ข้ามมิติมาเป็นเจ้าของดวงดาว - 1 ฟุบปุ๊บ วาปปั๊บ โดย เมี๊ยว @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-ชาย,ผจญภัย

slice of life,ชีวิตประจำวัน,เลี้ยงสัตว์,ปลูกผัก,ทะลุมิติ,นิยายวาย,แฟนตาซี,#BL

ผมจำได้ว่าผมนั่งทำงานอยู่นะแล้วเหมือนจะวูบ พอตื่นขึ้นมาทุกอย่างมันแปลกไปหมด นี่ผมมาอยู่ที่ไหนเนี่ยย

ผู้แต่ง

เมี๊ยว

เรื่องย่อ

          ผม มาร์ติน เป็นชายหนุ่มที่เช้าไปทำงาน เลิกงานกลับบ้าน สังสรรค์กับเพื่อนงั้นเหรอ เหอะ แทบไม่ได้ไปไหนเลยน่ะสิ ทำไมผมถึงไม่ไปงั้นเหรอ คงเพราะตังผมที่ไม่ค่อยชอบที่ที่คนเยอะ แต่ผมชอบไปนั่งดูเพื่อนๆดื่มนะ มันสนุกดี แต่ก็นั่นแหละพอได้มาทำงานใหม่ไกลเพื่อนๆก็แทบไม่ไปไหนเลย กลายเป็นคนเงียบๆ 

ข้ามมิติมาเป็นเจ้าของดวงดาว-1 ฟุบปุ๊บ วาปปั๊บ,ข้ามมิติมาเป็นเจ้าของดวงดาว-2 อยู่ๆก็กลายเป็นคนดัง,ข้ามมิติมาเป็นเจ้าของดวงดาว-3 หน่วยสำรวจ+1,ข้ามมิติมาเป็นเจ้าของดวงดาว-4 เริ่มสำรวจ,ข้ามมิติมาเป็นเจ้าของดวงดาว-5 แมวยักษ์ทั้งสอง

16.30 น.

          เวลาดีสำหรับการที่จะเลิกงาน วันนี้กินอะไรดีนะ ซื้อพวกของกินไปเลยดีกว่าไม่อยากทำกับข้าวกิน หรือว่าจะกินขนมดีนะ ไม่ได้สิเมื่อกลางวันเราก็กินแค่ขนมปังกับนมนี่หน่า งั้นเย็นนี้กินอะไรที่อิ่มๆหน่อยแล้วกัน

ร้านก๋วยเตี๋ยวชายห้า หมี่หก

"เล็กน้ำตกต้มยำ ใส่ถุงครับ"

"โอเค วันนี้เลิกช้านะ"

"ผมอยากเคลียร์งานให้เสร็จอ่ะเจ้ แต่มันก็ไม่เสร็จ"

"อย่าโหมงานหนักนักสิติน แกยังหนุ่มอยู่เลยแต่บรรยากาศรอบตัวแกมืดมนชะมัด"

"โห่เจ้"

          แต่มันก็เรื่องจริงของเจ้เขานะ ขนาดเพื่อนที่ทำงานเขายังบอกเลยว่าช่วงนี้ผมดูมืดมนแปลกๆ บางคนยังถามเลยว่าผมโดนของหรือเปล่า

          ไม่เลย ผมแค่นอนน้อย ช่วงนี้ไม่รู้หัวหน้าเป็นอะไร สั่งงานเช้าจะเอางานตอนเย็น หรือไม่ก็ขอเป็นในวันนั้นต้องได้งานจะดึกแค่ไหนก็ได้ โรคจิตมั้ยล่ะหัวหน้าน่ะ

"อ่ะนี่ 40"

"นี่ครับ ขอบคุณครับ"

"เจ้พูดจริงนะ อย่าฝืนมากเจ้เป็นห่วง"

"555 ครับผม"

          ผมกับเจ้ร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าคอนโดผมจัดว่าสนิทกันนะ เพราะผมชอบไปร้านเจ้แก แถมยังอร่อยอีก เป็นร้านประจำผมเลยก็ว่าได้ กินได้ทุกวันไม่เบื่อเหมือนข้าวด้วย

