ผมจำได้ว่าผมนั่งทำงานอยู่นะแล้วเหมือนจะวูบ พอตื่นขึ้นมาทุกอย่างมันแปลกไปหมด นี่ผมมาอยู่ที่ไหนเนี่ยย
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,ผจญภัย,slice of life,ชีวิตประจำวัน,เลี้ยงสัตว์,ปลูกผัก,ทะลุมิติ,นิยายวาย,แฟนตาซี,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่เหล่าคนสำรวจกลับมา พายแอปเปิ้ลก็ขายดีมาก ดีนะที่ทำพอดีไม่อย่างงั้นคงรู้สึกผิดแน่ที่ทำไม่พอ
"พรุ่งนี้พวกคุณจะเริ่มสำรวจแล้วสินะครับ"
"ใช่แล้ว ขอบคุณสำหรับอาหารแล้วก็ขนมมากนะครับ"
"ยินดีครับ พรุ่งนี้ให้ผมทำมื้อเที่ยงให้มั้ยครับ"
"ไม่เป็นไรครับ พรุ่งนี้พวกเราคงจะค้างในป่าเลยคงไม่ได้กลับมาทานมื้อเที่ยง"
"อ่า งั้นสินะครับ"
อืม ไม่รู้ว่าจะวานพวกสัตว์ให้เอาของกินไปส่งให้ได้มั้ยนะ ต้องลองดูดีมั้ย
"แล้วคุณราฟล่ะครับ พรุ่งนี้คุณจะไปสำรวจด้วยมั้ย"
"คงไป"
"ไปกันหมดเลยสินะ อืม..."
"มีอะไรหรือเปล่า"
"ผมแค่ไม่ค่อยอยากให้พวกคุณทานพวกอาหารแท่งหรืออาหารเหลวช่วงที่สำรวจเลยครับ"
"หือ"
"ก็สำรวจแต่ละทีมันก็เหนื่อยมากๆ แค่ผมเดินจากบ้านไปที่ลำธารก็เหนื่อยจะแย่ กลัวว่าถ้ากินของแค่นั้นพวกคุณจะไม่ไหว"
"55555 เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกครับพวกเราชินแล้วน่ะ"
"เธอไม่ต้องกังวลหรอก พวกเราไม่เป็นไร"
"ไม่รู้ว่าจะได้มั้ยแต่ถ้าพรุ่งนี้เห็นสัตว์ที่มีของไปให้นั่นคือของจสกผมนะครับ"
"เธอพูดกับพวกมันรู้เรื่องเหรอ"
"ไม่รู้ว่ารู้เรื่องมั้ยแต่ก่อนที่พวกคุณจะมาพวกเขาก็มักจะมาหาผมนะ พอพูดอะไรก็เหมือนจะรู้เรื่อง"
อ่า คงไม่คิดว่าเราบ้าหรอกใช่มั้ยนะ
"เอางั้นก็ได้"
"อื้อ!"
"งั้นวันนี้ก็พักกันเถอะ พรุ่งนี้พวกเราต้องเริ่มแต่เช้า"
"ได้ งั้นฉันไปก่อนนะ เธอก็พักได้แล้วเหนื่อยมาทั้งวัน"
"ไม่เหนื่อยเลยครับ"
"เอาเถอะ ไปพัก"
"ก็ได้ครับ งั้นก็ราตรีสวัสดิ์นะครับ"
"ราตรีสวัสดิ์"
เมื่อแยกย้ายกันเรียบร้อน เหล่าทีมสำรวจ+1 ก็เริ่มวางแผนให้การจะเริ่มสำรวจ ทีมสำรวจทุกคนกลับมาพักที่ยานเพราะมีห้องพัก จะได้ไม่รบกวนเจ้าบ้านมากเกินไป แค่อาหารวันนี้ก็ทำเอาทุกคนมีพลังในการสำรวจที่นี่มากแล้ว
"พรุ่งนี้เราจากตะวันออกก่อน ใช้บ้านเป็นจุดหลัก"
"อืม สำรวจคราวนี้คงได้เจออะไรที่น่าสนใจมากเลยสินะ"
"หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น"
พวกเขาคิดว่าจะแยกออกเป็น 3 กลุ่ม แยกกันไปเพื่อที่จะได้ไม่เสียเวลา ถ้าเจอพืชที่แปลกหรือเป็นพืชที่หาได้ยากในยุคนี้ให้เก็บมาพอประมาณเพราะที่ศูนย์มีนักวิจัยคอยทำการวิจัยอยู่แล้ว ส่วนพวกสัตว์จะใช้เป็นการถ่ายภาพแทนเพราะเจ้าบ้านอนุญาตแค่นั้น และก็เข้าใจได้ในเมื่อเป็นเจ้าบ้านจะมาทำให้ลูกบ้านที่อาศัยอยู่ที่ดาวเดียวกันเจ็บได้ไง ไม่รู้ว่าเป็นความโลภหรืออย่างไรที่หวังให้การสำรวจเสร็จช้าเพื่อที่จะได้อยู่ที่นี่ได้นานมากขึ้น
.
