอนาถเป็นที่แน่นอน
โชคดีที่นางข้ามมิติมาในตอนที่ร่างเดิมยังไม่ได้มอบเงินนั่นให้แก่มารดา นางจึงเก็บไว้อย่างไม่ให้มารดาล่วงรู้เข้า อย่างน้อยก็เอาไว้ประทังชีวิตในช่วง2-3วันแรกเสียก่อน หลังจากนั้นนางคงต้องหาทางเอาชีวิตรอดในโลกใบใหม่ใบนี้ และนางคงจะต้องต่อสู้กับมารดาเจ้าของร่างด้วยสินะ ‘เฮ้อ!’
เหตุใดคนอื่นจึงได้ไปเกิดในร่างคุณหนูผู้ร่ำรวย บางคนได้ไปเกิดเป็นองค์หญิง ต่อให้บางคนไปเกิดบ้านยากจนก็ยังมีพ่อแม่ที่รักยิ่ง แถมยังมีพรวิเศษติดตัวเสียอีก แล้วข้าล่ะ? ข้าได้อะไร?
สวรรค์ท่านช่างลำเอียงยิ่งนักชีวิตเก่าต้องตายอย่างอนาถไม่พอ มาชาตินี้ยังต้องมาเกิดในบ้านที่ยากจน แม่ก็ไม่รัก อายุยังน้อยก็ต้องดิ้นรนทำงานหาเงินมาประทังชีวิต แถมยังต้องหาเลี้ยงน้องชายผู้น่าสงสาร ‘โถ่!ชีวิต'