          เมื่อได้ของกินเรียบร้อยผมก็กลับห้องทันที กินก่อน ค่อยทำงานแล้วกัน จะได้ไม่หิวตอนทำงาน ผมจัดการวางของกิน ของทำงานไว้ที่โต๊ะ ส่วนตัวผมเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างมือ ล้างเท้า ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนผมมั้ยนะ ไม่ว่าจะออกไปไหนแต่พอกลับดจ้าห้องผมต้องไปล้างมือ ล้างเท้าก่อนที่จะเริ่มทำอย่างอื่น

"วันนี้หวังว่าจะเสร็จก่อนเที่ยงคืนนะ ขอนอนก่อนตี2สักวันเถอะ"

          ผมนั่งทำงานไปเรื่อยๆ พักบ้างนิดๆหน่อยๆ เดี๋ยวมันจะเมื่อยเกินไป ทุกวันนี้แค่ปวดหลังก็พอแล้ว เวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆจนตอนนี้ใกล้จะได้เข้าวันใหมาแล้ว ส่วนงานก็เสร็จเรียบร้อยส่งหัวหน้าเรียบร้อย เสร็จก่อนเที่ยงคืนจริงด้วย 

"อ๊ะ..."

          เราอยู่หน้าคอมนานไปเหรอทำไมถึงรู้สึกเหมือรจะวูบเลย หัวก็หนักๆ ตาก็พล่า คงจะตาล้าล่ะมั้ง ไปนอนดีกว่า

วืบบ

          แต่เหมือนพระเจ้าจะไม่อยากให้ผมไปนอนที่นอนดีๆเพราะเมื่อลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก็เหมือนกับโลกหมุนทันที ความรู้สึกตอนนั้นมันแค่ต้องการจะหลับ ความเจ็บจากที่ล้มลงพื้นนั้นไม่มีความรู้สึกเลย เหมือนล้มลงที่เตียงแต่มันไม่ใช่

"ฮ่า..."

          จริงดิ นี่เราจะไปแบบนี้จริงดิ เห้อ เอาเถอะนอนก่อนแล้วกัน หวังว่าจะมีคนมาเจอก่อนที่ร่างผมจะดูไม่ดี

.

.

.

สักที่

"อื้อ.."

          อ๋า ความจำล่าสุดของผมเหมือนจะจำได้ว่าผมลุกออกจากเก้าอี้ แล้ววูบไป จากนั้นก็ไม่รู้สึกอะไรอีก จนตอนนี้ อะไรเนี่ย ที่นี่ทำไมมันถึงได้มีแต่ต้นไม้ ดีหน่อยตรงที่ผมนอนอยู่เป็นที่โล่งๆ มีหญ้านุ่มๆ รองไว้อยู่ แต่เมื่อหันไปข้างหลังก็พบกับบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านชั้นเดียวที่เหมือนบ้านในยุโยปชนบทแนวย้อนยุคนิดๆ มีรั้วบ้าน เหมือนพื้นที่ที่อยู่ในรั้วจะกว้างมากเหมือนกันนะ 

"นี่มัน...อะไรกัน"

          เดี๋ยวก่อนนะ นี่หมายความว่าไง ผมวูบไปแล้วตื่นขึ้นมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แถมบรรยากาศยังดีมากๆอีกด้วย ไม่อยากจะเชื่อ วูบครั้งเดียวมาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้

          ก่อนอื่นลุกจากพื้นตรงนี้แล้วไปที่บ้านนั้นก่อน เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูเป็นประตูไม้สูงประมาณเอวตัวผม ผมสูงประมาณ 185 เซนติเมตร เมื่อเดินมาเห็นบ้านผมว่ามันเป็นบ้านที่น่ารักมากเลยนะ ดูอบอุ่นด้วย ชอบจังเหมือนบ้านในฝันที่อยากได้เลย