.
เช้าวันต่อมา
เหล่านักสำรวจเริ่มลงพื้นที่เหมือนอย่างที่วางแผนไว้ คือการแบ่งเป็น 3 กลุ่ม ใช้ตำแหน่งบ้านเป็นจุดศูนย์กลาง เมื่อวางแผนกันเสร็จเจ้าของบ้านก็เดินออกมาพร้อมกับของบางอย่าง
"อันนี้เป็นซาลาเปาไส้หมูนะครับ"
"คุณมาร์ติน"
"ผมไม่รู้ว่าพวกคุณทานข้าวเช้ากันมั้ยแต่ถ้าไม่ทานก็เอาไว้ทานมื้อเที่ยงก็ได้นะครับ ผมทำลูกใหญ่อยู่"
"เธอทำตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็ประมาณตี 3 มั้งครับ ทำไม้หรอ"
"เธออดนอนเพื่อทำขนมนี่ให้พวกเราเหรอ"
ไม่รู้ว่าตอนนี้ทุกคนคิดยังไง แต่จสกหน้าตาที่เหมือนจะร้องไห้ กับหน้าตาที่ขอบคุณนั่นอีก
"ไม่ครับ ผมก็นอนปกตินั่นแหละแค่ตื่นเช้าก็ว่าเดิมนิดหน่อย"
"ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย"
"ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็ต้องทำเพื่ออัดวิดีโออยู่แล้ว ตอนนี้จะสายแล้วนะครับพวกคุณรีบไปเถอะครับ"
"ส่วนเธอก็เข้าไปนอนเลย มื้อกลางวันก็ไม่ต้องทำ"
"ไม่ต้องเหรอครับ"
"อืม วันแรกพวกเรายังพอมีเสบียงอยู่"
"ก็ได้ครับ งั้นวันนี้ผมจะไม่ทำ แต่วันอื่นก็ไม่ห้ามเนอะ"
"เธอมันดื้อ"
"ไม่ดื้อนะ เนอะคุณโคลด์"
เมื่อได้ของกินยามเช้ามาแล้ว พูดคุยกันนิดหน่อยก็เริ่มออกสำรวจ
ตอนนี้ก็เหลือคนเดียวแล้วสิ เข้าไปนอนสักหน่อยแล้วกัน ส่วนคลิปก็ตั้งเวลาแค่นั้น
.
.
.
