สำนักดูดวงอันดับหนึ่ง - ตอนที่16 อาชีพเสริม(ตอนปลาย) โดย หัตถ์หทัย @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

 ได้รับคำสั่งให้ออกตามหาชินอ๋องผู้เป็นอนุชาอันเป็นที่รักยิ่งของฮ่องเต้

“หากเจ้าดูดวงแม่นจริง เช่นนั้นเจ้าบอกได้หรือไม่เล่าว่าคนที่ข้าตามหาอยู่ที่ใด”

‘เยว่ซิน’ หมอดูที่ร่ำลือกันว่าแม่นอย่างกับตาเห็น แท้จริงแล้วนั้นนางไม่ได้ดูดวงเป็นแต่อย่างใด หากแต่นางมีสัมผัสสวรรค์ที่ผู้อื่นไม่มี ทั้งยังมีบริวารผีทั้งหลายที่คอยสอดแนมเรื่องราวชาวเมืองมาให้นางต่างหากล่ะ

“คิดมิถึงว่าท่านองครักษ์ผู้เกรียงไกรก็เป็นทาสแมวกับเขาด้วย”

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของนักเขียน ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดๆ ทั้งตัวละครและสถานที่ต่างๆเกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน

เถ้าแก่ของร้านดีใจยิ่งที่วันนี้มีลูกค้าเข้า “ได้ขอรับ รอสักครู่นะขอรับ”

ไม่นานเถ้าแก่ก็นำก๋วยเตี๋ยวร้อนๆมาวางตรงหน้านาง กลิ่นนั้นช่างหอมเย้ายวนชวนให้น้ำลายสอมากทีเดียว

แค่ก แค่ก แค่ก...

นี่มันอะไรกัน! กลิ่นนั้นช่างหอมหวนชวนหิวยังนัก ส่วนรสชาตินั้น…แย่มากก

“เถ้าแก่เจ้าคะ ท่านทำขายมานานแล้วหรือ”

“นานอยู่มากทีเดียว รสชาติก็อร่อยมากใช่หรือไม่ แต่เหตุใด้ลูกค้าจึงซบเซามากข้าก็มิเข้าใจ”เถ้าแก่วัยกลางคนครุ่นคิด

‘ก็เพราะมันรสชาติยอดแย่อย่างไรเล่า’นางคิดอยู่ภายในใจ

“ข้าขอยืมครัวได้หรือไม่เจ้าคะ”

“เจ้าจะทำอะไรล่ะ”

“ข้าอยากขายสูตรเจ้าค่ะ”นางเดินไปที่หน้าเตาฟืน

เยว่ซินนำน้ำใส่หม้อขนาดเล็กจากนั้นนำรากผักชี กระเทียมและพริกไทยที่เตรียมไว้ใส่ลงไปในหม้อ นางแอบหยิบผงอร่อยที่แอบหยิบออกมาจากในมิติเทใส่ลงไปพอสมควร ตั้งไฟให้เดือดจนมีกลิ่นหอมโชยขึ้นมาแตะจมูก จากนั้นใส่กระดูกหมูเพิ่มความอร่อยแล้วเคี่ยวไปเรื่อยๆจนกระดูกหมูได้ที่จึงเริ่มปรุงรสให้กลมกล่อมอีกครั้ง หากมีเวลามากพอนางอยากจะเคี่ยวให้กระดูกเปื่อยกว่านี้เพื่อรสชาติที่เข้มข้นของน้ำก๋วยเตี๋ยว จากนั้นนางจึงหันมาลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กสีขาวใสเหนียวนุ่มถูกลวกจนสุกแล้วใส่ไว้ในชามตามด้วยเนื้อหมูที่ถูกหมักเป็นอย่างดีจนนุ่มตบท้ายด้วยเครื่องก๋วยเตี๋ยวอื่นๆจนเต็มชามรวมทั้งผักบุ้งที่นางเตรียมมาใส่ชามไว้ นางตักน้ำซุปหอมกรุ่นใส่ลงไปในชามก๋วยเตี๋ยวโรยหน้าด้วยกระเทียมเจียวและต้นหอมซอยเป็นอันเสร็จเรียบร้อย

