“ยังคิดฝันอยากใส่ชุดเจ้าสาวอยู่อีกหรือไง? ผู้หญิงอย่างเธอ…คิดเหรอว่าจะมีผู้ชายคนไหนยกย่องให้เป็นเจ้าสาว? เธอเป็นได้แค่นางบำเรอมีหน้าที่รอรับแรงกระแทกจากฉันเท่านั้น เธอมีค่าแค่นั้นแหละฟาติมา”
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,ชดใช้,เจ้านาย,เลขา,นางบำเรอ,แฟนเก่า,รักโรแมนติด,รักโรแมนติก,รัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ยังคิดฝันอยากใส่ชุดเจ้าสาวอยู่อีกหรือไง? ผู้หญิงอย่างเธอ…คิดเหรอว่าจะมีผู้ชายคนไหนยกย่องให้เป็นเจ้าสาว? เธอเป็นได้แค่นางบำเรอมีหน้าที่รอรับแรงกระแทกจากฉันเท่านั้น เธอมีค่าแค่นั้นแหละฟาติมา”
ผู้แต่ง
ผืนแพร
เรื่องย่อ
"ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ ฟ้ารักพี่กั้งแค่คนเดียว"
"อย่าพ่นคำทุเรศ ๆ ออกมา! จะให้เชื่อจริงเหรอว่าเธอรักฉัน?"
"ฟ้าผิดไปแล้วพี่กั้ง ให้ฟ้าได้ชดใช้เถอะนะ พี่จะเอาอะไรจากฟ้าก็ได้…จะทุบตี จะทำลายฟ้ายังไงก็ได้ ฟ้าไม่ขอให้พี่กลับมารัก ไม่ขอให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ฟ้าหันหลังให้พี่เหมือนครั้งนั้นไม่ได้อีกแล้ว วันนี้ฟ้าได้เจอพี่แล้ว ฟ้ายินดีที่จะยกทั้งชีวิตให้พี่…"
"แน่ใจนะว่าจะยกทั้งชีวิตให้ฉัน?"
"แน่ใจ"
"แม้แต่ลมหายใจ?"
"ฮึก! พี่จะเอาอะไรก็ได้ที่ฟ้ามี ฟ้าให้พี่ได้ทุกอย่าง"
__________
"ยังคิดฝันอยากใส่ชุดเจ้าสาวอยู่อีกหรือไง? ผู้หญิงอย่างเธอ…คิดเหรอว่าจะมีผู้ชายคนไหนยกย่องให้เป็นเจ้าสาว? เธอเป็นได้แค่นางบำเรอมีหน้าที่รอรับแรงกระแทกจากฉันเท่านั้น เธอมีค่าแค่นั้นแหละฟาติมา"
__________
"ฉันไม่มีวันให้อภัยเธอได้ฟาติมา แต่เมื่อไหร่ที่ฉันได้เป็นแฟนกับศรา ฉันจะเขี่ยเธอทิ้ง…"
"เขี่ยทิ้ง?"
"ฉันไม่อยากทำผิดกับผู้หญิงที่ฉันรัก ถ้าฉันรักศราและได้เป็นแฟนกับเขา เธอก็ไม่จำเป็นสำหรับฉันอีกต่อไป ชีวิตที่เธอยกให้ฉันมาบดขยี้เล่น สักวันฉันคงเบื่อ ถึงวันนั้นจะคืนมันให้กับเธอแล้วกัน และคำสั่งสุดท้ายที่ฉันจะสั่งเธอในวันนั้นคือจะไปตายที่ไหนก็ไป"
บอกไว้ก่อนเลยนะคะว่าไอ้คุณกั้ง พระเอกเรื่องนี้มันเป็นหมาบ้า อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เอาแน่เอานอนไม่ได้
สับสนวุ่นวาย แปรปรวนยิ่งกว่ามนุษย์เมนส์ เหมือนคนเป็นไบโพลาร์ซ้ำซ้อน
ส่วนฟ้า...นางเอกของเรื่องก็เป็นได้แค่นางบำเรอรอรับแรงกระแทก
กระทุ้ง ขย้ำ กดขี่ ข่มเหง กลั่นแกล้ง ด่าทอ ถากถาง และอีกมากมาย ฮ่าาาา
เรื่องนี้ผืนแพรมาแนวแค้นฝังหุ่น ดราม่าค่อนข้างหนัก และพระเอกก็คือน่าหยุมหัวตลอดทั้งเรื่อง
อ่านไปสักพักคุณนักอ่านอาจสงสัยว่าอีคุณกั้งมันเป็นพระเอกของเรื่องจริงน่ะหรือ
ก็ขอตอบเอาไว้ตรงนี้เลยค่ะว่าจริง นางเป็นพระเอกและสุดท้ายนางจะได้คู่กับนางเอก
เพราะนิยายของแพรทุกเรื่องพระเอกกับนางเอกจะต้องได้คู่กัน คิกคิก
เลยอยากจะกราบงามๆ กับทุกคนตรงนี้ว่า...