ทางทีมสำรวจทีม 1 เริ่มสำรวจทางทิศตะวันออกเดินไปเรื่อยๆสิ่งที่พบจะเป็นพวกต้นไม้ ต้นพืชที่ตอนนี้ทางศูนย์วิจัยกำลังวิจัยกันอยู่ มีทั้งพืชที่เคยเห็นและไม่เคยเห็น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแค่เดินออกมาได้ไม่เท่าไหร่ก็เจอของแปลกๆอีกเยอะเลย
"นี่มันสุดยอดไปเลย ป่าที่อุดมสมบูรณ์ขนาดนี้มีอยู่จริงๆ"
"นั่นสิ ขนาดป่าอนุรักษ์ที่คิดว่าสมบูรณ์ที่สุดยังเทียบไม่ได้เลย"
ใช่ มันคือเรื่องจริง หลังจากที่ได้อพยพมายังโลกใหม่ต้นไม้ต่างๆที่ปรับตัวไม่ได้ก็ตายไปจนเหลือรอดแค่ส่วนน้อยเท่านั้น แถมพื้นที่เพาะปลูกก็ยังมีไม่มาก ที่เห็นตอนนี้ก็จะมีแค่ดาวเกษตรกรรมเท่านั้นที่สามารถปลูกพืชได้ แต่ที่นี่กลับแต่ต่าง เพราะต้นไม้พวกนี้เติบโตอย่างดี ลำต้นสูงใหญ่ พื้นดินก็ปกคลุมไปด้วยหญ้าที่นุ่ม ถ้าดาวดวงนี้เป็นดาวเทพนิยายพวกเขาก็เชื่อ
และทางอีก 2 กลุ่ม ก็เหมือนกันจะมีพืชแตกต่างกันนิดหน่อย พวกสัตว์อีก แต่เหมือนทีมที่ไปทางทิศเหนือจะเจอเข้ากับน้ำตกเหมือนจะเป็นน้ำตกขนาดเล็กเท่านั้น น้ำตกนี่ไม่ใช่ต้นน้ำ หมายความว่าที่นี่ต้องมีต้นน้ำที่ใหญ่มากแน่ๆเพราะแค่ขนาดน้ำตกที่เห็นนี้ก็ใหญ่มาก็แล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าดาวดวงนี้จะมีป่าที่สมบูรณ์จริงๆ
.
.
.
บ้าน
ตอนนี้ผมตื่นแล้ว หลังจากที่กลับไปนอนต่อผมก็ตื่นอีกทีตอนบ่ายกว่าๆ แดดกำลังดีไปนั่งเล่นที่ลานหลังบ้านนั่นดีมั้ยนะ จะมีพวกสัตว์มาหาเหมือนเดิมหรือเปล่า หวังว่าพวกเขาจะไม่รบกวนอย่างที่บอกไว้หรอกนะ
เอาเถอะไปก่อนดีกว่า ถ้าไม่มีใครมาเราก็นั่งตากแดดไปแล้วกัน แต่ดูเหมือนผมจะคิดผิดเพราะเมื่อเดินมาถึงก็เจอเข้ากับบรรดาสัตว์ต่างมารออยู่ก่อนแล้ว ไม่รู้ว่าคิดไปเองมั้ยเพราะเหมือนพวกเขาจะเว้นที่ตรงกลางไว้ให้
"สวัสดีนะทุกคน"
ผมทักทายสัตว์ต่างๆอย่างเคยชิน ก็นะอยู่ที่นี่นอกจากเจ้าพวกนี้แล้วก็มีแต่ต้นไม้กับลำธารแล้วล่ะ
"วันนี้มีคนเข้าไปสำรวจป่านะครับ ไม่ต้องกังวลนะว่าเขาจะทำร้ายพวกคุณเพราะเขาสัญญากับผมแล้วว่าจะไม่รบกวนพวกคุณ นอกจากถ่ายภาพเท่านั้น"
บรรดาสัตว์ที่อยู่ใกล้เมื่อได้ฟังก็เอาหัวเอาตัวมาถูๆที่ตัวผม คงเข้าใจสินะ ขอโมเมไปเองแล้วกัน ผมนั่งอยู่กับพวกเขาพักใหญ่เลย ก็นะตอนนี้ไม่มีอะไรทำนี่หน่า จะสตรีมตอนนี้ก็ยังไม่อยากตอบคำถามที่ถามเรื่องดาว ไม่น่าไปพูดแบบนั้นในสตรีมเลยเรา พลาดแล้ว แต่ก็ไม่เป็นไร กว่าจะสตรีมอีกครั้งพวกเขาคงเสร็จแล้วประกาศออกไป เท่านี้ก็จะไม่มีใครถามแล้ว
พอเป็นแบบนี้ก็รู้สึกเหงาเหมือนกันแหะ ทั้งๆที่ปกติเราก็อยู่คนเดียวแบบนี้ แต่ทำไมคราวนี้ถึงได้รู้สึกเหงาแปลกๆนะ
.