          อ่า ดูเหมือนว่าต้องสำรวจรอบๆบ้าน จะได้รู้ว่ามีอะไรบ้าง ดูเหมือนว่ารอบบ้านจะเต็มไปด้วยของกินนะ ทั้งผักและผลไม้เลย ทั้งๆที่ดูเหมือนไม่มีคนคอยดูแลแต่พืชกลับโตดีแุมไม่มีหญ้าขึ้นอีก แปลกมาก ผักก็จะเป็นผักสวนครัว สมุนไพร ผลไม้ก็มีพวกแอปเปิ้ล ส้ม มีพุ่มเบอร์รี่ด้วย สวนข้างหน้าว่ากว้างแล้ว มาเจอสวนข้างหลังนี่แพ้เลย ทั้งกว้าง แถมยังมีของกินอีก

"บ้าชะมัด"

          เสร็จจากข้างนอกผมก็เดินเข้ามาข้างในบ้านต่อ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด มันอบอุ่นมาก บรรยากาศในบ้านก็น่ารัก ของในบ้านก็มีครบ เหมือนในรูปที่ชอบดูมากๆ 

"รู้สึกดีจัง โซฟาก็นุ่ม เอาล่ะตอนนี้คงต้องดูหน่อยแล้วว่าที่นี่มันที่ไหนกันแน่"

          เมื่อคิดแบบนั้นก็เริ่มหาข้อมูลต่างๆ และที่น่าตกใจมากๆเลยคือ การใช้อินเทอร์เน็ตกับโทรศัพท์ของที่นี่มันอิสระมาก โทรศัพท์จะเปลี่ยนเป็นกำไรข้อมือที่ติดกับข้อมือ หน้าจอจะเปิดขึ้นมาตรงหน้า แถมยังสัมผัสได้ด้วย มันว้าวมาก แสดงว่าโลกนี้เทคโนโลยีพัฒนาอย่างมากเลยสินะ และเท่าที่หาข้อมูลมาที่นี่คือโลกอนาคตจริงๆ เพราะนอกจากเทคโนโลยีแล้วผู้คนก็สามารถไปๆมาๆระหว่างดวงดาวได้แบบง่ายดาย อะเมซิ่งสุดๆ 

          นอกจากนี้ยังมีเรื่องพวกที่เหมือนกับยูทูปของโลกก่อน ที่นี่เรียกว่า เทียร์ทูป ที่ตอนนี้มันก็พัฒนาแบบสุดๆ เพราะมันสามรถรับรส รับกลิ่น ได้ สุดยอดจริงๆ มันทำให้คนได้รับบรรยากาศที่ทางสตรีมเมอร์ได้ถ่ายทอดมาให้ได้อีกด้วย สุดยอดจริงๆส่วนเรื่องเงินกำไรนี่ก็เก็บทุกอย่าง เงินจะเป็นสกุลเทียร์ 1 เทียร์ เท่ากับ 1 บาทโลกก่อน

          ส่วนโลกนี้จะดาวทั้งหมด 5 ดวง จะมีเหมือนดาวศูนย์กลางที่เป็นเหมือนดาวเมืองหลวง ที่นั่นจะรวมพวกชนชั้นสูง หรือพวกที่มีส่วนในการฟื้นฟูและรวบรวมดวงดาวที่มนุษย์สามารถอยู่ได้ ดูเหมือนจะเป็นดวงดาวชั้นสูง ดวงที่สองเป็นดาวของพวกทหาร ศูนย์บัญชาการทหารต่างๆ จะอยู่ที่ดาวดวงนี้ หากใครต้องการที่จะเป็นทหารที่นี่จะเปิดรับเป็นช่วงๆ ดวงที่สามจะเป็นของพวกที่มีเงิน พวกนักธุรกิจต่างๆ เป็นดาวที่มีเทคโนโลยีทันสมัยมากๆ ดวงที่สี่เป็นของประชาชนทั่วไปเลย มีร้านค้า ร้านอาหาร แต่ก็แพงมากใครจะเข้าร้านส่วนใหญี่จะเป็นพวกมีเงิน ส่วนคนธรรมดาที่ทำงานหาเช้ากินค่ำก็จะกินเป็นพวกอาหารแท่งหรืออาหารเหลวสำเร็จรูปแทน และดวงสุดท้ายจะเป็นดาวเกษตรกรรม เป็นเหมือนดาวชนบท ผลผลิตจากดาวดวงนี้จะมีหน่วยงานขององกรณ์พัฒนาอาหาร เมื่อส่งผมผลิตก็จะได้เงินกลับมา จะมากจะน้อยก็แล้วแต่คุณภาพ