ใครไม่ไหวกับพระเอกใจร้าย ปากหมา เจ้าคิดเจ้าแค้น เห็นนางเอกทรมานแล้วมันชอบใจ ก็ให้เลี้ยวหัวกลับด่วนๆ
ยังมีพระเอกแสนดีแสนอบอุ่นของแพรอยู่ในเรื่องอื่น (อาจจะน้อยแต่มีอยู่นะ) ไปอ่านก่อนได้ ฮ่าาา
แต่ถ้าใครที่ไหว ถ้าคิดว่ารับได้ แพรก็ยินดีต้อนรับมากๆ
และภูมิใจอย่างยิ่งที่จะพาทุกคนไปรู้จักกับไอ้คุณกั้ง หมาบ้าคนล่าสุดที่ถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกนิยายของผืนแพรค่ะ
ฝากทุกคนช่วยกันส่งแรงใจ ส่งเสียงเชียร์น้องฟ้า นางเอกผู้ถูกกระทำที่แสนจะน่าสงสารของแพรด้วยนะคะ
ด้วยรักและจุ๊บจุ๊บ
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในตอนแปดโมงเช้าเรียกร้องให้ฟาติมาที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหลุดออกจากภวังค์ ข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือระบุไว้ว่าวันนี้คือวันครบรอบ ม่านน้ำตาเคลือบคลออยู่บนดวงตาคู่สวย ไม่ต้องมีการแจ้งเตือนเธอก็จำได้ดีว่าวันนี้เป็นวันอะไร หากนับจากวันแรกจนถึงวันนี้ หากไม่นับเหตุการณ์เลวร้ายใด ๆ ก็นับว่าวันนี้คือวันครบรอบแปดปีที่เธอคบกับกัมปนาท
ใช่…ก่อนจะกลายมาเป็นนางบำเรอของเขา ก่อนจะมีการหักหลังกัน เธอกับเขาเคยรักกันมาก่อน
ก่อนจะเกลียดเธอจนเข้ากระดูกดำ ผู้ชายคนนั้นเคยรักฟาติมามากเหลือเกิน
ก่อนจะหักหลังและทำให้ชีวิตเขาเกือบพัง ฟาติมาก็เคยรักกัมปนาทมากเช่นกัน เมื่อก่อนเคยรักยังไงตอนนี้ก็ยังรักอยู่อย่างนั้น เพิ่มเติมคือความรู้สึกผิดที่มีต่อเขา
น้ำตาร่วงหล่นหยดแล้วหยดเล่าในตอนที่หญิงสาวหยิบเอารูปถ่ายใส่กรอบลายดอกไม้สีขาวขึ้นมาดู มันคือรูปคู่รูปแรกที่เธอถ่ายคู่กับเขาคนนั้น ถ่ายไว้เมื่อแปดปีก่อน สมัยที่เธอยังพอจะมีรอยยิ้มได้ ยิ้มได้แค่เฉพาะตอนที่อยู่กับเขาคนเดียว
“ฟ้าคิดถึงพี่กั้ง ฮึก! คิดถึงพี่กั้งคนเก่า…ฟ้าขอโทษนะที่ทำให้เรากลายเป็นแบบนี้ ขอโทษจริง ๆ” ฟาติมากล้าพูดได้เต็มปากว่าเธอไม่เคยเกลียดกัมปนาทเลย อาจมีบ้างบางครั้งที่นึกโกรธเวลาเขาใจร้ายจนเกินทน แต่ไม่ว่าจะยังไงก็เกลียดไม่ลง และไม่เคยหยุดรักเขาได้เลยสักวินาทีเดียว