.
ผ่านไป 3 วันแล้วกับทีมสำรวจที่เข้าไปสำรวจ และดูเหมือนจะยังไม่กลับมาง่ายๆแน่ ไม่รู้ว่าดาวมันใหญ่หรือพวกเขาเจออะไรที่สนใจ คงจะตรวจทุกซอกทุกมุมเลยมั้งเนี่ย ทำข้าวเที่ยงดีกว่า อ้อ ผมลืมบอกไปผมวานคุณกวางให้เอาอาหารไปส่งให้ แล้วก็ทำได้ด้วยไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกสัตว์จะรู้เรื่อง ช่วงนี้ผมเลยทำข้าวไปให้ทุกคน เพราะผมมีกล่องข้าวที่เอาใส่ข้าวไปให้ ครั้งแรกจะมีโน้ตเขียนไว้ว่าพอทานเสร็จให้เอากล่องใส่กระเป๋าบนหลังคุณกวางเลย แล้วก็ทำได้ไม่อยากจะเชื่อ วันนี้ทำอะไรกินดีนะ ต้องทำเผื่อทุกคนด้วย นี่ก็เพิ่งจะ 10 โมง ข้าวเสร็จก็คงเที่ยงพอดี
"เอาเป็นผัดกระเพราแล้วกัน"
วันนี้เลือกเป็นผัดกะเพราหมูสับ ไข่ดาว การทำผัดกะเพราก็ไม่ยากเลย เริ่มจากโขลกพริกกับกระเทียมก่อนเลย ผมจะใช้เป็นพริกสดแทนพริกแห้งเพราะใช้พริกแห้งเดี๋ยวมันจะเผ็ดร้อนเกินไป จากนั้นตั้งกระทะให้ร้อนใส่น้ำมันลงไป ใส่พริกกับกระเทียมที่โขลกลงไป ขั้นตอนนี้เป็นไปได้ก็เปิดหน้าต่าง เปิดเครื่องดูดควันจะดที่สุด เพราะมันจะฉุดจนจาม
"ฮัดชิ่ว"
นั่นไง เมื่อพริกกับกระเทียมได้ทีก็ใส่หมูสับลงไปผัดไม่ให้เกาะกันเป็นก้อน ผัดให้เข้ากัน เมื่อหมูเริ่มสุกก็ปรุงรสด้วยน้ำมันหอย น้ำปลา น้ำตาล ซีอิ๊วดำหวานนิดหน่อย เร่งไฟผัดให้เข้ากัน ชิมรสว่าได้รสที่ต้องการหรือยัง เมื่อได้แล้วก็ใส่ใบกะเพราผัดให้เข้ากัน เป็นอันเสร็จ
"ตักใส่กล่องไว้ก่อนแล้วกัน"
เมื่อตักใส่กล่องเสร็จแล้ว ต่อมาจะเป็นการทอดไข่ดาว จะทอดเป็นไข่ดาวที่สุกไม่มาก มีส่วนที่เยิ้มและส่วนที่กำลังจะสุก นี่ล่ะอร่อยอย่าบอกใครเชียว ผมทอดไข่ใส่กล่องต่อกล่องพักให้คลายร้อนนิดหน่อยก็ปิดฝาเอาใส่ถุงเพื่อที่จะให้คุณกวางเอาไปส่งนั่นเอง
"วันนี้ก็ฝากด้วยนะครับ"
ผมบอกกับกวางทั้งสามตัวก็แยกมาดูผัก คงต้องหาเมล็ดมาปลูกเพิ่มแล้วสิ ขึ้นแปลงเพิ่มด้วยดีกว่า เมื่อคิดแบบนั้นผมก็ไปที่ห้องเก็บของเพื่อที่จะเอาอุปกรณ์ทำสวนออกมา วันนี้เอาสักแปลงก็พอยังไม่รู้ว่าจะปลูกอะไรบ้าง
ผมเริ่มขึ้นแปลงไปเรื่อยๆ แต่อยู่ๆก็มีกวางตัวหนึ่งรีบวิ่งมาทางผม เมื่อมาถึงมันก็ใช้ปากคาบเสื้อของผมให้ตามไป
"เดี๋ยวก่อนครับ ใจเย็นๆ"
ดูเหมือนตอนนี้มันจะไม่ฟังผมเลย
"ขอผมขึ้นหลังคุณนะ"
เมื่อพูดจบผมก็กระโดดขึ้นหลังของกวางตัวนั้นทันที ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแต่ตอนนี้จุดที่วิ่งไปเหมือนจะเป็นจุดทางทิศตะวันออก
เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
.