"อืม แล้วดาวที่ผมอยู่นี่มันดวงที่เท่าไหร่หว่า"

          นั่นสิ หรือว่าเป็นดาวของผมคนเดียวกันนะ เพราะดูจากตาโดยรอบแล้วนั่นไม่มีใครเลยนอกจากผม ต้นไม้ หญ้า เท่านั้นเลย 

"แต่ว่านะคนส่วนใหญ่จะกินพวกอาหารแท่ง อาหารเหลวกัน แต่ว่านะตู้เย็นที่บ้านผมเนี่ยมันมีทั้งของสด ผัก ที่พร้อมทำอาหารนะสิ

หรือว่าเป็นของที่ปลูกเอง แล้วใครเป็นคนเก็บล่ะ หรือว่ามันมีอยู่แล้ว งงจัง"

          เอาเถอะวันนี้ก็พอแค่นี้ก่อนดีกว่า เรื่องของกินก็ไม่ต้องกังวล ส่วนเรื่องเงิน เอาไว้สำรวจพื้นที่เสร็จค่อยมาหางานดีกว่า ที่ดูผ่านๆและสนใจก็คงเป็นสตรีมเมอร์เพราะมันทำที่บ้านได้แบบสบายๆเลย แค่ต้องมีกล้องสตรีมเท่านั้น ก็นะมีสวน มีอากาศดีๆแบบนี้ เอาเป็นสตรีมทั่วไปดีกว่า

"พรุ่งนี้คงต้องเดินสำรวจหน่อยแล้วสิ"

          เหนื่อยแน่ ถ้าเดิน แต่อากาศดีแบบนี้ไม่ร้อนเกินไป คงเดินได้ชิวๆ เอาเถอะวันนี้พักก่อนแล้วกัน

.

.

.

เช้าวันต่อมา

          ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงของนก บรรยากาศก็ดี ถ้าตื่นเช้าแล้วเจอแบบนี้อารมณ์คงดีไปทั้งวันแน่ๆ 

          ผมจัดการตัวเองเรียบร้อย กินข้าวเช้าเรียบร้อย พร้อมกับห่อข้าวไปด้วยเพราะวันนี้ผมจะสำรวจรอบๆ เผื่อจะเจอคนหรือบ้านใครสักคน เมื่อเตรียมพร้อมเสร็จแล้วผมก็เริ่มเดินทาง เดินออกไปเรื่อยๆ บรรยากาศตอนเช้าก็ดี มีผีเสื้อบินว่อนไปทั่วแบบนี้ อย่างกับเทพนิยาย ดีจังเลยนะงานก็ไม่ต้องทำ ไม่ต้องทนนอนดึกเพราะต้องเคลียร์งานให้เสร็จ 

"โอ๊ะ...ไงสาวน้อย"

          เดินมาเรื่อยๆก็เจอกับกระต่ายน้อยกระโดดมาทักทาย ดูเหมือนไม่กลัวคนเลยนะหรือเป็นเพราะไม่เจอใครเลย น่าจะเป็นแบบนั้น

"เอาล่ะผมต้องสำรวจต่อแล้ว ไปก่อนนะ"

          เอาล่ะก่อนโผล่มานี่ผมก็ไม่ค่อยพูดกับใคร มักจะพูดคนเดียว ผมไม่ได้บ้านะแค่การพูดคนเดียวมันสบายใจกว่าเท่านั้นเอง ผมบอกลากับกระต่ายน้อยตัวนั้นแล้วเริ่มเดินทางไปต่อ ที่ผมสังเกตมาตลอดคือที่นี่มีต้นไม้ ป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์มากๆ แถมจากที่เดินมาไม่เห็นร่องรอยของมนุษย์เลย หรือว่าผมเป็นคนเดียวที่อยู่ดาวนี้จริงๆ

