นาย๑๒ - 42 ชวนพี่ชายทานอาหาร โดย Jring. @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ไม่นึกเลยว่าวันหนึ่ง นักฆ่าผู้มีฉายาว่าดอกไม้งามไร้หัวใจ จะหลุดเข้าไปในวรรณคดีที่เพื่อนสาวเอามาให้อ่านได้ "ในเมื่อท่านเป็นยักษ์ ท่านก็ควรกลับเมืองยักษ์ของท่านไปเสีย" #พญารามสูร×ลำเภาจันทร์

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

เทาเภา นักฆ่าหนุ่มมากความสามารถที่อยู่ๆก็หลุดเข้าไปในวรรณคดีไทยเรื่องที่เพื่อนสาวแนะนำให้อ่าน 

"เสร็จเสียที" ลำเภาจันทร์ยืนเท้าเอวมองอาหารที่ทำอย่างพอใจ จมูกโด่งรั้นสูดดมกลิ่นไอที่ลอยขึ้นมาเบาบางพลางพยักหน้างึกๆ ให้กับฝีมือของตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็หันใบหน้างดงามไปสั่งเปรมและผ่องที่ยืนเยื้องทางด้านหลัง "จัดการตั้งโต๊ะอาหารด้วย ข้าจะไปตามพี่ชายของข้า"

"เพคะ/เพคะ" เปรมและผ่องโค้งคำนับด้วยสีหน้าผ่อนคลายขึ้นมาหลายส่วนเมื่อในที่สุดพระโอรสก็ทำอาหารเสร็จ พวกนางลุ้นระทึกในใจอยู่นานว่าครัวจะระเบิดหรือไม่

ลำเภาจันทร์เดินออกจากห้องเครื่องโดยมีเหล่าพ่อครัวแม่ครัวมองตามหลังด้วยสีหน้าโล่งใจเหมือนจะรอดพ้นจากวิกฤตในครั้งนี้ ทว่าร่างเพรียวบางเดินจากไปได้เพียงมิกี่เพลา หม้อใบใหญ่ที่ยังคงตุ๋นปลามงคลยักษ์อยู่ก็เกิดสั่นอย่างบ้าคลั่งก่อนจะระเบิดจนเกิดเพลิงไหม้ทั่วทั้งครัว

ตูม!!!!

"ไฟไหม้แล้ว!!! รีบดับไฟเร็วเข้า!!!"

"ข้าเตรียมถังน้ำไว้รออยู่แล้ว!! มาเอาไปดับไฟเร็ว!!"

"ปกป้องอาหารของพระโอรส!!!"

...ช่างเป็นความโกลาหลที่แสนคุ้นเคย

ทางฝั่งของลำเภาจันทร์ เขาเพียงหันไปดูว่าเสียงระเบิดมาจากที่ใดก่อนจะเลิกสนใจเพราะคิดว่าทหารวังคงฝึกอาวุธระเบิดในวันที่เขาทำอาหารอีกแล้ว ร่างเล็กเดินต่อไปเรื่อยๆ ตามโถงทางเดิน จนกระทั่งเห็นพี่ชายที่กำลังดวลกับทหารกลุ่มหนึ่ง

ยามนี้พี่ชายของเขาตัวสูงกว่าเขามากโข เกือบทุกคนมีร่างกายที่แข็งแรงและกล้ามเนื้อแน่นเพราะฝึกฝนมาโดยตลอด หากพวกเขาออกไปข้างนอกคงดึงดูดสตรีได้หลายสิบคนเป็นแน่

พี่โททวี พี่ชายคนที่ ๒ ที่ถนัดวิชากระบี่กระบองที่สุดกำลังฟาดฟันดาบสุดกำลังเพื่อโจมตีทหารนายหนึ่ง ดวงตาคู่คมฉายแววสนุกสนานจากการได้ใช้อาวุธที่ชื่นชอบอย่างปิดไม่มิด ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มร้ายอยู่ตลอดเวลาท่ามกลางเสียงส่งกำลังใจจากคนดู

ลำเภาจันทร์มองหาพี่ชายคนอื่นๆ บ้างก่อนจะพบว่าพี่อัฐและท่านพี่เอกาทศกำลังดวลมวยกันที่อีกฟากหนึ่ง ลำเภาจันทร์มองสำรวจทั้งสองคนอยู่ไกลๆ พี่อัฐ พี่ชายคนที่ ๘ ชื่นชอบมวยมากจึงเน้นฝึกมวยเป็นพิเศษ ทำให้มีร่างกายแข็งแรงกำยำกว่าพี่ชายคนอื่นๆ ทั้งส่วนสูงก็นำหน้าพี่น้องทุกคนด้วย