ต่อให้เสียใจแค่ไหนคนอย่างฟาติมาก็ทำได้เพียงร้องไห้ตามลำพัง เจ็บคนเดียว ร้องไห้คนเดียวแล้วก็ได้แต่เช็ดน้ำตาให้ตัวเอง ปลอบใจตัวเองซ้ำ ๆ ว่าดีแค่ไหนแล้วที่กัมปนาทเปิดโอกาสให้เธอได้ชดใช้ความผิด เพราะสิ่งที่เธอเคยทำไว้กับเขา…เป็นใครก็ไม่มีทางให้อภัยได้
แม้ว่าตั้งแต่แรกหญิงสาวไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว แต่ปัจจุบันเธอไม่เหลือใครแม้สักคน กลายเป็นคนไม่มีครอบครัว โดดเดี่ยวหัวเดียวกระเทียมลีบ อาศัยอยู่ในห้องเช่าเก่า ๆ ถึงจะทำงานเป็นเลขาให้กับ CEO ของบริษัทยักษ์ใหญ่ แต่เงินเดือนที่ได้รับก็แทบไม่เหลือเพราะเธอยังมีหนี้ก้อนโตให้ต้องชดใช้ กราฟชีวิตของฟาติมาไม่เคยพุ่งขึ้นที่สูง ตั้งแต่เด็กเส้นชีวิตของเธอต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาโดยตลอด ดิ่งลงสู่ที่ต่ำ ต่ำกว่านั้นได้เรื่อย ๆ จนถึงนรกอเวจีก็ตอนที่ตัดสินใจผิดพลาด เป็นการเลือกครั้งสำคัญที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตอันเส็งเคร็งของเธอ
ขณะที่เส้นทางชีวิตของฟาติมาอยู่แต่ที่ต่ำ กลับกัน…เส้นชีวิตของกัมปนาทพุ่งทะยานสูงขึ้นเรื่อย ๆ เขาเคยตกต่ำก็จริง นรกอเวจีที่ว่าเขาคนนี้ก็เคยไปเยือนมันมาแล้ว ตอนแรกคิดว่าตัวเองคงจะตายคานรกแล้วไม่ได้ผุดได้เกิดอีก แต่ราวกับว่าชาติก่อนเขาทำบุญไว้ดี ได้พบเจอคนดี ๆ จนในที่สุดก็ได้กลายเป็นใหญ่เป็นโต จากเด็กหนุ่มในสลัมกลายมาเป็น CEO ของบริษัทลงทุนยักษ์ใหญ่อย่าง Make A Wish เขากลายเป็นนักธุรกิจที่เก่งเรื่องการลงทุน หลายคนยกย่องและชื่นชมที่เขามองขาด มองการณ์ไกล ลงทุนอะไรก็สร้างแต่ผลกำไร เป็นคนหนุ่มในวัยแค่สามสิบปีที่คนเก่าคนแก่ต่างก็พูดถึงว่านี่แหละคือม้ามืดในวงการนักลงทุน
กัมปนาทใช้เวลาห้าปีในการศึกษาและเรียนรู้งาน เขาไม่ได้มาอยู่ในจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารแค่เพราะโชคช่วย คนคนนี้มีความสามารถ มากกว่านั้นคือความขยัน หมั่นเรียนรู้และความอดทน นอกเหนือจากนั้น…แรงขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขา สิ่งที่ทำให้เขากัดฟันสู้ทนจนมาถึงจุดนี้ได้ก็คือความคับแค้นใจ เขามีความแค้นกับคนหลายคน แต่คนที่เขาเกลียดและแค้นมากที่สุดก็คือคนที่เขาเคยรักมากที่สุด