          เดินมาได้สักพัก น่าจะไกลจากบ้านพอสมควรแล้ว ผมเลือกที่จะนั่งพักตรงบริเวณริมลำธาร บรรยากาศสุดยอดมาก เดินมาเหนื่อยๆก็นั่งพัก ถ่ายรูปไว้สักหน่อยดีกว่า หรือว่าจะโพสต์เลยดีนะ อ๋อจริงสิเมื่อวานผมได้สมัครแอปต่างๆที่เอาไว้ดูเรื่องต่างๆ มันเหมือนกับพวกทวิตเตอร์ ผมใช้ชื่อแอคเคานต์ว่า Anastasia_M ซึ่งมันแปลว่า การเกิดใหม่ การฟื้นคืน ก็เหมือนกับผมที่วูบจากที่นั่นแล้วมาโผล่ที่นี่ก็เหมือนกับการเกิดใหม่นั่นแหละ ส่วนเอ็มตัวท้ายก็คือชื่อผมเอง มาร์ติน 

          ผมกดโพสต์รูปภาพที่อยู่ข้างลำธาร ฝั่งตรงข้ามก็เป็นเหมือนทุ่งดอกไม้สวยๆมีป่ารอบล้อม เอาไว้ครั้งหน้าแล้วกันนะตรงนี้ พักพอหายเหนื่อยก็เริ่มเดินต่อ และมันก็เหมือนเดิมเลยนั่นคือป่า ทุ่งหญ้า ลำธาร เท่านั้นเลย คงจะเป็นเรื่องจริงแล้วล่ะที่ว่าผมอยู่ที่นี่คนเดียว มันอาจจะฟังดูเหงาแต่สำหรับคนที่ไม่ชอบเข้าสังคมแบบผมนั้นชอบมาก

"อ่า...ปวดขาจังเลย" 

          ตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านแล้ว เหนื่อยนะแต่ก็สนุกดี ระยะทางที่เดินผมว่ามันก็เยอะอยู่เหมือนกันนะเพราะกว่าจะกลับถึงบ้านตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้ว ถึงจะบอกว่า 3 ทุ่ม แต่ดวงอาทิตย์กลับเหมือนเป็นตอนเย็นที่พระอาทิตย์เพิ่งตก แปลกจังแต่สวย และผมก็ยืนยันอีกอย่างได้แล้วนั่นคือที่นี่มีแค่ผมคนเดียว เป็นคนเพียงคนเดียวในดาวดวงนี้

"อืมมม ไม่อยากจะเชื่อ วันนี้เจอสถานที่สวยๆเยอะเลย เอาไว้ไปนั่งเล่นตอนเบื่อๆดีกว่า"

         ทีนี้ก็มาคิดเรื่องหาเงินก่อน เงินที่มีตอนนี้คือ 20,000 เทียร์ มันดูเยอะแต่ถ้าเทียบกับราคาของกินที่นี่แล้วนั้นบอกได้เลยว่า จน จนจริงๆ 20,000 นี่ถ้าซื้ออาหารปรุงสุกกินน่าจะได้แค่มากสุดและถูกสุดได้ประมาณ 5 มื้อ แต่ถ้าเป็นอาหารแท่ง อาหารเหลวน่าจะได้หลายวัน อาจจะ 2 อาทิตย์ได้ น่ากลัวจริงๆเลย

"งั้นก็คงมีแค่สตรีมเมอร์ที่ดูจะหาเงินได้ง่ายสุด การโดเนทก็เริ่มจาก 10 เทียร์ จนถึง 1,000,000 เทียร์ ช่วงนี้อยู่ในตรีมฤดูใบไม้ผลิ ของโดเนทเลยเป็นแนวดอกไม้สินะ"

          มันก็น่าสนใจนะ แต่เราจะสตรีมอะไรอ่ะ ทำอาหารเหรอ หรือว่าจะทำสวนดีนะ แล้วจะอยู่ในหมวดอะไรดี หมวดทั่วไป หมวดอาหาร หมวดศิลปะ หมวดท่องเที่ยว หมวดความสวยความงาม 