.
ทิศตะวันออก
ก่อนเกิดเรื่อง 20 นาที
ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเขาจะเข้ามาถึงส่วนของป่าลึก ที่นี่ดูต่างจากส่วนอื่นมากเลยทีเดียว เพราะนอกจากต้นไม้จะหนาทึบมากขึ้นแล้ว บรรยากาศก็ต่างกันอีกด้วย เหมือนจะอึดอัดกว่าที่ที่ผ่านมา
"หัวหน้า ผมว่าที่นี่แปลกๆนะครับ"
เป็นอย่างที่พูดเพราะแปลกจริง ทั้งๆที่ไม่มีลมพัดเข้ามาแต่รู้สึกถึงความหนาว ไม่รู้ว่าเพราะอากาศในนี้ที่ไม่มีแสงแดดส่องหรือว่าอย่างไร
"ระวังตัวเอาไว้ด้วย ตื่นตัวตลอดเวลา"
เมื่อหัวหน้าสั่งเช่นนี้ลูกทีมอีกสองคนก็ทำตาม ส่วนอีกคนนั้นได้ตื่นตัวตลอดตั้งแต่เริ่มเข้ามาในอาณาเขตนี้
"ฉันว่าเรารีบออกจากที่นี่ดีกว่า"
"เห็นด้วย"
เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็กำลังจะเดินออก แต่แล้วก็มีบางสิ่งพุ่งมาที่ลูกทีม ถึงแม้จะโชคดีที่หลับได้แต่ก็ได้รับบาดเจ็บที่ไหล่เป็นแผลใหญ่ ต้องรีบห้ามเลือดก่อนที่จะเสียเลือดมาก สัตว์ที่จู่โจมพวกเรานั้นเป็นเสื้อดำตัวโต อาจจะตัวใหญ่กว่าบันทึกที่เคยอ่านมาก็ได้ ตอนนี้มันจ้องพวกเราด้วยดวงตาที่เรืองแสงในที่มืด
"ค่อยๆเดินออกไปฉันจะล่อมันไว้เอง"
"พวกนายสองคนออกไปก่อน รีบทำแผลซะ"
"ครับ"
เมื่อหัวหน้าและนายพลคนที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งเอ่ยขึ้น พวกเขาก็เร่งเดินออกแต่ดูเหมือนเจ้าป่าตัวนี้จะไม่ยอมเพราะเมื่อสองคนนั้นขยับตัว มันเองก็ขยับตัวแถมยังเป็นการขยับตัวที่รวดเร็ว
"บ้าเอ้ย!!"
ตอนนี้ต้องพาคนเจ็บออกไปก่อน เพราะบาดแผลนี่ เอาไงดีถ้าจัดการไปก็จะผิดสัญญาที่ให้กับเจ้าบ้าน แต่ถ้าไม่ฆ่าจะเป็นพวกเราเองที่โดน
พรึ่บ!
