นางมีสัมผัสสวรรค์สามารถติดต่อกับวิญญาณได้ จึงเปิดสำนักดูดวงโดยมีบริวารผีเป็นหน่วยสอดแนม ในที่สุดสำนักดูดวงของนางก็มีชื่อเสียงขจรไปไกล
จีน,ชาย-หญิง,รัก,ย้อนยุค,นางเอกเก่ง,อนาคต,อดีต,จีนโบราณ,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นางมีสัมผัสสวรรค์สามารถติดต่อกับวิญญาณได้ จึงเปิดสำนักดูดวงโดยมีบริวารผีเป็นหน่วยสอดแนม ในที่สุดสำนักดูดวงของนางก็มีชื่อเสียงขจรไปไกล
ผู้แต่ง
หัตถ์หทัย
เรื่องย่อ
‘ไป๋อี้โยว’ หัวหน้าองครักษ์ประจำตัวฮ่องเต้แห่งราชวงศ์หลิน
ได้รับคำสั่งให้ออกตามหาชินอ๋องผู้เป็นอนุชาอันเป็นที่รักยิ่งของฮ่องเต้
“หากเจ้าดูดวงแม่นจริง เช่นนั้นเจ้าบอกได้หรือไม่เล่าว่าคนที่ข้าตามหาอยู่ที่ใด”
‘เยว่ซิน’ หมอดูที่ร่ำลือกันว่าแม่นอย่างกับตาเห็น แท้จริงแล้วนั้นนางไม่ได้ดูดวงเป็นแต่อย่างใด หากแต่นางมีสัมผัสสวรรค์ที่ผู้อื่นไม่มี ทั้งยังมีบริวารผีทั้งหลายที่คอยสอดแนมเรื่องราวชาวเมืองมาให้นางต่างหากล่ะ
“คิดมิถึงว่าท่านองครักษ์ผู้เกรียงไกรก็เป็นทาสแมวกับเขาด้วย”
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของนักเขียน ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดๆ ทั้งตัวละครและสถานที่ต่างๆเกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
‘โจวอิงอิน’ บุตรีเพียงคนเดียวของจวนเจ้าเมือง นางมองชายคนรักกลับขาวเป็นดำอย่างหน้าไม่อาย ที่ผ่านมานางช่างโง่เขลายิ่งนัก มิว่าใครเตือนเช่นไรนางก็มิเคยเชื่อ ท้ายที่สุดคำเตือนเหล่านั้นก็เป็นจริงแล้ว หากวันนั้นท่านป้าไม่แนะนำให้นางไปพบแม่หมอเยว่แล้วล่ะก็ นางก็คงจะเป็นตัวโง่งมต่อไป
ยามเฉินวันนี้นางสะกดรอยตาม ‘หมิงฉี’ชายคนรักของนางตามคำแนะนำของแม่หมอเยว่มา นางมิคิดว่าสิ่งที่เขากระทำลับหลังนางจะเลวถึงเพียงนี้ หมิงฉีลักลอบพบกับนางคณิกาที่หอชมจันทร์อยู่บ่อยครั้ง นานวันเข้าจากความถูกใจกลายเป็นความรักที่ลึกซึ้ง เขานำของแทนใจที่นางมอบให้เขาไปแลกเป็นเงินเพื่อนำมาปรนเปรอคณิกานางนั้น
ซ้ำขณะนี้นางคณิกาผู้นั้นกำลังตั้งครรภ์บุตรของเขา วันนี้หมิงฉีตั้งใจนำเงินมาไถ่ถอนตัวนางคณิกาผู้นั้น เขาจะรับนางไปเป็นฮูหยินรอง จากนั้นรอให้นางคลอดบุตรชายจึงค่อยตบแต่งโจวอิงอินเข้าไปเป็นฮูหยินเอก นี่ไม่เท่ากับว่าเหยียดหยามจวนเจ้าเมืองหรอกหรือ