"เอาหมวดทั่วไปดีมั้ยนะ ยังไงเราก็ทำอะไรหลายอย่าง"

          เมื่อตัดสินใจได้ก็เริ่มสมัครช่องทันที ชื่อช่องก็เป็น ดาวของมาร์ติน ก็นะก็นี่ดาวผมจริงไปนี่หน่า ชื่อช่องได้แล้วเหลือรูปสินะ วาดเองดีมั้ยนะเอาเป็นรูปกระต่ายน้อยที่เจอดีกว่าแต่เป็นลายเส้นเราเอง ต้องมีลายน้ำด้วยมั้ยนะ เอาไว้ตรงมุมๆดีกว่า สมัครช่องง่ายมาก ที่เหลือก็กล้องสินะ 

"หน้าร้านค้าเห็นกี่ทีทึ่งจริงๆ ไหนดูสิกล้องสตรีม อ่า แพงจังนะ ถ้าซื้อของดีสุดเงินไม่พอ งั้นเอากลางๆค่อนไปต่ำแล้วกัน"

          เห็นเงินก็อนาถใจ ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็จะมีเงินเพิ่มขึ้นแล้ว ต้องกล้าเสี่ยงที่จะลงทุน เมื่อได้กล้องที่ราคาก็ทำเอากระเป๋าแฟบ ดีนะที่ไม่ต้องซื้อของกินไม่งั้นคงได้หาหญ้ากินแน่ รอของมาส่งประมาณ 20 นาที แต่ดูเหมือนถ้าอยู่ใกล้การส่งคงไวกว่านี้ล่ะนะ 

20 นาที ผ่านไป

          ในที่สุดกล้องก็มาส่ง การส่งของที่นี่จะใช้เป็นหุ่นยนต์แทน สะดวกดี

          ตัวกล้องที่ซื้อมาจะเป็นรูปเหมือนผีเสื้อมีตัวใหญ่หนึ่งตัว ตัวเล็กหนึ่งตัว เป็นเหมือนกล้องเสริม แถมกล้องนี้ยังลอยตามตัวอีก สุดยอด จะลองกล้องดีมั้ยนะ จะได้รู้ว่าคุณภาพกล้องโอเคมั้ย

.

          17.00 น. เป็นเวลาที่ผู้คนกำลังเลิกงาน เด็กๆก็เลิกเรียน เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาไพร์มทามที่พวกสตรีมเมอร์จะเริ่มไลฟ์ และเด็กสาวคนหนึ่งที่บัญชีของเธอมีผู้ติดตามจำนวนหนึ่ง เธอกำลังหาอะไรดูไปเรื่อยภายในรถ เธอมักจะหาดูสตรีมเมอร์ใหม่ๆที่เข้ามา เผื่อจะเจอคนที่ทำอะไรที่ไม่จำเจ และดูเหมือนเธอจะเจอเข้ากับช่องหนึ่ง ที่รูปโปรไฟล์ของช่องนั้นเป็นกระต่ายน้อยตาแดง เป็นลายเส้นที่น่ารักมาก คงจะวาดเองสินะ น่าสนใจ

"ไหนขอดูหน่อยสิว่าจะน่าสนใจจริงมั้ย"

          เมื่อเธอเปิดเข้าไปดูเธอก็พบกับหนุ่มคนหนึ่งที่รูปร่างหน้าตาจัดว่าหล่อก็ได้ น่ารักก็ดี เป็นคนที่ดึงดูดสายตาพอสมควรเลย แถมตรงที่กำลังสตรีมเหมือนจะเป็นครัวเสียด้วยสิ

"คงไม่ใช่ว่าจะทำอาหารหรอกนะ แต่อยู่ในครัวจะทำไรได้นอกจากอาหารล่ะ เรานี่ก็บ้า"

.

.