เป็นใครไปไม่ได้นอกจากนางบำเรอคนแรกและคนเดียว อดีตแฟนคนแรก อดีตผู้หญิงคนเดียวที่เขาเคยรักและเชื่อใจมากที่สุด
และตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นก็กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่
“ได้มาแค่นี้เหรอ?” สามปีมาแล้วที่กัมปนาทลงโทษฟาติมาด้วยการทรมานหัวใจ กลั่นแกล้งเธอสารพัดอย่าง ใช้งานเธอหนักอย่างกับวัวกับควาย แต่ลงโทษเธอยังไงมันก็ยังไม่สาแก่ใจเขาเสียที ตาคมคายมองดูช่อดอกกุหลาบตรงหน้า มันก็สวย สวยดีนั่นแหละแต่ยังดูไม่แพงและช่อก็ยังไม่ใหญ่พอตามที่เขาต้องการ
“ที่ร้านบอกว่าวันนี้ดอกกุหลาบสีขาวเข้ามาน้อย ฟ้าก็เลยได้มาแค่นี้ค่ะ” แค่นี้ก็มากพอแล้วมั้ง แค่ขอคบไม่ได้ขอแต่งงาน ในช่อนี้มีดอกกุหลาบอยู่เจ็ดสิบกว่าดอก ราคาดอกไม้รวมค่าหอก็สามพันเข้าไปแล้ว
“ดูด้วยตาก็รู้ว่ามีไม่ถึงร้อยดอก ฉันอยากได้ดอกกุหลาบสีขาวหนึ่งร้อยแปดสิบดอก”
“ก็ฟ้าเพิ่งบอกไปว่าทางร้านมีดอกกุหลาบสีขาวเข้ามาน้อย ถ้าอย่างนั้นเอาสีอื่นมาแซมได้ไหมล่ะคะ?”
“คิดว่าทำไมฉันถึงเจาะจงว่ามันต้องเป็นดอกกุหลาบสีขาวจำนวนหนึ่งร้อยแปดสิบดอกเท่านั้น?” น้ำเสียงของคนเอาแต่ใจเริ่มแข็งขึ้นมาแล้ว มันบ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจ
“ฟ้าไม่รู้ค่ะ” รู้แต่ว่าเมื่อก่อน หมายถึงเมื่อแปดปีก่อน…เขาก็เคยเอากุหลาบสีขาวมายื่นให้ในวันที่ขอเธอคบเป็นแฟน แต่ว่ามันต่างกันตรงนี้เขาให้เธอทั้งต้น เป็นต้นที่เขาปลูกด้วยตัวเอง
“เพราะดอกกุหลาบสีขาวมันหมายความถึงความรักบริสุทธิ์ ศราเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ เป็นคนที่สง่างามที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ ฉันอยากมอบความรักที่ใสสะอาด ไม่มีการหักหลัง ไร้ความหลอกลวงให้กับเขา ส่วนหนึ่งร้อยแปดสิบดอกก็คือจำนวนวันที่เรารู้จักกัน”
“…” นี่แค่บอกหรือหลอกด่าเธอ? หรือจะขิงว่าสุดท้ายเขาก็รักใครใหม่ได้ ขณะที่เธอรักได้แค่เขาคนเดียว
“ไปหามา! ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมง…ถ้าสิบโมงเธอไม่มายืนตรงหน้าฉันพร้อมกับของที่ฉันสั่ง รู้ใช่ไหมว่าต้องเจอกับอะไร?”