นับว่าสวรรค์ยังเมตตาทำให้โจวอิงอินมาพบเข้าเสียก่อนจึงทำให้ผิดแผนไปเสียหมด เขารักคณิกานางนี้แน่แท้แต่กับอีกคนมันเป็นเพียงเพราะฐานะของนางเท่านั้น โจวอิงอินไม่เคยรังเกียจที่เขาเป็นเพียงขุนนางขั้นต่ำ แต่นางรังเกียจที่เขาลักลอบคบชู้ ซ้ำยังหวังแต่งตั้งหญิงคณิกาให้มาเป็นฮูหยินรอง นี่มิเท่ากับว่าหยามเกียรตินางหรอกหรือ
“หากเป็นเช่นนั้นจริง แล้วเหตุใดก่อนหน้านี้เจ้าจึงไปเยี่ยมเยียนจวนเจ้าเมืองบ่อยครั้งนักเล่า ทั้งยังรับของแทนใจจากนางไปเสียเยอะแยะ ทั้งที่เจ้ามีคนรักอยู่แล้ว” เสียงหนึ่งตะโกนถามขึ้น
หมิงฉีหน้าเสียเล็กน้อย “ ข้าไปจวนเจ้าเมืองบ่อยจริงๆ และข้ารับของแทนใจจากนางจริงขอรับ แต่นั่นเป็นเพราะนางบีบบังคับข้า ข้าเป็นเพียงผู้น้อยเท่านั้นจะมีปัญญาอะไรไปต่อกรกับนางได้”
ผู้คนที่มามุงดูต่างซุบซิบกันไปทั่วถึงความใจร้ายของฝ่ายหญิง ทั้งที่นางมีฐานะและหน้าตาที่เพียบพร้อมกลับกระทำสิ่งที่ผิดศีลธรรมเสียได้ น่าสงสารคนรักของฝ่ายชายยิ่งนักแม้เป็นหญิงคณิกาแต่ถึงอย่างไรก็ไม่ควรไปแย่งคนรักของนาง นี่หากนางใจร้ายผู้นั้นได้ตกแต่งเข้าบ้านใดคงต้องมีเรื่องให้วุ่นวายไม่เว้นแต่ละวันเป็นแน่
“เจ้าบอกว่าข้าบีบบังคับเช่นนั้นหรือ หึ! ถ้าเช่นนั้นเจ้าได้โปรดชี้แนะข้าหน่อยเถิดว่าเหตุใดของแทนใจมากมายของข้าถึงอยู่ที่โรงจำนำเช่นนี้”นางกางกระดาษรายการสิ่งของที่หมิงฉีได้จำนำได้โดยมีชื่อผู้จำนำประทับตราไว้อย่างแน่นหนา
“หากเจ้ามีคนรักอยู่แล้วก็ควรบอกกล่าวข้าแต่แรก มิใช่ตามตื้อข้าไปเสียทั่วเมือง ข้าเป็นถึงบุตรภรรยาเอกจวนเจ้าเมืองนับว่ามีฐานะที่สูงส่งกว่าเจ้า ส่วนเจ้าก็ควรรู้ตัวดีว่ามีฐานะเช่นไร ข้ามิจำเป็นต้องลดศักดิ์ศรีลงไปบังคับเจ้าให้รับรักข้า อย่างไรเสียในเมื่อเจ้าโทษว่าเป็นความผิดข้า เช่นนั้นข้าโจวอิงอินจะขอเป็นผู้ไถ่ตัวนางคณิกาผู้นี้มอบให้เจ้าด้วยตนเอง ” หากผู้คนได้ไตร่ตรองสักนิดจะจำได้ว่าเมื่อหลายปีก่อนเป็นเขาที่ตามนางไปทุกที่ที่นางไป ไม่ใช่ว่านางบีบบังคับเขาเสียหน่อย แต่ก็เอาเถอะนางเชื่อว่าสุดท้ายแล้วคนที่จะต้องเสียใจเป็นเขา ไม่ใช่นาง!