          ตัดมาที่อีกคนที่ตอนนี้กำลังง่วงอยู่กับการเตรียมของ ตัวเขานั้นได้เปิดสตรีมแล้วแต่เห็นว่ายังไม่มีคนเข้ามาก็หันมาเตรียมของแทน

"โอ๊ะ สวัสดีทั้ง 5 คนนะครับ ผมเป็นสตรีมเมอร์มือใหม่ มาร์ติน ฝากตัวด้วยนะครับ"

สวยที่สุด : สวัสดีนะสตรีมเมอร์

ผมอยากพัก : สตรีมเมอร์ทำอะไรเหรอ

"ผมว่าจะทำข้าวผัดนะครับ"

ผมอยากพัก : ข้าวผัด? อาหารปรุงสุกเหรอ

"ใช่ครับ"

          เมื่อตอบคุณผมอยากพักเสร็จก็เริ่มมาเตรียมอุปกรณ์ 

"ผมจะเริ่มทำแล้วนะครับ ผมอาจจะพูดไม่เก่งเท่าไหร่ต้องขอโทษด้วยนะครับ"

คุุณหนูแมรี่ : สตรีมเมอร์เแ็นพ่อครัวงั้นเหรอ

"ไม่ใช่ครับ ผมแค่ทำกินเองน่ะ"

          ตอนนี้ผมกำลังลงมือทำข้าวผัด เริ่มจากตั้งกระทะใส่น้ำมัน พอน้ำมันร้อนใส่กระเทียมลงไปผัดจนหอม ใส่ใข่ยีจนสุก จากนั้นก็ใส่ข้าวที่ซื้อสำเร็จมาคลุกเคล้า ใส่เครื่องปรุงด้วยซอสปรุงรส ซีอิ๊วขาว น้ำตาลทราย ใส่แครอท ผักชีนิดหน่อย ผัดให้เข้ากัน ตักใส่จาน โรยผักชีปิดหน้าอีกนิด เป็นอันเสร็จ

"เสร็จแล้วครับข้าวผัดไข่ของผม"

คุณหนูแมรี่ : หอมมาก โดเนทดอกซากุระx8

สวยที่สุด : จริงหอมมาก แถมไม่เค็มด้วย รสชาติกลมกล่อมสุด!! โดเนทดอกบ๊วยx9

ผมอยากพัก : เอาซะผมน้ำลายไหลเลย โกนเนทโอกบ๊วยx9

"ขอบคุณมากครับ ไม่รู้ว่าไลฟ์มันสั้นไปหรือเปล่า งั้นพวกคุณมาทานข้าวกับผมมั้ยครับ เดี๋ยวผมพาไปชมบรรยากาศดีๆ"

คุณหนูแมรี่ : เอาสิๆ

"โอเค งั้นเรามาทานข้าวกันก่อนเนอะ"

          ผมพูดกับคนดูในไลฟ์ซื้อตอนนี้ก็เหลือแค่ 3 จาก 5 คนที่เข้ามา แค่นี้ก็ดีแล้วล่ะ ยังไงผมก็เป็นสตรีมเมอร์หน้าใหม ผมนั่งกินไปคุยไปด้วยจนข้าวหมด ตอนนี้คงต้องพาพวกเขาไปเดินชมบรรยากาศก่อนจะจบไลฟ์

"นี่เป็นวิวข้างบ้านผมเอง สวยมั้ยครับ"

คุณหนูแมรี่ : สวยมาก ดาวไหนเนี่ย

สวยที่สุด : นั่นสิ สตรีมเมอร์ไม่ได้บุกรุกป่าที่ไหนใช่มั้ย

ผมอยากพัก : คงไมใช่หรอกก็เขาบอกว่าข้างบ้านนี่

"เอ่อ ผมไม่ได้บุกรุกที่ไหนนะครับ นี่บ้านผม ส่วนนี่วิวข้างบ้านผม"

          ว่าจบก็แพลนกล้องไปให้เห็นว่ามีบ้าน และวิวที่บอก แถมยังแพลนกล้องไปทั่วๆว่าไม่ได้บุกรุกที่ไหนแน่นอน

"ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้บุกรุกที่ไหน ก็นี่มันบ้านผมนี่หน่า"

สวยที่สุด : เดี๋ยวก่อนนะสตรีมเมอร์ สตรีมเมอร์บอกว่าที่นี่คือบ้าน ไอ้ที่นี่ที่ว่านี่คือดาวทั้งดวงหรือแค่พื้นที่บ้านเท่านั้น