“ท่านลองชิมดูสิเจ้าคะ”นางวางชามก๋วยเตี๋ยวที่มีควันโขมงไว้หน้าเถ้าแก่

เถ้าแก่ร้านมองดูชามก๋วยเตี๋ยวด้วยสีหน้าดูแคลน ตัวเขานั้นมีประสบการณ์ทำก๋วยเตี๋ยวถึง 10 ปีทั้งยังเป็นสูตรลับของบรรพบุรุษอีกต่างหาก นางเป็นแค่ดรุณีน้อยยังไม่ทันปักปิ่นเสียกระมังจะมีฝีมือทำให้อร่อยได้เช่นไร มือหนาตัดสินใจจับช้อนตักน้ำซุปสีเหลืองทองเข้าปาก ทันใดนั้นยามที่ชิวหาได้สัมผัสรสชาติน้ำก๋วยเตี๋ยวที่กลมกล่อมหอมหวานจนไม่อาจวางช้อนลงได้จึงผงะไปเล็กน้อย เขาลองคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวสีใสเส้นยาวเข้าปากทันใดนั้นก็รู้สึกถึงเนื้อสัมผัสที่ทั้งเหนียวและนุ่มไปพร้อมๆกัน ยิ่งยามที่เคี้ยวเส้นเหนียวนุ่มอยู่ในปากนั่นก็มีน้ำก๋วยเตี๋ยวที่เข้มข้นออกมาจากเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ซึมซับน้ำซุปเข้าไปจนเต็มเปี่ยม ยิ่งยามที่เนื้อหมูเข้ามาอยู่ในปากนั้นเขารู้สึกราวกับได้กินอาหารของเทพเซียนก็ไม่ปานเพราะมันนุ่มละมุนลิ้นทั้งมีรสชาติหวานเค็มกำลังดีออกมาจากเนื้อหมูอีกด้วย

“ถูกปากหรือไม่เจ้าคะ”

เถ้าแก่เช็ดมุมปากเล็กน้อย “ข้าเพิ่งรู้ว่าก๋วยเตี๋ยวที่อร่อยอย่างแท้จริงเป็นเช่นไร ข้าจะซื้อสูตรของเจ้า”

“ข้ายังมีสูตรก๋วยเตี๋ยวอีกหลายแบบเลยเจ้าค่ะ ข้าจะขายให้ท่านเพียงเดือนละสูตรเท่านั้น แต่ข้ามีข้อแม้ว่าท่านต้องรับซื้อผักบุ้งของข้าเพียงผู้เดียว และข้าต้องการเป็นหุ้นส่วนร้านด้วยเจ้าค่ะ”นางเสนอ

“ข้าตกลง จากนี้เจ้าจะเป็นหุ้นส่วนของร้านเรา”เถ้าแก่รีบตอบตกลง

“ข้ามิต้องการขายขาด เพียงแต่ท่านต้องให้ส่วนแบ่งแก่ข้าในทุกเดือนเพียง 40 ส่วนเท่านั้น ส่วนผักบุ้งข้าจะนำมาส่งให้ท่าน 3 วันครั้ง คิดเพียงครั้งละ 10 อีแปะเท่านั้น”

“10 อีแปะ! เจ้ามิมากเกินไปหน่อยหรือ”เถ้าแก่ตื่นตะลึง

เยว่ซินเริ่มลงมือเขียนสัญญาลงในกระดาษที่หยิบออกมาจากในมิติ ช่างโชคดียิ่งนักที่ไม่ว่านางจะหยิบอะไรออกมาจากในมิติสิ่งนั้นก็จะถูกชิ้นใหม่มาแทนที่เสมอ ดังนั้นไม่ว่าจะเอาอะไรออกมาก็ไม่มีวันหมด

นางลงลายมือชื่อในสัญญาทั้งสองฉบับก่อนจะยื่นให้เถ้าแก่ “ผักบุ้งของข้ามิใช่เฉกเช่นผักบุ้งตามตลาดทั่วไปหรอกนะ ภายภาคหน้าเถ้าแก่จะรู้เองว่าท่านได้เปรียบข้ามากนัก”

 เมื่อทั้งสองลงสัญญานามเรียบร้อยแล้วจึงแบ่งเก็บไว้คนละฉบับ “ในวันพรุ่งข้าจะเขียนสูตรก๋วยเตี๋ยวมาให้ท่านหนึ่งสูตรพร้อมกับผักบุ้งชุดแรก เรื่องส่วนแบ่งกับค่าผักบุ้งข้าจะเก็บในทุกสิ้นเดือนนะเจ้าคะ”

เยว่ซินดีใจอย่างมากที่นางมีรายได้เพิ่มมาอีกทาง ในวันรุ่งขึ้นนางจึงรีบแวะนำสูตรก๋วยเตี๋ยวพร้อมทั้งยังแถมสูตรหมักหมูนุ่มกับผักบุ้งไปส่งให้เถ้าแก่เฉียนแต่เช้า รวมไปถึงผงอร่อยที่นางบอกว่าเป็นสูตรพิเศษของครอบครัวนางมอบให้เถ้าแก่ไปปรุงน้ำซุป นางรับรองเลยไม่มีผู้ใดแกะสูตรได้อย่างแน่นอนรวมไปถึงตัวนางเองด้วย เนื่องจากนางนำมาจากในมิตินั่นเอง