เสียงจากข้างตัวของเจ้าป่าดังขึ้น
บ้าเอ้ย!!!! มันมีมาเพิ่ม ปกติแล้วพวกเสื้อจะไม่อยู่เป็นกลุ่มไม่ใช่หรือไง แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้มีอีกตัวมาได้ล่ะ แถมตัวนี้ยังมีขนาดพอๆกับเสือดำเลย งานยากแล้ว
"แย่แล้วสิ"
"หัวหน้าครับ หมอนี่จะไม่ไหวแล้วเลือดไหลไม่หยุดเลยครับ"
แย่สุดๆ ตอนนี้คนเจ็บก็อาหารหนัก ต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้ได้แต่ด้วยวิธีไหนล่ะ
"ถ้าให้สัญญาณนายพาคนเจ็บออกจากที่นี่ ฉันจะล่อตัวดำ ส่วนโคลด์ล่อตัวขาว"
"เอางั้นก็ได้"
"เอาล่ะนะ"
เมื่อให้สัญญาณทั้งสองก็พุ่งตัวหลอกล่อสัตว์อันตรายทั้งสองนั่นทันที และเป็นดั่งที่คิดไว้พวกมันไล่ตามมา ส่วนคนเจ็บก็พาออกไปได้ ขอแค่ออกจากบริเวณนี้แล้วไปตรงลำธารก็จะปลอดภัยแล้ว แต่ทางนี้ไม่รู้ว่าจะไหวหรือเปล่า และไม่รู้อีกด้วยว่าสองตัวนี้ออกจากอาณาเขตนี้ได้มั้ย
.
.
.
ตั้งแต่ที่ขึ้นหลังกวางตัวนั้นมาตอนนี้ก็เข้ามาในป่า ตรงส่วนที่นี่เหมือนจะทึบกว่าข้างนอกมาก็เลย คงเพราะเริ่มเข้าลึกต้นไม้เลยเยอะขึ้น แถมบรรยากาศก็ทำให้รู้สึกไม่ดีอีก ทำไมถึงเจ้ามาลึกขนาดนี้ล่ะ ถ้าเจอสัตว์ร้ายขึ้นมาจะทำยังไง
ตึก
นั่นมัน
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"
"รอดแล้ว เดี๋ยวฉันทำแผลให้ ตอนนี้นายเสียเลือดมากเกินไปแล้ว"
แซ่ด แซ่ด
"เห้ย!!!"
"ผมเองๆ"
"คุณมาร์ติน!"
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น พวกคุณโดนอะไรกันมา"
"คุณมาร์ติน คุณมาร์ตินช่วยหัวหน้ากับท่านนายพลทีครับ"
"พวกเขาอยู่ที่ไหน"
"พวกเขาอยู่ที่ป่าลึกครับ ตอนนี้กำลังล่อสัตว์ร้ายเพื่อพวกเราอยู่ครับ"
"นี่อุปกรณ์ทำแผล คุณอยู่นี่ไปก่อนนะ ไม่สิ ทำแผลเสร็จคุณกลับไปก่อนเลย"
"ผมเป็นห่วงหัวหน้า สัตว์ตัวนี้พวกเราไม่เคยเผชิญหน้าไม่รู้ต้องรับมือยังไง"
"ไม่ต้องห่วง ที่นี่ดาวผมนะ ผมช่วยได้ เดี๋ยวผมจะให้กวางตัวนี้พาคุณกลับนะไปรอที่บ้านเลย"
"ครับ"
แย่แล้วสิ ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างที่พูดไปหรือเปล่า เป็นดาวเราก็จริงแน่นั่นก็เป็นอาณาเขตของเขา เป็นพวกเราที่เข้าไปโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตก่อนก็ไม่แปลกที่จะโดนแบบนี้ ตอนนี้ขอแค่ทั้งสองคนไม่เป็นอะไรก็พอ
ผมเดินเข้ามาเรื่อยๆ ป่ารอบๆก็ทึบมากขึ้น บรรยากาศก็อึมครึม แดดส่องไม่ถึงเลย ไม่ชอบที่แบบนี้เลย แล้วทั้งสองคนอยู่ไหนเนี่ยเข้าไปลึกแค่ไหนกันนะ
โฮก!!
เสียงนั่นมัน บ้าเอ้ย ขออย่าให้เป็นอะไรเลยเถอะ
ผมวิ่งมาตามเสียงนั่นจนในที่สุดก็เจอทั้งสิงคนและดูเหมือนกำลังจะโดนสัตว์ร้ายทั้งสองจัดการเสียด้วยสิ ไม่ทันแน่
"หยุดนะ!!!"
เสียงใสกังวาลไปทั่วป่าพร้อมกับร่างของสัตว์ร้ายทั้งสองที่หยุดนิ่ง ดูเหมือนพวกมันเองก็ต้องรับฟังเสียงนั่นในทันที
.