“ค่ะ” จะต้องเจอกับอะไรล่ะ ก็จับเธอฉีกเสื้อผ้าจนขาดวิ่นแล้วกระแทกเข้ามาซ้ำ ๆ ด้วยความรุนแรงจนเธอระบมไปทั้งร่างยังไงล่ะ! แต่ถึงจะหาสิ่งที่เขาต้องการมาให้ได้แล้วยังไง? สุดท้ายคนเจ้าคิดเจ้าแค้นนั่นก็จับเธอกระแทกอยู่ดี ต่างกันก็ตรงที่ไม่ฉีกเสื้อผ้าเธอเท่านั้นเอง
ถามว่าคนเคยรักที่จากกันไปเพราะเรื่องหักหลัง ไม่ได้เจอหน้ากันนานเป็นปี ๆ กลับมาอยู่ในสถานะเจ้านายกับบ่าวได้ยังไง ก็คงต้องย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน ตอนนั้นฟาติมาแค่ต้องการหางานทำ รุ่นพี่ที่รู้จักได้แนะนำให้เธอเข้ามาสมัครงานตำแหน่งเลขานุการเพราะเธอเรียนจบด้านการจัดการมาโดยตรง และมีประสบการณ์ด้านนี้ พอเห็นว่าที่ Make A Wish แห่งนี้จ่ายเงินเดือนสูงกว่าที่อื่น เธอก็ดั้นด้นฝ่าฟันทุกอย่างจนได้เข้ามาทำงาน เพิ่งจะรู้ก็ตอนที่เข้ามาทำงานวันแรกว่าตำแหน่งที่เธอได้นั้นเป็นถึงเลขานุการของ CEO และเจ้านายของเธอก็คือแฟนเก่าที่เธอหักหลัง
นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของการชดใช้ เป็นจุดเริ่มเรื่องราวความสัมพันธ์รูปแบบเจ้าชีวิตกับนางบำเรอ เธอที่ตั้งใจจะมาเป็นแค่เลขาส่วนตัว สุดท้ายก็ต้องพ่วงตำแหน่งที่รองรับอารมณ์ท่านประธานมาด้วย แต่อย่างที่เคยได้บอกไป…ทั้งหมดนั้นฟาติมาเป็นคนวิงวอนขอโอกาสจากกัมปนาทเอง
‘ใครอยู่ข้างนอก?! เข้ามาพาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากห้องทำงานของฉัน!’
‘พี่กั้ง…ทำไม ฮึก! ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้?’
‘แล้วทำไมฉันจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้? ในเมื่อฉันคือ CEO ของ Make A Wish ออกไป! มาทางไหน…เธอกลับไปทางนั้น! กล้าดียังไงมายืนตรงหน้าฉันแบบนี้?!’
‘ฮึก! ฟ้าไม่รู้เลยว่าพี่ออกมาแล้ว ฟ้าขอโทษ…พี่กั้ง ฟ้าขอโทษที่ทำเรื่องเลว ๆ กับพี่’
‘หุบปาก! เก็บคำขอโทษกับน้ำตาของเธอแล้วไปให้พ้นหน้าฉัน! เพราะถ้าฉันทนไม่ไหวขึ้นมา…อาจจะพลั้งมือฆ่าเธอได้!’
‘พี่ทำไม่ได้หรอก พี่ไม่ฆ่าฟ้าหรอก ต่อให้เกลียดแค่ไหน…พี่ก็ฆ่าฟ้าไม่ลง’
‘คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ? พ่อแม่กับไอ้เวรที่เธอตอแหลว่าเป็นพี่ชาย…คิดว่ามันตายเพราะอุบัติเหตุจริง ๆ เหรอฟาติมา?’
‘ฮึก!’
‘ออกไป! บอกให้ออกไปไงวะ!’
‘ฟ้าอยากชดใช้…ขอร้อง! ฟ้าขอโอกาสได้ไหม? ให้ฟ้าได้ชดใช้ทุกอย่างให้พี่ ไม่ว่าพี่ต้องการอะไรฟ้าจะให้ทุกอย่าง ชีวิตฟ้า ลมหายใจของฟ้า ฟ้ายกให้พี่ ขออย่างเดียว ฮือ ๆ ขอให้ฟ้าได้ชดใช้ให้พี่สักครั้งเถอะนะ’
‘หึ! อยากชดใช้เหรอ? หลังจากที่ทำชีวิตฉันพัง! หลังจากที่หักหลังฉัน…หลังจากที่โกหกตอแหลทุกอย่าง วันนี้เธอมายืนตรงหน้าฉันแล้วบอกว่าอยากชดใช้อย่างนั้นสินะ?’