ส่วนท่านพี่เอกาทศถนัดศิลปะป้องกันตัวหลายแขนง ไม่ว่าจะเป็นมวย กระบี่กระบอง หรือแม้แต่ธนูพี่ชายคนนี้ก็นับว่าทำได้ดี ทว่าเพราะมิได้เน้นฝึกสิ่งใดสิ่งหนึ่ง พี่ชายคนที่ ๑๑ จึงไม่ได้เชี่ยวชาญดาบเท่าพี่ชายคนที่ ๒ และไม่ได้มีร่างกายกำยำมากเหมือนพี่ชายคนที่ ๘ แต่ถึงอย่างนั้นความสามารถก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย

ลำเภาจันทร์มองหาพี่ชายคนสนิทอีกคน ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างสูงโปร่งสมส่วนบนต้นไม้ที่กำลังบรรเลงปี่เหมือนดังคุณชายในภาพวาด พี่ฉะ พี่ชายคนที่ ๖ ถนัดดุริยางคศิลป์มากกว่าศิลปะการต่อสู้ แม้กระนั้นอีกฝ่ายก็มิได้ละเลยวิชาป้องกันตัวจึงมีร่างกายที่แข็งแรงมากเช่นกันเพียงแค่มิตัวหนาเหมือนพี่ชายที่เขาสนิทคนอื่นๆ

อือ... เสียงปี่ที่คลอเบาๆ ไปกับสายลมพาให้จิตใจสงบจริงๆ

"น้องเภา น้องมาหาพวกเราหรือ"

"ท่านพี่" ลำเภาจันทร์หันไปตามเสียงเรียกด้านหลังก่อนจะเห็นใบหน้าหล่อร้ายของพี่ชายคนที่ ๑๑ และดวงตาเรียวขวางเป็นธรรมชาติที่กำลังมองมาทางเขาอย่างอ่อนโยน ปากอวบอิ่มอมยิ้มแล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มหวาน "ขอรับ ข้ามาชวนพี่ๆ ไปรับประทานมื้อเย็นร่วมกันกับพญารามสูร"

"อาหารหรือ ไปสิ ข้ากำลังหิวเลย จะเป็นอาหารอะไรนะ ถ้าเป็นเนื้อย่างจานใหญ่ๆ ก็คงดี" อัฐเอ่ยในขณะที่เดินไปหาน้องชายทั้งสองพร้อมแกะเชือกที่พันมือออกไปด้วย ร่างกายใหญ่บึกบึนผิวสีดำแดงเดินสู้แดดมาพร้อมกับพี่ชายคนที่ ๒ ที่ข้างเอวเหน็บดาบเล่มงามเอาไว้ จะว่าไปเมื่อเทียบกันแล้วพี่โททวีและพี่อัฐก็ตัวสูงใหญ่ไม่ได้ต่างกันสักเท่าใดเลย โดยพี่อัฐสูงกว่าพี่โททวีและท่านพี่เอกาทศเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

"ขอแค่มิใช่อาหารของเจ้าตัวแสบ ข้าก็สามารถกินได้ทั้งหมดนั่นแหละ" โททวีเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า ดวงตาคมมองไปที่น้องชายคนเล็กซึ่งกำลังเบะปากอยู่ด้วยสีหน้าเคือง ท่อนแขนแข็งแรงยกขึ้นพร้อมใช้ฝ่ามือที่ด้านจากการฝึกดาบลูบหัวทุยของลำเภาจันทร์ไปมา "ก็อาหารของเจ้าทำเอาพวกเราเกือบตายมาหลายคราวแล้วมิใช่รึ?"

"เจ้าอย่ามาเอ่ยมั่วๆ น้องเภาอุตส่าห์ทำให้กินก็กินๆ ไปเถอะน่า จะเรื่องมากไปไย แล้วก็นะอย่าเอามือที่ยังมิได้ล้างนั้นมาจับหัวน้องเภาของข้าด้วย" เอกาทศเอามือพี่ชายคนที่ ๒ ออกจากหัวน้องชายที่น่ารักของตนแล้วตีเต็มแรง ดวงตาที่ขวางอยู่แล้วยามนี้ยิ่งขวางขึ้นไปอีกขณะมองอีกฝ่ายเหมือนหาเรื่อง

"เจ้า!" โททวีขมวดคิ้วแน่นพร้อมมองหน้าน้องชายคนที่ ๑๑ อย่างไม่พอใจ ก่อนจะเลิกสนใจเมื่อเสียงของน้องชายคนที่ ๖ ดังขึ้นมา

"อย่าทะเลาะกันสิพวกเจ้า เจ้าเภาอุตส่าห์มาชวนพวกเรามิใช่หรือ ข้าว่ารีบไปกันดีกว่า อย่าให้ราชาของวังคอยนานเลย"

TBC