“หมิงฉีหากเจ้าเป็นสุภาพบุรุษมากพอ เจ้าจงแต่งนางคณิกาผู้นี้เป็นฮูหยินเอกเถิด อย่างไรเสียนางก็ตั้งครรภ์บุตรคนแรกของเจ้าแล้ว” นางยื่นใบไถ่ตัวส่งให้หมิงฉี
โจวอิงอินเดินเข้าไปใกล้หมิงฉีก่อนนางจะพูดบางอย่างที่ได้ยินกันเพียงสองคน “จากนี้เจ้าจงเป็นขุนนางที่แต่งคณิกาเป็นฮูหยินเอก บุตรสืบทอดของเจ้าก็มีมารดาเป็นหญิงคณิกาสมใจเจ้าแล้ว ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก”
เรื่องราวพลิกกลับไปมาฝ่ายน่าสงสารกลับกลายเป็นฝ่ายหญิงหลังจากได้ยินว่าขุนนางผู้นั้นได้ทำให้นางคณิกาตั้งครรภ์ทั้งที่เป็นเรื่องไม่สมควรอย่างยิ่ง ทั้งยังมีบางคนที่นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เป็นหมิงฉีที่ตามเกี้ยวบุตรีจวนเจ้าเมืองก่อนเพราะเขายังเคยถูกหมิงฉีด่าทอไม่ให้เข้าใกล้โจวอิงอินอีกด้วย นี่เท่ากับว่าหมิงฉีแต่งเรื่องโยนความผิดให้ฝ่านหญิงมิใช่หรือ เมื่อความจริงกระจ่างแล้วผู้คนจึงยิ่งโกรธเคืองแทนบุตรีท่านเจ้าเมืองที่ปกครองเมืองด้วยความเป็นธรรมเสมอมา
“ในเมื่อคนรักท่านได้ไถ่ตัวแล้ว เช่นนั้นขุนนางผู้นี้คงจะจัดงานแต่งที่ใหญ่โตเลยใช่หรือไม่ ดียิ่งนัก พวกข้าจะรอกินขนมมงคลนะขอรับ” ผู้คนต่างเห็นพร้อมใจเห็นดีเห็นงามกับคำพูดนั้น จึงช่วยกันแพร่ข่าวงานมงคลที่จะมีขึ้นเร็วๆนี้กันไปจนทั่วเมือง เนื่องด้วยต่างรู้ว่างานแต่งนี้จะกลายเป็นเรื่องตลกขบขันที่จะมีการพูดถึงไปจนชั่วลูกชั่วหลาน
ส่วนฝ่ายชายนั้นเดิมทีเขาต้องการตบแต่งคณิกานางนั้นให้เงียบที่สุด กลับจำต้องจัดงานแต่งให้สมฐานะฮูหยินเอกไปเสียได้ ทั้งเดิมทีท่านเจ้าเมืองก็ไม่อยากได้หมิงฉีเป็นบุตรเขยอยู่เป็นทุนเดิม ยิ่งมีเรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้นเขายิ่งชิงชังในตัวหมิงฉี สุดท้ายจึงใช้อำนาจที่มีกดดันให้หมิงฉีลาออกจากการเป็นขุนนางเสีย สร้างความเสียใจให้แก่บิดาและมารดาของหมิงฉียิ่งนัก สุดท้ายพวกเขาจึงโทษว่าเป็นเพราะสะใภ้คณิกาที่เป็นตัวกาลกิณี
1 วันก่อนนัดพบ นางได้ส่งข่าวให้คุณหนูผู้นั้นไปที่ตรอกโรงรับจำนำ หาซื้อเครื่องประดับหลุดจำนำเสียสักชิ้น นางจึงได้พบเครื่องประดับของบุรุษคุ้นตาหลายชิ้น และทุกชิ้นมีตราประทับ ‘โจว’ หากมิใช่ผู้สั่งทำจะไม่อาจสังเกตุเห็นได้ง่าย ด้วยอำนาจที่นางมีเพียงไม่นานก็สามารถนำใบจำนำออกมาตรวจสอบได้โดยง่าย ไม่รู้ว่าด้วยเหตุนี้หรือไม่จึงทำให้นางตัดใจจากชายคนนั้นได้อย่างรวดเร็ว นับว่าจิตใจนางเข้มแข็งยิ่งนักสมแล้วที่เป็นถึงบุตรีจวนเจ้าเมือง