          บอกได้มั้ยล่ะเนี่ย ถ้าบอกไปตะเป็นเรื่องใหญ่มั้ยล่ะ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้งยังไงก็จะได้ไขข้อสงสัยไปด้วย อีกอย่างคงไม่ต้องมานั่งตอบเรื่องนี้อีกล่ะมั้ง เขาคิดแบบนั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าในอนาคตเจ้าตัวยังต้องมานั่งอธิบายเรื่องนี้อีก แต่มันก็เป็นเรื่องของอนาคตล่ะนะ

"อืม งั้นผมจะบอกพวกคุณแล้วกัน ที่นี่คือบ้านผม นั้นหมายความว่าดาวดวงนี้คือบ้านของผมเช่นกัน ไม่ได้ห่วงนะครับเพราะผมสำรวจดูแล้วที่นี่มีแค่ผมเท่านั้น ไม่มีคนอื่น"

          ไม่มีข้อความของทั้งสามตอบขึ้นมา เหมือนเกิดการเดดแอร์เกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นเช่นนั้น ตอนนี้ทั้งสามคนทำสีหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว คนหนึ่งเป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่ อีกคนเป็นพี่สาวนางแบบ และอีกคนนั้นเป็นเจ้าของสวนผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดในดาวเกษตร 

"เอ่อ คือ ยังอยู่กันหรือเปล่าครับ"

ผมอยากพัก : อ่า พิมพ์ไม่ถูกเลยแฮะ

สวยที่สุด : นั่นสิ แต่บรรยากาศดีมากเลยนะ

คุณหนูแมรี่ : ใช่ มันสวยมาก แต่ก็ตกใจมากเช่นกัน หรือว่าสตรีมเมอร์เป็นคนจากดาวชั้นสูงเหรอ

"ดาวชั้นสูง? อ๋อ ไม่ใช่ครับ ผมเป็นแค่เจ้าของบ้านหลังเล็กๆนี่"

สวยที่สุด : บ้าไปแล้ว โดนเนทดอกกุหลาบx10 

ผมอยากพัก : จริง มันบ้ามากๆ โดนเนทดอกทานตะวันx10

คุณหนูแมรี่ : โดนเนทดอกวิสเทอเรียx10

"ขอบคุณสำหรับโดเนทนะครับ แล้วก็ขอบคุณที่เข้ามาดูสตรีมเมอร์หน้าใหม่อย่างผมนะครับ ไว้ครั้งหน้าผมจะสตรีมอะไรอย่าลืมติดตามนะครับ วันนี้ก็พอแค่นี้ก่อน ลาละครับ"

          เมื่อหน้าจอของสตรีมจบลง แต่คนทั้งสามนั้นยังไม่ได้ออกไปไหน พวกเขากำลังคิดว่าเด็กคนนี้อายุคงไม่เกิน25แน่ๆ แต่กลับมาดวงดาวเป็นของตัวเอง แถมยังบอกว่าไม่ใช่ชนชั้นสูงอีก แต่มีดาวเป็นของตัวเองเนี่ยนะ แถมเป็นดาวที่บรรยากาศดีมาก มีต้นไม้ที่ตอนนี้หาได้ยากนอกเสียจากตรงพื้นที่อนุรักษ์ ฮ่า ดูเหมือนพวกเขาต้องขายสตรีมเมอร์คนนี้ให้ทุกคนได้รู้เสียหน่อยแล้วล่ะ ไม่ใช่เรื่องที่มีดาวเป็นของตัวเองนะ แต่เป็นเรื่องการทำอาหาร และดูเหมือนเจ้าตัวจะทำอาหารได้เหมือนกับพ่อครัวหรืออาจจะเก่งกว่าพ่อครัวก็ได้ โดยที่เจ้าตัวต้นเรื่องไม่รู้เลยว่าเมื่อทั้งสามโพสต์ไปจะมีผู้ติดตามมากขึ้นจนน่าตกใจเลยทีเดียว

.

---