‘ฟ้าขอโทษที่ทำให้พี่เสียใจ ขอโทษที่โกหก ขอโทษที่หักหลังพี่ แต่เรื่องเดียวที่ฟ้าไม่เคยโกหกเลย…คือฟ้ารักพี่ ฮึก! ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ ฟ้ารักพี่กั้งแค่คนเดียว’
‘อย่าพ่นคำทุเรศ ๆ ออกมา! จะให้เชื่อจริงเหรอว่าเธอรักฉัน? คนที่รักกัน…เขาส่งอีกฝ่ายเข้าคุกหรือไงฟาติมา?!’
‘ฟ้าผิดไปแล้วพี่กั้ง ให้ฟ้าได้ชดใช้เถอะนะ พี่จะเอาอะไรจากฟ้าก็ได้…จะทุบตี จะทำลายฟ้ายังไงก็ได้ ฟ้าไม่ขอให้พี่กลับมารัก ไม่ขอให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ฟ้าหันหลังให้พี่เหมือนครั้งนั้นไม่ได้อีกแล้ว วันนี้ฟ้าได้เจอพี่แล้ว ฟ้ายินดีที่จะยกทั้งชีวิตเพื่อให้พี่ได้…’
‘แน่ใจนะว่าจะยกทั้งชีวิตให้ฉัน?’
‘แน่ใจ’
‘แม้แต่ลมหายใจ?’
‘ฮึก! พี่จะเอาอะไรก็ได้ที่ฟ้ามี ฟ้าให้พี่ได้ทุกอย่าง’
‘เธอพูดเองนะฟาติมา จะมากลับคำทีหลังไม่ได้…ฉันจะให้โอกาสเธอเดินออกไปจากห้องนี้ ถ้ายังไม่ออกไปเธอจะไม่มีโอกาสได้ไปจากฉันอีก จนกว่าฉันอนุญาต’
‘ฟ้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น’
‘ดี…งั้นนับจากนี้ไปทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอจะต้องกลายมาเป็นของฉัน ในเมื่อเธออยากชดใช้ให้ฉันจริง ๆ ฉันสั่งห้ามเธอมีความสุขนับจากนี้ไปตลอดจนกว่าฉันจะพอใจ คิดว่าทำได้ไหม?’
‘นับตั้งแต่วันที่พี่ต้องเข้าคุก…ฟ้าก็ไม่เคยมีความสุขอีกเลย พี่เป็นคนเดียวที่ทำให้ฟ้ามีความสุขและยิ้มได้ พอไม่มีพี่ชีวิตฟ้าก็ไม่เหลืออะไรแล้ว’
‘ไม่ต้องพูดเยิ่นเย้อมันน่ารำคาญ! เดินไปล็อกประตูห้อง…แก้ผ้าออกแล้วถ่างขาให้ฉันเอา!’
‘ฮึก! พะ…พี่กั้ง?’
‘เธอบอกเองนี่ว่าจะยกทุกอย่างให้ฉัน…ตอนนี้ร่างกายเธอเป็นของฉันแล้ว ฉันจะทำอะไรกับมันก็ได้ไม่ใช่หรือไง?’
‘…’
‘หรือจะไม่ทำ? จะกลับคำตอนนี้ไหมล่ะ? รีบพูดมาในตอนที่ฉันยังให้โอกาสเธอได้หนีไปอยู่’
‘ไม่…ฮึก! ฟ้าบอกแล้วว่าจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น จะไม่ทิ้งพี่ไปอีกแล้ว ได้เจอพี่อีกครั้ง…ฟ้าตั้งใจไว้แล้วว่าจะชดใช้ให้ทุกอย่าง’